Rozdział 110
Wizje ukazane Prorokowi Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu w świątyni w Kirtland w stanie Ohio, 3 kwietnia 1836 r. Okazją było spotkanie w dniu sabatu. W historii Józefa Smitha podano: „Po południu pomagałem innym Prezydentom rozdzielać Wieczerzę Pańską Kościołowi, otrzymawszy ją od Dwunastu, którzy tego dnia mieli zaszczyt pełnić obowiązki przy świętym stole. Spełniwszy tę służbę wobec moich braci, udałem się do mównicy, przy której opuszczone były zasłony, i skłoniłem się wraz z Oliverem Cowderym w uroczystej i bezgłośnej modlitwie. Kiedy powstaliśmy po modlitwie, następująca wizja została dla nas otwarta”.
1–10: Pan Jehowa ukazuje się w chwale i przyjmuje Świątynię Kirtland jako Swój dom; 11–12: Ukazują się Mojżesz i Elias, i każdy przekazuje swoje klucze i dyspensacje; 13–16: Eliasz powraca i przekazuje klucze swojej dyspensacji, jak obiecane było przez Malachiasza.
1. Zdjęta została zasłona z umysłów naszych i otwarły się oczy naszego zrozumienia.
2. Ujrzeliśmy przed sobą Pana stojącego na przedpiersiu mównicy, a u stóp Jego dzieło brukowane szczerym złotem w kolorze podobnym do bursztynu.
3. Oczy Jego niczym płomień ognia, włosy na głowie białe niczym nieskalany śnieg, oblicze Jego jaśniało ponad blask słońca, a głos Jego był niczym odgłos rozpędzonych wielkich wód, sam głos Jehowy, mówiący:
4. Jam jest pierwszy i ostatni, Jam jest Ten, który żyje, Jam jest Ten, którego zabito, Jam jest waszym orędownikiem u Ojca.
5. Oto przebaczone są wam grzechy wasze, jesteście czyści wobec mnie; przeto wznieście głowy i radujcie się.
6. Niechaj się radują serca braci waszych i serca całego mojego ludu, który włożył cały swój trud w budowę tego domu dla mego imienia.
7. Oto bowiem przyjąłem ten dom i tutaj będzie imię moje; i objawię się ludowi mojemu w miłosierdziu w tym domu.
8. Zaiste, ukażę się sługom moim i przemówię do nich moim własnym głosem, jeżeli lud mój będzie przestrzegał moich przykazań i nie zbezcześci tego świętego domu.
9. Zaiste, serca tysięcy i dziesiątków tysięcy będą się wielce radować z powodu błogosławieństw, jakie zostaną wylane, a także obdarowania, jakim obdarowani będą słudzy moi w tym domu.
10. I sława domu tego rozszerzy się do obcych krajów; i jest to początek błogosławieństwa, jakie zostanie wylane na głowy mego ludu. Tak jest. Amen.
11. Kiedy ta wizja dobiegła końca, ponownie rozwarły się dla nas niebiosa; i pojawił się przed nami Mojżesz, i przekazał nam klucze zgromadzenia Izraela z czterech stron świata i sprowadzenia dziesięciu plemion z ziemi północnej.
12. Potem ukazał się Elias, i przekazał dyspensację ewangelii Abrahama, mówiąc, że w nas i naszym potomstwie błogosławione będą wszystkie pokolenia, które nastąpią po nas.
13. Kiedy ta wizja dobiegła końca, rozpostarła się przed nami kolejna wielka i pełna chwały wizja, bowiem Eliasz, prorok, który został zabrany do nieba, nie zasmakowawszy śmierci, stanął przed nami i rzekł:
14. Oto przyszła pełnia czasu, o której mówiono ustami Malachiasza — świadcząc, że on (Eliasz) będzie posłany, zanim nadejdzie wielki i straszny dzień Pana —
15. Aby zwrócił serca ojców ku dzieciom, a dzieci ku ojcom, bo inaczej cała ziemia zostanie dotknięta klątwą —
16. Dlatego klucze tej dyspensacji są przekazane w wasze ręce: i przez to możecie poznać, że wielki i straszny dzień Pana jest blisko, a nawet już u drzwi.