De inclusieve kerk
Inclusie van iedereen
Hoe kunnen we de weg naar de kerk voor anderen minder angstig en eenzaam maken?
Als discipel van Christus, kiezen velen van ons ervoor om, tamelijk letterlijk, ‘op heilige plaatsen [te] staan’ door elke week naar de kerk te gaan (Leer en Verbonden 45:32). Velen in de kerk hebben behoefte aan contact, acceptatie en verbondenheid. We willen de Geest voelen en in de geloofsgemeenschap worden opgenomen. We hopen allemaal dat we ‘niet meer vreemdelingen en bijwoners [zijn], maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God’ (Efeze 2:19).
Maar sommigen voelen zich in de kerk kwetsbaar, angstig of eenzaam. Hun ervaringen, gezinssamenstelling of omstandigheden lijken niet op het ‘ideaalbeeld’ dat ze in de kerk menen te zien. Dat lijdt er vaak toe dat ze zich een buitenstaander voelen, zelfs als dat ‘ideaalbeeld’ voor ieder van ons mank gaat.
God leest onze waarde niet af aan onze omstandigheden. In veel gevallen zetten die allesbehalve ideale omstandigheden ons er toe aan om te groeien en te leren. Maar het zijn diezelfde omstandigheden die velen het gevoel geven dat de kerk niets voor hen is of dat ze niet worden begrepen. Wat kunnen we doen om de deuren te openen die anderen ervan weerhouden om zich met ons verbonden te voelen, zelfs als we ons zelf ook kwetsbaar voelen?
Foto van moeder en zoon, Getty Images
Oproep tot inclusie van iedereen
Verbondenheid creëren, is deel van ons verbondsleven. Bij de doop beloven we dat we niemand alleen laten lijden, maar dat we met hen treuren, hen troosten en hun lasten dragen (zie Mosiah 18:8–10).
Verbondenheid creëren, is deel van onze kerk. We sluiten niemand van onze aanbidding uit, net zoals de Heiland niemand van zijn heil uitsluit (zie 2 Nephi 26:24–28, 33; 3 Nephi 18:22–23).
Verbondenheid creëren, is een essentieel deel van onze levenstaak om Christus gestalte in ons te laten krijgen. Anderen liefhebben en onze kring openstellen voor wie anders zijn dan wij, maakt deel uit van volmaakt worden (zie Mattheüs 5:43–47).
Om uiteindelijk onder de zijnen te worden gerekend, zullen we één moeten zijn (zie Leer en verbonden 38:27).
Niemand wordt vergeten
Gods liefde voor zijn kinderen is niet selectief, maar juist allesomvattend. Hij nodigt iedereen uit ‘om tot Hem te komen en deel te hebben aan zijn goedheid; en Hij verwerpt niemand die tot Hem komt’ (2 Nephi 26:33).
Hij kent en koestert:
-
De pas gescheiden zuster die smart voelt als de les over het huwelijk gaat.
-
De jongvolwassene die met vragen zit en om antwoorden smeekt.
-
De zuster die angstig is aangelegd en zich erg eenzaam en gespannen voelt.
-
De jonge zwarte broeder die zich opgelaten voelt als in de klas misvattingen over ras en het priesterschap worden besproken.
-
De zuster die nog niet getrouwd is en daardoor denkt dat ze niets waard is.
-
De moeder van een gehandicapt kind die bezorgd is dat zijn spasmen anderen op de zenuwen werken.
-
De broeder met homoseksuele gevoelens, die erover denkt om de kerk te verlaten omdat hij niet weet wat hij met zijn toekomst aan moet.
-
De zuster die zich bezorgd afvraagt hoe anderen zullen reageren op haar eerste onzekere stappen terug naar de kerk.
Geen omstandigheid, geen situatie, geen mens wordt vergeten. ‘Hij is [allen] indachtig; en allen zijn voor God gelijk’ (2 Nephi 26:33) omdat we allemaal, zoals zijn eerste discipelen, Christus toebehoren (zie Markus 9:41; zie ook Mosiah 5:7).
Wat kunnen we dus doen?
Hoe kunnen we verbondenheid creëren en zowel zwaktes accepteren als sterktes opmerken?
Laten we eerst voor onszelf de volgende vragen beantwoorden:
-
Wat kan ik doen om de leden uit mijn wijk of gemeente die ik niet goed ken, beter te leren kennen?
-
Hoe kan ik contact leggen met iemand die een vriend nodig heeft?
-
Hoe kan ik iemand zijn die anderen omarmt en liefheeft?
-
Met wie kan ik contact zoeken en hem of haar vragen hoe het gaat?
-
Wat komt er in mijn gedachten als ik voor inspiratie heb gebeden om iemand te helpen?
Er is zoveel dat we van anderen kunnen leren als we ze beter leren kennen.
In de komende maanden laten we zusters en broeders aan het woord die moeite hadden om zich verbonden te voelen. We hopen dat die verhalen u zullen inspireren om Gods twee grootste geboden nauwgezetter na te leven: Hem liefhebben en al zijn kinderen liefhebben.