Μην ταράζεστε
Να είσθε αισιόδοξοι αδελφοί και αδελφές. Ναι, ζούμε στις έσχατες ημέρες, αλλά καθώς παραμένουμε στο μονοπάτι της διαθήκης, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε.
Προσθέτω τη μαρτυρία μου στα μηνύματα που έδωσαν ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον και ο Πρεσβύτερος Κουέντιν Κουκ πριν από λίγα λεπτά για την αρμονία και την ομοφωνία του Συμβουλίου της Πρώτης Προεδρίας και της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων. Γνωρίζω ότι αυτές οι αποκαλυπτικές ανακοινώσεις είναι σύμφωνα με τον νου και το θέλημα του Κυρίου και θα ευλογήσουν και θα ενδυναμώσουν άτομα, οικογένειες και την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών για τις επόμενες γενεές.
Μερικά χρόνια πριν, μία από τις νιόπαντρες κόρες μας και ο σύζυγός της έκαναν στην αδελφή Ράσμπαντ και σε μένα μία πολύ σημαντική, ερώτηση που επηρεάζει τη ζωή: «Είναι ακόμη ασφαλές και συνετό να φέρνουμε παιδιά να ζήσουν σε αυτόν τον φαινομενικά κακό και τρομακτικό κόσμο;»
Τώρα, αυτή ήταν μία σημαντική ερώτηση για τη μαμά και τον μπαμπά για να σκεφθούν με τα αγαπημένα παντρεμένα παιδιά τους. Θα μπορούσαμε να ακούσουμε τον φόβο στη φωνή τους και να αισθανθούμε τον φόβο στην καρδιά τους. Η απάντησή μας σε εκείνα ήταν «Ναι, είναι σίγουρα εντάξει να έχουμε παιδιά» καθώς μοιραστήκαμε θεμελιώδεις διδασκαλίες του Ευαγγελίου και τις δικές μας εγκάρδιες εντυπώσεις και εμπειρίες της ζωής.
Ο φόβος δεν είναι νέος. Οι μαθητές του Ιησού Χριστού, έξω στη θάλασσα της Γαλιλαίας, φοβήθηκαν τον «ανεμοστρόβιλο και τα κύματα» στο σκοτάδι της νύκτας1. Όπως οι μαθητές Του σήμερα, έχουμε επίσης φόβους. Οι ανύπανδροι ενήλικοί μας φοβούνται να αναλάβουν δεσμεύσεις όπως το να παντρευτούν. Νιόπαντροι, όπως τα παιδιά μας, μπορεί να φοβούνται να φέρουν παιδιά με σε έναν αυξανόμενα κακό κόσμο. Οι ιεραπόστολοι φοβούνται πολλά πράγματα, ειδικώς να πλησιάζουν ξένους. Οι χήρες φοβούνται να ζήσουν χωρίς τους συζύγους τους. Οι έφηβοι φοβούνται ότι δεν θα γίνουν αποδεχτοί, οι μαθητές φοβούνται την πρώτη ημέρα του σχολείου, οι φοιτητές φοβούνται να λάβουν τα αποτελέσματα ενός διαγωνίσματος. Φοβόμαστε την αποτυχία, την απόρριψη, την απογοήτευση και το άγνωστο. Φοβόμαστε τους τυφώνες, τους σεισμούς και τις πυρκαϊές που ερημώνουν τη γη και τη ζωή μας. Φοβόμαστε μήπως δεν είμαστε εκλεκτοί, και από την άλλη πλευρά, φοβόμαστε να είμαστε εκλεκτοί. Φοβόμαστε μήπως δεν είμαστε αρκετά καλοί. Φοβόμαστε ότι ο Κύριος δεν έχει ευλογίες για εμάς. Φοβόμαστε να αλλάξουμε και οι φόβοι μας μπορούν να γίνουν πανικός. Τους έχω συμπεριλάβει σχεδόν όλους;
Από την αρχαία εποχή, ο φόβος έχει περιορίσει την προοπτική των τέκνων του Θεού. Πάντοτε μου άρεσε η αφήγηση για τον Ελισσαιέ στο Β΄ Βασιλέων. Ο βασιλιάς της Συρίας είχε στείλει έναν στρατό που «ήρθαν τη νύχτα [και] περικύκλωσαν την πόλη»2. Η πρόθεσή του ήταν να συλλάβει και να σκοτώσει τον προφήτη Ελισσαιέ. Διαβάζουμε:
«Και όταν το πρωί ο υπηρέτης τού ανθρώπου τού Θεού σηκώθηκε, και βγήκε έξω, ξάφνου, στρατός είχε περικυκλώσει την πόλη με άλογα και άμαξες. Και ο υπηρέτης του είπε σ’ αυτόν: Ω, κύριε! Τι θα κάνουμε;»3
Η ερώτηση του υπηρέτη υποδηλοί ότι φοβόταν.
«Και [ο Ελισσαιέ] είπε: Μη φοβάσαι· επειδή, περισσότεροι είναι αυτοί που είναι μαζί μας, παρά εκείνοι που είναι μαζί τους»4.
Αλλά δεν σταμάτησε εκεί.
«Και ο Ελισσαιέ προσευχήθηκε, και είπε: Κύριε, άνοιξε, παρακαλώ, τα μάτια του για να δει. Και ο Κύριος άνοιξε τα μάτια τού υπηρέτη, και είδε· και να, το βουνό ήταν γεμάτο από άλογα και πύρινες άμαξες γύρω από τον Ελισσαιέ»5.
Μπορεί να έχουμε ή να μην έχουμε πύρινες άμαξες που απεστάλησαν για να διαλύσουμε τους φόβους μας και να νικήσουμε τους δαίμονές μας, αλλά το μάθημα είναι ξεκάθαρο. Ο Κύριος είναι μαζί μας, μεριμνά για εμάς και μας ευλογεί με τρόπους που μόνον Εκείνος μπορεί να κάνει. Η προσευχή μπορεί να κινητοποιήσει τη δύναμη και την αποκάλυψη που χρειαζόμαστε για να επικεντρώσουμε τις σκέψεις μας στον Ιησού Χριστό και στην Εξιλεωτική θυσία Του. Ο Κύριος γνώριζε ότι μερικές φορές θα αισθανόμασταν φόβο. Έχω αισθανθεί φόβο σε μερικές περιστάσεις και το ίδιο και εσείς και γι’ αυτό οι γραφές είναι γεμάτες από τις συμβουλές του Κυρίου:
«Να έχετε θάρρος και μη φοβάστε»6.
«Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη. Μην αμφιβάλλετε, μη φοβάστε»7.
«Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο»8. Μου αρέσει η τρυφερή έκφραση «μικρό ποίμνιο». Σε αυτή την Εκκλησία μπορεί να είμαστε λίγοι σε αριθμό με τον τρόπο που ο κόσμος μετρά την επιρροή, αλλά όταν ανοίγουμε τα πνευματικά μας μάτια «περισσότεροι είναι αυτοί που είναι μαζί μας, παρά εκείνοι που είναι μαζί τους»9. Ο στοργικός μας Ποιμένας, Ιησούς Χριστός, κατόπιν συνεχίζει: «Ας συμμαχήσουν εναντίον σας η γη και η κόλαση· αν είστε οικοδομημένοι επάνω στο βράχο μου, δεν μπορούν να υπερισχύσουν»10.
Πώς διαλύεται ο φόβος; Για τον νεαρό υπηρέτη, στεκόταν δεξιά δίπλα στον Ελισσαιέ, έναν προφήτη του Θεού. Έχουμε την ίδια υπόσχεση. Όταν ακούμε τον Πρόεδρο Ράσσελ Νέλσον, όταν εισακούμε τις συμβουλές του, στεκόμαστε με έναν προφήτη του Θεού. Θυμηθείτε τα λόγια του Τζόζεφ Σμιθ: «Και τώρα, ύστερα από τις τόσες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δοθεί γι’ αυτόν, τούτη είναι η μαρτυρία η πιο τελευταία όλων, την οποία δίνουμε γι’ αυτόν: Ότι ζει!»11 Ο Ιησούς Χριστός ζει. Η αγάπη μας για Εκείνον και το Ευαγγέλιό Του διαλύει τον φόβο.
Η επιθυμία μας να «έχουμε πάντοτε το Πνεύμα Του»12 μαζί μας θα απωθήσει τον φόβο για μία πιο αιώνια θεώρηση της θνητής ζωής μας. Ο Πρόεδρος Νέλσον έχει προειδοποιήσει: «Στις μέρες που θα έρθουν δεν θα είναι δυνατόν να επιβιώσουμε πνευματικά χωρίς την καθοδηγητική, κατευθυντήρια, παρηγορητική και συνεχή επιρροή του Αγίου Πνεύματος»13.
Ο Κύριος είπε σχετικά με τις πληγές που θα κάλυπταν τη γη και θα σκλήρυναν την καρδιά πολλών: «Οι μαθητές μου θα σταθούν σε άγιους τόπους, και δε θα κλονιστούν»14.
Και μετά αυτή η θεία συμβουλή: «Μην ταράζεστε, γιατί όταν θα γίνουν όλα αυτά, θα ξέρετε ότι οι υποσχέσεις που δόθηκαν σε σας θα εκπληρωθούν»15.
Σταθείτε σε αγίους τόπους –μην ταράζεστε– και οι υποσχέσεις θα εκπληρωθούν. Ας εξετάσουμε το καθένα από αυτά σε σχέση με τους φόβους μας.
Πρώτον, σταθείτε σε άγιους τόπους Όταν στεκόμαστε σε άγιους τόπους –τα ενάρετα σπίτια μας, οι αφιερωμένες εκκλησίες μας, οι καθαγιασμένοι ναοί– αισθανόμαστε το Πνεύμα του Κυρίου μαζί μας. Βρίσκουμε απαντήσεις σε ερωτήσεις που μας προβληματίζουν ή την γαλήνη να σταματήσουμε να ανησυχούμε γι’ αυτούς. Αυτό είναι το Πνεύμα σε δράση. Αυτοί οι ιεροί τόποι στο βασίλειο του Θεού επί της γης απαιτούν την ευλάβειά μας, τον σεβασμό μας για τους άλλους, τον καλύτερο εαυτό μας με το να ζούμε το Ευαγγέλιο και τις ελπίδες μας να αφήνουμε στην άκρη τους φόβους μας και να επιζητούμε την θεραπευτική δύναμη του Ιησού Χριστού μέσω της Εξιλέωσής Του.
Δεν υπάρχει χώρος για τον φόβο σε αυτούς τους άγιους τόπους του Θεού ή στην καρδιά των τέκνων Του. Γιατί; Λόγω της αγάπης. Ο Θεός μας αγαπά –πάντα– και Τον αγαπούμε. Η αγάπη του Θεού αντιμετωπίζει όλους τους φόβους και η αγάπη Του αφθονεί σε άγιους τόπους. Σκεφθείτε το. Όταν είμαστε διστακτικοί στις δεσμεύσεις μας προς τον Κύριο, όταν απομακρυνόμαστε από το μονοπάτι Του που οδηγεί στην αιωνία ζωή, όταν αμφισβητούμε ή αμφιβάλλουμε για τη σημασία μας στο θείο σχέδιό Του, όταν επιτρέπουμε στον φόβο να ανοίξει την πόρτα σε όλους τους συντρόφους του –αποθάρρυνση, θυμό, αναστάτωση, απογοήτευση– το Πνεύμα μας αφήνει και είμαστε χωρίς τον Κύριο. Αν γνωρίζετε πώς μοιάζει αυτό, γνωρίζετε ότι δεν είναι ένα καλό μέρος να βρίσκεστε. Σε αντίθεση, όταν στεκόμαστε σταθείτε σε αγίους τόπους, μπορούμε να αισθανόμαστε την αγάπη του Θεού και «η τέλεια αγάπη διώχνει κάθε φόβο»16.
Η επόμενη υπόσχεση είναι «Να μην ταράζεστε»17. Ανεξάρτητα από το πόση κακία και χάος γεμίζει τη γη, μας, έχουμε την υπόσχεση από την καθημερινή μας πίστη στον Ιησού Χριστό για την «ειρήνη τού Θεού που υπερέχει κάθε νου»18. Και όταν ο Χριστός έλθει με όλη τη δύναμη και τη δόξα, το κακό, η επανάσταση και η αδικία θα τελειώσουν.
Πολύ καιρό πριν ο Απόστολος Παύλος προφήτευσε για την εποχή μας λέγοντας στον νεαρό Τιμόθεο:
«Γνώριζε, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θά ’ρθουν κακοί καιροί·
»επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι…
»…περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι»19.
Θυμηθείτε ότι «αυτοί που είναι μαζί μας» και στις δύο πλευρές του καταπετάσματος, εκείνοι που αγαπούν τον Κύριο με όλη την καρδιά, την ισχύ, τον νου και τη δύναμή τους «είναι περισσότεροι παρά εκείνοι που είναι μαζί τους»20. Εάν εμπιστευόμαστε ενεργά τον Κύριο και τους τρόπους Του, εάν συμμετέχουμε στο έργο Του, δεν θα φοβόμαστε τις τάσεις του κόσμου ή δεν θα ταραζόμαστε από αυτές. Σας παρακαλώ να θέσετε στην άκρη τις εγκόσμιες επιρροές και τις ανησυχίες και να επιζητείτε πνευματικότητα στην καθημερινή σας ζωή. Αγαπάτε αυτά που αγαπά ο Κύριος –που περιλαμβάνουν τις εντολές Του, τους άγιους οίκους Του, τις ιερές διαθήκες με Εκείνον, τη μετάληψη κάθε Ημέρα του Κυρίου, την επικοινωνία μας μέσω προσευχής– και δεν θα ταράζεστε.
Το τελευταίο μου σημείο: εμπιστευθείτε τον Κύριο και τις υποσχέσεις Του. Γνωρίζω ότι όλες οι υποσχέσεις Του θα εκπληρωθούν. Το γνωρίζω τόσο ειλικρινά όσο στέκομαι εδώ μπροστά σας σε αυτή την ιερή συγκέντρωση.
Ο Κύριος έχει αποκαλύψει: «Όσοι είναι γνωστικοί και έχουν δεχτεί την αλήθεια, και έχουν πάρει το Άγιο Πνεύμα ως οδηγό τους, και δεν έχουν παραπλανηθεί – αληθινά σας λέω, δεν πρόκειται να πελεκηθούν και να ριχτούν στη φωτιά, αλλά θα μπορέσουν να αντέξουν την ημέρα αυτή»21.
Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να ταραζόμαστε από την αναταραχή της σημερινής εποχής από εκείνους στο ευρύ και εκτεταμένο κτήριο, από εκείνους που χλευάζουν την τίμια προσπάθεια και την αφοσιωμένη υπηρέτηση στον Κύριο Ιησού Χριστό. Η αισιοδοξία, το θάρρος ακόμη η χριστιανική αγάπη προέρχεται από μία καρδιά που δεν βασανίζεται από προβλήματα ή βάσανα. Ο Πρόεδρος Νέλσον ο οποίος είναι «αισιόδοξος για το μέλλον» μας υπενθύμισε: «Για να έχουμε έστω και μία ελπίδα να περάσουμε μέσα από τις μυριάδες φωνές και τις φιλοσοφίες των ανθρώπων που επιτίθενται στην αλήθεια, πρέπει να μάθουμε να λαμβάνουμε αποκάλυψη»22.
Για να λάβουμε προσωπική αποκάλυψη, πρέπει να θέσουμε προτεραιότητα στο να ζούμε το Ευαγγέλιο και να προαγάγουμε την πίστη και την πνευματικότητα σε άλλους καθώς και στον εαυτό μας.
Ο Σπένσερ Κίμπαλ ήταν ένας από τους προφήτες της νεότητάς μου. Αυτά τα τελευταία χρόνια, αφού εκλήθην ως Απόστολος, έχω βρει γαλήνη στο πρώτο του μήνυμα στη γενική συνέλευση τον Οκτώβριο του 1943. Είχε συγκλονιστεί από την κλήση του. Ξέρω πώς είναι αυτό. Ο Πρεσβύτερος Κίμπαλ είπε: «Σκέφθηκα πολύ και προσευχήθηκα και νήστευα και προσευχόμουν. Υπήρχαν αντικρουόμενες σκέψεις που εκτοξεύονταν στον νου μου – φαινομενικές φωνές που έλεγαν: “Δεν μπορείς να κάνεις το έργο. Δεν είσαι άξιος. Δεν έχεις την ικανότητα” –αλλά πάντοτε τελικά θα έχετε την θριαμβευτική σκέψη: “Πρέπει να κάνεις το έργο που σου ανατέθηκε– πρέπει να γίνεις ικανός, άξιος και με τα απαραίτητα προσόντα”. Και η μάχη μαίνεται»23.
Παροτρύνομαι από αυτή την με αγνή καρδιά μαρτυρία αυτού του Αποστόλου που θα γινόταν ο 12ος Πρόεδρος αυτής της ισχυρής Εκκλησίας. Ανεγνώρισε ότι έπρεπε να αγνοήσει τους φόβους του για να «κάνει το έργο που του ανατέθηκε» και ότι έπρεπε να βασισθεί στον Κύριο για τη δύναμη να γίνει «άξιος και με τα απαραίτητα προσόντα». Μπορούμε επίσης. Οι μάχες θα μαίνονται, αλλά θα τις αντιμετωπίζουμε με το Πνεύμα του Κυρίου. Δεν θα «ταραζόμαστε», επειδή όταν υποστηρίζουμε τον Κύριο και υπερασπιζόμαστε τις αρχές Του και το αιώνιο σχέδιό Του, στεκόμαστε σε άγια γη.
Τώρα, τι γίνεται με αυτή την κόρη και τον γαμπρό που έκαναν την ειλικρινή και προσωπική, βασισμένη στον φόβο ερώτηση εδώ και χρόνια; Σκέφτηκαν σοβαρά τη συζήτησή μας εκείνο το βράδυ. Προσευχήθηκαν και νήστεψαν και πήραν τις αποφάσεις τους. Ευτυχώς και με χαρά για εκείνους και εμάς, τους παππούδες, έχουν τώρα ευλογηθεί με επτά όμορφα παιδιά καθώς προχωρούν με πίστη και αγάπη.
Να είσθε αισιόδοξοι, αδελφοί και αδελφές. Ναι, ζούμε στις έσχατες ημέρες, αλλά καθώς παραμένουμε στο μονοπάτι της διαθήκης, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Σας ευλογώ ώστε ενώ παραμένετε στο μονοπάτι, να μην ταράζεστε από τις συνθήκες που επικρατούν γύρω μας ή από τα προβλήματα που σας συμβαίνουν. Σας ευλογώ να επιλέξετε να σταθείτε σε αγίους τόπους και να μη μετακινηθείτε. Σας ευλογώ να πιστέψετε στις υποσχέσεις του Ιησού Χριστού, ότι ζει, ότι μας προσέχει, ότι ενδιαφέρεται για εμάς και μας παραστέκεται. Στο όνομα του Κυρίου και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, αμήν.