Bók Jakobs
Bróður Nefís

1 Því að sjá. Svo bar við, að fimmtíu og fimm ár voru liðin frá því að Lehí yfirgaf Jerúsalem. Þess vegna gaf Nefí mér, ^aJakob, ^bfyrirmæli varðandi ^clitlu töflurnar, sem þetta er letrað á.

2 Og hann gaf mér, Jakob, fyrirmæli um að rita á þessar töflur nokkur þeirra atriða, sem ég teldi dýrmætust, en ég skyldi aðeins drepa léttilega á sögu þeirrar þjóðar, sem kallast Nefíþjóðin.

3 Því að hann sagði sögu þjóðar sinnar verða letraða á hinar töflur sínar, en þessar töflur skyldi ég varðveita og afhenda niðjum mínum, mann fram af manni.

4 Og væri um að ræða heilagar prédikanir, mikilvægar opinberanir eða spádóma, skyldi ég letra ^aaðalatriði þeirra á þessar töflur og gjöra þeim eins náin skil og hægt væri, vegna Krists og vegna þjóðar okkar.

5 Því að vegna trúar og mikillar umhyggju hafði okkur í raun verið kunngjört, hvað ^afyrir þjóð okkar kæmi.

6 Og við hlutum einnig margar opinberanir og mikinn spádómsanda, og því vissum við um ^aKrist og ríki hans, sem koma mundi.

7 Þess vegna hvöttum við þjóð okkar ötullega að ^akoma til Krists og njóta gæsku Guðs, svo að hún gæti gengið inn til ^bhvíldar hans og hann strengdi þess ekki heit í heilagri reiði sinni, að þeim leyfðist ekki ^cinn að ganga, eins og gjörðist á dögum ^dögrunar og freistinga, meðan börn Ísraels voru úti í ^eeyðimörkinni.

8 Af þessum sökum vonum við til Guðs, að okkur megi takast að telja alla menn á að ^arísa hvorki gegn Guði né ^breita hann til reiði, heldur að allir menn vildu trúa á Krist og íhuga dauða hans og þola ^ckross hans og bera smán heimsins. Ég, Jakob, tek þess vegna á mig að uppfylla fyrirmæli bróður míns, Nefís.

9 Nú tók Nefí að eldast, og hann sá, að brátt hlyti hann að ^adeyja. Þess vegna ^bsmurði hann mann til konungs og stjórnanda þjóðar sinnar að stjórnarhætti ^ckonunganna.

10 Fólkið hafði unnað Nefí heitt, enda hafði hann verið mikill verndari þess og sveiflað ^asverði Labans því til varnar og unnið alla sína ævidaga að velferð þess —

11 Og þjóðin vildi varðveita minninguna um nafn hans og kallaði því þann, sem ríkja skyldi í hans stað, Nefí annan, Nefí þriðja og svo framvegis í samræmi við stjórnartíð konunganna. Og þetta kallaði þjóðin þá, hvert svo sem nafn þeirra var.

12 Og svo bar við, að Nefí lést.

13 Þeir, sem ekki voru ^aLamanítar, voru ^bNefítar, en reyndar voru þeir kallaðir Nefítar, Jakobítar, Jósefítar, ^cSóramítar, Lamanítar, Lemúelítar og Ísmaelítar.

14 En hér á eftir mun ég, Jakob, ekki aðgreina þá með þessum nöfnum, heldur mun ég kalla þá ^aLamaníta, sem leitast við að tortíma Nefíþjóðinni, en þá, sem vinveittir eru Nefí, mun ég kalla ^bNefíta eða ^cfólk Nefís að stjórnarhætti konunganna.

15 En nú bar svo við, að í stjórnartíð annars konungsins tók Nefíþjóðin að gjörast harðúðug í hjarta og iðka ranglátt athæfi, eins og Davíð og Salómon sonur hans forðum, þegar þeir girntust margar ^aeiginkonur og hjákonur.

16 Já, menn tóku einnig að sækjast eftir gulli og silfri í miklum mæli og hófu að hreykja sér hátt.

17 Þess vegna lét ég, Jakob, þeim þessi orð í té, eins og ég kenndi þau í ^amusterinu, eftir að Drottinn hafði fyrst ^bfalið mér það.

18 Því að af hendi Nefís höfðum við, ég, Jakob, og bróðir minn, Jósef, verið ^avígðir til prests og kennara þessarar þjóðar.

19 Og við efldum ^aembætti okkar fyrir Drottin, bárum á því ^bábyrgð og svöruðum sjálfir til saka fyrir syndir þjóðarinnar, ef við kenndum henni ekki orð Guðs af fullri kostgæfni. Ef við þess vegna legðum okkur fram af öllum mætti, mundi ^cblóð þeirra ekki falla á klæði okkar, en að öðrum kosti mundi blóð þeirra falla á klæði okkar, og við yrðum ekki flekklausir á efsta degi.