Ang Labing Talagsaong Milagro
Ellen Knell, Utah, USA
Sa usa ka hayag nga adlaw sa Septyembre ang among kinamanghurang anak nga babaye, si Erica, grabe nga naaksidente sa sakyanan. Siya gisakay og helicopter padulong sa ospital, ug human sa daghang oras nga dinaliang pag-opera, among nadawat ang makalilisang nga balita: ang among matahum, bibo, 17 anyos nga anak nga babaye namatay.
Sa sunod nga pipila ka bulan kami nagsubo. Kami nakalahutay sa iyang birthday ug Thanksgiving ug giandam among kaugalingon sa unang Pasko nga wala siya. Ang mga tawo mipasidaan namo nga ang pasko mahimong lisud, apan ang mga pasidaan wala ra gihapon makaandam namo.
Gawas sa pagbati sa grabeng kaguol ug kawalay paglaum, ako nasina sa ubang mga pamilya nga nag-uban ug malipayong nagsaulog. Ako napungot nga naghunahuna, “Nganong kami? Nganong wala kami milagrohi sama sa gipangsulti sa uban?”
Taliwala sa akong kasubo, nahinumdom ko sa higayon nga ang among ward nagpahigayon og kalihokan gitawag og “Pasko sa Bethlehem.” Ang mga miyembro sa ward nagsul-ob ingon nga nagpuyo sila panahon sa pagkatawo ni Jesus. Si Erica, kwatro anyos nianang higayuna, nagsul-ob og hinatag nga taas, puti nga sinina ug usa ka gamayng bandana nga giputos sa iyang ulo. Ang pinakanindot nga bahin nianang gabhiona mao ang pagdrama-drama sa Pagkatawo ni Jesus diha sa hinimo-himo nga kwadra nga gidekorasyonan sa mga kumpay ug sa pasungan. Usa ka batan-ong magtiayon uban sa ilang bag-ong natawo nga bata midula sa papel nila ni Maria, Jose, ug ang batang si Jesus.
Samtang kami nag-alirong diha sa belen, nakamatikod ko nga nawala si Erica sa akong kilid. Nakuyawan ko hangtud nga akong nasiplatan ang iyang puting sinina duol sa belen. Dayon ang akong kakuyaw sa iyang kahimtang nahimong kakuyaw nga tingali iyang mabalda ang talan-awon. Tawagon na unta nako siya, apan mihunong ko sa makadiyot ug mitan-aw samtang siya mipadulong sa pasungan.
Si Erica hilum nga miluhod tupad ni Maria ug mitan-aw niya ingon nga nanghangyo og pagtugot. Dayon miduol si Erica ug mabinationg mihapuhap sa natulog nga bata. Dili lang ako ang nakamatikod. Ang uban mihilom ug nagtan-aw samtang siya nagluhod duol sa bata. Usa ka malumo nga pagbati mituhop sa grupo samtang sila nakaamgo nga kini nga bata mao ang bata nga si Kristo para ni Erica.
Sa akong kaguol, kini nga panumduman sa Pasko naghatag og pagbati sa kalinaw ug kahupayan samtang akong nahinumduman ang debosyon sa akong batan-ong anak. Daghan kaayo ko og mga pangutana sa kinabuhi ug kamatayon—mga pangutana nga ingon og dili kaayo importante sa wala pa mamatay si Erica. Samtang ako namalandong sa Pagkabanhaw ug Paglansang, mibati ko nga sama ni Maria. Siya nahigugma sa iyang bag-ong natawo nga Anak nga Lalaki, ug sa wala madugay siya miagwanta sa grabe nga kasakit ug kasubo samtang siya nakasaksi sa Iyang pag-antus ug kamatayon. Si Kristo wala makalingkawas sa kasakit sa krus, ug si Maria wala makalingkawas sa kasubo.
Sa Pasko kita nagsaulog sa sinugdanan sa kinabuhi sa Manluluwas dinhi sa yuta, apan alang kanako, karon ang Iyang pagkatawo kanunay may kalabutan sa Iyang pag-antus, kamatayon, ug Pagkabanhaw—ang Pag-ula. Tungod gibugto sa Manluluwas ang mga higot sa kamatayon, ako nasayud nga dili katapusan ang kamatayon ni Erica. Kana mao ang milagro nga angayng pasalamatan—ang labing talagsaong milagro sa tanang panahon.