ជំពូកទី ១៧
ពួកអេប្រាអិម និងសាសន៍ស៊ីរីធ្វើសង្គ្រាមនឹងស្រុកយូដា — ព្រះគ្រីស្ទនឹងបានប្រសូតមកពីនាងព្រហ្មចារីម្នាក់ — ចូរប្រៀបធៀបនឹងគម្ពីរអេសាយ ៧។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៥៥៩–៥៤៥ ម.គ.ស.។
១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើង គឺនៅក្នុងរាជ្យស្ដេចអេហាស បុត្រយ៉ូថាម ដែលជាបុត្រអ៊ូសៀស ស្ដេចស្រុកយូដា នោះរេស៊ីន ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី ហើយពេកា ជាបុត្ររេម៉ាលា ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល គេលើកទ័ពឡើងទៅច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម តែយកជ័យជំនះមិនបានទេ។
២គ្រានោះ មានដំណឹងមកដល់ពួកវង្សដាវីឌថា ៖ សាសន៍ស៊ីរីបានចូលដៃនឹងកពួកអេប្រាអិមហើយ។ ហើយស្ដេចទ្រង់មានព្រះទ័យចំប្រប់ ព្រមទាំងចិត្តរបស់ពួករាស្ត្រទ្រង់ផង ប្រៀបដូចជាដើមឈើនៅព្រៃដែលត្រូវខ្យល់បក់។
៣ខណៈនោះ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូលទៅអេសាយថា ៖ ឥឡូវនេះ ចូរអ្នក និងកស្អាយ៉ាស៊ូប ជាកូនអ្នកចេញទៅជួបនឹងអេហាស ឯចុងប្រឡាយទឹកហូរមកដល់ស្រះខាងលើតាមផ្លូវទៅឯទីវាលជាងប្រមោក
៤ហើយទូលថា ៖ ចូរប្រុងខ្លួន ហើយសង្រួមចិត្តកុំឲ្យកភ័យឲ្យសោះ ក៏កុំឲ្យរាថយដោយព្រោះកន្ទុយឧសទាំងពីរដែលហុយផ្សែងនោះឡើយ ដោយព្រោះសេចក្ដីកំហឹងដ៏រហ័សរបស់រេស៊ីន និងសាសន៍ស៊ីរី ហើយរបស់កូនរេម៉ាលានោះដែរ។
៥ពីព្រោះសាសន៍ស៊ីរី និងពួកអេប្រាអិម ព្រមទាំងកូនរេម៉ាលាបានគិតសម្រេចនឹងធ្វើអាក្រក់ដល់អ្នកដោយពាក្យថា ៖
៦ចូរយើងឡើងទៅច្បាំងនឹងស្រុកយូដា យើងនឹងកធ្វើឲ្យគេមានសេចក្ដីវេទនា ព្រមទាំងទម្លាយឲ្យមានផ្លូវចូលបាន រួចយើងនឹងតាំងស្ដេចមួយឡើងនៅក្នុងស្រុកគេ មែនហើយ គឺជាកូនរបស់តាបបៀល។
៧ឯព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលដូច្នេះថា ៖ ការនោះមិនបានទេ គេនឹងធ្វើមិនកើតឡើយ។
៨ត្បិតក្បាលរបស់ស្រុកស៊ីរី គឺក្រុងដាម៉ាស ហើយក្បាលរបស់ក្រុងដាម៉ាស គឺរេស៊ីននេះហើយ ហើយនៅក្នុងរវាង៦៥ឆ្នាំ នោះពួកអេប្រាអិមនឹងត្រូវបែកខ្ញែករតាត់រតាយអស់ទៅ លែងមានពូជពង្សតទៅទៀត។
៩ឯក្បាលរបស់ពួកអេប្រាអិម គឺក្រុងសាម៉ារី ហើយក្បាលរបស់ក្រុងសាម៉ារី គឺជាកូនរេម៉ាលានេះ។ បើសិនជាអ្នកកមិនព្រមជឿទេ នោះប្រាកដជាអ្នកមិនបានតាំងនៅជាប់ឡើយ។
១០ម្យ៉ាងទៀត ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលនឹងអេហាសថា ៖
១១ចូរអ្នកសូមកទីសម្គាល់១ពីព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះនៃអ្នកចុះ ចូរសូម ទោះបើនៅក្នុងទីជម្រៅ ឬនៅទីខ្ពស់ខាងលើក្ដី។
១២តែអេហាសតបថា ៖ យើងមិនព្រមសូមទេ ហើយមិនព្រមកល្បងលព្រះអម្ចាស់ដែរ។
១៣ហើយអេសាយពោលថា ៖ ឱវង្សរបស់ដាវីឌអើយ ចូរស្ដាប់ឥឡូវចុះ ការដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើឲ្យរំខានចិត្តមនុស្ស នោះតើជាការតូចឬអី បានជាចង់រំខានដល់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះរបស់ទូលបង្គំទៀតផង?
១៤ដូច្នេះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រទានទីសម្គាល់មួយមកអ្នករាល់គ្នាដោយព្រះអង្គផ្ទាល់ថា — មើលចុះ កនាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ ហើយនឹងប្រសូតបានបុត្រាមួយ ហើយនឹងឲ្យព្រះនាមថា ខអេម៉ាញូអែល។
១៥បុត្រនោះនឹងបរិភោគខ្លាញ់ទឹកដោះ ហើយនឹងទឹកឃ្មុំ ដើម្បីឲ្យខ្លួនចេះបដិសេធចោលរបស់អាក្រក់ ហើយរើសយករបស់ល្អវិញ។
១៦ត្បិតមុនដែលកបុត្រនោះចេះបដិសេធចោលរបស់អាក្រក់ ហើយរើសយករបស់ល្អ នោះស្រុករបស់ស្ដេចខទាំងពីរដែលអ្នកខ្ពើមនោះ នឹងត្រូវចោលស្ងាត់ទៅ។
១៧ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងកនាំហេតុការណ៍មួយមកលើអ្នក ហើយលើរាស្ត្រអ្នក ហើយលើពួកវង្សរបស់ឪពុកអ្នក គឺជាស្ដេចស្រុក អាសស៊ើរ ជាការណ៍ដែលមិនបានកើតមាន ចាប់តាំងពីគ្រាដែលខអេប្រាអិម បែកចេញពីពួកយូដាមក។
១៨ហើយហេតុការណ៍នឹងកើតឡើងថា នៅគ្រានោះ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងកហួចហៅរុយ ដែលនៅទីឆ្ងាយបំផុតនៃស្រុកអេស៊ីព្ទ ព្រមទាំងឃ្មុំដែលនៅស្រុកអាសស៊ើរផង។
១៩នោះវានឹងនាំគ្នាមកទំនៅក្នុងច្រកភ្នំដែលត្រូវចោលស្ងាត់ ហើយនៅក្នុងក្រហែងថ្ម ហើយនៅលើគ្រប់ទាំងរបងបន្លា ហើយនៅអស់ទាំងវាលស្មៅផង។
២០នៅគ្រានោះ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងកកោរសក់ក្បាល និងរោមជើងផង ដោយកាំបិតដែលបានជួលពីទីនៅត្រើយខាងនាយទន្លេ គឺដោយខស្ដេចនៃស្រុកអាសស៊ើរ ហើយកាំបិតនោះនឹងរំលាងទាំងពុកចង្កាផង។
២១ហើយហេតុការណ៍នឹងកើតឡើងថា នៅគ្រានោះ មនុស្សម្នាក់នឹងកចិញ្ចឹមគោញីមួយ និងចៀមពីរ
២២ហើយហេតុការណ៍នឹងកើតឡើង សត្វទាំងនោះមានទឹកដោះជាបរិបូរ បានជាអ្នកនោះនឹងបរិភោគខ្លាញ់ទឹកដោះ ត្បិតពួកអ្នកដែលនៅសល់ក្នុងស្រុក គេនឹងបានខ្លាញ់ទឹកដោះ និងទឹកឃ្មុំបរិភោគគ្រប់គ្នា។
២៣ហើយហេតុការណ៍នឹងកើតឡើងថា នៅគ្រានោះគ្រប់ទីកន្លែងណាដែលពីដើមមានចម្ការទំពាំងបាយជូរចំនួនមួយពាន់ដើម មានកតម្លៃជាប្រាក់មួយពាន់រៀល នោះនឹងបានជាទីសម្រាប់អញ្ចាញ និងបន្លាវិញ។
២៤ឯអ្នកណាដែលចូលទៅក្នុងទីនោះ នឹងត្រូវកាន់ព្រួញ និងធ្នូផង ពីព្រោះស្រុកទាំងមូលនឹងដុះសុទ្ធតែអញ្ចាញ និងបន្លា។
២៥ហើយអ្នកក៏នឹងមិនឡើងទៅលើទីទួល ដែលពីដើមមានគេកាប់គាស់ដោយចបដែរ ដោយខ្លាចអញ្ចាញ និងបន្លា ប៉ុន្តែទីនោះនឹងបានសម្រាប់ជាទីលែងហ្វូងគោ ហើយសម្រាប់ឲ្យកហ្វូងចៀមញាំញីទៅប៉ុណ្ណោះ៕