Het anker van mijn leven en geloof
Hoe meer ik het Boek van Mormon las, hoe meer ik geloofde dat het boek Gods woord bevatte.
Afbeelding van boek bezorgd door auteur; overige afbeeldingen, Getty Images
Gelukkig kon je me in mijn tienertijd niet noemen, maar dat begon te veranderen toen twee Amerikaanse mannen bij ons aanbelden.
Ik was 14 en deze Amerikanen intrigeerden mij, omdat ze Japans spraken en zich voorstelden als zendeling. Toen ze weg waren, stak mijn vader mij een boek toe dat hij net van hen had gekregen, het Boek van Mormon. Ik begon erin te lezen. Het bracht iets in mij teweeg dat ik niet kon thuisbrengen. Na een maand had ik het uit en zette het op mijn boekenplank.
Drie jaar later liep ik in het treinstation van Tokio twee zendelingen tegen het lijf. Ze vroegen of ik naar hun boodschap wilde luisteren. Bij ons volgende gesprek had ik het Boek van Mormon bij me.
Ze begonnen het gesprek als volgt: ‘We willen het met je over een belangrijk boek hebben.’
Ik pakte het Boek van Mormon uit mijn tas en vroeg: ‘Is het dit boek? Ik heb het al gelezen.’
Ze wisten niet wat ze hoorden. Later kreeg ik les in het evangelie, waarin de zendelingen mij op het hart drukten toch vooral God met een oprecht hart te vragen of het Boek van Mormon waar was (zie Moroni 10:4–5).
Thuis dacht ik na over God, de kerk, het Boek van Mormon, en hoe ik gelukkig kon zijn. In mijn ziel begon het te gloeien. Ik besloot me te laten dopen.
Na lid van de kerk te zijn geworden, bleef ik in het Boek van Mormon lezen. Een tijdje later kreeg ik, terwijl ik in het boek las, een ingeving over de medicatie die mijn vader voor zijn hoge bloeddruk was voorgeschreven. Ik las meer over het medicijn en kwam erachter dat het tot zware depressies kon leiden. Op mijn aanraden vroeg mijn vader zijn dokter om een ander medicijn. Zijn depressie is tot op de dag van vandaag niet meer teruggekomen.
Hoe meer ik er in las, hoe meer ik geloofde dat het Boek van Mormon Gods woord is. Ik voelde me gelukkiger en wilde andere mensen over de waarheid in het boek vertellen.
Mijn ouders wilden niet dat ik op zending ging. Sterker nog: ze schopten mij het huis uit. Ik liet me daardoor niet uit het veld slaan. Mijn zending vervulde ik in Tennessee (VS). Tennessee ligt in de Biblebelt van de Verenigde Staten, en als zendeling uit een Boeddhistisch land, een heilige der laatste dagen nog wel, kreeg ik vaak de vraag hoe ik in het Boek van Mormon kon geloven. Ik getuigde dan dat ik erover gebeden had en van God het antwoord had gekregen dat het waar is.
Na mijn zending maakte ik mijn school af en ging werken voor een groot Japans bedrijf, dat me uitzond naar landen zoals Myanmar, Engeland en Ierland. Overal waar ik kwam, gaf ik aan zoveel mogelijk mensen, van taxichauffeur tot minister, mijn getuigenis van het Boek van Mormon.
Het Boek van Mormon is en zal altijd het anker van mijn leven en mijn geloof in Jezus Christus blijven. Als problemen mijn pad kruisen, lees ik in het Boek van Mormon en los die met geestelijke steun van onze hemelse Vader en onze Heiland op. Het Boek van Mormon is mij elke dag tot zegen.