De verjaardagslasagne
Illustratie Allen Garns
Al heel lang wilde ik een brood bakken of wat extra eten maken en het aan iemand in de wijk brengen om ze mijn liefde, en de liefde van de Heer, te betonen. Maar ik had het nog nooit gedaan.
Ik kook graag, maar tegenwoordig doe ik dat alleen nog voor mijn man en mijzelf. Daarom maak ik kleinere maaltijden, want we doen er vaak dagenlang over om grote maaltijden op te maken.
Op een avond besloot ik lasagne te maken. In plaats van alles in één schaal te maken, verdeelde ik het over twee kleinere. Dan konden wij er zelf een portie als avondmaaltijd van eten, en kon ik de andere aan iemand geven die dat nodig had.
Ik belde de ZHV-presidente en vroeg of er iemand een maaltijd nodig had. Ze noemde een alleenstaande werkende moeder met twee kinderen. ’s Middags sms’te ik de moeder en zei dat ik een extra lasagne voor haar gezin had gemaakt en haar die wilde brengen.
Ze sms’te terug en zei: ‘Wat een toeval! Ja, dat zou geweldig zijn!’ Ze was nog op haar werk, maar haar kinderen zouden al thuis zijn, dus ik kon het langsbrengen wanneer ik maar wilde.
Even later sms’te ze weer, en vroeg: ‘Wist je dat het vandaag mijn verjaardag is?’ Ik verzekerde haar dat ik dat niet wist. Ze antwoordde: ‘Wat een fijn verjaardagsgeschenk!’
Toen ik de maaltijd langsbracht, was ze net van haar werk thuisgekomen. Ze vond het geweldig, en haar kinderen ook.
Op zondag zocht ze me in de kerk op en vertelde me met tranen in haar ogen dat haar oma elk jaar op haar verjaardag voor haar kookte, en dat ze altijd lasagne maakte. Haar oma was het jaar daarvoor overleden, en dit was de eerste verjaardag dat haar oma er niet was om lasagne voor haar te maken.
Toen ik haar op haar verjaardag de lasagne bracht, sterkte dit haar getuigenis dat de Heer haar kent en haar liefheeft. En het sterkte mijn getuigenis dat Hij ons zal laten zien wie we kunnen dienen, als we onszelf beschikbaar stellen om een werktuig in de handen van de Heer te worden.