ជំនួយ និង ការណែនាំ សម្រាប់ អនាគត របស់ក្មួយៗ
ជីវិតមិនតែងតែដើរតាមផែនការរបស់ក្មួយៗនោះទេ ប៉ុន្តែការពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់នឹងផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ក្មួយៗឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង ។
ពេលខ្លះវាអាចហាក់ដូចជាពិភពលោកពោរពេញទៅដោយភាពមិនច្បាស់លាស់ ។ ក្មួយៗប្រហែលជាឆ្ងល់ថាតើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះអនាគតរបស់ក្មួយៗ ។ ខ្ញុំក៏បានមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាដែរ ។
ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំអៀនខ្លាំងណាស់ ។ បន្ទាប់ពីចូលរួមជាមួយសាសនាចក្រ ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តជាងមុន ។ ខ្ញុំបានរៀនថាខ្លួនខ្ញុំជានរណា ខ្ញុំមកពីណា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំនៅទីនេះ និងកន្លែងដែលខ្ញុំនឹងទៅបន្ទាប់ពីជីវិតនេះ ។
ពេលនោះខ្ញុំបានដឹងថា ទោះបីជាខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ថាតើខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំក្ដី ក៏មានជំនួយ និងការណែនាំដើម្បីដឹកនាំខ្ញុំទៅកាន់អនាគតដ៏អស្ចារ្យដែរ ។
វាក៏ដូចគ្នាដែរសម្រាប់ក្មួយៗ !
ការណែនាំមកពីព្យាការី
ខ្ញុំមានអាយុ ១៧ ឆ្នាំ នៅពេលដែលព្យាការី ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( ឆ្នាំ១៨៩៥–១៩៨៥ ) បានទៅទស្សនកិច្ចនៅកូរ៉េខាងត្បូងក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ។ ខ្ញុំបានឃើញលោកនៅក្នុងការប្រជុំមួយដែលយុវជនកូរ៉េប្រហែល ៤០០នាក់បានប្រមូលផ្តុំគ្នាដើម្បីស្តាប់សំឡេងរបស់លោក ។
ប្រធាន ឃឹមបឹល បានចែកចាយពីរបៀបដែលលោកបានសិក្សាបទគម្ពីរ និងអធិស្ឋានជារៀងរាល់ថ្ងៃតាំងពីគាត់នៅក្មេង ។ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីសារៈសំខាន់នៃការកំណត់អាទិភាព ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរតែចូលរួមថ្នាក់សិក្ខាសាលា រៀបចំសម្រាប់បេសកកម្ម និងអាពាហ៍ពិពាហ៍អស់កល្បជានិច្ច និងខិតខំឆ្ពោះទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ លោកក៏បានថ្លែងទីបន្ទាល់របស់លោកផងដែរ ។
ពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីបានបំភ្លឺការគិតរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំរៀននៅវិទ្យាល័យ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍លើកិច្ចការសាលាទេ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តកីឡាណាស់ ! ខ្ញុំលេងបាល់ទាត់នៅពេលណាដែលខ្ញុំមានឱកាស ហើយជាញឹកញាប់លេងបាល់ទាត់ជំនួសឲ្យការសិក្សាវិញ ។ ខ្ញុំមិនមែនជាសិស្សល្អទេ ។ បន្ទាប់ពីបានស្តាប់ព្យាការី ខ្ញុំនៅតែរីករាយនឹងបាល់ទាត់ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តកំណត់អាទិភាពមួយចំនួន ។
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីសិក្សា ។ ខ្ញុំនឹងបម្រើបេសកកម្ម ផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងមានគ្រួសារដ៏រីករាយមួយ ។ ខ្ញុំដឹងថា ប្រសិនបើខ្ញុំចង់មានអនាគតដ៏ល្អនេះ ខ្ញុំនឹងត្រូវធ្វើតាមព្យាការី—មិនថាយ៉ាងណាក៏ដោយ ។
ជាមួយនឹងឱកាស និងបញ្ហាប្រឈមទាំងអស់ដែលក្មួយៗនឹងប្រឈមមុខ ក្មួយៗនឹងមិនអីទេ នៅពេលក្មួយៗធ្វើតាមការណែនាំដែលព្យាការីនៅរស់ផ្ដល់ឲ្យ ។
បេសកកម្មមិនច្បាស់លាស់
ខ្ញុំបានតាំងចិត្តបម្រើបេសកកម្ម ប៉ុន្តែក៏មានកាតព្វកិច្ចតម្រូវឲ្យបម្រើកងទ័ពផងដែរនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ។ បន្ទាប់ពីរៀនចប់វិទ្យាល័យ យុវជនជាច្រើនបានចូលបម្រើកងទ័ព បំពេញការបម្រើដែលជាកាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេ ហើយបន្តការអប់រំភ្លាមៗ និងរកការងារធ្វើ ។ វាជាការលំបាកដែលត្រូវលះបង់ពីរឆ្នាំទៀតដើម្បីបម្រើបេសកកម្ម ។ ពេលនោះ មានពួកអែលឌើរជាជនជាតិកូរ៉េតែប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះ ។
នៅពេលដែលខ្ញុំមានអាយុ ១៩ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានរក្សាការតាំងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ហើយបានរៀបចំ និងផ្ញើឯកសារដាក់ពាក្យបម្រើបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងបេសកកម្មកូរ៉េ ប៊ូសាន ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំត្រូវបានតម្រូវឲ្យចូលបម្រើកងទ័ព ។ ខ្ញុំសោកស្តាយណាស់ដែលខ្ញុំត្រូវបញ្ឈប់បេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ។
នៅពេលដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់ការបម្រើកងទ័ពរបស់ខ្ញុំបីឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនទាន់បានបញ្ចប់បេសកកម្មរបស់ខ្ញុំនៅឡើយទេ ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានប្រាប់ខ្ញុំថា « អ្នកបានបម្រើបេសកកម្មរួចហើយ ។ ព្រះអម្ចាស់យល់ពីស្ថានភាពរបស់អ្នក ដូច្នេះការបម្រើតែមួយឆ្នាំគឺមិនអីទេ » ។
ខ្ញុំបានសួរមិត្តល្អរបស់ខ្ញុំនៅថ្នាក់សិក្ខាសាលាពីអ្វីដែលខ្ញុំគួរធ្វើ ។ នាងបាននិយាយថា នាងដឹងថាខ្ញុំនឹងបម្រើបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំមួយឆ្នាំទៀត ។ ការជឿទុកចិត្តរបស់នាងបានផ្តល់ឲ្យខ្ញុំនូវទំនុកចិត្ត និងការបញ្ជាក់ដើម្បីបម្រើបន្ថែមទៀត ។ ខ្ញុំបានបម្រើឆ្នាំទីពីរនៃបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងបេសកកម្មកូរ៉េសេអ៊ូល ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានបញ្ចប់ ខ្ញុំមានអាយុ ២៥ ឆ្នាំ ។ ក្រោយមកខ្ញុំបានរៀបការជាមួយមិត្តម្នាក់នោះ ហើយយើងបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ឡាអ៊ីអេ ហាវ៉ៃ ។
បទពិសោធន៍នេះបានបង្រៀនខ្ញុំថា យើងនឹងមិនអីទេ ទោះបីជាអ្វីៗមិនកើតឡើងតាមរបៀបដែលយើងបានរៀបចំក៏ដោយ ។ នៅពេលដែលផែនការ និងចក្ខុវិស័យរបស់ក្មួយៗត្រូវគ្នានឹងព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ក្មួយៗ នោះទ្រង់នឹងជួយក្មួយៗក្នុងការសម្រេចចិត្តក្នុងជីវិតរបស់ក្មួយៗ ។
អនាគតដ៏អស្ចារ្យគឺអាចធ្វើទៅបាន
ពេលនៅជាយុវវ័យម្នាក់ ទោះបីជាខ្ញុំមិនប្រាកដថាតើខ្ញុំនឹងមានជីវិតបែបណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានឃើញថា ការដាក់អ្វីៗខាងវិញ្ញាណជាអាទិភាព គឺជាគន្លឹះសម្រាប់ភាពជោគជ័យ—មិនត្រឹមតែនៅក្នុងជីវិតនេះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងនៅក្នុងជីវិតដែលនឹងមកដល់ផងដែរ ។
នៅពេលក្មួយៗបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ក្មួយៗបានទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលដែលក្មួយៗផ្តោតលើការបំផុសគំនិតដែលក្មួយៗទទួលបាន ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងការពារក្មួយៗ និងណែនាំក្មួយៗឲ្យទៅតាមផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវ ។ ក្មួយៗក៏នឹងមានអារម្មណ៍ថា មានការលួងលោម និងភាពសុខសាន្តផងដែរ ។
នៅពេលក្មួយៗរៀបចំសម្រាប់អនាគតរបស់ក្មួយៗ សូមកុំភ្លេច ៖
-
សិក្សាព្រះគម្ពីរ ។
-
បន្ដអធិស្ឋាន ។
-
ធ្វើតាមព្យាការី ។
-
ពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់ជានិច្ច ។
ពេលខ្ញុំមានអាយុប្រហែលក្មួយៗ ខ្ញុំបានរៀនអំពីចរិតលក្ខណៈ និងគុណលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងរបៀបដែលខ្ញុំអាចក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ។ ទ្រង់ល្អឥតខ្ចោះ ។ ខ្ញុំមិនអាចក្លាយដូចជាទ្រង់ទាំងស្រុងទេនៅក្នុងជីវិតនេះ ប៉ុន្តែខ្ញុំព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំធ្វើបានកាន់តែប្រសើរឡើង ។
ខ្ញុំដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ ។ ដោយសារទ្រង់ ខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់អនាគត—ហើយក្មួយៗក៏អាចធ្វើបានដែរ !