De slechte film
‘Ik lees en kijk alleen naar dingen die goed zijn in de ogen van mijn hemelse Vader.’ (Mijn evangelienormen.)
Toen Evelien de titel van de film zag, begon haar hart te bonzen.
‘Ik heb een verrassing voor jullie’, zei juffrouw Touw terwijl ze door de klas naar voren liep.
Evelien keek op van haar proefwerk en grijnsde. Er stond een dikke tien boven.
‘Jullie hebben het proefwerk allemaal zo goed gemaakt dat we als beloning morgen een film kijken’, zei juffrouw Touw terwijl ze drie filmtitels op het bord schreef. Over het gejuich heen zei ze: ‘Dit zijn de films waar jullie op kunnen stemmen.’
Evelien wipte op van haar stoel om te zien welke titels het waren. De eerste twee waren lievelingsfilms van haar. Ze boog zich zich naar haar vriendinnetje, Karin. ‘Waar ga jij op stemmen?’
‘Beslist nummer drie’, zei Karin. ‘Mijn ouders vinden het thuis niet goed dat we daar naar kijken, dus heb ik die nooit gezien.’
Evelien keek nog eens naar het bord en zag de titel van de derde film. Haar hart begon te bonzen. Evelien had over die film gehoord, en ze wist dat dat ze zich ongemakkelijk zou moeten voelen als ze die zou zien. Maar als de rest van de klas er nou eens voor stemde?
‘Wie wil er stemmen op film nummer 1?’ vroeg juffrouw Touw.
Evelien stak haar hand hoog in de lucht en keek om zich heen. Ze beet zenuwachtig op haar lip. Er stemden maar twee anderen voor.
Juffrouw Touw turfde de stemmen op het bord. ‘Film nummer twee?’
Evelien begon ontmoedigd te raken. Er gingen maar drie handen de lucht in.
‘En film nummer drie?’
Er gingen vijftien handen de lucht in. Evelien zakte weg op haar stoel en kreeg een naar gevoel in haar maag. Hoe kon ze er nou voor zorgen dat ze die film niet hoefde te kijken als alle anderen dat wél wilden?
Toen ze thuiskwam, ging Evelien meteen naar haar kamer en liet haar rugzak op de grond vallen met een harde bons. Ze had de hele dag dat nare gevoel gehad. ‘Ik zou wel ziek willen worden’, dacht ze. ‘Dan hoefde ik morgen niet naar school.’
Evelien haalde haar proefwerk uit haar tas, hield het stevig vast en staarde ernaar. ‘De film was een beloning, het moest geen straf zijn!’ dacht ze. Boos propte ze het proefwerk onder haar bed. Er kwamen tranen in haar ogen. Ze knielde bij haar bed en begon te huilen. Toen ging ze bidden. Met horten en stoten kwamen er met moeite wat zinnen uit. Ze vroeg haar hemelse Vader om het probleem op te lossen. Maar na een tijdje bad ze wat anders. ‘Help me alstublieft om hier iets aan te doen. Ik wil geen film zien die me een naar gevoel geeft. en ik hoop dat mijn vriendinnen en de juffrouw het zullen begrijpen.’
Evelien maakte haar gebed af. Het nare gevoel was weg. Ze was niet eens meer bang.
Evelien sprong op en rende haar kamer uit, op zoek naar haar moeder. Ze had een idee.
De volgende dag ging Evelien naar de klas. In de ene hand had ze een briefje van haar moeder om uit te leggen dat Evelien niet op haar gemak zou zijn als ze moest kijken naar de gekozen film. In de andere hand had ze drie van haar lievelingsfilms. Evelien gaf juffrouw Touw het briefje en keek toe terwijl ze het las.
De juffrouw zei: ‘Bedankt dat je me laat weten hoe je je voelt.’
‘Mijn moeder zegt dat ik wel naar een andere klas kan als de film aanstaat’, zei Evelien. ‘Maar als iedereen het goed vindt, kunnen we ook naar een van de andere films kijken die ik heb meegenomen.’
Juffrouw Touw glimlachte en pakte de stapel films aan. ‘Een film is pas een beloning als we er allemaal van genieten’, zei ze.
Juffrouw Touw schreef de nieuwe titels op het bord. ‘We gaan opnieuw stemmen op de film voor vandaag. Ik wat nieuwe mogelijkheden voor jullie.’
Evelien ging aan haar tafeltje zitten en was blij dat ze de beloning voor de klas niet zou missen. Maar de mooiste beloning was wel dat ze wist dat haar hemelse Vader haar minder bang had gemaakt en haar de moed had gegeven om het goede te doen.
Illustratie Brad Teare