ផ្ល័ររ៉ា និង ខ្ញុំ ៖ដៃគូស្មើភាពក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់
កាលយើងរៀនពីភាពជាដៃគូដែលចេះជួយគ្នា និងចេះស្រឡាញ់គ្នា ដែលប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានរីករាយជាមួយនឹងភរិយាលោក ផ្ល័ររ៉ា នោះយើងទទួលបានការយល់ដឹងដ៏ស៊ីជម្រៅមួយពីការបម្រើរបស់លោក ។
ពេលខ្លះ ប្រសិនបើយើងស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ នោះឃ្លាដ៏ខ្លីមួយអាចមានឥទ្ធិពលដូចជាទេសនកថាមួយដែរ ។ ដូចជាករណីថ្ងៃទី 11 ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1985 ។ ឃ្លានោះគឺ « ផ្ល័ររ៉ា និង ខ្ញុំ » ។
ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ( 1899–1994 ) បានអានពាក្យពេចន៍ទាំងនោះជាផ្នែកនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយ ដែលបានរៀបចំសម្រាប់ពួកអ្នកសារព័ត៌មាន នៅថ្ងៃក្រោយពីលោកត្រូវបានធ្វើពិធីញែកចេញជាប្រធាននៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( 1895–1985 ) បានទទួលមរណភាពកាលពីប្រាំមួយថ្ងៃមុន ដោយបន្សល់ទុកឲ្យប្រធាន ប៊ែនសឹន ជាសាវករៀមច្បង ។
ប្រធាន ប៊ែនសឹន និង ភរិយាលោក ផ្ល័ររ៉ា បាននៅជាមួយគ្នា កាលពួកលោកបានទទួលដំណឹងពីមរណភាពរបស់ប្រធាន ឃឹមបឹល ហើយពួកលោក « បានលុតជង្គង់ចុះភ្លាម » ដើម្បីអធិស្ឋាន ។1 ឥឡូវនេះ នៅក្នុងឃ្លាទីមួយនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលនឹងត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយពាសពេញពិភពលោក ប្រធាន ប៊ែនសឹន បានបន្ទាបខ្លួនលោកនៅក្បែរ ផ្ល័ររ៉ា ជាថ្មីម្ដងទៀត ។ លោកបានថ្លែងថា ៖ « នេះគឺជាថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំមិនបានរំពឹងទុកជាមុន ។ ភរិយាខ្ញុំ ផ្ល័ររ៉ា និង ខ្ញុំបានអធិស្ឋានជានិច្ចសូមឲ្យប្រធាន ឃឹមបឹល មានអាយុវែងរស់នៅលើផែនដីនេះ ហើយសូមឲ្យអព្ភូតហេតុមួយទៀតបានកើតឡើងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់លោក ។ ឥឡូវនេះ ដោយសារព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូល យើងនឹងធ្វើឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ដោយស្ថិតនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជម្រុញកិច្ចការនេះឲ្យឆ្ពោះទៅមុខនៅលើផែនដី » ។2
បន្ទាប់ពីរៀបការបាន 59 ឆ្នាំ ប្រយោគថា « ផ្ល័ររ៉ា និង ខ្ញុំ » បានកើតមានដោយឯកឯងចំពោះប្រធាន ប៊ែនសឹន ។ ហើយកាលលោកថ្លែងថា « យើងនឹងធ្វើឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពដោយស្ថិតនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ដើម្បីជម្រុញកិច្ចការនេះឲ្យឆ្ពោះទៅមុខនៅលើផែនដី » លោកមិនបានប្រើពាក្យថា យើងដើម្បីសំដៅទៅលើខ្លួនលោក និង ពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅផ្សេងទៀតនោះទេ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា លោកប្រាកដជានឹងរួបរួមជាមួយនឹងពួកគាត់ ។ នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ព្យាការី អ្នកមើលឆុត និង អ្នកទទួលវិវរណៈរបស់សាសនាចក្របានលើកឡើងពីការរួបរួមនឹងភរិយាលោកក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
ហេតុអ្វីលោកធ្វើដូច្នេះ ? លោក និង ផ្ល័ររ៉ា បានរួបរួមគ្នាក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ជិតប្រាំមួយទសវត្សរ៍មកហើយ ។ ខណៈដែលផ្នែកជាច្រើននៅក្នុងជីវិតពួកលោកបានផ្លាស់ប្ដូរជាច្រើនឆ្នាំក្ដី ភាពជាដៃគូរបស់ពួកលោកបានក្លាយជាប្រភពនៃកម្លាំងដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនសម្រាប់ពួកលោកទាំងពីរនាក់ ។
នៅឆ្នាំនេះវគ្គសិក្សាសម្រាប់បងប្អូនស្រីថ្នាក់សមាគមសង្គ្រោះ និង ពួកអ្នកកាន់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ដាក់បញ្ចូលនូវឱកាសមួយដើម្បីរៀនពីប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាការបង្រៀនរបស់លោក អ្នកអាចនឹងទទួលអារម្មណ៍លើកទឹកចិត្តដើម្បីរៀនពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់លោក ។ អត្ថបទនេះផ្ដល់នូវការសំដែងឲ្យឃើញមួយចំនួននៅក្នុងឆាកជីវិត និង កិច្ចការបម្រើរបស់លោក តាមរយៈទស្សនៈរបស់ភរិយាលោក ផ្ល័ររ៉ា អាំម៉្ញូសិន ប៊ែនសឹន ។ រាល់ជំពូក និង លេខទំព័រក្នុងអត្ថបទនេះយោងទៅលើ Teachings of Presidents of the Church: Ezra Taft Benson ។
« ខ្ញុំចង់រៀបការនឹងបុរសកសិករម្នាក់ »
នារដូវស្លឹកឈើជ្រុះក្នុងឆ្នាំ 1920 អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ដែលមានវ័យ 21 ឆ្នាំ បានធ្វើដំណើរពីកសិដ្ឋានគ្រួសារគាត់នៅទីក្រុង វីតនី រដ្ឋអៃដាហូ ស.រ.អា. ទៅកាន់ទីក្រុងឡូហ្គិន រដ្ឋយូថាហ៍ ជាកន្លែងដែលគាត់ចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យកសិកម្មយូថាហ៍ ( សព្វថ្ងៃនេះជា សាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋយូថាហ៍ ) ។ មានថ្ងៃមួយ កាលគាត់នៅជាមួយមិត្តមួយចំនួនក្នុងបរិវេណសាលា គាត់បានចាប់ចិត្តនឹងយុវនារីម្នាក់ ។ ក្រោយមក គាត់បាននៅចាំថា ៖
« យើងបាននៅក្បែរកន្លែងលក់ទឹកដោះគោមួយ កាលយុវនារីម្នាក់ — ដែលមានរូបឆោមស្រស់ស្អាត — បានបើកឡានតូចមួយសំដៅមកកន្លែងលក់នោះដើម្បីទិញទឹកដោះគោ ។ កាលពួកប្រុសៗបានគ្រវីដៃដាក់នាង នាងបានគ្រវីដៃតបវិញ ។ ខ្ញុំបានសួរថា ‹ តើនាងជានរណាទៅ ? › ពួកគេតបថា ‹ នាងឈ្មោះ ផ្ល័ររ៉ា អាំម៉្ញូសិន › ។
« ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា ‹ ពួកឯងដឹងទេ គ្នាមានអារម្មណ៍ថា គ្នានឹងរៀបការជាមួយនឹងនាង ›» ។
មិត្តរបស់អ៊ែសរ៉ាបាននាំគ្នាសើចចំពោះការនិយាយបែបនេះ ។ ពួកគេបានតបថា « នាងស្អាតពេកហើយសម្រាប់ប្រុសដែលជាកសិករ » ។ តើគាត់ឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ? « វាធ្វើឲ្យអ្វីៗទាំងអស់កាន់តែមានភាពចាប់អារម្មណ៍ » ។3
មិត្តរបស់អ៊ែសរ៉ាមិនគួរវិនិច្ឆ័យខុសទៅលើ ផ្ល័ររ៉ា អាំម៉្ញូសិន ឡើយ ។ ចាប់តាំងពីនាងមានវ័យជំទង់ នាងបានឃើញនូវបុគ្គលលក្ខណៈពិសេសមួយរបស់បុរសដែលធ្វើការនៅតាមវាលស្រែ ។ មានថ្ងៃមួយកាលម្ដាយនាងឈ្មោះ បាបារ៉ា បានប្រាប់នាងថា « នាងមិនអាចទទួលបានកម្រិតដ៏ខ្ពស់បំផុតនៃសិរីល្អដោយគ្មានអាពាហ៍ពិពាហ៍សេឡេស្ទាលបានទេ នោះ ផ្ល័ររ៉ា បានតបទៅវិញដោយមានការគិតគូរមួយចំនួនថា ‹ ដូច្នេះកូនសុខចិត្តរៀបការនឹងបុរសដែលក្រខាងទ្រព្យសម្បត្តិ ប៉ុន្តែបរិបូរណ៌ផ្នែកវិញ្ញាណ ដើម្បីយើងអាចបានអ្វីដែលយើងចង់បានរួមគ្នា › ។ នាងបានឈប់មួយសន្ទុះ រួចបានបន្ថែមទៀតថា ‹ កូនចង់រៀបការនឹងបុរសកសិករម្នាក់ ›» ។4
ក្រោយមក ផ្ល័ររ៉ា និង អ៊ែសរ៉ា បានជួបគ្នាក្នុងឆ្នាំ 1920 ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន មិត្តភាពរបស់ពួកគេបានក្លាយទៅជាសេចក្ដីស្នេហា ។ ផ្ល័ររ៉ា បានដឹងថា អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន គឺជាយុវជនម្នាក់ដែលបានចាប់ផ្ដើមប្រមូលនូវភាពបរិបូរណ៍ខាងវិញ្ញាណដែលនាងឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងបំផុត ។ ហើយដូចដែលនាងបានរំពឹងទុក ឫសគល់នៃកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់បានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងដីនៃកសិដ្ឋានគ្រួសាររបស់គាត់ ។
ដើម្បីអានពីរបៀបដែលជីវិតរស់នៅក្នុងកសិដ្ឋានបានពង្រឹងដល់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន សូមមើល Teachings of Presidents of the Church: Ezra Taft Benson ទំព័រ 2–5 ។
ការធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីដាក់ព្រះមុនគេបង្អស់
កាលផ្ល័ររ៉ា និង អ៊ែសរ៉ា កំពុងចាប់ផ្ដើមរៀនយល់ចិត្ត គ្នាទៅវិញទៅមក ពួកគេបានដឹងថា ពួកគេត្រូវបែកចេញពីគ្នារយៈពេលពីរឆ្នាំ ។ អ៊ែសរ៉ា បានទទួលការហៅមួយឲ្យបម្រើនៅបេសកកម្មអង់គ្លេស ។ គាត់ និង ផ្ល័ររ៉ា មានចិត្តរំភើបរីករាយចំពោះឱកាសដើម្បីបម្រើ ហើយពួកគេ « បានពិភាក្សាគ្នាពីទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេចង់ឲ្យមិត្តភាពរបស់ពួកគេបន្តទៅមុខទៀត ប៉ុន្តែពួកគេក៏ដឹងពីសេចក្ដីត្រូវការសម្រាប់អ៊ែសរ៉ា ដើម្បីធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ដែលមានការលះបង់ខ្ពស់ផងដែរ ។ លោកបានថ្លែងថា ‹ ពីមុនខ្ញុំឃ្លាតទៅ ផ្ល័ររ៉ា និង ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តសរសេរ [ សំបុត្រ ] តែមួយខែម្ដងប៉ុណ្ណោះ › ។ ‹ យើងក៏បានសម្រេចចិត្តថា សំបុត្ររបស់យើងនឹងជាការលើកទឹកចិត្ត ទំនុកចិត្ត និង ដំណឹងផ្សេងៗ ។ យើងបានធ្វើដូច្នេះមែន ›» ។5
ដោយចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងការហៅឲ្យបម្រើបេសកកម្មតាមរបៀបនេះ ពួកគេបានធ្វើជាគំរូពីសេចក្ដីពិតមួយដែលអ៊ែសរ៉ា បានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅច្រើនឆ្នាំក្រោយមកថា ៖ « កាលយើងដាក់ព្រះមុនគេបង្អស់ យើងនឹងដឹងពីអ្វីដែលសំខាន់ ឬអ្វីដែលមិនសំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអម្ចាស់ត្រូវបានបង្ហាញដោយមនោសញ្ជេតនារបស់យើង ដោយរបៀបដែលយើងចំណាយពេលវេលារបស់យើង ចំណូលចិត្តដែលយើងខំប្រឹងស្វែងរក និង លំដាប់លំដោយនៃអាទិភាពរបស់យើង » ។6
កាលអ៊ែសរ៉ាជិតបញ្ចប់បេសកកម្មរបស់គាត់ គាត់ និង ផ្ល័ររ៉ា បានទន្ទឹងរង់ចាំការឃើញមុខគ្នាជាថ្មីវិញ ។ ប៉ុន្តែ ផ្ល័ររ៉ា « បានធ្វើលើសពីការទន្ទឹងរង់ចាំការចំណាយពេលនៅជាមួយនឹងគាត់ទៅទៀត ។ នាងពិតជាបានទន្ទឹងរង់ចាំ — ចំពោះអនាគត និង សក្ដានុពលរបស់លោកមែន ។ … នាងមានចិត្តរីករាយនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់អ៊ែសរ៉ា ដើម្បីរស់នៅឯកសិដ្ឋានគ្រួសារនៅទីក្រុងវីតនី រដ្ឋអៃដាហូ ។ ប៉ុន្តែ នាងមានអារម្មណ៍ថា លោកត្រូវបញ្ចប់ការសិក្សារបស់លោកជាមុនសិន » ។7 ក្នុងការខិតខំរបស់នាងដើម្បីជួយគាត់ធ្វើដូច្នេះ នាងបានចូលរួមនឹងលោកដើម្បីដាក់ព្រះមុនគេបង្អស់ ។ ក្រោយពីលោកបានត្រឡប់មកពីបេសកកម្មវិញមិនបានមួយឆ្នាំផង នាងបានធ្វើឲ្យលោកភ្ញាក់ផ្អើលដោយប្រាប់លោកថា នាងនឹងចេញទៅបម្រើបេសកកម្ម ។ ដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀតពីការសម្រេចចិត្តរបស់នាង សូមមើលទំព័រ 10–11 ។
ដើម្បីអានពីដំណើររឿងនៃការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងរបស់ អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន សូមមើលទំព័រ 9–10 និង 103–4 នៅក្នុងសៀវភៅសិក្សានេះ ។ ដើម្បីអានពីការបម្រើរបស់លោកនៅក្នុង– សង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ប៉ែកអឺរ៉ុប អំឡុងពេលលោកជាសាវក សូមមើលទំព័រ 17–21, 54–55, 69–70, 264 និង 268 ។
ពេជ្រមិនទាន់ច្នៃ
ផ្ល័ររ៉ា និង អ៊ែសរ៉ា ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់នៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធសលត៍ លេក នៅថ្ងៃទី 10 ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ 1926 ។ ថ្វីបើ អ៊ែសរ៉ា មានអត្តចរឹកល្អពីកំណើត និង ភាពជោគជ័យក្នុងសាលាក្ដី « មានមនុស្សមួយចំនួនបានបន្តងឿងឆ្ងល់ចំពោះការគិតរបស់ផ្ល័ររ៉ា ។ ពួកគេមិនយល់សោះថា ហេតុអ្វីបានជានារីម្នាក់ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ ហើយមានមុខមាត់ល្បីល្បាញម្នាក់ សុខចិត្តរួមរស់នឹងបុរសម្នាក់ដែលជាកសិករទៅវិញដូច្នេះ ។ ប៉ុន្តែនាងបានបន្តប្រាប់ថា នាង ‹ តែងតែចង់រៀបការនឹងបុរសកសិករម្នាក់ › ។ នាងពោលថា អ៊ែសរ៉ា ‹ គឺជាមនុស្សមិនសាំញ៉ាំ មានសុភវិនិច្ឆ័យ ហើយរឹងមាំ › ។ ហើយនាងបានសង្កេតឃើញថា ‹ គាត់មានសម្ដីផ្អែមល្ហែមចំពោះឪពុកម្ដាយគាត់ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា បើគាត់ចេះគោរពដល់ឪពុកម្ដាយគាត់ នោះគាត់ក៏ចេះគោរពដល់ខ្ញុំដែរ › ។ នាងបានដឹងថា គាត់គឺជា ‹ ពេជ្រមិនទាន់ច្នៃ › ហើយនាងបានថ្លែងថា ‹ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីជួយគាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ក្នុងសេចក្ដីល្អ មិនមែនតែក្នុងសហគមន៍ដ៏តូចនេះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពិភពលោកទាំងមូលនឹងបានស្គាល់គាត់ ›» ។8
ដោយមានទស្សនៈនេះចំពោះសក្ដានុពលរបស់ស្វាមីនាង ផ្ល័ររ៉ា បានចេញទៅដោយរីករាយនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេត្រូវការទៅដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់កូនៗរបស់ពួកគាត់ និង បម្រើដល់សាសនាចក្រ សហគមន៍ និង ប្រទេសរបស់ពួកគាត់ ។ ពេលខ្លះ ការណ៍នេះតម្រូវឲ្យនាងរស់នៅក្នុងជីវិតមួយសាមញ្ញជាងដែលនាងធ្លាប់មានមក ប៉ុន្តែនាងបានឱបក្រសោបយកឱកាសនោះ ។
ឧទាហរណ៍ នៅថ្ងៃរៀបការពួកគាត់ « ពិធីនោះមានតែ … អាហារពេលព្រឹកសម្រាប់គ្រួសារ និង មិត្តភក្ដិប៉ុណ្ណោះ ។ បន្ទាប់ពីអាហារពេលព្រឹករួច ស្វាមីភរិយាថ្មោងថ្មីនេះបានបើកឡានមួយបាំងកន្លះរបស់ពួកគាត់ម៉ាក T Ford ចេញទៅទីក្រុង អេមស៍ រដ្ឋ អៃអូវ៉ា ភ្លាម « ជាកន្លែងដែល អ៊ែសរ៉ា បន្តយកថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចកសិកម្ម ។ « នៅតាមផ្លូវ ពួកគាត់បានស្នាក់នៅរយៈពេលប្រាំបីយប់នៅក្នុងត្រសាលមួយដែលធ្លុះធ្លាយ ។ កាលពួកគាត់បានមកដល់ទីក្រុង អេមស៍ ពួកគាត់បានជួលបន្ទប់មួយនៅក្បែរបរិវេណមហាវិទ្យាល័យ ។ បន្ទប់ជួលនោះមានទំហំតូច ហើយគ្រួសារប៊ែនសឹនរស់នៅក្នុងបន្ទប់ដែលមានសត្វកន្លាតជាច្រើន ប៉ុន្តែអ៊ែសរ៉ា បានថ្លែងថា ‹ មិនយូរប៉ុន្មាន វាហាក់ដូចជាផ្ទះដ៏តូចមួយដែលមានភាពស្រណុកចិត្តបំផុត » ។9
កាល អ៊ែសរ៉ា ក្លាយកាន់តែមានភាពរឹងមាំនៅក្នុងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់គាត់ គាត់បានប្រឡូកកាន់តែច្រើនឡើងនៅក្នុងការបម្រើនៅខាងក្រៅផ្ទះ ។ ការណ៍នេះបានដឹកនាំទៅរកដំណើរបន្សុទ្ធសម្រាប់ ផ្ល័ររ៉ា ផងដែរ ។ ពេលខ្លះ កាលគាត់នៅឃ្លាតឆ្ងាយ នាងមានការលំបាកដោយភាពឯកោ និង ការបាក់ទឹកចិត្ត ។ ប៉ុន្តែនាងមានចិត្តសោមនស្សធ្វើជាភរិយា និង ជាម្ដាយ ហើយនាងបានបង្ហាញអំណរគុណចំពោះសេចក្ដីល្អរបស់ស្វាមីនាង និងចំពោះការលះបង់របស់គាត់ចំពោះគ្រួសារ ។ ដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀតពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ព្រមទាំងភាពជាឪពុកម្ដាយថ្មីថ្មោងរបស់ផ្ល័ររ៉ា និង អ៊ែសរ៉ា សូមមើលទំព័រ 12–15 ។
ការទទួលទូរសព្ទចំនួនពីរលើកដែលបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិត
នៅថ្ងៃទី 27 ខែ កក្កដា ឆ្នាំ 1943 ផ្ល័ររ៉ា បានទទួលទូរសព្ទមួយមកពីស្វាមីនាង ។ គាត់នៅទីក្រុង សលត៍ លេក រដ្ឋយូថាហ៍ ដោយរៀបចំខ្លួនត្រឡប់មកពីដំណើរពាណិជ្ជកម្មជាមួយនឹងកូនប្រុសពួកគាត់ រីដ វិញ ។ នាងស្នាក់នៅឯផ្ទះក្បែរវ៉ាស៊ីតោន ឌី.ស៊ី. ដែលមានចម្ងាយប្រមាណជា 3,200 គ.ម. ពីគ្នា ។ បន្ទាប់ពីការសម្រាកមិនលក់ពេញមួយយប់ ពេញទៅដោយការអធិស្ឋាន និង ទឹកភ្នែក គាត់បានទូរសព្ទទៅប្រាប់នាងឲ្យដឹងថា កាលពីម្សិលមិញ គាត់ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។
ដំណឹងនេះមិនបានធ្វើឲ្យផ្ល័ររ៉ាភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ ។ នាង « មានអារម្មណ៍ដ៏មុតមាំមួយថា មានរឿងដ៏អស្ចារ្យមួយនឹងកើតមានឡើងក្នុងការធ្វើដំណើររបស់ស្វាមីនាងនោះ » ។10 នាងបានបង្ហាញទំនុកចិត្តលើអ៊ែសរ៉ា ហើយពាក្យសម្ដីនាងបានធ្វើឲ្យគាត់មានភាពកក់ក្ដៅ ។ ក្រោយមក គាត់បាននៅចាំថា ៖ « វាជាការលើកទឹកចិត្ត ពេលបាននិយាយនឹងគាត់ ។ គាត់តែងបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងច្រើនមកលើខ្ញុំជាងខ្ញុំមានលើខ្លួនឯងទៅទៀត » ។11
ទោះជា ផ្ល័ររ៉ា មានភាពជឿជាក់លើស្វាមីនាងក្ដី នាងបានដឹងថា គាត់មិនអាចបំពេញការហៅរបស់គាត់តែម្នាក់ឯងបានឡើយ — គាត់ត្រូវការការជួយគាំទ្រពីគ្រួសារ និង កម្លាំងពីស្ថានសួគ៌ ។ នៅឯសន្និសីទទូទៅមួយ ពាក្យខ្សឹបប្រាប់មួយបានបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ផ្ល័ររ៉ាចំពោះស្វាមីនាង និងការយល់ដឹងរបស់នាងពីការពឹងផ្អែករបស់គាត់លើព្រះអម្ចាស់ ( សូមមើល ទំព័រ 48–49 ) ។
ផ្ល័ររ៉ា បានទទួលទូរសព្ទមួយទៀតដែលបានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតស្វាមីនាងនៅថ្ងៃទី 24 ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1952 ។ ពេលនេះ គាត់កំពុងទៅទស្សនកិច្ចនៅតំបន់វ៉ាស៊ីងតោន ឌី.ស៊ី. ហើយនាងបានស្នាក់នៅផ្ទះនៅទីក្រុង សលត៍ លេក ។ ដ្វាយ ឌី អ៊ីសេនហូវើរ ដែលមិនយូរប៉ុន្មាននឹងចាប់ផ្ដើមធ្វើជាប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក ទើបតែបានសុំឲ្យអែលឌើរ ប៊ែនសឹន បម្រើជាលេខារបស់លោកខាងផ្នែកកសិកម្ម ជាតួនាទីខ្ពស់មួយដែលតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ និង ការតាំងចិត្តដ៏អស្ចារ្យ ។ អែលឌើរ ប៊ែនសឹន បានទទួលយកមុខតំណែងនោះ ដោយបានប្រឹក្សាឲ្យធ្វើដូច្នោះដោយប្រធានសាសនាចក្រ ដេវីឌ អូ ម៉ាក់ឃេ ( 1873–1970 ) ។
កាលអែលឌើរ ប៊ែនសឹន បានប្រាប់ផ្ល័ររ៉ា ថា ប្រធាន អ៊ីសេនហូវើរ ដែលបានជាប់ឆ្នោតបានឲ្យមុខតំណែងដល់គាត់ ហើយថាគាត់បានទទួលយក នាងបានតបថា « អូនដឹងថាលោកនឹងផ្តល់តំណែងនោះដល់បង ។ ហើយអូនបានដឹងថា បងនឹងទទួលយក » ។ នាងបានទទួលស្គាល់ថា វាជារឿងដ៏ពិបាកសម្រាប់គ្រួសារ ប៉ុន្តែបានបន្ថែមថា « វាទំនងជាព្រះទ័យរបស់ព្រះ » ។12
អែលឌើរ ប៊ែនសឹន បានបម្រើជាលេខាផ្នែកកសិកម្មអស់រយៈពេលប្រាំបីឆ្នាំ ។ អំឡុងពេលនោះ គ្រួសារបានទ្រាំទ្រនៃការរស់នៅឆ្ងាយពីគ្នា ហើយអែលឌើរ ប៊ែនសឹន ត្រូវប្រឈមនឹងការរិះគន់ និង ការកោតសរសើរដែលជារឿយៗកើតមានជាមួយនឹងកិច្ចការសាធារណៈ ។ គ្រួសារប៊ែនសឹនបានទទួលឱកាសដ៏អស្ចារ្យ ។ ឧទាហរណ៍ មានគ្រាមួយ អែលឌើរ ប៊ែនសឹន បាននាំ ផ្ល័ររ៉ានិង កូនស្រីៗពួកគាត់ ប៊េវើរលី និង បូនី ទៅធ្វើដំណើរកម្សាន្តបួនសប្ដាហ៍ដែលគាត់បានធ្វើការដើម្បីស្ថាបនាទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មជាមួយនឹងប្រទេសចំនួន 12 ផ្សេងគ្នា ( សូមមើល ទំព័រ 181–82 ) ។ ការអញ្ជើញមួយមកពីអ្នកសារព័ត៌មានម្នាក់ បាននាំទៅរកបទពិសោធន៍នៃការផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់គ្រួសារ ( សូមមើល ទំព័រ 24 ) ។
អែលឌើរ អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានបម្រើជាលេខាផ្នែកកសិកម្មរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក អស់រយៈពេលប្រាំបីឆ្នាំ ទន្ទឹមនឹងពេលដែលលោកបម្រើជាសាវកដែរ ។ ដើម្បីអានពីរបៀបដែលគាត់បានបំពេញទំនួលខុសត្រូវទាំងនេះ សូមមើលទំព័រ 21–25 និង 47–48 ។
ឧបករណ៍ដ៏ស្មើភាពក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់
ដូចជាប្រធានសាសនាចក្រទាំងអស់ដែរ អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ត្រូវបានតែងតាំងពីមុនផែនដីសម្រាប់ការហៅរបស់លោក ។ ប៉ុន្តែលោកមិនអាចបំពេញការតែងតាំងពីមុន ឬបម្រើដោយមានកម្លាំងបែបនេះបានដោយម្នាក់ឯងបានឡើយ ។ ពិតណាស់ គ្មានមនុស្សណាផ្សេងទៀតដែលបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងច្រើនទៅលើលោកដូចជា ផ្ល័ររ៉ា ទេ ។ ក្នុងសាសនាចក្រ និង ក្នុងគ្រួសារពួកគាត់ ពួកគាត់បានធ្វើការរួមគ្នាជាឧបករណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
ដូចជាប្រធាន និង ស៊ិស្ទើរ ប៊ែនសឹន បានលុតជង្គង់ចុះរួមគ្នា កាលពួកគាត់បានដឹងថា លោកត្រូវធ្វើជាអធិបតីលើសាសនាចក្រ ពួកគាត់បានធ្វើការរួមគ្នាដើម្បី « ជម្រុញកិច្ចការនេះឲ្យឆ្ពោះទៅមុខនៅលើផែនដី » ។13 កាលនាងធ្លាប់សង្ឃឹមកាលពីនៅក្មេងថា ពួកគាត់ទទួលបានអ្វីដែលពួកគេចង់បាន — រួមគ្នា ។14
ប្រធាន ប៊ែនសឹន បានទូន្មានដល់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយពីលើវេទិកាមក ឲ្យពន្លិចផែនដីនេះ និង ជីវិតរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរមរមន ( សូមមើល ជំពូក 9–10 ) ។ នៅផ្ទះ ផ្ល័ររ៉ា បានអានព្រះគម្ពីរមរមនឲ្យលោកស្ដាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ រួចពួកគាត់បានពិភាក្សាគ្នាពីអ្វីដែលបានអាន ។15 ប្រធាន ប៊ែនសឹន បានលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធចេញពីវេទិកាមក ឲ្យបម្រើ ហើយថ្វាយបង្គំជាទៀងទាត់ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ( សូមមើល ជំពូក 13 ) ។ ផ្ល័ររ៉ា និង អ៊ែសរ៉ា ប៊ែនសឹន បានចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធតែពីរនាក់រៀងរាល់ថ្ងៃព្រឹកថ្ងៃសុក្រ ជាថ្ងៃដែលពួកគាត់អាចមានលទ្ធភាពធ្វើបែបនោះបាន ។16 ប្រធាន ប៊ែនសឹន បានព្រមានចេញពីលើវេទិកាអំពីអំពើបាប នៃសេចក្តីអំនួត និង « ការកោតសរសើររបស់លោកិយ » ។17 ប៉ុន្តែទោះជា ផ្ល័ររ៉ា មានជោគជ័យក្នុងការជួយ « ឲ្យពិភពលោកទាំងមូលបានស្គាល់លោក » ក្ដី18 ពួកគាត់បានរីករាយរួមគ្នា ដោយមាន « ការកោតសរសើរពីស្ថានសួគ៌ » ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។19
ប្រធានអ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន បានធ្វើការបង្រៀនរាប់ពាន់ក្នុងនាមជាសាវក និង ជាប្រធាននៃសាសនាចក្រ ។ វាពិបាកដើម្បីស្រមើស្រមៃពីការបង្រៀនទាំងនោះដោយគ្មានឥទ្ធិពលនៃពាក្យបីម៉ាត់នោះ ដែលលោកបានថ្លែងនៅថ្ងៃទី 11 ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ 1985 ថា ៖ « ផ្ល័ររ៉ា និង ខ្ញុំ » ។