Ένα εν Χριστώ
Αγαπητοί μου συνάδελφοι στο έργο του Κυρίου, πιστεύω ότι μπορούμε να τα πάμε πολύ καλύτερα και θα πρέπει να τα πάμε καλύτερα στο καλωσόρισμα νέων φίλων στην Εκκλησία.
Καλησπέρα, αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές. Όπως λέμε στα μητρικά μου Πορτογαλικά της Βραζιλίας, “Boa tarde!” Νιώθω ευλογημένος που συγκεντρωνόμαστε σε αυτήν την εξαίσια γενική συνέλευση της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών υπό την καθοδήγηση του αγαπημένου μας προφήτη, Προέδρου Ράσσελ Νέλσον. Θαυμάζω τη σπουδαία ευκαιρία που ο καθένας μας έχει να ακούσει τη φωνή του Κυρίου μέσω των υπηρετών Του στη γη σε αυτές τις τελευταίες μέρες που ζούμε.
Η γενέτειρά μου η Βραζιλία έχει πολλούς φυσικούς πόρους. Ένας από αυτούς είναι το διάσημο ποτάμι Αμαζόνιος, ένα από τα μεγαλύτερα και μακρύτερα ποτάμια στον κόσμο. Σχηματίζεται από δύο ξεχωριστά ποτάμια, τον Σολιμόες και τον Νέγκρο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ρέουν μαζί για έναν αριθμό χιλιομέτρων πριν τα νερά αναμιχθούν, επειδή τα ποτάμια έχουν πολύ διαφορετικές προελεύσεις, ταχύτητες, θερμοκρασίες και χημικές συστάσεις. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα, τα νερά τελικά αναμιγνύονται και γίνονται ένα ποτάμι διαφορετικό από τα ξεχωριστά τμήματά του. Μόνο αφού αυτά τα τμήματα αναμιχθούν, ο ποταμός Αμαζόνιος γίνεται τόσο ισχυρός, που όταν φτάνει στον Ατλαντικό Ωκεανό ωθεί προς τα πίσω το θαλασσινό νερό, έτσι ώστε φρέσκο νερό βρίσκεται και πάλι για πολλά χιλιόμετρα έξω στον ωκεανό.
Με έναν παρόμοιο τρόπο που τα ποτάμια Σολιμόες και Νέγκρο κυλούν για να φτιάξουν μαζί τον μεγάλο ποταμό Αμαζόνιο, τα τέκνα του Θεού συγκεντρώνονται στην αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού από διαφορετικά κοινωνικά υπόβαθρα, παραδόσεις και κουλτούρες, σχηματίζοντας αυτήν τη θαυμάσια κοινότητα Αγίων εν Χριστώ. Τελικώς, καθώς ενθαρρύνουμε, υποστηρίζουμε και αγαπούμε ο ένας τον άλλον, κάνουμε έναν συνδυασμό για να δημιουργήσουμε μία ισχυρή δύναμη καλού στον κόσμο. Ως οπαδοί του Ιησού Χριστού, που ρέουμε σαν ένα σε αυτό το ποτάμι καλοσύνης, θα μπορούμε να παράσχουμε το «φρέσκο νερό» του Ευαγγελίου σε έναν διψασμένο κόσμο.
Ο Κύριος έχει εμπνεύσει τους προφήτες Του να μας διδάξουν πώς μπορούμε να υποστηρίζουμε και να αγαπούμε ο ένας τον άλλον, ώστε να μπορούμε να γίνουμε ενωμένοι σε πίστη και σκοπό στο να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό. Ο Παύλος, ο Απόστολος της Καινής Διαθήκης, δίδαξε ότι όσοι «βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό…· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό»1.
Όταν υποσχόμαστε στη βάπτιση να ακολουθούμε τον Σωτήρα, επιμαρτυρούμε εμπρός στον Πατέρα ότι είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Χριστού2. Καθώς πασχίζουμε να αποκτήσουμε τα θεία χαρακτηριστικά Του στη ζωή μας, γινόμαστε διαφορετικοί από ό,τι ήμασταν, μέσω της Εξιλεώσεως του Κυρίου Χριστού. Και η αγάπη μας για όλους τους ανθρώπους αυξάνεται φυσικά3. Αισθανόμαστε ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για την ευημερία και ευτυχία όλων. Βλέπουμε ο ένας τον άλλον ως αδελφούς και αδελφές, ως τέκνα του Θεού με θεϊκή καταγωγή, χαρακτηριστικά και δυνατότητες. Επιθυμούμε να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και να σηκώνουμε ο ένας του άλλου τα βάρη4.
Αυτό περιέγραψε ο Παύλος ως αγάπη5. Ο Μόρμον, προφήτης του Βιβλίου του Μόρμον, το περιέγραψε ως «η αγνή αγάπη του Χριστού»,6 η οποία είναι η πιο μεγαλειώδης, ευγενής και δυνατότερη μορφή αγάπης. Ο τωρινός μας προφήτης, Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον, προσφάτως περιέγραψε μία φανέρωση αυτής της αγνής αγάπης του Χριστού ως τέλεση διακονίας, η οποία είναι μία περισσότερο επικεντρωμένη και ιερότερη προσέγγιση για να αγαπούμε και να φροντίζουμε άλλα άτομα όπως έκανε ο Σωτήρας7.
Ας σκεφτούμε αυτήν την αρχή αγάπης και φροντίδας, όπως έκανε ο Σωτήρας, μέσα στα πλαίσια της ενθάρρυνσης, βοήθειας και υποστήριξης αυτών που είναι πρόσφατα νεοφώτιστοι και αυτών που αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον να παρευρεθούν σε συγκεντρώσεις της Εκκλησίας μας.
Όταν αυτοί οι καινούργιοι φίλοι βγαίνουν από τον κόσμο και αποδέχονται το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, προσχωρώντας στην Εκκλησία Του, γίνονται μαθητές Του, και αναγεννώνται μέσω Εκείνου8. Αφήνουν πίσω έναν κόσμο που γνώριζαν καλά και επιλέγουν να ακολουθούν τον Ιησού Χριστό, με πλήρη πρόθεση καρδιάς, μπαίνοντας σε ένα νέο «ποτάμι» σαν το πελώριο ποτάμι τον Αμαζόνιο – ένα ποτάμι που είναι μία γενναία δύναμη καλοσύνης και χρηστότητας που ρέει προς την παρουσία του Θεού. Ο Απόστολος Πέτρος το περιγράφει ως «γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο, λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε»9. Καθώς αυτοί οι νέοι φίλοι ενώνονται με αυτό το νέο και άγνωστο ποτάμι, μπορεί να αισθανθούν λίγο χαμένοι αρχικά. Αυτοί οι νέοι φίλοι βρίσκουν τον εαυτό τους να αναμειγνύεται σε ένα ποτάμι με τις μοναδικές του προελεύσεις, θερμοκρασίες και χημικές συστάσεις – ένα ποτάμι που έχει τις δικές του παραδόσεις, κουλτούρα και λεξιλόγιο. Αυτή η καινούργια ζωή εν Χριστώ ίσως μοιάζει συγκλονιστική για αυτούς. Σκεφτείτε για μία στιγμή πώς μπορεί να αισθάνονται καθώς ακούν για πρώτη φορά τέτοιες εκφράσεις όπως «Ο.Β.», «Ε.Ε.Η.Ν.», «Κυριακή νηστείας», «βάπτισμα για τους νεκρούς», «τριπλός συνδυασμός» και τα λοιπά.
Είναι εύκολο να δούμε γιατί μπορεί να αισθάνονται σαν να μην ανήκουν. Σε τέτοιες καταστάσεις, μπορεί να αναρωτηθούν: «Υπάρχει χώρος για μένα εδώ; Ταιριάζω στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών; Η Εκκλησία με χρειάζεται; Θα βρω νέους φίλους που είναι πρόθυμοι να με βοηθήσουν και να με υποστηρίξουν;»
Αγαπητοί μου φίλοι, σε τέτοιες στιγμές, εκείνοι από εμάς που βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία στο μακρύ ταξίδι της ιδιότητας του μαθητού θα πρέπει να τείνουμε ένα ζεστό χέρι αλληλεγγύης στους νέους φίλους μας, να τους δεχτούμε όπου είναι και να τους βοηθήσουμε, να τους αγαπήσουμε και να τους συμπεριλάβουμε στη ζωή μας. Όλοι αυτοί οι νέοι φίλοι είναι πολύτιμοι υιοί και θυγατέρες του Θεού10. Είναι πολύ σημαντικό να μη χάσουμε ούτε έναν από αυτούς, επειδή, όπως ο ποταμός ο Αμαζόνιος που εξαρτάται από τους παραπόταμους που τον τροφοδοτούν, τους χρειαζόμαστε ακριβώς όσο μας έχουν ανάγκη, ώστε να γίνουμε μία ισχυρή δύναμη στον κόσμο.
Οι νέοι μας φίλοι φέρνουν ταλέντα δοσμένα από τον Θεό, ενθουσιασμό και καλοσύνη μαζί τους. Ο ενθουσιασμός τους για το Ευαγγέλιο μπορεί να είναι μεταδοτικός, βοηθώντας μας έτσι να τονώσουμε τη δική μας μαρτυρία. Φέρουν επίσης νέες προοπτικές στην κατανόησή μας για τη ζωή και το Ευαγγέλιο.
Έχουμε διδαχθεί από καιρό πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους νέους φίλους μας να αισθάνονται ευπρόσδεκτοι και αγαπητοί στην αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Χρειάζονται τρία πράγματα, ώστε να παραμείνουν δυνατοί και πιστοί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους:
Πρώτον, χρειάζονται αδελφούς και αδελφές στην Εκκλησία που να έχουν ειλικρινές ενδιαφέρον για αυτούς, αληθινούς και πιστούς φίλους στους οποίους μπορούν συνεχώς να στρέφονται, που θα περπατήσουν δίπλα τους και που θα απαντήσουν στις ερωτήσεις τους. Ως μέλη, πρέπει πάντα να είμαστε προσεκτικοί και να αναζητούμε νέα πρόσωπα όταν παρευρισκόμαστε σε δραστηριότητες και συγκεντρώσεις της Εκκλησίας, ανεξάρτητα από τις ευθύνες, τις αναθέσεις ή τις ανησυχίες που μπορεί να έχουμε. Μπορούμε να κάνουμε απλά πράγματα για να βοηθήσουμε αυτούς τους νέους φίλους να αισθάνονται αποδεκτοί και ευπρόσδεκτοι στην Εκκλησία, όπως το να δώσουμε μία θερμή χειραψία, να τους χαμογελούμε ειλικρινά, να καθόμαστε μαζί για να τραγουδήσουμε και να εκκλησιαστούμε, να τους συστήσουμε σε άλλα μέλη και τα λοιπά. Καθώς ανοίγουμε την καρδιά μας στους νέους φίλους μας με μερικούς από αυτούς τους τρόπους, ενεργούμε με το πνεύμα της τέλεσης διακονίας. Όταν τελούμε διακονία προς αυτούς όπως έκανε ο Σωτήρας, δεν θα αισθανθούν σαν «ξένοι μέσα στις πύλες μας». Θα νιώσουν πως μπορούν να ενταχθούν και να κάνουν νέους φίλους, και το πιο σημαντικό, θα αισθανθούν την αγάπη του Σωτήρα μέσα από το γνήσιο ενδιαφέρον μας.
Δεύτερον, οι νέοι φίλοι χρειάζονται μία ανάθεση – μία ευκαιρία να υπηρετούν τους άλλους. Η υπηρέτηση είναι μία από τις λαμπρές πτυχές της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Είναι μία διαδικασία με την οποία η πίστη μας μπορεί να δυναμώσει. Κάθε νέος φίλος αξίζει αυτήν την ευκαιρία. Ενώ ο επίσκοπος και το συμβούλιο τομέα έχουν την άμεση ευθύνη να δίνουν αναθέσεις σύντομα μετά τη βάπτισή τους, τίποτα δεν μας εμποδίζει, ως μέλη, από το να προσκαλέσουμε τους νέους φίλους μας να μας βοηθήσουν να υπηρετήσουμε άλλους ανεπίσημα ή μέσω προγραμμάτων υπηρεσίας.
Τρίτον, οι νέοι φίλοι θα πρέπει να «τροφο[δοτούνται] με τον καλό λόγο του Θεού»11. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να αγαπήσουν και να εξοικειωθούν με τις γραφές καθώς διαβάζουμε και συζητούμε τις διδασκαλίες μαζί τους, παρέχοντας ένα πλαίσιο στις ιστορίες και εξηγώντας τις δύσκολες λέξεις. Μπορούμε επίσης να τους διδάξουμε πώς να λαμβάνουν προσωπική καθοδήγηση μέσω τακτικής μελέτης των γραφών. Επιπλέον, μπορούμε να προσεγγίσουμε τους νέους φίλους μας στο δικό τους σπίτι και να τους προσκαλέσουμε στο δικό μας σε στιγμές εκτός των τακτικών προγραμματισμένων συγκεντρώσεων και δραστηριοτήτων της Εκκλησίας, βοηθώντας τους να ενωθούν στον ισχυρό ποταμό της κοινότητας των Αγίων.
Αναγνωρίζοντας τις προσαρμογές και τις δυσκολίες που έχουν οι νέοι φίλοι μας στο να γίνουν μέλη της οικογένειας του Θεού, ως αδελφοί και αδελφές μας, μπορούμε να αναφέρουμε πώς έχουμε ξεπεράσει παρόμοιες δυσκολίες στη ζωή μας. Αυτό θα τους βοηθήσει να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι και ότι ο Θεός θα τους ευλογήσει καθώς ασκούν πίστη στις υποσχέσεις Του12.
Όταν οι ποταμοί Σολιμόες και Νέγκρο αναμιγνύονται, ο ποταμός Αμαζόνιος γίνεται πανίσχυρος και δυνατός. Με παρόμοιο τρόπο, όταν εμείς και οι νέοι φίλοι μας αληθινά συγχωνευθούμε, η αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού γίνεται ακόμα πιο ισχυρή και πιο σταθερή. Η γλυκιά μου, η Ροζάνα, και εγώ είμαστε τόσο ευγνώμονες για όλους εκείνους που μας βοήθησαν να αναμιχθούμε σε αυτό το νέο ποτάμι πριν από πολλά χρόνια, όταν αποδεχθήκαμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στην πατρίδα μας τη Βραζιλία. Καθ’ όλη τη διάρκεια των χρόνων, αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι αληθινά έχουν τελέσει διακονία προς εμάς και μας έχουν βοηθήσει να συνεχίσουμε να ρέουμε με χρηστότητα. Είμαστε βαθιά ευγνώμονες γι’ αυτούς.
Οι προφήτες στο δυτικό ημισφαίριο γνώριζαν καλά πώς να διατηρήσουν τους νέους φίλους να ρέουν με πίστη μαζί σε αυτό το νέο ποτάμι καλοσύνης προς την αιώνια ζωή. Για παράδειγμα, έχοντας δει την εποχή μας και γνωρίζοντας ότι θα αντιμετωπίζαμε παρόμοιες δυσκολίες13, ο Μορόνι συμπεριέλαβε μερικά από αυτά τα σημαντικά βήματα στα γραπτά του στο Βιβλίο του Μόρμον:
«Και ύστερα, αφού είχαν γίνει δεκτοί για βάφτισμα, και είχαν καλλιεργηθεί και καθαριστεί από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αριθμούνταν με το λαό τής εκκλησίας τού Χριστού. Και κρατούσαν τα ονόματά τους, ώστε να τους θυμούνται και να τους τροφοδοτούν με τον καλό λόγο του Θεού, για να τους κρατούν στο σωστό δρόμο, για να τους κρατούν συνεχώς προσεκτικούς στο να προσεύχονται, βασιζόμενοι μόνο στην αξία του Χριστού, ο οποίος ήταν ο πρωτεργάτης και ο ολοκληρωτής τής πίστης τους.
»Και τα μέλη της εκκλησίας συγκεντρώνονταν συχνά, για να νηστεύουν και να προσεύχονται, και να μιλούν ο ένας με τον άλλο σχετικά με την ευημερία τής ψυχής τους»14.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι στο έργο του Κυρίου, πιστεύω ότι μπορούμε να τα πάμε πολύ καλύτερα και θα πρέπει να τα πάμε καλύτερα στο καλωσόρισμα νέων φίλων στην Εκκλησία. Σας προσκαλώ να σκεφτείτε τι μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε περισσότερο δεκτικοί, ανεκτικοί και χρήσιμοι σε αυτούς, ξεκινώντας από την επόμενη Κυριακή. Προσέξτε να μην αφήσετε τις αναθέσεις σας της Εκκλησίας να εμποδίσουν το καλωσόρισμα των νέων φίλων στις συγκεντρώσεις και τις δραστηριότητες της Εκκλησίας. Εξάλλου, αυτές οι ψυχές είναι πολύτιμες εμπρός στα μάτια του Θεού και είναι πολύ πιο σημαντικές από τα προγράμματα και τις δραστηριότητες. Εάν τελούμε διακονία στους νέους φίλους μας με την καρδιά μας γεμάτη από αγνή αγάπη όπως έκανε ο Σωτήρας, σας υπόσχομαι, στο όνομά Του, ότι θα μας βοηθήσει στις προσπάθειές μας. Όταν ενεργούμε ως πιστοί τελούντες διακονία, όπως έκανε ο Σωτήρας, οι νέοι φίλοι μας θα έχουν τη βοήθεια που χρειάζονται για να παραμείνουν δυνατοί, αφοσιωμένοι και πιστοί μέχρι το τέλος. Θα έρθουν μαζί μας καθώς γινόμαστε ισχυρός λαός του Θεού και θα μας βοηθήσουν να φέρουμε φρέσκο νερό σε έναν κόσμο που απεγνωσμένα χρειάζεται τις ευλογίες του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Αυτά τα παιδιά του Θεού θα αισθανθούν ότι δεν είναι «πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων»15. Σας υπόσχομαι ότι θα αναγνωρίσουν την παρουσία του Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού, στην δική Του Εκκλησία. Θα συνεχίσουν να ρέουν μαζί μας ως ποτάμι στην πηγή όλης της καλοσύνης έως ότου τύχουν υποδοχής με ανοιχτές αγκάλες από τον Κύριο μας, Ιησού Χριστό, και ακούσουν τον Πατέρα να λέει: «Θα έχετε ζωή αιώνια»16.
Σας προσκαλώ να αναζητήσετε τη βοήθεια του Κυρίου στο να αγαπήσετε τους άλλους όπως Εκείνος σας αγάπησε. Ας ακολουθήσουμε όλοι τη συμβουλή που δόθηκε από τον Μόρμον: «Επομένως, αγαπημένοι μου αδελφοί [και αδελφές], να προσεύχεστε στον Πατέρα με όλη τη δύναμη της καρδιάς, να είστε γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί του Υιού του, Ιησού Χριστού»17. Για αυτές τις αλήθειες, καταθέτω μαρτυρία και το κάνω αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.