ព្រះគម្ពីរ
នីហ្វៃ ទី ២ 13


ជំពូក​ទី ១៣

ស្រុក​យូដា និង​ក្រុង​យេរូសាឡិម​នឹង​ទទួល​ទោស ព្រោះ​ការ​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​របស់​គេ — ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​តវ៉ា ហើយ​ជំនុំ​ជំរះ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ — ពួក​កូន​ស្រី​នៃ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ត្រូវ​បណ្ដា​សា ហើយ​មាន​ទុក្ខ​ដោយ​មក​ពី​តណ្ហា​ខាង​លោកិយ​របស់​គេ — ចូរ​ប្រៀបធៀប​នឹង​គម្ពីរ​អេសាយ ៣។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៥៥៩–៥៤៥ ម.គ.ស.។

ត្បិត​មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់ គឺជា​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ទ្រង់​ដក​យក​ទីពឹង ហើយ​នឹង​បង្អែក​ចេញ​ពី​ក្រុង​យេរូសាឡិម និង​ស្រុក​យូដា ព្រម​ទាំង​បង្អែក​ជា​ស្បៀងអាហារ និង​ទីពឹង​នៃ​ទឹក​ផឹក​អស់​រលីង​ទៅ —

ទាំង​មនុស្ស​ខ្លាំងពូកែ និង​មនុស្ស​ថ្នឹក​ចម្បាំង ទាំង​ចៅក្រម និង​ព្យាការី ទាំង​គ្រូទាយ និង​អ្នក​ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ

ទាំង​មេ​ត្រួតត្រា​លើ​៥០​នាក់ និង​មនុស្ស​ដែល​មាន​ស័ក្ដិយស ទាំង​អ្នក​ប្រឹក្សា និង​ជាង​ប៉ិនប្រសប់ ហើយ​នឹង​អ្នក​មាន​វោហារ​យ៉ាង​ចំណាន​ផង។

នោះ​យើង​នឹង​តាំង​ពួក​ក្មេងៗ​ឲ្យ​ធ្វើជា​ចៅហ្វាយ​លើ​គេ ហើយ​កូន​តូចៗ​ត្រួតត្រា​លើ​គេ​វិញ។

ហើយ​បណ្ដាជន​ទាំង​ឡាយ​នឹង​ត្រូវ​សង្កត់សង្កិន គឺ​ម្នាក់​ទល់​នឹង​ម្នាក់​ទៀត ព្រម​ទាំង​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន​ផង ពួក​ក្មេងៗ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហើន​ចំពោះ​ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ ហើយ​មនុស្ស​ជាន់​ទាប​ចំពោះ​មនុស្ស​ជាន់​ខ្ពស់​ដែរ។

កាលណា​មនុស្ស​ម្នាក់​នឹង​យក​បងប្អូន​ពី​ក្នុង​គ្រួសារ​របស់​ឪពុក​ខ្លួន​មក ហើយ​និយាយ​ថា ៖ អ្នក​ឯង​មាន​សំលៀកបំពាក់ សូម​អ្នក​ធ្វើជា​អ្នក​គ្រប់គ្រង​ទៅ សូម​កុំ​ឲ្យ​ស្រុក​ខ្ទេចខ្ទី​នេះ​នៅ​ក្រោម​អំណាច​អ្នក​ឡើយ —

នៅ​គ្រា​នោះ គេ​នឹង​ប្រកែក​ថា ៖ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើជា​អ្នក​មើល​ឲ្យ​ជា​ទេ ព្រោះ​នៅ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​គ្មាន​អាហារ ឬ​សំលៀកបំពាក់​អ្វី​ឡើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​តាំង​ខ្ញុំ​ឡើង​ឲ្យ​ធ្វើជា​អ្នក​គ្រប់គ្រង​លើ​បណ្ដាជន​ទេ។

ត្បិត​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ខ្ទេចខ្ទី ហើយ​ស្រុក​យូដា​ក៏​បាន​ដួល​ដែរ ពី​ព្រោះ​អណ្ដាត​គេ ហើយ​នឹង​អំពើ​របស់​គេ ដែល​សុទ្ធ​តែ​បង្អុច​បង្អាល​ដល់​ព្រះ​នេត្រ​ដ៏​មាន​សិរី​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់។

ភាព​នៃ​ទឹកមុខ​គេ​តែង​ធ្វើ​បន្ទាល់​ទាស់​នឹង​គេ ក៏​បើក​បង្ហាញ​អំពើ​បាប​របស់​គេ​ចេញ ដូច​ជា​ក្រុង​សូ​ដុំ​ម ហើយ​គេ​មិន​អាច​បិទបាំង​បាន​ឡើយ។ វេទនា​ដល់​ព្រលឹង​គេ ព្រោះ​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ដល់​ខ្លួន​គេ​ហើយ!

១០ចូរ​ថ្លែង​ប្រាប់​ថា មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​បាន​សេចក្ដី​សុខ​វិញ ត្បិត​គេ​នឹង​ទទួល​ផល​នៃ​ការ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត។

១១វេទនា​ដល់​មនុស្ស​អាក្រក់ ព្រោះ​គេ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស ត្បិត​ការ​ដែល​ដៃ​គេ​បាន​ធ្វើ នោះ​នឹង​បាន​សង​ដល់​គេ​វិញ!

១២ឯ​រាស្ត្រ​របស់​យើង គឺជា​កូន​ក្មេង​ដែល​សង្កត់សង្កិន​គេ ហើយ​គឺ​ពួក​ស្រីៗ ដែល​មាន​អំណាច​ត្រួតត្រា​លើ​គេ​ដែរ។ ឱ​រាស្ត្រ​របស់​យើង​អើយ ពួក​អ្នក​ដែល​នាំ​មុខ​អ្នក គេ​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​វង្វេង ក៏​បំផ្លាញ​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​អ្នក​ដើរ​ដែរ។

១៣ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​កំពុង​ឈរ​ដើម្បី​អង្វរ ទ្រង់​ឈរ​ដើម្បី​ជំនុំ​ជំរះ​ប្រជាជន​ទាំង​ឡាយ។

១៤ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​កើត​មាន​ក្ដី​នឹង​ពួក​ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ​នៃ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ហើយ​និង​ពួក​ចៅហ្វាយ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ដែល​បានស៊ី​បង្ហិន​ចម្ការ​ទំពាំងបាយជូរ ហើយ​របឹប​ដែល​រឹបជាន់​យក​ពី​អ្នក​ទាល់ក្រ នោះ​សុទ្ធ​តែ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​អ្នក​ទាំង​អស់។

១៥ព្រះ​អម្ចាស់​ដ៏​ជា​ព្រះ​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​សួរ​ថា ៖ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ច្បាប់​អី​នឹង​ញាំញី​រាស្ត្រ​យើង ហើយ​បត់បែន​មុខ​របស់​មនុស្ស​ទាល់​ក្រ​ដូច្នេះ?

១៦ម្យ៉ាង​ទៀត ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ៖ ដោយ​ព្រោះ​ពួក​កូន​ស្រី​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​មាន​ឫក​ខ្ពស់ មាន​ដំណើរ​ងើប​ងើយ ផាត់​រង្វង់​ភ្នែក ដើរ​យាងយាវ ហើយ​បំភ្លៃជើង​ឲ្យ​មាន​សូរ​រ៉ូង​រ៉ឺង។

១៧ហេតុ​នេះ​ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​នឹង​វាយ​ក្រយៅ​ក្បាល​នៃ​ពួក​កូន​ស្រី​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ឲ្យ​កើត​មក ហើយ​ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​នឹង​សំរាត​កេរ្តិ៍​ខ្មាស​គេ។

១៨នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​ដក​សេចក្ដី​លំអ​នៃ​គ្រឿងអលង្ការ សំណាញ់​សក់ កងក

១៩ខ្សែក កងដៃ ក​ស្បៃ

២០ក្បាំង​សក់ ខ្សែ​ចង្ក្រង់​ជើង បូ​ក្បាល ក្លង​ហិត និង​ក្រវិល

២១ចិញ្ចៀន និង​ត្បូង​តែង​ច្រមុះ

២២សំលៀកបំពាក់​សម្រាប់​បុណ្យ កន្សែង​ទទូរ ផាហ៊ុម កាបូបយួរ

២៣កញ្ចក់ អាវ​សារូ មួក និង​ក្រមា​របស់​គេ​ចេញ។

២៤ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើតឡើង​ថា នឹង​មាន​ក្លិនស្អុយ​ជំនួស​ក្រអូប ខ្សែ​ចង​ជំនួស​ខ្សែក្រវាត់ ក្បាល​ទំពែក​ជំនួស​សក់​សំអាង សំពត់​ឆ្មៃ​ជំនួស​សំពត់​ល្បើក ស្នាម​ត្រា​ជំនួស​លំអ​ខ្លួន។

២៥ពួក​ប្រុសៗ​របស់​អ្នក​នឹង​ដួល​ដោយ​មុខ​ដាវ ហើយ​មនុស្ស​ខ្លាំងពូកែ​របស់​អ្នក​នឹង​ស្លាប់​ក្នុង​ចម្បាំង។

២៦នោះ​អស់​ទាំង​ទ្វារ​ក្រុង​នឹង​មាន​ការ​ខ្សឹកខ្សួល​ហើយ​សោយសោក ឯ​នាង​នឹង​ត្រូវ​ចោល​នៅ​តែ​ឯង ហើយ​អង្គុយ​នៅ​ដី៕