Zanafilla 17; 21–22

Abrahami dhe Isaku

Një atë, një bir dhe një sakrificë

Abrahami dhe Sara patën një fëmijë djalë, ashtu siç premtoi Zoti. Ata e quajtën Isak.

Zanafilla 17:9; 21:1–3

Ata e donin Isakun. Ata i mësuan atij të zgjidhte të drejtën dhe të mirëbesonte te Zoti.

Zanafilla 21:8

Zoti i premtoi Abrahamit dhe Sarës se nëpërmjet Isakut familja e tyre do të rritej për të bekuar të gjithë tokën. Por një ditë Zoti i tha Abrahamit ta çonte Isakun në malin Moriah dhe ta ofronte Isakun si sakrificë.

Zanafilla 17:1–8; 22:1–2

Rrugës për te mali, Isaku pyeti ku ishte qengji për sakrificën. Abrahami tha se Zoti do të siguronte një.

Zanafilla 22:4–8

Në malin Moriah, Abrahami ndërtoi një altar dhe vendosi drurë mbi të.

Zanafilla 22:8–9

Sikurse Zoti e urdhëroi, Abrahami i kërkoi Isakut të shtrihej mbi altar. Isaku i mirëbesoi Abrahamit ashtu sikurse Shpëtimtari Jezu Krisht i mirëbesoi Atit të Tij.

Zanafilla 22:9

Kur Abrahami ishte gati ta flijonte Isakun, një engjëll i Zotit e ndali. Abrahami tregoi besimin e tij në Zot. Abrahami e dinte se gjithmonë do ta ndiqte Zotin.

Zanafilla 22:10–12

Abrahami ngriti sytë dhe pa një dash të ngecur në shkurre. Zoti siguroi dashin për flijimin.

Zanafilla 22:13

Abrahami dhe Isaku mësuan rreth mënyrës se si Ati Qiellor do të ofronte Birin e Tij Jezu Krisht si flijim. Zoti Jezu Krisht i mirëbesoi Abrahamit sepse ai u bind. Abrahami i mirëbesoi premtimit të Zotit se një ditë familja e tij do të rritej përtej numrit të yjeve në qiell.

Zanafilla 22:17–18; Jakobi [LiM] 4:5