Bid voor ze

Meg Daines, Alabama (VS)

Doordat de tempel was gesloten, vond ik nieuwe manieren om aan Gods werk deel te nemen door anderen aan deze kant van de sluier te helpen.

Afbeelding

vrouwelijke dokter praat met patiënte

Een paar jaar geleden besloot ik wekelijks naar de tempel te gaan. We woonden toen in de buurt van een tempel. Deze gewoonte werd een betrouwbare bron van licht en kracht waar ik op leunde.

Toen we een jaar later met ons gezin naar de andere kant van het land verhuisden, woonden we niet meer dicht bij een tempel. Tempelbezoek was niet onmogelijk, maar vanwege de langere reistijd en de behoeften van mijn jonge gezin ging ik nu slechts twee keer per maand naar de tempel.

Maar door de COVID-19-pandemie kon ik helemaal niet meer naar de tempel. Dat voelde aan als een straf nadat ik mijn schema had aangepast om regelmatig te kunnen gaan. Ik vroeg me af hoe ik geestelijk kon blijven groeien en vond de situatie erg oneerlijk.

Tijdens een afspraak bij de mondhygiëniste kwam ik maar niet tot rust. Toen de mondhygiëniste me vroeg waar ik tijdens mijn afspraak naar wilde luisteren, antwoordde ik dat ik graag naar wat ontspannende meditatiegeluiden wilde luisteren.

Ze zei dat ze dat verzoek nog nooit had gehad, maar willigde het in. Na een kwartier vertelde ze hoeveel ze van onze ‘meditatieve afspraak’ genoot. Toen vertelde ze me over de stressfactoren in haar eigen leven, waaronder het recente letsel van haar 13-jarige zoon. Omringd door het geruis van een druk kantoor deelde ze haar last met me en vonden we samen gemoedsrust.

In deze ontspannen gemoedstoestand dacht ik aan de tempel. In gedachte deed ik voorverordeningen en de woorden van mijn tempelverbonden gingen door mijn hoofd. Vervolgens kreeg ik drie duidelijke ingevingen van de Geest:

Vraag de mondhygiëniste hoe haar zoon heet.
Zeg haar dat u voor hem zult bidden.
Bid met naam en toenaam voor ze.

Door dit ogenschijnlijk eenvoudige gesprek werd mijn last een zegen. Ik begreep iets beter dat ik door mijn verbonden van mijn hemelse Vader en mijn naaste kan houden. De Geest leerde me dat tempelbezoek net zozeer gaat om het dienen van anderen aan deze kant van de sluier als om het geestelijk versterken van mezelf en mijn voorouders.

Mijn geestelijke groei werd niet belemmerd door de sluiting van de tempel. Door de sluiting vond ik andere manieren om aan Gods werk deel te nemen, en liefde, licht en kennis uit de hemel te ontvangen.