‘Tranen van verdriet, tranen van vreugde’, Liahona, oktober 2022.
Onder heiligen der laatste dagen
Tranen van verdriet, tranen van vreugde
De dood van mijn moeder deed mij pijn, maar mijn pijn is ‘verzwolgen door de vreugde in Christus’.
Op een zondagmiddag dacht ik na over Jezus Christus en zijn zoenoffer. Die gedachten gaven me een gevoel van vrede en zekerheid.
Maar toen moest ik denken aan het groeiend aantal COVID-19-gevallen in mijn land. Ik werd overstelpt door een verdrietig gevoel over zoveel mensen die er onder te lijden hadden. Ik zei tegen mezelf: ‘Ze hebben niet dezelfde vrede en zekerheid als ik.’ Die gevoelens brachten me ertoe neer te knielen en te bidden.
Ik bad voor hen die waren overleden en voor hen die dierbaren hadden verloren. Ik leefde met hen mee, omdat ik weet hoe pijnlijk het is om een dierbare te verliezen. Tijdens de COVID-19-pandemie stonden velen er na het verlies van een dierbare alleen voor.
Toen moest ik denken aan mijn moeder die was overleden toen ik 5 jaar was. Terwijl de tranen over mijn wangen stroomden, vertelde ik mijn hemelse Vader hoezeer ik haar miste. Vervolgens herinnerde ik me dat Jezus met Maria en Martha huilde nadat Lazarus, hun broer en zijn vriend, was gestorven (zie Johannes 11:19–35). Zijn mededogen bracht mij troost, maar mijn tranen vloeiden nog steeds vanwege het gemis van mijn moeder.
In mijn gebed sprak ik over mijn moeder. Ik dacht aan haar en herinnerde me hoe ze eruitzag. Ik vertelde mijn hemelse Vader hoeveel ik van haar hield en dat ik haar miste. Ik bedankte Hem voor de tijd die ik in deze wereld met mijn moeder had doorgebracht. Hoewel ik haar mis, geloof ik dat we elkaar op een dag weer zullen zien en dat we voor eeuwig als gezin bij elkaar zullen zijn.
Ik stopte even en mijn hart werd met hoop vervuld. Ik bad mijn hemelse Vader om mij en mijn vader te zegenen zodat we kunnen volharden tot we mijn moeder zullen weerzien. Toen huilde ik tranen van vreugde en hoop, omdat dit glorieuze weerzien mogelijk is dankzij de opstanding van de Heiland.
Ik ben mijn hemelse Vader enorm dankbaar voor het heilsplan. De dood van mijn moeder was pijnlijk, maar mijn pijn is ‘verzwolgen in de vreugde van Christus’ (Alma 31:38). Ik ben dankbaar voor Christus. Hij hernieuwt mijn hoop op het hiernamaals. Zijn opstanding heeft nu meer betekenis voor mij dan ooit. Dankzij mijn Heiland zal ik mijn moeder weerzien.