Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Hoe ik door tegenslag in mijn opleiding anders naar verandering kijk
Hoe ik minder het gevoel kreeg dat ik achterliep en tevredener werd met de vooruitgang in mijn opleiding.
Weer zat ik naar een artikel met meerdere opmerkingen en suggesties te staren. De meeste waren nuttig, maar ik was nog steeds somber. Omdat ik schrijfster ben, verandert mijn werk voortdurend. Meestal vind ik dat prima, maar dit keer was ik gefrustreerd.
Moest alles altijd veranderen?
Niet alleen mijn artikelen veranderden. Mijn plannen om op tijd af te studeren veranderden ook. Na mijn zending had ik door van opleiding te wisselen en door COVID-19 vertraging met mijn studie opgelopen. Mijn vrienden studeerden allemaal af, maar ik was pas halverwege. Over het algemeen had ik het gevoel dat ik achterliep. Alles ging zo anders dan ik had verwacht.
In die tijd werd ik communicatiestagiaire bij BYU–Pathway Worldwide.
Tijdens mijn werk sprak ik met alleenstaande ouders over de hele wereld die na jaren weer naar school gingen of het financieel moeilijk hadden. Sommigen hadden veel meer onverwachte veranderingen meegemaakt dan ik, en het ging heel goed met ze.
Maar hoe?
Ik leerde twee cursisten, Darlyn en Alexander, kennen, van wie ik veel leerde.
Verandering is onvermijdelijk
Toen ik een online gesprek met Darlyn had en ze haar camera aanzette, zag ik een grote glimlach. Het was ochtend in Singapore en ze was vroeg opgestaan voor onze afspraak, voordat ze haar drie kinderen naar school moest brengen en zelf moest werken.
Darlyn had altijd al een masterdiploma willen halen, maar toen ze 36 jaar was, bleek ze vergevorderde borstkanker te hebben. Dat gooide haar plannen voor een vervolgopleiding en andere levensplannen overhoop.
Toen ik naar haar verhaal luisterde, dacht ik dat als iemand het recht had om boos over moeilijke veranderingen te zijn, dat Darlyn was. Maar ze wees op de zegeningen en barmhartigheid van de Heer, en de mensen die haar hadden gediend. Darlyn aanvaardde de veranderde plannen gracieus. Ze richtte zich niet op wat ze was kwijtgeraakt, maar op de ervaringen die ze had opgedaan. Zoals president Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘De vreugde die we voelen heeft weinig te maken met onze omstandigheden in het leven en alles met waar we ons in het leven op richten.’1
Darlyn sloot zich uiteindelijk bij BYU–Pathway Worldwide aan, omdat ze haar verstand helder wilde houden. Ze vertelde me dat ze geen hekel aan haar kanker had – ze was dankbaar dat het haar naar BYU–Pathway had geleid en haar een hechtere band met Jezus Christus had opgeleverd.
Na dat gesprek wilde ik mijn kijk op verandering wijzigen. Omdat Darlyn wrok en boosheid over haar omstandigheden naast zich had neergelegd, kon ze haar leven weer in de hand nemen. De moeilijkheden en verandering stonden haar vooruitgang niet in de weg, maar bewogen haar voort.
Onze hemelse Vader verandert nooit
Alexander zat tijdens ons telefoongesprek in zijn auto in Amerikaans-Samoa. Ik was stomverbaasd toen hij me vertelde dat hij een volledige sportbeurs had opgegeven om op zending te gaan. Toen hij thuiskwam, voelde hij dat hij in het familiebedrijf moest gaan helpen en met zijn liefje in de tempel trouwen. Daarna kreeg hij pas de ingeving om zijn opleiding af te maken, en BYU–Pathway was voor hem de perfecte oplossing.
Toen Alexander me vertelde dat hij zich twee keer voor zijn opleiding had ingeschreven en weer uitgeschreven, eerst door een orkaan en daarna door een brand in huis, schrok ik. Hij had ervoor gekozen om de Heer twee jaar te dienen voordat hij aan zijn opleiding begon, en kreeg toen met grote tegenspoed te maken – maar hij volhardde. Toen ik hem vroeg hoe hij in staat was om door te zetten, vertelde hij hoe Nephi de platen uit Jeruzalem had gehaald. Hoewel Nephi deed wat God van hem vroeg, slaagden zijn broers en hij toch pas na drie pogingen. Maar Nephi bleef geloven dat ze in hun opdracht zouden slagen omdat God hem had beloofd een weg te bereidden (zie 1 Nephi 3–4).
Alexander leerde me dat alles in het leven kan veranderen, behalve onze liefdevolle hemelse Vader. President Nelson heeft ook gezegd: ‘De Heer sluimert noch slaapt [zie Psalmen 121:4]. Hij is “dezelfde […] gisteren, heden en […] morgen” [Mormon 9:9]. Hij zal zijn verbonden niet verzaken, noch zijn beloften of zijn liefde voor zijn volk.’2
Ik weet nu echt dat zijn geboden, zegeningen en liefde, ongeacht de veranderingen waarmee ik te maken krijg, onwankelbaar en eeuwig zijn. Alexander leerde me dat ik de onzekere toekomst met hoop en geloof tegemoet kan zien als ik mij op God en Jezus Christus richt en op Hen vertrouw.
Gemoedsrust op mijn eigen reis vinden
Dankzij deze vrienden en mijn tijd bij BYU–Pathway zie ik verandering in een nieuw licht! Ik zie nu in dat als mijn persoonlijke opleidingsplan niet was veranderd, ik nooit een opleiding had gevonden die ik fijn vond, en ik de geweldige mensen in mijn leven nooit had ontmoet. Ik weet nu dat ik elke verandering op mijn pad kan overwinnen, zolang ik op mijn hemelse Vader vertrouw en mij op Jezus Christus richt.