Regionaal Nieuws
Mijn terugkeer naar de kerk
Ik ben opgegroeid met het evangelie. Ik heb ook een grote familie waarvan de meesten ook lid zijn van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Van jongs af aan was mijn geloof erg groot.
Alle mensen die opgroeien in de kerk komen een keer op een punt dat ze zichzelf afvragen waarom ze naar de kerk gaan. Doe ik het voor mijn ouders, voor mijn eigen getuigenis of omdat ik een bepaalde druk voel? Hoewel het een voorrecht is om binnen het evangelie geboren te worden, kan het veel druk met zich meebrengen.
Uiteindelijk besloot ik toen ik 18 jaar was niet op zending te gaan met als grootste reden dat ik me niet waardig voelde, maar ook omdat ik het gevoel had dat ik het mentaal niet zou aankunnen.
Voor mij was er op dat moment ook geen reden meer om naar de kerk te gaan, want voor mij was het evangelie altijd een 100% of 0% ding. Ik had nog wel een getuigenis, maar niet meer het verlangen om naar de kerk te gaan.
Na verloop van tijd ging ik toen samenwonen met mijn vriendin. Dat maakte de stap om ooit terug naar de kerk te gaan nog groter.
Uiteindelijk waren er meerdere redenen waarom ik me heel slecht over mezelf voelde. Ik wist dat het evangelie me kon helpen, maar ik was te bang, omdat ik wist wat voor veranderingen nodig zouden zijn om me weer volledig te bekeren en terug naar de kerk te gaan.
Ongeveer een jaar geleden zat ik er weer heel erg mee en ik voelde me verloren. Opeens kreeg ik het gevoel dat ik mijn patriarchale zegen moest lezen, die ik had ontvangen toen ik 14 jaar was. Toen ik mijn zegen had gelezen, voelde ik heel duidelijk Gods liefde voor mij. Ik had ook heel sterk het gevoel dat ik die liefde niet verdiende. Vanaf dat moment wist ik dat ik lang genoeg had gewacht en dat ik weer terug naar de kerk moest gaan. Omdat ik samenwoonde en zonder het evangelie leefde, waren er natuurlijk grote veranderingen nodig.
Ik maakte diezelfde week nog een afspraak met de bisschop van mijn wijk. Hij heeft me heel veel geholpen en me laten inzien dat het bekeringsproces een proces van liefde is. Nadat ik er een tijd mee bezig was geweest, vroeg de bisschop of ik nog op zending zou willen gaan. Ik had er zelf eigenlijk niet meer aan gedacht, maar toen hij het vroeg, dacht ik: Ja, waarom niet? De bisschop gaf me tijd om erover na te denken. Ik studeerde op dat moment nog en ik was pas verhuisd, dus alles zou daardoor weer gaan veranderen. Het enige wat ik wist, was dat ik op zending wilde gaan. En ik wist dat de Heer mij zou zegenen als ik mijn deel deed.
Hierdoor moest ik denken aan het verhaal van Alma de jonge in het Boek van Mormon. Hij leidde ook een zondig leven en bekeerde zich nadat hij een engel had gezien. Na zijn bekering ging hij ook op zending om andere volkeren het evangelie te brengen.
Graag wil ik twee Schriftteksten hierover delen.
‘En zie, het geschiedde, terwijl ik aldus met kwelling werd gepijnigd, en door de herinnering aan mijn vele zonden verscheurd, dat ik mij ook herinnerde hoe ik mijn vader tot het volk had horen profeteren over de komst van een zekere Jezus Christus, een Zoon van God, om voor de zonden van de wereld verzoening te doen. […] En o, wat een vreugde, en wat een wonderbaar licht zag ik; ja, mijn ziel werd vervuld met een vreugde die even buitengewoon was als voordien mijn pijn’ (Alma 36:17, 20).
Als je zo’n bekering doormaakt als Alma, ontstaat het verlangen om op zending te gaan vanzelf. Als je de vreugde van ware bekering hebt gevoeld, wil je niets anders dan het delen met anderen die het ook nodig hebben. Niets geeft meer vreugde en licht in je leven dan het evangelie.
Ik heb zowel een leven zonder, als een leven met het evangelie meegemaakt. En ik kan getuigen dat alleen het evangelie waar geluk kan brengen in iemands leven. Dat betekent niet dat je niet gelukkig kunt zijn zonder het evangelie, maar wel dat het evangelie, als je het de kans geeft, al het geluk dat je al hebt kan verveelvoudigen en een groot deel van je lasten kan wegnemen.
Dat kan alleen door onze Verlosser, Jezus Christus. Hij is onze Redder, en door Hem kunnen wij dezelfde vreugde als Alma voelen, als we ons maar bekeren.