Kuisheid: mijn gevoel van identiteit ontwikkelen

Kamilla Szitárcsik

Ik voelde me altijd ongemakkelijk bij het idee van seksuele intimiteit buiten het huwelijk en dankzij het evangelie kwam ik erachter dat die gevoelens gegrond waren.

Afbeelding

vrouw kijkt naar een kompas

Ik was 20 toen ik in 2021 lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen werd. Ik had daarvoor niet echt ‘rechtschapen’ geleefd – eerder het tegenovergestelde. Voordat ik lid van de kerk werd, rookte, dronk en feestte ik veel, zoals de meeste jongvolwassenen in Hongarije.

Maar hoe lichtzinnig ik ook met die dingen omsprong, het voelde nooit goed om ze te doen. Ik voelde me vooral ongemakkelijk bij seksuele omgang. Ik had van de wereld geleerd dat seks voor plezier en zelfbevrediging bedoeld was. De meeste mensen in mijn omgeving waren het erover eens dat het niet zoveel voorstelde. Ik veroordeelde mijn vrienden niet omdat ze die mening hadden, maar ik besefte dat seksuele intimiteit voor mij niet betekenisloos was.

Was ik raar?

Ik schaamde me dat ik een van die ‘rare’ mensen was die tot het huwelijk willen wachten. Ik dacht dat ik zou kunnen daten met iemand met hetzelfde standpunt.

Maar de druk van de wereld werd steeds groter en ik begon te geloven dat mijn verwachtingen te hoog waren. Dus verlaagde ik mijn normen.

Toen ik 18 was, had ik een relatie met iemand en zei ik tegen mezelf dat ik dramatisch en naïef was – dat seks niet zo serieus was als ik dacht. Ik dwong mezelf om mijn ongemak opzij te zetten en dacht dat het uiteindelijk wel goed zou voelen.

Maar dat gebeurde niet.

Ik ben al christelijk sinds ik 16 was, maar ik kende niet de wet van kuisheid om me ervan te verzekeren dat mijn instinctieve gevoelens me probeerden te vertellen wie ik ben: een kind van God dat liefde, toewijding en heiligheid verdient. Ik voelde die waarheid aan, maar wist niet zeker wat het was totdat ik over het evangelie hoorde.

Geloof geeft ons kracht

Het kan makkelijk zijn om aan de luide stemmen van de wereld toe te geven. Maar ik geloof dat we als Gods kinderen allemaal het geestelijke instinct van de Heilige Geest hebben om onze goddelijke identiteit trouw te blijven. We hoeven onze normen niet te verlagen of ons voor ons geloof te schamen. Met geloof in de Heiland Jezus Christus kunnen we anders zijn en zijn geboden onderhouden.

Ik heb altijd gemeend dat seksuele intimiteit heilig is, en veel belangrijker dan de wereld beweert. Zij is bestemd voor eeuwige metgezellen, zodat ze hun liefde kunnen verdiepen en hun verbonden met elkaar kunnen versterken terwijl ze een celestiale relatie en een celestiaal gezin opbouwen.

Maar toch was het niet makkelijk om mijn levensstijl te veranderen toen ik meer over het evangelie te weten kwam. Het is zoals president Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Het vergt geloof om een kuis leven te leiden als de wereld roept dat Gods wet van kuisheid achterhaald is.’¹

Ondanks de druk om me heen sterkte mijn geloof in Christus me om de geboden in acht te nemen.

Ik ben oneindig dankbaar voor de gave van bekering en voor de steun en de verzoening van de Heiland. Zelfs als we fouten maken, kan Hij onze ziel van schuld en schaamte heiligen, en ons kracht geven op manieren die we nooit voor mogelijk hielden.

Hoop voor de toekomst

Ik moet er nu om glimlachen dat ik vroeger dacht dat ik nooit iemand zou vinden die bereid zou zijn om de wet van kuisheid na te leven. Toen ik lid van de kerk werd, kwam ik erachter dat velen deze normen nastreven. Door goed te leven krijg ik vertrouwen in mijn goddelijke identiteit en vrede in mijn hart terwijl ik vooruitgang op het verbondspad maak.

Ik heb veel pijn ondervonden door de wet van kuisheid niet na te leven. Maar toen ik Christus zocht, ontdekte ik hoeveel onze hemelse Vader van ons houdt. Ik kan getuigen dat Hij ons niet wil beperken. Hij wil ons voor pijn, hartzeer en andere gevolgen behoeden, en ons voorbereiden op een liefdevolle, blijvende en onzelfzuchtige eeuwige relatie.

Dankzij zijn liefde en wetten, en de gave van de Heiland, voel ik nu de vreugde, verlossing en hoop die Zij bieden. Tenslotte zijn ‘Gods grootste zegeningen voorbehouden aan hen die zijn wetten gehoorzamen. […] [Zijn] wetten zijn volledig ingegeven door zijn oneindige liefde voor ons en door zijn verlangen dat we ons potentieel volledig ontwikkelen.’²

Ik weet dat we, door de geboden van de Heer te onderhouden en onze verbonden na te komen, zijn waarheden kunnen begrijpen en veel vervulde beloften en zegeningen zullen zien.

Dat geldt in elk geval voor mij.

De auteur woont in Hongarije.