Lokal nga mga panid
Nawad-An Ko sa Akong Bana ug Nakakaplag Gihapon sa Kalinaw
Wala pa gayod ko nakakita og usa ka himatyon nga tawo kinsa malipayon gihapon. Siyempre, nianang higayona wala kami nahibalo nga mao na kadto ang iyang mahimong kataposan nga mga higayon. Apan tingali nasayod siya.
Siya miingon, “Smile ako. Kita mo? Kita mo smile ko?” (Nagpahiyom ko o, kita ka? Makita ba nimo ang akong pahiyom?) Dayon, mipakita siya og dako, kita ang ngipon nga pahiyom. Tali sa mugbo nga mga gininhawa, siya miingon “Mingaw ko nimo, mingaw ko nimo,” ug mipalambi sa iyang mga ngabil nga naghangyo kanako nga halokan siya. Ug gibuhat nako. Wala madugay, akong naamgohan nga ang iyang “mingaw ko nimo” sa pagkatinuod nagpasabot, “Mingawon ako kanimo.” Kadto mao ang kataposan nga mga pulong nga iyang gisulti. Nasayod siya nga kami pisikal nga mabulag sulod sa pipila ka dekada, ug gusto lang nga mahibalo ako nga mingawon siya nako, apan segurado nga makita namo og balik ang usag usa.
Sa higayon nga akong nakita ang iyang walay kinabuhi nga lawas diha sa higdaanan sa ospital, nabati nako ang Espiritu nga mihunghong kanako, “Siya sa pagkatinuod gituyo lang gayod nga mabuhi kutob niining adlawa.” Ang kasakit anaa didto, ang mga luha gawasnon nga midagayday, apan sa milagroso nga paagi gibati nako nga malinawon kaayo ug kalma, ug nasayod nga ang tanan niini nga kalibotan mahitabo sa paagi nga gituyo o gitugot sa Dios.
Gihuptan nako ang tanang kamatuoran nga akong nakat-onan sukad sa pagkabata. Ang reyalidad sa Plano sa Kaluwasan. Nga ang pagkatawo dili ang sinugdanan ug ang kamatayon dili ang kataposan. Ang reyalidad nga ang lawas mamatay apan ang espiritu mabuhi. Nga kanunay adunay paglaom tungod kay si Jesukristo mihimo sa pagkabanhaw nga anaa alang sa tanan. Akong gikonektar ang akong klaro nga pagsabot ug kalma nga kinaiya nianang higayona ngadto sa mga pag-ampo sa gatosan ka tawo kinsa nahigugma kanako ug sa akong gamay nga pamilya; ug ako mapasalamaton kaninyong tanan.
Si Presidente Joseph Fielding Smith mitudlo, “Rasonable ang motuo nga sa sinugdanan, sa wala pa giandam ang yuta, giorganisar sa Ginoo ang tanang butang gikan sa sinugdan ngadto sa kataposan sa panahon”1. Mao na. Ang Dios nakahibalo sa tanan. Sa wala pa ang pisikal nga paglalang sa yuta, adunay espirituwal nga sundanan alang sa tanan. Sa dugay na gayod kaayo nga panahon, Siya midesinyo sa atong kinabuhi sa pamilya nga mahimong ingon niini. Atong himoon nga si Titus ang mangulo, motudlo ug moandam kanato alang sa unang 10 ka tuig, apan inig 34 anyos matapos na ang iyang panahon sa pagsulay. Kami usa gihapon ka pamilya tungod mihimo kami og mahangtoron nga mga pakigsaad diha sa templo, ug kaming duha gihapon ang adunay obligasyon sa paggiya sa among mga anak balik ngadto sa Langitnong Amahan. Apan, ako lang ang mohimo sa pisikal nga pag-amuma ug pagsangkap sukad karon. Ug tungod ang among mga kinabuhi gidesinyo niini nga paagi, ako masaligon nga ang Dios miandam na sa tanan nga gikinahanglan nga tabang nga kinahanglanon gayod namo.
Kini ang kinadak-an nga milagro nga akong nasinati sukad—ang abilidad nga andam gayod nga mopahiangay ngadto sa kabubut-on sa Langitnong Amahan. Gitawag nako kini nga usa ka milagro tungod kay dili gayod ako ingon niini kaniadto. Maningkamot ko nga buhaton ang susama, sa tanan nakong umaabot nga mga pagsulay. Tingali ang kinadak-an nga kasakit makatudlo kanato sa kinadak-an nga mga leksiyon. Ug karon ako adunay pagpamatuod nga tungod sa Pag-ula ni Jesukristo, tungod Siya mibuntog sa sala ug kamatayon, kitang tanan makabaton og kalinaw ug gani hingpit nga kalipay sa bisan unsa nga kahimtang.
(Ang tagsulat bag-ohay lang nawad-an sa iyang bana, kanhi Presidente sa Antique Philippines District nga si Titus Literatus, tungod sa cardiac arrest. Sila adunay duha ka anak nga babaye: Si Tara, 7; ug si Isla, 3.)