ត្រៀមខ្លួនដើម្បី-ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ
ដំណើររឿងនេះកើតឡើងនៅប្រទេសហ្សាម៉ាអ៊ីក ។
« តើខ្ញុំអាចទទួលបានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា ? » អាជេន បានសួរ ។
« ចូរឲ្យឃើញថា អ្នករាល់គ្នាធ្វើនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ក្នុងភាពស័ក្ដិសម » ( មរមន ៩:២៩ ) ។
អាជេន បញ្ចេញស្នាមញញឹមយ៉ាងធំៗ នៅពេលគាត់បានឮសំឡេងគោះទ្វារ ។ ម៉ាដដា ( ម៉ាក់ ) បានអញ្ជើញបងប្រុសដែលធ្វើការងារបម្រើមកជួយធ្វើរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារដ៏ពិសេសមួយ ។
គាត់បានបើកទ្វារ ។ « Wah gwaan បងប្រុស វិលលាមស៍ ! » ( « សុខសប្បាយជាទេ ? » )
« គ្រប់យ៉ាងគឺ irie ! » បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយ ។ ( « គ្រប់យ៉ាងល្អប្រសើរទេ ! » ) គាត់បានហុចផ្លែស្វាយមួយស្បោងដែលបេះពីផ្ទះរបស់គាត់ទៅឲ្យ អាជេន ។
បងប្រុស វិលលាមស៍ បានអង្គុយចុះនៅលើសាឡុង ។ ម៉ាដដា បានសូមឲ្យ ដាណា ប្អូនស្រីរបស់ អាជេន ធ្វើការអធិស្ឋានបើក ។
បន្ទាប់ពីនាងបានអធិស្ឋានរួចហើយ បងប្រុស វិលលាមស៍ បាននិយាយថា « នៅឆ្នាំនេះ អាជេន និងឈានចូលអាយុ ១២ ឆ្នាំហើយ ។ តើមាននរណាដឹងថាហេតុអ្វីឆ្នាំនេះគឺជាឆ្នាំដ៏ពិសេសសម្រាប់គាត់ដែរឬទេ ? »
តេជេអូន ប្អូនប្រុសរបស់ អាជេន ក្រវីខ្លួនយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ។ « ដោយសារតែគាត់អាចទទួលបព្វជិតភាព និងចែកសាក្រាម៉ង់ ! »
« ត្រឹមត្រូវហើយ ! បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយ ។ ប៉ុន្តែក៏មានហេតុផលផ្សេងទៀតដែរ » ។
គាត់បានទាញយកកាបូបលុយរបស់គាត់ចេញមក ហើយបានយកក្រដាសមួយសន្លឹកតូចចេញមក ។ « នេះគឺជាប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។
គាត់បានហុចឲ្យ អាជេន ។
« ឡូយណាស់ ! » អាជេន បានយកម្រាមដៃរបស់គាត់ស្ទាបលើរូបព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលមានពណ៌មាសនៅលើប័ណ្ណនោះ ។ « តើបងប្រុសយកប័ណ្ណនេះធ្វើអ្វីទៅ ? »
« បងបង្ហាញវាទៅបុគ្គលដែលអង្គុយនៅកន្លែងទទួលភ្ញៀវនៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ប័ណ្ណនេះបង្ហាញដល់ពួកគាត់ថា បងមានភាពស័ក្តិសមដើម្បីចូលទៅខាងក្នុង »។
« ខ្ញុំចង់ឃើញណាស់ ! » ដាណា បានលូកដៃយកពីអាជេន ហើយមើលប័ណ្ណនោះយ៉ាងជិត ។
បងប្រុសវិលលាមស៍ បានសួរថា « តើប្អូននឹងមានអារម្មណ៍បែបណា បើប្អូនមានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ប្អូននោះ ? »
« ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិសេសណាស់ !» អាជេន មើលប័ណ្ណ ។ « ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនប្រាកដថាខ្ញុំអាចទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានឬក៏អត់ទេ ។ វាត្រូវចំណាយលុយទិញសំបុត្រយន្តហោះដើម្បីទៅទីនោះ ។
បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយថា « បងក៏មិនអាចទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធញឹកញាប់ដែរ ។ ប៉ុន្តែ ប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់បងរម្លឹកបងឲ្យត្រៀមខ្លួនចូលទៅខាងក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » ។
អាជេន បានគិតមួយសន្ទុះ ។ គាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំក៏ចង់ត្រៀមខ្លួនដែរ » ។ « តើខ្ញុំអាចទទួលបានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា ? »
បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយថា « ប្អូនត្រូវជួបជាមួយប៊ីស្សព ។ គាត់នឹងសួរសំណួរប្អូនមួយចំនួន ដើម្បីដឹងថាតើប្អូនបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ហើយឬនៅ » ។
អាជេន បានសួរដោយមានការព្រួយបារម្ភបន្តិចបន្តួចថា « ចឹង ការសួរសំណួរនោះគឺជាការប្រឡងមែនទេ ? »
បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយថា « ការសួរសំណួរនោះគឺជាការសន្ទនាគ្នាច្រើនជាង ។ ប៊ីស្សពគឺជាមិត្តរបស់ប្អូន ហើយគាត់ចង់ជួយប្អូនឲ្យត្រៀមខ្លួន » ។
អាជេន បានងក់ក្បាល ។ គាត់ចូលចិត្តប៊ីស្សព ។
« តើប្អូនចង់បានសំណួរទាំងនេះទេ ? » បងប្រុស វិលលាមស៍ បានហុចឲ្យក្រដាសមួយសន្លឹកដែលមានសំណួរមួយចំនួននៅលើនោះទៅ អាជេន ។ ដាណា និងតេជេអូន បានផ្តុំគ្នានៅជុំវិញគាត់ដើម្បីមើលដែរ ។
អាជេន បានអាន « លេខមួយ » ។ « ‹ តើអ្នកមានសេចក្តីជំនឿ និងទីបន្ទាល់ទៅលើព្រះជាព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្ប ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរឬទេ ? › »
គាត់រំភើបចិត្ត ។ សំណួរងាយស្រួលទេ ។ « មែនហើយ ! »
គាត់បានបន្តអានសំណួរម្តងមួយៗ ។ ម៉ាដដា និងបងប្រុស វិលលាមស៍ បានពន្យល់អំពីអត្ថន័យនៃរឿងមួយចំនួន ។
បន្ទាប់មក អាជេន បានអានសំណួរផ្សេងទៀត ៖ « ‹ តើអ្នកយល់ និងគោរពតាមពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃដែរឬទេ › » ? គាត់ចងចិញ្ចើម ។ គាត់បាននិយាយថា « មានម្តងឌីអនដ្រេ បានឲ្យទឹកផ្លែឈើក្រឡុកមានរសជាតិស្រាមកឲ្យខ្ញុំពេលខ្ញុំទៅលេងផ្ទះរបស់គាត់ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនចង់ផឹកទៀតនោះទេ ។ តើចឹងមានន័យថាខ្ញុំមិនអាចទទួលបានប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធទេមែនទេ ? »
បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយថា « ការគោរពតាមពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ មានន័យថា មិនផឹកស្រា និង ទឹកផ្លែឈើក្រឡុកដែលមានរសជាតិស្រានៅក្នុងនោះ ។ ប៉ុន្តែ ប្អូនតែងតែអាចប្រែចិត្ត ហើយមានភាពស័ក្តិសមដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជានិច្ច » ។
តេជេអូន បាននិយាយថា « ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវ ! » ។
« ត្រឹមត្រូវហើយ ! បងប្រុស វិលលាមស៍ បានឆ្លើយ ។ បន្ទាប់មកប័ណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ប្អូនអាចរម្លឹកប្អូនឲ្យគោរពតាមពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ។ ហើយត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជានិច្ច » ។
អាជេន បានញញឹម ។ គាត់មានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរឡើងវិញ ។
អាជេន បាននិយាយថា « ប្រហែលជាខ្ញុំនឹងទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃណាមួយក្នុងពេលឆាប់ៗនេះហើយ ។ ហើយពេលនោះមកដល់ខ្ញុំនឹងត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ ! »
រចនារូបភាព ដោយ ស្សនណា ជេ ស៊ី ថែននី