Jongvolwassenen
Zonder te twijfelen op antwoord wachten
De zegeningen van de Heer oogsten, vergt geduld, maar we weten allemaal dat wachten geen pretje is.
Toen ik jong was, kon de volgende dag mij niet snel genoeg komen. Ik was zo enthousiast over wat er voor de volgende dag gepland stond dat ik mij ongeduldig door vele nachten woelde. Verder dan een paar hazenslaapjes kwam ik niet en vaak ging ik mijn bed uit om door het raam te kijken of het al licht werd. De morgen leek eeuwig weg te blijven.
Soms ging ik midden in de nacht naar mijn ouders om te vragen hoe laat het was. Ze stelden mij dan gerust dat de morgen weer zou aanbreken. Daarna sliep ik altijd een stuk vaster.
Wachten op beloofde zegeningen lijkt hier soms erg op. We bidden oprecht, lezen in de Schriften, en ervaren die warme, geruststellende gevoelens. Als onze omstandigheden echter niet onmiddellijk veranderen – als we niet ogenblikkelijk antwoord of de beloofde zegeningen krijgen – kan de twijfel toeslaan of we ze wel krijgen.
Twijfelen of het antwoord wel zal komen
Uit ervaring weet ik dat twijfels vaak het gevolg zijn van ons te veel concentreren op onze omstandigheden en te weinig op de Heiland en zijn liefde voor ons.
Hoe meer wij onze omstandigheden uitvergroten en hoe die zich ongunstig lijken te ontwikkelen voor ons, hoe minder we ons realiseren dat de Heiland van ons houdt en ons bij elke stap naar voren vergezelt. Satan weet dit. Vandaar dat hij lichte twijfel in onze gedachten zaait, zodat we de liefde van de Heiland voor ons, onze eeuwige waarde, en hoeveel onze hemelse Vader om ons geeft, in twijfel trekken.
Zonder twijfel wachten
Wachten hoort bij het leven. En wachten op de antwoorden, zegeningen en beloften van de Heer kan soms ondraaglijk lijken. Maar er zijn een paar dingen die we onder het wachten kunnen doen zonder aan twijfel toe te geven.
Ten eerste kunnen we terugkijken op momenten dat we wel antwoord of ingevingen kregen. Denk aan die warme, vreugdevolle gevoelens die vrede in ons hart en onze gedachten losmaakten. Die gevoelens en antwoorden kwamen van God. Het verstrijken van de tijd verandert die waarheid en beloften niet. We kunnen apostolische raad opvolgen: ‘Koester uw heilige herinneringen. Geloof er in. Schrijf ze op. […] Vertrouw erop dat u ze van uw hemelse Vader en zijn geliefde Zoon krijgt. Put er geduld en inzicht uit in tijden van twijfel en beproeving.’1 Door ons op de Geest te concentreren en op datgene waarvan we weten dat het waar is, zullen onze twijfels naar de achtergrond verdwijnen. Dan kunnen we ons overgeven aan het vertrouwen dat ons elan nieuw leven inblaast.
Ten tweede moeten we ons realiseren dat we alleen persoonlijke openbaring ontvangen als we bereid zijn om in geloof verder te gaan, hoewel we geen volmaakte kennis hebben. Net zoals ik telkens moest wachten op de ochtend, moeten we het tot ons door laten dringen dat we ons in de tussentijd, als de beloofde zegeningen nog even op zich laten wachten, kunnen voorbereiden, kleine stapjes kunnen nemen en kennis kunnen opdoen. Terwijl we wachten, kunnen we blijven leren en de zegeningen die ons te wachten staan waardig blijven.
Ten slotte kunnen we een eeuwig perspectief voor ogen houden, en beseffen dat ‘sommige zegeningen vroeg komen, andere laat komen, andere pas in de hemel komen, maar voor hen die het evangelie van Jezus Christus omarmen, komen ze’, om met de woorden van ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen te spreken.2 ‘God verwacht van jou dat je genoeg geloof en vastberadenheid hebt, genoeg vertrouwen in Hem, om in beweging te blijven, te blijven leven en je te blijven verheugen.’3 De zegeningen van de Heer komen altijd, zoals de zon elke dag weer opkomt. Kijk niet uit naar morgen, kijk uit naar de eeuwigheid.
Leren van wachten
Laten we er in tijden van twijfel, als we het gevoel hebben in een donkere kamer zonder hemels licht te zijn, aan denken dat de Verlosser vol verlangen met uitgestrekte armen staat te wachten tot wij zijn hulp inroepen. Hij zal ons liefdevol geruststellen, net zoals mijn ouders deden toen ik mij zorgen maakte dat ik het nooit meer licht zou zien worden.
Als we van de Verlosser onze hoofdzaak maken, dan is wachten op beloofde zegeningen en antwoorden minder saai. Wachten verandert in een waardevolle tijd van leren en voorbereiding. We kunnen leren om ons op de wil van onze hemelse Vader te concentreren en niet op onze wil. We kunnen met zekerheid weten dat Hij van ons houdt en ons keer op keer te hulp komt. En die zekerheid overwint alle twijfel en duisternis. De morgen komt altijd, net als de vervulling van zijn beloften.