‘In geloof handelen terwijl u op een huwelijk hoopt – acht ideeën voor alleenstaande volwassenen’, Liahona, juni 2023.
In geloof handelen terwijl u op een huwelijk hoopt – acht ideeën voor alleenstaande volwassenen
Hoe kunnen we de hoop op een toekomstig huwelijk en gezin behouden, en tegelijkertijd treuren dat die zegeningen nog niet zijn gekomen?
Voor volwassen alleenstaande kerkleden biedt de belofte van een celestiaal huwelijk – nu of in de eeuwigheid – veel hoop en troost. Maar die belofte voorkomt niet per se gevoelens van smart, bezorgdheid of verwarring.
Veel profeten hebben gesproken over de beloofde zegening van het huwelijk voor alleenstaande volwassenen die dat verbond waardig blijven.1 President Russell M. Nelson heeft bijvoorbeeld gezegd: ‘Buiten hun schuld bieden ze de beproevingen van het leven alleen het hoofd. Laten we allemaal beseffen dat de getrouwe heiligen op de tijd en de manier van de Heer alle zegeningen zullen ontvangen.’2
President M. Russell Ballard, waarnemend president van het Quorum der Twaalf Apostelen, heeft ons er ook aan herinnerd dat de getrouwen weliswaar de verzekering van de zegening van het celestiale huwelijk hebben, maar dat het niet is ‘geopenbaard wanneer en hoe de zegening van de verhoging precies wordt verleend’.3 Er blijft voor alleenstaanden dus een voortdurende vraag bestaan: gaat de belofte van een huwelijk wel of niet in dit leven in vervulling? Die vraag kan voor sommigen onzekerheid, pijn of zelfs het gevoel van een ongrijpbaar verlies veroorzaken – dat de zegen van een huwelijkspartner of ouder zijn wanneer zij dat willen, in rook is opgegaan.
Door geloof in en de zegens van onze hemelse Vader en Jezus Christus kunnen alleenstaanden hoop, kracht en vreugde blijven vinden terwijl ze wachten op de door de Heer beloofde zegeningen van het celestiale huwelijk.
Na ongrijpbaar verlies voorwaarts gaan
In het sterfelijk leven krijgen we allemaal met verschillende soorten verlies en teleurstelling te maken. Maar het verlies van hoop en verwachtingen op iets wat misschien wel en misschien niet nog komt, zorgt voor een onzekerheid die verschilt van duidelijkere verliezen. De dood van een dierbare, hoe moeilijk dat ook is, is bijvoorbeeld duidelijk. Daardoor kunnen we rouwen en uiteindelijk genezen. Maar andere verliezen zijn minder duidelijk, opvallend of tijdgebonden. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen of mensen die zien hoe de toestand van een familielid met dementie verslechtert. Dat kan ook het geval zijn voor volwassenen die momenteel alleenstaand zijn, terwijl ze hadden gehoopt of verwacht gehuwd te zijn, vooral voor hen die om wat voor reden dan ook nooit gehuwd zijn geweest en geen kinderen hebben gekregen. Hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg noemen dit soort ongrijpbaar verlies ook wel dubbelzinnig verlies, omdat het zo onduidelijk is.4
Als iemand die tegen mijn veertigste is getrouwd en als therapeut die met veel alleenstaanden (onder wie kerkleden) heeft gesproken, weet ik hoe moeilijk die onzekerheid en dat soort verlies kunnen zijn, vooral in een kerk die de herstelde leer van het eeuwig huwelijk en eeuwige gezinnen met recht beklemtoont.
Veel cliënten zeggen dat ze graag zouden willen weten of ze nog in dit leven zullen trouwen. Zelfs als ze erachter zouden komen dat ze niet in dit leven zullen trouwen, zouden ze het in ieder geval onder ogen kunnen zien en voorwaarts kunnen gaan in afwachting van die zegeningen in de toekomst. Het is de onzekerheid van dit verlies waardoor we niet weten of het beter is om aan de hoop vast te houden of verder te gaan.5 Veelvoorkomende reacties op dit soort verlies zijn tegenstrijdige gevoelens, verwarring, onzekerheid, verdriet, depressie, angst, pijn, eenzaamheid, schaamte, verbittering, boosheid, frustratie en rouw.
Zelfs de veerkrachtigste alleenstaanden kunnen worstelen met de onzekerheid rond hun hoop op een huwelijk en gezin in het sterfelijk leven. In een toespraak tot alleenstaande kerkleden heeft president Gordon B. Hinckley (1910–2008) gezegd: ‘Ik verzeker u dat we ons van uw eenzaamheid bewust zijn. Eenzaamheid is een bitter en pijnlijk gevoel. […] Maar de Heer heeft de volgende woorden gesproken: “Ik, Ik ben het Die u troost” (Jesaja 51:12).’6 Christus is onze bron van troost en hoop te midden van onzekerheid.
President Ballard heeft gezegd: ‘Wachten op de Heer impliceert dat we Hem gehoorzaam blijven en geestelijk toenadering tot Hem blijven zoeken. Met andere woorden, wachten op de Heer impliceert niet dat we een afwachtende houding aannemen. U moet nooit denken dat u zich in een wachtkamer bevindt. Wachten op de Heer impliceert dat we actie ondernemen.’7
Dus hoe kunnen alleenstaanden actie ondernemen om met geloof in Christus verder te gaan te midden van de pijn van het wachten op een huwelijk dat al dan niet tijdens dit leven zal plaatsvinden? Met de acht onderstaande strategieën kunt u uw veerkracht vergroten, zodat u als alleenstaande niet alleen kunt overleven, maar ook kunt gedijen en voldoening uit het leven kunt halen.
1. Besef dat u een dubbelzinnig verlies doormaakt
Het is goed om te beseffen dat u een soort dubbelzinnig verlies doormaakt en dat u de bijkomende verwarring waarschijnlijk niet makkelijk kunt oplossen. Door dat besef kunt u hetgeen u meemaakt normaliseren, of dat nu gaat om tegenstrijdige gevoelens over uw burgerlijke staat, nog steeds hopen op een huwelijk, het zoeken naar een huwelijkspartner willen opgeven, spijt hebben dat u met iemand niet bent getrouwd, of u afvragen of er iets mis is met u of met potentiële partners. Het besef dat u een dubbelzinnig verlies doormaakt, kan u verlichting bieden.
2. Erken dat meerdere perspectieven juist kunnen zijn
Het is belangrijk om toe te laten dat verschillende perspectieven op uw ervaringen tegelijkertijd waar zijn. Bijvoorbeeld:
-
‘Ik kan blijven hopen op een huwelijk en op zinvolle, leuke manieren met mijn leven verdergaan.’
-
‘Ik kan bedroefd zijn dat ik nu geen huwelijkspartner heb en hoop hebben dat dat in de toekomst anders zal zijn.’
-
‘Ik kan waarde hechten aan mijn relaties met vrienden en familieleden en een relatie met een huwelijkspartner wensen.’
-
‘Ik kan moeite doen om mijn toekomstige huwelijkspartner te ontmoeten en geloven dat dat van de timing van de Heer en de keuzevrijheid van anderen kan afhangen.’
3. Richt u op wat u wel in de hand hebt
Wees u bewust van wat u wel en niet in de hand hebt. U kunt er bijvoorbeeld voor zorgen dat u dicht bij onze hemelse Vader en Jezus Christus blijft en kracht uit Hen put. U kunt wel uzelf voorbereiden op een tempelhuwelijk en dat waardig zijn, en u kunt zoeken naar de soort persoon met wie u zou willen trouwen. U hebt er geen controle over of u die persoon ook vindt en of die persoon met u wil trouwen. Als u begrijpt wat u zelf in de hand hebt en kunt aanvaarden waar u geen controle over hebt, kunt u uw emotionele lijden verminderen en uw vermogen om leed te verdragen vergroten. Pijn is onvermijdelijk, maar ellende en lijden ontstaan vaak als we proberen controle te hebben over dingen die we niet in de hand hebben, in plaats van op Gods plannen te vertrouwen.8
Probeer op God te vertrouwen, vooral bij de dingen waar u zelf geen controle over hebt (zie Spreuken 3:5–7). Bedenk welke kansen tot groei u krijgt als alleenstaande die verlangt naar een huwelijk. Ouderling Bruce C. Hafen, emeritus algemeen zeventiger, heeft eens gezegd: ‘De problemen in het leven lijken nooit op te houden, maar als u moeite doet om met die problemen om te gaan, graaft u diep genoeg om dingen te leren die u zonder dat graven nooit zou begrijpen. Een gelukkig leven draait niet om krijgen wat u wilt; het draait om de houding die u ontwikkelt naar wat u overkomt, een houding waardoor u kunt groeien.’9
4. Voed het goddelijke verlangen naar een huwelijk
Het huwelijksverlangen kan een krachtige bron van hoop, inspiratie en motivatie zijn. Besluit om het goddelijke huwelijksverlangen te voeden, ook al kan dat verlangen voor ongehuwden moeilijk en pijnlijk zijn. Misschien komt u in de verleiding om het huwelijksverlangen te onderdrukken om de emotionele problemen die het met zich meebrengt te verlichten. Dat kan inhouden dat u negatief over het huwelijk en anderen denkt (zoals mensen met wie u op een date bent geweest, het andere geslacht etc.) of dat u zich erbij neerlegt dat u alleen blijft.
Als u uw door God gegeven keuzevrijheid bewust aanwendt om dit goddelijke huwelijksverlangen te voeden – ook al kan dat in uw alleenstaande leven een grote bron van hartzeer zijn – kan dat u kracht geven. U kunt dit bijvoorbeeld op de volgende manieren doen:
-
Probeer er zo over te denken: Omdat het huwelijk een rechtschapen verlangen is waar ik waarde aan hecht, kies ik ervoor om de hoop te koesteren dat ik in dit leven zal trouwen, hoewel ik er daardoor ook voor kies om de teleurstelling en het hartzeer van ongehuwd zijn te blijven voelen.
-
Kies ervoor om alles te doen wat u kunt om te trouwen, zoals mensen ontmoeten en met ze uitgaan, hoewel dat betekent dat u zich soms afgewezen, ontmoedigd en vermoeid zult voelen.
Het verlangen om te trouwen in ere houden terwijl u het gebod om te trouwen momenteel niet kunt nakomen, is een zinvolle manier om te laten zien dat u vastbesloten bent om de Heiland op het verbondspad te volgen.
5. Blijf actief bezig met uw eeuwige vooruitgang
Als u alleenstaand bent, is het soms makkelijk om u te veel te richten op de rol van het huwelijk in onze eeuwige vooruitgang. Toch kunt u op veel andere manieren groeien en vooruitgang maken. Ons belangrijkste levensdoel is om meer op onze hemelse Vader en Jezus Christus te gaan lijken.
In Trouw aan het geloof staat deze raad voor alleenstaanden met het verlangen om te trouwen: ‘Geef de hoop […] niet op. Maar laat u ook niet geheel en al in beslag nemen door deze doelstelling. Zorg ervoor dat u actief betrokken bent bij een verscheidenheid aan activiteiten. Kijk of u uw familie of uw gemeenschap tot zegen kunt zijn. Aanvaard een kerkroeping en maak die groot. Houd uzelf rein, zowel lichamelijk als geestelijk. Blijf uzelf ontwikkelen.’10 Ontwikkel christelijke eigenschappen. Sluit de heilige verbonden die u als alleenstaande kunt sluiten en kom die na. Maak gebruik van wat uw huidige omstandigheden u te bieden hebben. Vind vreugde op uw reis. ‘Door kleine en eenvoudige dingen [worden] grote dingen teweeggebracht’ (Alma 37:6).
6. Versterk uw relaties
Betekenisvolle relaties zijn een centraal onderdeel van het sterfelijk leven en het eeuwige leven. Bouw uw relaties met God en anderen op.11 Oefen zinvolle gesprekken voeren. Vertel over uw ervaringen. Luister naar anderen. Ga met conflicten om. Doe mee aan opbouwende activiteiten. Besef dat uw relaties een krachtige bron van vreugde zijn en gelegenheden bieden om meer op Jezus Christus te gaan lijken.
7. Begrijp uw ware identiteit
Alleenstaand zijn lijkt misschien wel het meest bepalende aspect van uw leven, maar het is niet uw identiteit; het maakt slechts deel uit van uw huidige omstandigheden. Richt u op uw ware identiteit als kind van God. President Nelson heeft gezegd: ‘Jullie zijn letterlijk geestkinderen van God. […] Ik vrees dat je deze waarheid zo vaak gehoord hebt, dat ze meer als een slogan klinkt dan als een goddelijke waarheid. En toch, hoe je denkt over wie je werkelijk bent, is van invloed op bijna elke beslissing die je ooit neemt.’12 Stel uw goddelijke identiteit centraal in uw beeld van uzelf.
8. Blijf hopen
We kunnen hoop vinden in Jezus Christus en zijn verzoening (zie Mattheüs 11:28–30; Mosiah 24:13–15).13 Het is een daad van geloof om ondanks onzekerheid hoopvol te blijven. President Ballard heeft gezegd dat hoop in Christus ‘cruciaal [is] om tegenspoed te overwinnen, geestelijke veerkracht en weerstandsvermogen te ontwikkelen, en tot het besef te komen dat onze eeuwige Vader van ons houdt, en dat wij als zijn kinderen tot zijn gezin behoren.’14
Behoud een eeuwig gezichtspunt dat alleenstaand zijn in perspectief plaatst. President Dallin H. Oaks, eerste raadgever in het Eerste Presidium, heeft gezegd: ‘Ongehuwd zijn, kinderloosheid, dood en echtscheiding verijdelen idealen en betekenen uitstel van beloofde zegeningen. […] Maar die frustraties zijn van tijdelijke aard. De Heer heeft beloofd dat zijn zonen en dochters in de eeuwigheid geen enkele zegening zullen ontberen wanneer zij zijn geboden onderhouden, trouw hun verbonden nakomen en het goede verlangen te doen.’15
Net zoals geloof in de herstelde leerstellingen van het heilsplan de moeilijkheden van alleenstaand zijn kan vergroten, kunt u ook geruststelling en hoop vinden door te geloven in Gods plan, in uw goddelijke aard en in het eeuwig huwelijk voor allen die deze grote zegening waardig zijn.