Ang Akong Misyon diha sa Akong Pamilya
Ang tagsulat nagpuyo sa Chihuahua, Mexico.
Ang pangutana sa akong mission president nagpabilin kanako—nganong gitugutan man ko sa Ginoo nga magpabilin ug mahuman ang akong misyon?
Sa dihang giablihan nako ang akong mission call, natingala ko nga makita nga na-assign ko sa Mexico Veracruz Mission. Ang akong pamilya nagpuyo didto sa Veracruz sa dihang natawo ko, ug kadaghanan sa akong mga paryente nagpuyo didto. Kami lang ang mga miyembro sa Simbahan sa among pamilya, mao nga naghinam-hinam ko sa ideya nga makabaton og kahigayunan nga mopakigbahin sa ebanghelyo ngadto sa akong mga paryente.
Hinoon, sa dihang didto na, wala gyud ko makaserbisyo sa dapit nga duol sa akong mga paryente. Akong gihatag ang ilang mga address sa akong mga kompanyon aron ila silang mabisitahan.
Kinse ka bulan sa akong misyon, nagsugod kog kaproblema sa akong tuhod. Sakit kaayo ang akong tuhod ug usahay dili na maagwanta ang sakit. Sa dihang miadto ko sa doktor, ang iyang diagnosis mao nga operasyon ra ang bugtong solusyon. Nagpasabut kana nga sayo kong mopauli. Dili ko makatuo nga nahitabo kini; tulo na lang ka bulan ang nahibilin sa akong misyon.
Nakadesisyon ko nga modangup sa Ginoo aron mangayo og kahupayan ug, kon posible, usa ka milagro. Agig tubag sa akong pag-ampo, mibati ko og hilabihan nga kahupayan sa akong kasingkasing. Ang asawa sa akong mission president miawhag nako uban sa sinsero nga gugma sa inahan nga mopauli lang aron mamaayo ko, ug gisulatan nako ang akong pamilya aron pahibaloon sila nga mopauli na ko sa duha ka semana.
Human niana, giinterbyu ko sa akong mission president. Giingnan ko niya nga ang akong inahan mikontak niya ug mihatag niya og opsyon: Makaadto siya sa Veracruz aron sa pag-atiman nako sa panimalay sa usa nako ka tiya ug tiyo atol sa akong pagpaayo, kay kinahanglan man kong mohunong kadali sa misyonaryo nga mga kalihokan. Ang akong president misulti nako nga mahimo kining usa ka posible nga opsyon pero kinahanglan siyang mangayo og pagtugot.
Sa dihang nahibaloan nako sa wala madugay nga ang pagtugot gihatag, mibati ko nga mikusog og pitik ang akong kasingkasing sa kahinam—makapabilin ko ug makahuman sa akong misyon! Nag-ampo ko sa pagpasalamat.
Sa adlaw sa operasyon, giingnan ko sa akong mission president, “Sister Gómez, kinahanglan kang mahibalo nganong mitugot ang Ginoo nga magpabilin ka sa Veracruz.” Gikan nianang higayuna, determinado ko nga mangita sa rason.
Nianang sama nga adlaw, ang akong inahan, kinsa miabut sa Veracruz, misulti nako, “Ang imong Mamá Lita (akong lola sa habig sa akong papa) moanhi sa ospital aron makakita nimo. Maayo kini nga oportunidad nga mangutana niya mahitungod sa inyong mga katigulangan.”
“Pagkanindot nga ideya!” Naghunahuna ko. Dili ko makahulat nga mapangutana ang akong mga paryente mahitungd sa akong mga katigulangan. Gipangutana ko ni Mamá Lita kon unsa kamahinungdanon ang mahimong usa ka misyonaryo. Gitudloan nako siya mahitungod sa Pagpahiuli ug dayon naghisgot ngadto niya mahitungod sa plano sa kaluwasan, kay ang akong lolo—ang iyang bana—namatay pipila ka tuig na ang milabay. Dayon miabut ang pangutana nga akong gilauman nga iyang ipangutana: “Makita pa ba nako pag-usab ang akong pinangga?”
Ang iyang pangutana mipuno nako og kalipay, ug mitubag ko, “Siyempre imo siyang makita!” Misanag ang iyang mga mata. Talagsaon kadto nga mapakigbahin kaniya kanang mahangturong kamatuoran. Dugang nga mga pangutana ang miabut, tanan niini nag-focus sa plano sa kaluwasan. Nangutana sab ko niya mahitungod sa akong pamilya aron mabutang nako sa akong family tree. Gibati nako kon giunsa sa Espiritu pagpabaton niya og panabut bahin sa plano sa kaluwasan.
Sa kaulahian, samtang nagbisita ko sa uban nakong mga paryente, nakig-istorya ko sa akong lola sa habig sa akong mama, kinsa mitabang nako nga makakita og dugang nga mga pangalan sa pamilya. Nakahimo ko sa pagpakigbahin sa ebanghelyo ngadto sa tanan namong gibisitahan.
Naamguhan nako nganong gitugutan ko sa Dios nga unang moadto sa Veracruz sa akong misyon ug dayon miistar didto human sa akong operasyon. Mibalik ko sa akong misyon nga dunay hilabihan nga gugma alang sa family history. Salamat sa malumong pag-amuma sa akong inahan, nakahuman ko sa akong misyon.
Ang akong lola sa habig sa akong papa namatay usa ka tuig human niana, nga nakapaguol nako. Sa laing bahin, mibati ko og pasalamat ug kahinam nga nakahimo og buhat sa templo para niya usa ka tuig human niana. Sa dihang gibunyagan ko alang niya, dili nako mapugngan ang akong mga luha sa kalipay. Sa katapusan makauban na niya ang iyang minahal, kang kinsa siya naminyo sobra na sa 60 ka tuig.
Wala koy pagduha-duha nga ang Ginoo nasayud sa atong kasingkasing. Gitugutan ko niya nga magpabilin sa Veracruz aron sa pagtudlo sa akong pamilya ug sa pagsangyaw sa maayong mga balita nga gidala sa atong Manunubos, nga si Jesukristo. Nasayud ko nga usa ka adlaw makita ra nako pag-usab ang akong mga apohan. Atong responsibilidad ang paghimo sa buhat alang sa atong mga katigulangan aron sa umaabut nga adlaw ang Dios moingon kanato, “Duol ngari kanako ikaw nga bulahan, may dapit nga giandam alang kanimo sa mga mansyon sa akong Amahan” (Enos 1:27).