ព្រះគម្ពីរ
អាលម៉ា 20


ជំពូក​ទី ២០

ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ចាត់​ឲ្យ​អាំម៉ូន​ទៅ​មិឌដូណៃ ដើម្បី​ជួយ​ដោះលែង​បង​ប្អូន​លោក​ដែល​ជាប់​គុក — អាំម៉ូន និង​ឡាម៉ូណៃ ជួប​នឹង​បិតា​របស់​ឡាម៉ូណៃ ដែល​ជា​មហាក្សត្រ​គ្រប់​គ្រង​លើ​ដែនដី​ទាំង​មូល — អាំម៉ូន​បង្ខំ​ឲ្យ​ស្ដេច​ចាស់​យល់ ព្រម​ជួយ​ដោះ​លែង​បង​ប្អូន​លោក។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៩០ ម.គ.ស.។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​ពួក​គេ​បាន​តាំង​សាសនាចក្រ​មួយ​ឡើង​នៅ​លើ​ដែនដី​រួច​ហើយ នោះ​ស្ដេច​ឡាម៉ូណៃ​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ចង់​ឲ្យ​អាំម៉ូន​ទៅ​ជាមួយ​នឹង​ទ្រង់ ទៅ​កាន់​ឯ​ដែនដី​នីហ្វៃ ដើម្បី​ទ្រង់​អាច​បង្ហាញ​លោក​ដល់​បិតា​របស់​ទ្រង់។

ហើយ​សំឡេង​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បន្លឺ​មក​អាំម៉ូន​ថា ៖ អ្នក​មិន​ត្រូវ​ឡើង​ទៅ​ឯ​ដែនដី​នីហ្វៃ​ទេ ត្បិត​មើល​ចុះ ស្ដេច​នៅ​ទី​នោះ​នឹង​ស្វែងរក​ជីវិត​អ្នក តែ​អ្នក​ត្រូវ​ទៅ​ឯ​ដែនដី​មិឌដូណៃ​វិញ ត្បិត​មើល​ចុះ ប្អូន​អ្នក​ឈ្មោះ អើរ៉ុន ព្រម​ទាំង​មូឡូកៃ និង​អាំម៉ា​ផង​កំពុងតែ​ជាប់​គុក​នៅ​ទី​នោះ។

ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​អាំម៉ូន​បាន​ឮ​យ៉ាង​នោះ​ហើយ នោះ​លោក​បាន​ទូល​ទៅ​ឡាម៉ូណៃ​ថា ៖ មើល​ចុះ ប្អូន​ទូលបង្គំ និង​បង​ប្អូន​ទូលបង្គំ​កំពុងតែ​ជាប់​គុក​នៅ​ដែនដី​មិឌដូណៃ ហើយ​ទូលបង្គំ​នឹង​ទៅ​ទី​នោះ ដើម្បី​ដោះ​លែង​ពួក​គេ។

ឥឡូវ​នេះ ឡាម៉ូណៃ​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​អាំម៉ូន​ថា ៖ យើង​ដឹង​ថា ដោយ​នូវ​កម្លាំង​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ នោះ​លោក​នឹង​អាច​ធ្វើ​បាន​នូវ​ការណ៍​គ្រប់​យ៉ាង។ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ យើង​នឹង​ទៅ​ជាមួយ​នឹង​អ្នក​ទៅ​ឯ​ដែនដី​មិឌដូណៃ ព្រោះ​ស្ដេច​ដែនដី​មិឌដូណៃ ដែល​មាន​នាម​ថា អាន់ទីអុមណូ គឺជា​មិត្ត​របស់​យើង ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ យើង​នឹង​ទៅ​ដែនដី​មិឌដូណៃ ដើម្បី​យើង​អាច​លួងលោម​ស្ដេច​នៃ​ដែនដី​នោះ ឲ្យ​ទ្រង់​ដោះ​លែង​បង​ប្អូន​អ្នក​ឲ្យ​រួច​ពី​គុក។ ឥឡូវ​នេះ ឡាម៉ូណៃ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​លោ​ក​ថា ៖ តើន​រណា​ប្រាប់​អ្នក​ថា បង​ប្អូន​អ្នក​កំពុងតែ​ជាប់​គុក?

ហើយ​អាំម៉ូន​ទូល​ទៅ​ទ្រង់​ថា ៖ គ្មាន​អ្នក​ណា​ប្រាប់​ទូលបង្គំ​ទេ​ក្រៅ​ពី​ព្រះ ហើយ​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ទូលបង្គំ​ថា — ចូរ​ទៅ​ដោះ​បង​ប្អូន​អ្នក ព្រោះ​ពួក​គេ​កំពុងតែ​ជាប់​គុក​នៅ​ដែនដី​មិឌដូណៃ។

ឥឡូវ​នេះ កាល​ឡាម៉ូណៃ​បាន​ឮ​ការណ៍​នេះ នោះ​ទ្រង់​បញ្ជា​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​រៀប​ចំ​សេះ និង​រាជរថ​ទាំង​ឡាយ​ឲ្យ​បាន​ស្រេច។

ហើយ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​អាំម៉ូន​ថា ៖ តស់ យើង​នឹង​ទៅ​ជាមួយ​នឹង​អ្នក ចុះ​ទៅ​ដែនដី​មិឌដូណៃ ហើយ​នៅ​ទី​នោះ យើង​នឹង​អង្វរ​ស្ដេច​ឲ្យ​ទ្រង់​ដោះ​លែង​បង​ប្អូន​អ្នក​ឲ្យ​រួច​ពី​គុក។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាល​អាំម៉ូន និង​ឡាម៉ូណៃ កំពុងតែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទី​នោះ ស្រាប់​តែ​គេ​បាន​ជួប​នឹង​បិតា​របស់​ឡាម៉ូណៃ ដែល​ជា​មហាក្សត្រ​លើ​ដែនដី​ទាំង​អស់។

ហើយ​មើល​ចុះ បិតា​របស់​ឡាម៉ូណៃ បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ទ្រង់​ថា ៖ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​បុត្រ​មិន​បាន​មក​រួម​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ​ជប់​លៀង​នៅ​ថ្ងៃ​ដ៏​មហិមា​នោះ កាលដែល​បិតា​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​ជប់​លៀង​ដល់​បុត្រ​ទាំង​ឡាយ និង​ប្រជាជន​របស់​បិតា?

១០ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា ៖ តើ​បុត្រ​ទៅ​ឯណា ជាមួយ​នឹង​សាសន៍​នីហ្វៃ​នេះ ដែល​ជា​កូន​ចៅ​នៃ​មនុស្ស​ភូត​កុហក?

១១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ឡាម៉ូណៃ​បាន​រៀប​រាប់​ប្រាប់​បិតា​ខ្លួន អំពី​ទីកន្លែង​ដែល​ទ្រង់​កំពុងតែ​ទៅ ព្រោះ​ទ្រង់​ខ្លាច​ក្រែង​ជំទាស់​បិតា។

១២ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រាប់​ទៅ​បិតា​ដែរ អំពី​ហេតុ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្រង់​នៅ​ប្រចាំ​នគរ​របស់​ទ្រង់ ដែល​ទ្រង់​មិន​បាន​ទៅ​រួម​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ​ជប់​លៀង ដែល​បិតា​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​នោះ។

១៣ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កាលដែល​ឡាម៉ូណៃ​បាន​ប្រាប់​បិតា​ខ្លួន​នូវ​រឿង​អស់​ទាំង​នេះ​ហើយ មើល​ចុះ ទ្រង់​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ​ជា​ខ្លាំង ព្រោះ​បិតា​ទ្រង់​ខឹង​នឹង​ទ្រង់​ទៅ​វិញ ហើយ​មាន​បន្ទូល​ថា ៖ ឡាម៉ូណៃ តើ​បុត្រ​នឹង​ទៅ​ដោះ​លែង​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ​ទាំង​នេះ ដែល​ជា​កូន​ចៅ​នៃ​មនុស្ស​ភូត​កុហក​ឬ? មើល​ចុះ វា​ប្លន់​ពួក​អយ្យកោ​របស់​យើង ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កូន​ចៅ​របស់​វា មក​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង ដើម្បី​នឹង​បោក​បញ្ឆោត​យើង​ដោយ​កលល្បិច និង​ដោយ​ពាក្យ​ភូត​កុហក ដើម្បី​វា​អាច​ប្លន់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​យើង​ជាថ្មី​ទៀត។

១៤ឥឡូវ​នេះ បិតា​របស់​ឡាម៉ូណៃ បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​ទ្រង់​ប្រហារ​អាំម៉ូន​នឹង​ដាវ។ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បញ្ជា​ឡាម៉ូណៃ​ថា ទ្រង់​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ដែនដី​មិឌដូណៃ​ឲ្យ​សោះ តែ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ទៅ​ដែនដី​អ៊ីសម៉ាអែល​ជាមួយ​នឹង​ទ្រង់​វិញ។

១៥ប៉ុន្តែ ឡាម៉ូណៃ​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ទ្រង់​ថា ៖ ទូលបង្គំ​មិន​ប្រហារ​អាំម៉ូន​ទេ ហើយ​ទូលបង្គំ​ក៏​មិន​ត្រឡប់​ទៅ​ដែនដី​អ៊ីសម៉ាអែល​វិញ​ដែរ តែ​ទូលបង្គំ​នឹង​ទៅ​ដែនដី​មិឌដូណៃ​វិញ ដើម្បី​ទូលបង្គំ​អាច​ដោះ​លែង​បង​ប្អូន​របស់​អាំម៉ូន ព្រោះ​ទូលបង្គំ​ដឹង​ថា ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​សុចរិត ហើយ​ជា​ព្យាការី​បរិសុទ្ធ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ពិត។

១៦ឥឡូវ​នេះ កាល​បិតា​ទ្រង់​បាន​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ នោះ​ស្រាប់​តែ​ទ្រង់​ខឹង​នឹង​ឡាម៉ូណៃ ហើយ​ទ្រង់​បាន​ដក​ដាវ​បម្រុង​នឹង​ចាក់​ឡាម៉ូណៃ​ឲ្យ​ដួល​ទៅ​លើ​ដី។

១៧ប៉ុន្តែ អាំម៉ូន​បាន​ស្ទុះ​មក ហើយ​ទូល​ទៅ​ទ្រង់​ថា ៖ មើល​ចុះ ទ្រង់​មិន​គួរ​ប្រហារ​បុត្រ​របស់​ទ្រង់​ឡើយ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ បើ​បុត្រ​របស់​ទ្រង់​ត្រូវ​ដួល​ចុះ នោះ​គង់តែ​គ្រាន់បើ​ជាង​ទ្រង់​ដែរ ត្បិត​មើល​ចុះ បុត្រ​របស់​ទ្រង់​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ ហើយ ប៉ុន្តែ​បើ​សិន​ជា​ទ្រង់​ត្រូវ​ដួល​នៅ​ក្នុង​ពេល​នេះ​វិញ គឺ​នៅ​ក្នុង​កំហឹង​របស់​ទ្រង់ នោះ​ព្រលឹង​របស់​ទ្រង់​មិន​អាច​បាន​សង្គ្រោះ​ឡើយ។

១៨ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត ជា​ការ​ចាំ​បាច់​ដែល​ទ្រង់​ត្រូវ​ស៊ូទ្រាំ​អត់ធ្មត់ ព្រោះ​បើ​សិន​ជា​ទ្រង់​ប្រហារ​បុត្រ​របស់​ទ្រង់ ដែល​ជា​មនុស្ស​ឥត​ទោស នោះ​លោហិត​របស់​បុត្រ​ទ្រង់​នឹង​ស្រែក​ពី​ដី ទៅ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ដែល​ជា​ព្រះ​របស់​បុត្រ​ទ្រង់ សូម​ឲ្យ​មាន​ការ​សងសឹក​ធ្លាក់​មក​លើ​ទ្រង់ នោះ​ប្រហែលជា​ទ្រង់​នឹង​បាត់បង់​ព្រលឹង​របស់​ទ្រង់​ជាមិនខាន​ឡើយ។

១៩ឥឡូវ​នេះ កាល​អាំម៉ូន​បាន​ទូល​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ទៅ​កាន់​ទ្រង់​ហើយ នោះ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​មក​លោក​វិញ​ថា ៖ យើង​ដឹង​ថា បើ​សិន​ជា​យើង​ប្រហារ​បុត្រ​របស់​យើង នោះ​យើង​នឹង​កំចាយ​ឈាម​នៃ​ជន​ឥត​ទោស ព្រោះ​អី​អ្នក​ទេតើ​ដែល​រក​បំផ្លាញ​បុត្រ​យើង។

២០ហើយ​ទ្រង់​យា​ព្រះ​ហស្ត​បម្រុង​នឹង​ប្រហារ​អាំម៉ូន​បង់។ ប៉ុន្តែ​អាំម៉ូន​រង​ដាវ​ទ្រង់ ព្រម​ទាំង​វាយ​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​បណ្ដា​ល​ឲ្យ​ទ្រង់​មិន​អាច​ប្រើ​ព្រះ​ហស្ត​នោះ​បាន​ឡើយ។

២១ឥឡូវ​នេះ កាល​ស្ដេច​បាន​ទត​ឃើញ​ថា អាំម៉ូន​អាច​ប្រហារ​ទ្រង់​បាន នោះ​ទ្រង់​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​អង្វរ​អាំម៉ូន​ឲ្យ​លើកលែង​ជីវិត​ឲ្យ​ទ្រង់។

២២ប៉ុន្តែ​អាំម៉ូន​បាន​លើក​ដាវ​ឡើង ហើយ​ទូល​ទៅ​ទ្រង់​ថា ៖ មើល​ចុះ ទូលបង្គំ​នឹង​ចាក់​ទ្រង់ លើក​លែង​តែ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​ទៅ​ដោះ​លែង​បង​ប្អូន​ទូលបង្គំ​ចេញ​ពី​គុក។

២៣ឥឡូវ​នេះ ដោយ​ខ្លាច​បាត់បង់​ជីវិត​របស់​ទ្រង់ នោះ​ស្ដេច​មាន​បន្ទូល​ថា ៖ បើ​សិន​ជា​អ្នក​លើកលែង​ជីវិត​ឲ្យ​យើង នោះ​យើង​នឹង​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អ្នក​នូវ​អ្វី​ដែល​អ្នក​សូម សូម្បីតែ​ពាក់​កណ្ដាល​នគរ​របស់​យើង​ក៏​បាន​ដែរ។

២៤ឥឡូវ​នេះ កាល​អាំម៉ូន​បាន​ឃើញ​ថា លោក​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្ដេច​ចំណាស់​នេះ ធ្វើ​តាម​បំណង​របស់​លោក​ហើយ នោះ​លោក​ក៏​ទូល​ទៅ​កាន់​ទ្រង់​ថា ៖ បើ​សិន​ជា​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​បង​ប្អូន​ទូលបង្គំ​បាន​ចេញ​ពី​គុក​មែន ហើយ​ឲ្យ​ឡាម៉ូណៃ​រក្សា​នគរ​របស់​ទ្រង់​ផង ហើយ​សូម​ទ្រង់​កុំ​ខឹង​នឹង​ឡាម៉ូណៃ តែ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ឡាម៉ូណៃ​ធ្វើ​តាម​បំណង ទោះ​ជា​អ្វី​ដែល​ឡាម៉ូណៃ​យល់​ឃើញ នោះ​ទូលបង្គំ​នឹង​លើកលែង​ជីវិត​ឲ្យ​ទ្រង់ បើ​ពុំ​នោះ​សោត​ទេ ទូលបង្គំ​នឹង​ចាក់​ទ្រង់​ឲ្យ​ដួល​ចុះ​ទៅ​លើ​ដី។

២៥ឥឡូវ​នេះ កាល​អាំម៉ូន​បាន​ទូល​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ នោះ​ស្ដេច​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​អរ​រីករាយ ព្រោះ​បាន​រួច​ជីវិត។

២៦ហើយ​កាល​ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើញ​ថា អាំម៉ូន​គ្មាន​បំណង​ចង់​បំផ្លាញ​ទ្រង់​ចោល​ទេ ហើយ​កាល​ទ្រង់​បាន​ទត​ឃើញ​នូវ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ធំធេង​ដែល​លោក​មាន​ចំពោះ​ឡាម៉ូណៃ ដែល​ជា​បុត្រ​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ នោះ​ទ្រង់​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ​ជា​ខ្លាំង ហើយ​មាន​បន្ទូល​ថា ៖ ពី​ព្រោះ​អ្នក​គ្រាន់តែ​មាន​បំណង​សូម​ឲ្យ​យើង​ដោះ​លែង​បង​ប្អូន​លោក ហើយ​សុខ​ចិត្ត​ឲ្យ​ឡាម៉ូណៃ ដែល​ជា​បុត្រ​របស់​យើង​បាន​នគរ​របស់​ទ្រង់​វិញ មើល​ចុះ យើង​នឹង​អនុញ្ញាត​ដល់​អ្នក​ថា បុត្រ​យើង​អាច​បាន​នគរ​របស់​ទ្រង់​វិញ​ចាប់​ពី​ពេល​នេះ​រហូត​ត​ទៅ ហើយ​យើង​នឹង​ពុំ​ត្រួតត្រា​លើ​បុត្រ​របស់​យើង​ទៀត​ឡើយ —

២៧ហើយ​យើង​នឹង​អនុញ្ញាត​ដល់​អ្នក​ថា បង​ប្អូន​អ្នក​នឹង​ត្រូវ​បាន​ដោះ​ចេញ​ពី​គុក ហើយ​អ្នក និង​បង​ប្អូន​អ្នក​អាច​មក​ជួប​នឹង​យើង​នៅ​នគរ​របស់​យើង ព្រោះ​យើង​មាន​បំណង​ចង់​ជួប​នឹង​អ្នក​ជា​ខ្លាំង។ ត្បិត​ស្ដេច​មាន​សេចក្ដី​អស្ចារ្យ​ជា​ខ្លាំង​នឹង​ពាក្យ​សម្ដី​ដែល​លោក​បាន​ទូល ព្រម​ទាំង​ភ្ញាក់​នឹង​ពាក្យ​ពេចន៍​ដែល​ឡាម៉ូណៃ ជា​បុត្រ​របស់​ទ្រង់​បាន​ទូល​ដែរ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ចង់​ដឹង​អំពី​ពាក្យ​ទាំង​នោះ។

២៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អាំម៉ូន និង​ឡាម៉ូណៃ​បាន​បន្ត​ដំណើរ​របស់​គេ ឆ្ពោះ​ទៅ​ឯ​ដែនដី​មិឌដូណៃ។ ហើយ​ឡាម៉ូណៃ​បាន​ទទួល​ការ​ប្រោសប្រណី​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​នេត្រ​នៃ​ស្ដេច​លើ​ដែនដី​នោះ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ទើប​បង​ប្អូន​របស់​អាំម៉ូន ត្រូវ​បាន​ដោះ​លែង​ពី​គុក​មក។

២៩ហើយ​កាល​អាំម៉ូន​បាន​ជួប​នឹង​ពួក​គេ​ហើយ នោះ​លោក​មាន​ចិត្ត​ព្រួយ​ជា​ខ្លាំង ត្បិត​មើល​ចុះ ពួក​គេ​នៅ​ខ្លួន​អាក្រាត ហើយ​ស្បែក​គេ​ក៏​ដាច់ដាច​ជា​ខ្លាំង​មក​ពី​ត្រូវ​ចង​ដោយ​ចំណង​ដ៏​ធំៗ។ ហើយ​ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​មាន​ទុក្ខ​ខាង​ការ​អត់ឃ្លាន ការ​ស្រេក និង​ទុក្ខ​វេទនា​គ្រប់​បែប​យ៉ាង ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គង់តែ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ទ្រាំទ្រ ចំពោះ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​លំបាក​អស់​ទាំង​នេះ​ដែរ។

៣០ហើយ​ការណ៍​នោះ​បាន​កើត​ឡើង គឺ​ដោយ​សារ​ចំណែក​របស់​គេ​ត្រូវ​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​រឹងរូស និង​ក្បាលរឹង​លើសលែង​ទៅ​ទៀត ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ប្រជាជន​ទាំង​នោះ មិន​ព្រម​ស្ដាប់​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ ហើយ​បាន​ដេញ​គេ​ចេញ ហើយ​បាន​វាយ​គេ ហើយ​បាន​រុញច្រាន​ពួក​គេ​ពី​ផ្ទះ​មួយ​ទៅ​ផ្ទះ​មួយ និង​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​កន្លែង​មួយ រហូត​ដល់​ពួក​គេ​បាន​មក​ដល់​ដែនដី​មិឌដូណៃ ហើយ​នៅ​ទី​នោះ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​ចាប់​យក​ទៅ​ដាក់​គុក ហើយ​ត្រូវ​ចង​ដោយ​ចំណង​ដ៏​ធំៗ ហើយ​ត្រូវ​ដាក់​ក្នុង​គុក​អស់​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ ហើយ​ក៏​បាន​រួច​ដោយ​សារ​ឡាម៉ូណៃ និង​អាំម៉ូន៕