សំណេរដោយអ្នក
ខ្ញុំលេងបទ ក្នុង ទំនុកតម្កើង !
ដោយ រ៉ៃហោ ធី អាយុ ១១ ឆ្នាំ រស់នៅតាហ៊ីទី ប៉ូលីនេស៊ីបារាំង
លើកដំបូងដែលខ្ញុំបានស្ដាប់ឮបងប្រុសខ្ញុំអាឡាន់លេងព្យាណូនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់លេងដែរ ។ វាបានកា្លយជាគោលដៅមួយនៅក្នុងកុមារភាព និងយុវវ័យរបស់ខ្ញុំដើម្បីលេងបទទំនុកតម្កើងមួយនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ។
ចាប់ពីពេលនោះមក ខ្ញុំបានរៀនលេងព្យាណូជាមួយនឹងពូខ្ញុំឈ្មោះខេន ។ ខ្ញុំបានខំហាត់សមយ៉ាងហោច៣០នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ១០ខែក្រោយមក ខ្ញុំអាចលេងទំនុកតម្កើងបទ « ការអធិស្ឋានដំបូងរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៥ ) ។
បន្ទាប់មក មានជំងឺ កូវីដ-១៩ ។ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានផ្អាកការប្រជុំនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។ ពួកគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា យើងគួរជួបជុំគ្នានៅតាមគេហដ្ឋាន ។ ម៉ាក់ និងប៉ាបានផ្ដល់ការចាត់តាំងមួយដល់យើង ។ ពួកគាត់បានសុំឲ្យខ្ញុំលេងចម្រៀងបើក ហើយខ្ញុំបានលេងបទ « ការអធិស្ឋានដំបូងរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ » ។ ខ្ញុំអាចសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្ញុំនៃការលេងបទទំនុកតម្កើងមួយនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ! ខ្ញុំអាចទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង ។