Κεφάλαιο 4

Βοήθεια από τα ύψη

«Ίσως καμία υπόσχεση στη ζωή να μην είναι πιο καθησυχαστική από την υπόσχεση της θεϊκής βοήθειας και πνευματικής καθοδήγησης σε καιρούς ανάγκης».

Από τη ζωή του Χάουαρντ Χάντερ

Ο Χάουαρντ Χάντερ έμαθε να προσεύχεται όταν ήταν μικρό αγόρι. «Η μητέρα μου με είχε διδάξει να προσεύχομαι και να ευχαριστώ τον Επουράνιο Πατέρα για όλα όσα απολάμβανα» είπε. «Συχνά Τον ευχαριστούσα για την ομορφιά της γης και για τις υπέροχες στιγμές που είχα στο ράντσο και κοντά στον ποταμό και με τους προσκόπους. Έμαθα επίσης να Του ζητώ όσα ήθελα ή χρειαζόμουν. …Ήξερα ότι ο Θεός με αγαπούσε και με άκουγε»¹.

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Πρόεδρος Χάντερ κατέφευγε στην προσευχή ως πηγή θεϊκής βοήθειας και δίδασκε άλλους να κάνουν το ίδιο. Παραδείγματος χάριν, όταν υπηρετούσε ως επίσκοπος, ένας άνδρας στον τομέα του εξέφρασε την πικρία του απέναντι σε έναν άλλον άνδρα. Η συμβουλή του Προέδρου Χάντερ αντικατόπτριζε τη μαρτυρία του για τη βοήθεια που έρχεται μέσω προσευχής:

«Του είπα: “Αδελφέ μου, αν πας σπίτι και προσευχηθείς για εκείνον κάθε πρωί και κάθε βράδυ, θα σε συναντήσω σε δύο εβδομάδες από σήμερα την ίδια ώρα και τότε θα αποφασίσουμε τι θα πρέπει να γίνει”».

Αφού ακολούθησε αυτήν τη συμβουλή, ο άνδρας επέστρεψε και ταπεινά είπε για τον άλλον άνδρα: «Χρειάζεται κάποια βοήθεια».

«Είσαι πρόθυμος να τον βοηθήσεις;» Ρώτησε ο Πρόεδρος Χάντερ.

«Ναι, φυσικά» είπε ο άνδρας.

«Όλο το δηλητήριο είχε φύγει και όλη η πικρία είχε φύγει» ενθυμήθηκε αργότερα ο Πρόεδρος Χάντερ. «Αυτός είναι ο τρόπος, όταν προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον»².

«Ο Κύριος υποσχέθηκε ότι αν ήμαστε ταπεινοί σε… στιγμές ανάγκης και στρεφόμασταν σε εκείνον για βοήθεια, θα “γιν[όμασταν] δυνατοί, και [θα] ευλογ[ούμασταν] από τα ύψη”» (Δ&Δ 1:28).

Διδασκαλίες του Χάουαρντ Χάντερ

Ο Επουράνιος Πατέρας μας υπόσχεται να μας δώσει βοήθεια και καθοδήγηση σε στιγμές ανάγκης.

Όλοι μας αντιμετωπίζουμε στιγμές στη ζωή μας όπου χρειαζόμαστε ουράνια βοήθεια με έναν ειδικό και επείγοντα τρόπο. Όλοι έχουμε στιγμές όπου μας κατακλύζουν οι συνθήκες ζωής ή συγχυζόμαστε από τη συμβουλή που λαμβάνουμε από άλλους και νιώθουμε τη μεγάλη ανάγκη να λάβουμε πνευματική καθοδήγηση, μία μεγάλη ανάγκη να βρούμε το σωστό μονοπάτι και να κάνουμε το σωστό. Στον πρόλογο των γραφών σε αυτήν τη θεϊκή νομή των τελευταίων ημερών, ο Κύριος υποσχέθηκε ότι αν ήμαστε ταπεινοί σε τέτοιες στιγμές ανάγκης και στρεφόμασταν σε εκείνον για βοήθεια, θα «γιν[όμασταν] δυνατοί, και [θα] ευλογ[ούμασταν] από τα ύψη και [θα] λαμβ[άναμε] γνώσεις από καιρό σε καιρό». (Δ&Δ 1:28.) Μπορούμε να έχουμε αυτήν τη βοήθεια, αν την επιζητήσουμε, αν την εμπιστευθούμε και αν ακολουθήσουμε αυτό που απεκάλεσε ο βασιλεύς Βενιαμίν στο Βιβλίο του Μόρμον «προτροπές του Αγίου Πνεύματος». (Μωσία 3:19.)

Ίσως καμία υπόσχεση στη ζωή να μην είναι πιο καθησυχαστική από την υπόσχεση της θεϊκής βοήθειας και πνευματικής καθοδήγησης σε καιρούς ανάγκης. Είναι ένα δώρο που δίδεται δωρεάν από τους ουρανούς, ένα δώρο που χρειαζόμαστε από την πιο τρυφερή μας ηλικία έως τις μετέπειτα ημέρες της ζωής μας…

Στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού έχουμε βοήθεια από τα ύψη. «Χαρείτε» λέει ο Κύριος «γιατί εγώ θα σας οδηγήσω εμπρός». (Δ&Δ 78:18.) «Θα σου παραχωρήσω από το Πνεύμα μου, το οποίο θα φωτίσει το νου σου, το οποίο θα γεμίσει την ψυχή σου με αγαλλίαση». (Δ&Δ 11:13.)

Καταθέτω μαρτυρία για τη θειότητα του Ιησού Χριστού. Ο Θεός όντως ζει και μας ευλογεί με το Πνεύμα του. Αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα της ζωής και εκπληρώνοντας τα καθήκοντα της ζωής, είθε όλοι να διεκδικήσουμε αυτό το δώρο από τον Θεό, τον Πατέρα μας και να βρούμε πνευματική αγαλλίαση³.

Σαν τον Τζόζεφ Σμιθ, μπορούμε να στρεφόμαστε στις γραφές και στην προσευχή για να διδαχθούμε από τα ύψη.

Ο νεαρός προφήτης Τζόζεφ Σμιθ… επεδίωξε να μάθει τον νου και το θέλημα του Κυρίου σε μία εποχή σύγχυσης και ανησυχίας στη ζωή του. …Η περιοχή κοντά στην Παλμύρα της Νέας Υόρκης είχε γίνει ένα μέρος «ασυνήθιστη[ς] έξαψη[ς] γύρω από το θέμα της θρησκείας» κατά τη διάρκεια των παιδικών χρόνων του Τζόζεφ εκεί. Πράγματι, ολόκληρη η περιφέρεια φαινόταν επηρεασμένη από αυτήν, και «μεγάλα πλήθη», έγραφε, συνασπίζονταν στις διάφορες θρησκευτικές ομάδες, πράγμα το οποίο δημιουργούσε όχι μικρή «αναταραχή και διχασμό» ανάμεσα στον λαό [Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:5].

Για ένα αγόρι που μόλις είχε κλείσει τα δεκατέσσερα, η αναζήτηση της αλήθειας από μέρους του έγινε ακόμη πιο δύσκολη και προκαλούσε σύγχυση, επειδή μέλη της οικογένειας Σμιθ διέφεραν στις θρησκευτικές προτιμήσεις τους τότε.

Τώρα, με αυτό το οικείο υπόβαθρο και περιβάλλον, σας προσκαλώ να συλλογισθείτε αυτές τις αξιοσημείωτες σκέψεις και συναισθήματα από ένα αγόρι μιας τέτοιας τρυφερής ηλικίας. Έγραψε:

«Κατά την εποχή αυτή τής μεγάλης έξαψης, το μυαλό μου ήταν βυθισμένο σε βαθύ συλλογισμό και μεγάλη ανησυχία. Όμως παρόλο που τα συναισθήματά μου ήταν βαθιά και συχνά έντονα, εντούτοις παρέμενα αμέτοχος σ’ όλες αυτές τις [παρατάξεις]… τόσο μεγάλη ήταν η σύγχυση και η διαμάχη ανάμεσα στα διάφορα θρησκεύματα, ώστε ήταν αδύνατο για ένα άτομο νέο σαν εμένα, και τόσο ανίδεο από πρόσωπα και πράγματα, να καταλήξει σε οποιοδήποτε σαφές συμπέρασμα για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο.

»Το μυαλό μου μερικές φορές εξαπτόταν υπερβολικά, τόσο έντονες και αδιάκοπες ήταν οι κραυγές και η οχλαγωγία…

»Μέσα σ’ αυτόν τον πόλεμο λόγων και τον αναβρασμό ιδεών, συχνά έλεγα στον εαυτό μου: Τι πρέπει να κάνει κανείς; Ποια απ’ αυτές τις παρατάξεις είναι σωστή; Ή μήπως είναι όλες μαζί λανθασμένες; Αν κάποια απ’ αυτές είναι σωστή, ποια είναι αυτή, και πώς να το γνωρίσω εγώ;

»Καθώς ταλαιπωρούμουν από τις εξαιρετικά μεγάλες δυσκολίες που προκαλούσε ο ανταγωνισμός αυτών των θρησκευτικών παρατάξεων, μια μέρα διάβαζα την Επιστολή του Ιακώβου, κεφάλαιο πρώτο, στίχος πέμπτος, που λέει: Αν κανείς από εσάς υστερεί σε σοφία, ας ζητήσει από το Θεό, που δίνει στους πάντες άπλετα και χωρίς να προσβάλει, και θα του δοθεί.

»Ποτέ, κανένα απόσπασμα γραφής δεν ήλθε με περισσότερη δύναμη μέσα στην καρδιά ανθρώπου απ’ ό,τι ετούτο αυτήν τη στιγμή στη δική μου. Φαινόταν σαν να εισχωρούσε με μεγάλη ορμή σε κάθε αίσθημα τής καρδιάς μου. Το συλλογίστηκα ξανά και ξανά, ξέροντας ότι αν ήταν κάποιος που χρειαζόταν σοφία από τον Θεό, αυτός ήμουν εγώ. Γιατί πώς να ενεργήσω, δεν ήξερα, και αν δεν αποκτούσα σοφία περισσότερη απ’ ό,τι τότε είχα, ποτέ δε θα μάθαινα» [Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:8-12].

Βέβαια, αυτό που συνέβη μετά άλλαξε τον ρουν της ανθρώπινης ιστορίας. Αποφασισμένος να «ζητήσει από τον Θεό», ο νεαρός Τζόζεφ αποσύρθηκε σε ένα δάσος κοντά στην αγροτική κατοικία του. Εκεί, σε απάντηση στην ένθερμη προσευχή του, ο Θεός, ο Αιώνιος Πατέρας, και ο Υιός του, Ιησούς Χριστός επισκέφθηκαν τον Τζόζεφ και τον συμβούλευσαν. Αυτή η μεγάλη φανέρωση, για την οποία καταθέτω μαρτυρία ταπεινά, απάντησε σε πολλές περισσότερες ερωτήσεις για τη θεϊκή νομή μας παρά απλώς σε ποια εκκλησία θα έπρεπε ο νεαρός Τζόζεφ να προσχωρήσει ή όχι.

Αλλά σκοπός μου… δεν είναι να σκιαγραφήσω τις πρώτες στιγμές της αποκατάστασης, αν και είναι μία από τις πιο ιερές ιστορίες στις γραφές. Αντιθέτως, επιθυμώ απλώς να τονίσω τον εντυπωσιακό βαθμό πνευματικής ευαισθησίας που επέδειξε αυτό το πολύ νεαρό και απαίδευτο αγόρι.

Πόσοι από εμάς, στα δεκατέσσερα ή σε οποιαδήποτε ηλικία, μπορούσαμε με συνέπεια να σκεφθούμε καθαρά και ήρεμα, ενώ τόσες πολλές επιρροές προσπαθούσαν να μας πείσουν, ειδικώς σε ένα τέτοιο σημαντικό θέμα όπως η αιώνια σωτηρία μας; Πόσοι από εμάς μπορούσαμε να αντισταθούμε στη συναισθηματική διαμάχη που θα μπορούσε να έλθει, όταν οι γονείς διαφέρουν στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις; Πόσοι από εμάς, στα δεκατέσσερα ή στα πενήντα, θα ψάχναμε μέσα στην ψυχή μας και θα ψάχναμε στις άγιες γραφές για να βρούμε απαντήσεις σε αυτό που απεκάλεσε ο Απόστολος Παύλος «τα βάθη τού Θεού»; (Προς Κορινθίους Α΄ 2:10.)

Πόσο αξιοσημείωτο… που αυτός ο νεαρός στράφηκε βαθιά στις γραφές και μετά σε ιδιωτική προσευχή, ίσως τις δύο μεγαλύτερες πηγές πνευματικής εσώτερης γνώσης και πνευματικής εντύπωσης που είναι διαθέσιμες γενικά στην ανθρωπότητα. Ασφαλώς προσπαθούσαν να τον πείσουν με διαφορετικές απόψεις, αλλά ήταν αποφασισμένος να κάνει το σωστό και να βρει τον σωστό δρόμο. Πίστεψε, όπως πρέπει να πιστέψουμε εσείς και εγώ, ότι θα μπορούσε να διδαχθεί και να ευλογηθεί από τα ύψη, όπως και έγινε.

Όμως, μπορούμε να πούμε ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν ένα πάρα πολύ ξεχωριστό πνεύμα και ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση. Και τι γίνεται με εμάς που μπορεί να είμαστε μεγαλύτεροι –τουλάχιστον μεγαλύτεροι από δεκατέσσερα– και δεν προοριζόμαστε να ανοίξουμε μία θεϊκή νομή του Ευαγγελίου; Πρέπει να πάρουμε επίσης αποφάσεις και να ξεκαθαρίσουμε τη σύγχυση και να διακρίνουμε την αλήθεια από όλα τα επιχειρήματα σε μία ποικιλία θεμάτων που επηρεάζουν τη ζωή μας. Ο κόσμος είναι γεμάτος από τέτοιες δύσκολες αποφάσεις και ενίοτε καθώς τις αντιμετωπίζουμε, μπορεί να αισθανθούμε την ηλικία ή τις αδυναμίες μας.

Ενίοτε μπορεί να αισθανθούμε ότι δεν είμαστε αρκετά πνευματικοί. Κάποιες πολύ κουραστικές ημέρες, μπορεί ακόμη και να αισθανθούμε ότι ο Θεός μάς έχει ξεχάσει, μας έχει αφήσει μόνους στη σύγχυση και την ανησυχία μας. Όμως αυτό το συναίσθημα δεν δικαιολογείται να το έχουν οι πιο μεγάλοι άνθρωποι ούτε οι νεότεροι και οι λιγότερο έμπειροι. Ο Θεός μας γνωρίζει και μας αγαπά όλους. Είμαστε, καθένας από εμάς, κόρες και υιοί του και οτιδήποτε μπορεί να μας έχουν φέρει τα μαθήματα της ζωής, η υπόσχεση ισχύει ακόμη: «Αν, όμως, κάποιος από σας είναι ελλιπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, που δίνει σε όλους πλούσια, και χωρίς να ονειδίζει· και θα του δοθεί». (Ιακώβου 1:5.)⁴

Μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Τζόζεφ Σμιθ στην αναζήτηση σοφίας από τον Θεό.

Η προσευχή είναι ένας τρόπος να λάβουμε πνευματική γνώση και καθοδήγηση.

Η μάθηση και η σοφία της γης και όλων όσων είναι εγκόσμια έρχεται σε εμάς μέσω των σωματικών μας αισθήσεων με επίγειους, εγκόσμιους τρόπους. Αγγίζουμε, βλέπουμε, ακούμε, γευόμαστε και μυρίζουμε και μαθαίνουμε. Ωστόσο, η πνευματική γνώση, όπως έχει πει ο Παύλος, έρχεται σε εμάς με έναν πνευματικό τρόπο από την πνευματική της πηγή. Ο Παύλος συνεχίζει:

«Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ’ αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο». (Προς Κορινθίους Α΄ 2:14.)

Έχουμε βρει και ξέρουμε ότι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε πνευματική γνώση είναι να προσεγγίσουμε τον Πατέρα μας στους Ουρανούς μέσω του Αγίου Πνεύματος στο όνομα του Ιησού Χριστού. Όταν το κάνουμε αυτό, και αν είμαστε πνευματικώς προετοιμασμένοι, βλέπουμε πράγματα που τα μάτια μας δεν έχουν δει προηγουμένως και ακούμε πράγματα που μπορεί να μην έχουμε ακούσει προηγουμένως – «τα οποία ο Θεός ετοίμασε», χρησιμοποιώντας τα λόγια του Παύλου. (Προς Κορινθίους Α΄ 2:9.) Αυτά τα πράγματα τα λαμβάνουμε μέσω του Πνεύματος.

Πιστεύουμε και καταθέτουμε μαρτυρία στον κόσμο ότι η επικοινωνία με τον Πατέρα μας στους Ουρανούς και η κατεύθυνση από τον Κύριο είναι διαθέσιμες σήμερα. Καταθέτουμε μαρτυρία ότι ο Θεός μιλά στον άνθρωπο όπως έκανε κατά τις ημέρες του Σωτήρος και στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης⁵.

Μπορούμε να προσευχόμαστε πάντοτε, όχι μόνον σε στιγμές απόγνωσης.

Η σύγχρονη εποχή μας φαίνεται να υπονοεί ότι η αφοσίωση και ευλάβεια με προσευχή για αγιότητα είναι παράλογη ή μη επιθυμητή ή και τα δύο. Κι όμως, οι σκεπτικιστές «σύγχρονοι» άνθρωποι έχουν ανάγκη την προσευχή. Επικίνδυνες στιγμές, μεγάλη ευθύνη, βαθιά ανησυχία, συγκλονιστική θλίψη – αυτές οι δυσκολίες που μάς εξαναγκάζουν να βγούμε από τις άνετες συνθήκες μας και την προβλέψιμη ρουτίνα μας, θα φέρουν στην επιφάνεια τη φυσική μας τάση. Αν τις αφήσουμε, θα μας ταπεινώσουν, θα μας μαλακώσουν και θα μας στρέψουν σε ευλαβική προσευχή.

Αν η προσευχή είναι απλώς μια ξαφνική έκκληση σε εποχή κρίσης, τότε είναι απόλυτα εγωιστική και καταλήγουμε να σκεφτόμαστε το Θεό σαν κάποιον που κάνει επιδιορθώσεις ή σαν μια εταιρεία προσφοράς υπηρεσιών για να μας βοηθά μόνο όταν έχουμε ανάγκη. Θα πρέπει να θυμόμαστε τον Ύψιστο ημέρα και νύχτα –πάντοτε– όχι μόνο σε εποχές όταν κάθε άλλη βοήθεια έχει αποτύχει και ζητάμε απελπισμένα βοήθεια. Αν υπάρχει κάποιο στοιχείο στην ανθρώπινη ζωή για το οποίο να έχουμε καταγραφή θαυμαστής επιτυχίας και ανεκτίμητης αξίας για την ανθρώπινη ψυχή, είναι η γεμάτη προσευχή, με σεβασμό, ένθερμη επικοινωνία με τον Επουράνιο Πατέρα μας.

«ΕΙΣΑΚΟΥΣΕ, Κύριε, τα λόγια μου· κατάλαβε τον στεναγμό μου» τραγουδούσε ο Ψαλμωδός.

«Πρόσεξε στη φωνή τής κραυγής μου, Βασιλιά μου, και Θεέ μου· επειδή, σε σένα θα προσευχηθώ.

»Κύριε, το πρωί θα ακούσεις τη φωνή μου· το πρωί θα παρασταθώ σε σένα, και θα προσδοκώ». (Ψαλμοί 5:1-3.)

Ίσως αυτό που χρειάζεται αυτός ο κόσμος, παρά οτιδήποτε άλλο, είναι να «προσδοκ[ά]» όπως είπε ο Ψαλμωδός – να προσδοκούμε στις χαρές μας καθώς και στα βάσανά μας, στην αφθονία μας καθώς και στην ανάγκη μας. Πρέπει να προσδοκούμε συνεχώς και να αναγνωρίζουμε τον Θεό ως τον δότη κάθε καλού πράγματος και την πηγή της σωτηρίας μας…

Υπάρχουν ευρείς τομείς στην κοινωνία μας από τους οποίους έχει εξαφανισθεί το πνεύμα της προσευχής, της ευλάβειας και της λατρείας. Άνδρες και γυναίκες σε πολλές συνθήκες είναι έξυπνοι, ενδιαφέροντες ή ευφυείς, αλλά τους λείπει ένα κρίσιμο στοιχείο σε μία ολοκληρωμένη ζωή. Δεν προσδοκούν. Δεν προσφέρουν όρκους με χρηστότητα [βλέπε Δ&Δ 59:11]. Η συζήτησή τους είναι ενδιαφέρουσα, αλλά δεν είναι ιερή. Η ομιλία τους είναι πνευματώδης, αλλά δεν είναι σοφή. Είτε είναι στο γραφείο, στα αποδυτήρια είτε στο εργαστήριο, έχουν πέσει πάρα πολύ χαμηλά στην κλίμακα της αξιοπρέπειας, οι οποίοι επιδεικνύουν τις δικές τους απεριόριστες δυνάμεις και μετά το βρίσκουν απαραίτητο να βλασφημούν αυτές τις απεριόριστες δυνάμεις που προέρχονται από επάνω.

Δυστυχώς βρίσκουμε μερικές φορές αυτήν την έλλειψη ευλάβειας ακόμη και εντός της Εκκλησίας. Περιστασιακώς, επιδιδόμαστε σε συζήτηση πάρα πολύ δυνατά, πηγαίνουμε και φεύγουμε από τις συγκεντρώσεις με πάρα πολλή ασέβεια σε κάτι που θα έπρεπε να είναι ώρα προσευχής και εξαγνιστικής λατρείας. Η ευλάβεια είναι η ατμόσφαιρα των ουρανών. Η προσευχή είναι η έκφραση της ψυχής προς τον Θεό Πατέρα. Κάνουμε καλά να γίνουμε περισσότερο σαν τον Πατέρα μας, με το να τον προσδοκούμε, με το να τον θυμόμαστε πάντοτε και με το να ενδιαφερόμαστε σε μεγάλο βαθμό για τον κόσμο του και το έργο του⁶.

«Η προσευχή είναι η έκφραση της ψυχής προς τον Θεό Πατέρα».

Αναπτύσσουμε την ικανότητά μας να λαμβάνουμε πνευματική γνώση καθώς αφιερώνουμε χρόνο για να στοχαζόμαστε, να συλλογιζόμαστε και να προσευχόμαστε.

Η ανάπτυξη της πνευματικότητας και η εναρμόνιση του εαυτού μας με τις ανώτατες επιρροές της ευσέβειας δεν είναι εύκολο ζήτημα. Παίρνει χρόνο και συχνά ενέχει αγώνα. Δεν θα γίνει κατά τύχη, αλλά επιτυγχάνεται μόνον μέσω εσκεμμένης προσπάθειας και με το να επικαλούμαστε τον Θεό και να τηρούμε τις εντολές του…

Ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ… μας έχει δώσει ίσως την πιο ξεκάθαρη δήλωση όλων επί της ανάγκης να γίνουμε πνευματικοί καθώς επίσης και επί του χρόνου και της υπομονής που πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι είναι μέρος της διαδικασίας. Είπε: «Θεωρούμε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο με νου ικανό να διδαχθεί και με τη διανοητική ικανότητα που μπορεί να διευρυνθεί σε αναλογία με την προσοχή και την επιμέλεια που δίδεται στο φως το οποίο διαβιβάζεται από τους ουρανούς στη νοημοσύνη· και ότι όσο πιο κοντά ο άνθρωπος πλησιάζει την τελείωση τόσο πιο ξεκάθαρη είναι η αντίληψή του και μεγαλύτερες οι απολαύσεις του, έως ότου υπερνικήσει τα δεινά της ζωής του και χάσει κάθε επιθυμία για αμαρτία· και σαν τους αρχαίους αγίους, φθάνει στο σημείο της πίστης όπου τυλίγεται με τη δύναμη και τη δόξα του Δημιουργού του και φθάνει να κατοικεί μαζί Του. Όμως, θεωρούμε ότι αυτή είναι μία κατάσταση στην οποία κανένας άνθρωπος δεν έχει φθάσει σε μια στιγμή» [Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ (2007), 210-11]⁷.

Πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο να προετοιμάσουμε τον νου μας για τα πνευματικά. Η ανάπτυξη της πνευματικής ικανότητας δεν έρχεται με την απονομή της εξουσίας. Πρέπει να υπάρχει επιθυμία, προσπάθεια και προσωπική προετοιμασία. Ασφαλώς, αυτό απαιτεί… νηστεία, προσευχή, έρευνα των γραφών, εμπειρία, στοχασμό και πείνα και δίψα για την ενάρετη ζωή.

Το βρίσκω χρήσιμο να επανεξετάσουμε αυτές τις νουθεσίες από τον Παντοδύναμο Θεό:

«Αν ζητήσεις, θα σου δοθεί η μια αποκάλυψη μετά την άλλη, η μια γνώση μετά την άλλη, ώστε να μπορείς να γνωρίζεις τα μυστήρια και ό,τι είναι ειρηνικό – αυτό που φέρνει μεγάλη χαρά, αυτό που φέρνει ζωή αιώνια» (Δ&Δ 42:61).

«Ζητήστε από τον Πατέρα στο όνομά μου, με πίστη, πιστεύοντας ότι θα λάβετε, και θα έχετε το Άγιο Πνεύμα, που φανερώνει όλα όσα είναι ωφέλιμα για να τέκνα των ανθρώπων» (Δ&Δ 18:18).

«Οι κοσμιότητες τής αιωνιότητας ας βασιλεύουν μέσα στο μυαλό σας» (Δ&Δ 43:34).

«Να φυλάτε σαν θησαυρό μέσα στο νου σας διαρκώς τα λόγια της ζωής, και θα σας δοθεί εκείνη την ώρα αυτό το κομμάτι που αναλογεί σε κάθε άνθρωπο» (Δ&Δ 84:85).

«Να ψάχνετε επιμελώς, να προσεύχεστε διαρκώς, και να πιστεύετε, και όλα θα συνεργαστούν για το καλό σας, αν βαδίζετε ορθά και θυμάστε την ιερή υπόσχεση την οποία υποσχεθήκατε ο ένας με τον άλλον» (Δ&Δ 90:24).

«Ο Θεός θα σου δώσει γνώσεις με το Άγιο Πνεύμα του, μάλιστα, με την ανείπωτη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος» (Δ&Δ 121:26).

Αυτές είναι υποσχέσεις που θα εκπληρώσει ασφαλώς ο Κύριος, αν προετοιμασθούμε.

Αφιερώστε χρόνο για να στοχάζεστε, να συλλογίζεστε και να προσεύχεστε για πνευματικά ζητήματα⁸.

Ο Θεός θα μας βοηθήσει να προοδεύσουμε πνευματικώς ένα βήμα τη φορά.

Μέρος της δυσκολίας μας καθώς πασχίζουμε να αποκτήσουμε πνευματικότητα είναι το αίσθημα ότι υπάρχουν πολλά να κάνουμε και ότι είμαστε ανεπαρκείς. Η τελείωση είναι κάτι εμπρός για τον καθέναν από εμάς, αλλά μπορούμε να κεφαλαιοποιήσουμε τα δυνατά μας σημεία, να αρχίσουμε εκεί όπου είμαστε και να αναζητήσουμε την ευτυχία που μπορεί να βρεθεί όταν επιδιώκουμε τα του Θεού. Θα πρέπει να θυμόμαστε τη συμβουλή του Κυρίου:

«Γι’ αυτό μην αποκάμνετε να κάνετε καλό, γιατί θέτετε το θεμέλιο ενός μεγάλου έργου. Και από μικρά πράγματα δημιουργείται εκείνο που είναι μεγάλο.

»Ιδέστε, ο Κύριος ζητά την καρδιά και πρόθυμο νου. Και οι πρόθυμοι και οι υπάκουοι θα φάνε από τα αγαθά της γης της Σιών σε τούτες τις τελευταίες ημέρες». (Δ&Δ 64:33-34.)

Πάντοτε ήταν ενθαρρυντικό για εμένα που ο Κύριος είπε ότι είναι «οι πρόθυμοι και οι υπάκουοι [που] θα φάνε από τα αγαθά της γης της Σιών σε τούτες τις τελευταίες ημέρες». Όλοι μας μπορούμε να είμαστε πρόθυμοι και υπάκουοι. Αν ο Κύριος είχε πει ότι οι τέλειοι θα φάνε από τα αγαθά της γης της Σιών σε τούτες τις τελευταίες ημέρες, υποθέτω ότι μερικοί από εμάς θα αποθαρρυνόμασταν και θα εγκαταλείπαμε τις προσπάθειες…

Το μέρος για να ξεκινήσουμε είναι εδώ. Η ώρα για να αρχίσουμε είναι τώρα. Πρέπει μόνον να επιτύχουμε ένα βήμα κάθε φορά. Ο Θεός, ο οποίος έχει σχεδιάσει την οδό για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, θα μας οδηγήσει κατά μήκος σαν να ήμαστε μικρά παιδιά και μέσω αυτής της διαδικασίας θα προσεγγίσουμε την τελείωση.

Κανείς από εμάς δεν έχει επιτύχει την τελείωση ή το ζενίθ της πνευματικής ανάπτυξης που είναι δυνατόν στη θνητότητα. Κάθε άτομο μπορεί να πρέπει να κάνει πνευματική πρόοδο. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι το θείο σχέδιο γι’ αυτήν την πνευματική ανάπτυξη αιωνίως. Είναι περισσότερο από έναν κώδικα δεοντολογίας. Είναι περισσότερο από ένα ιδανικό κοινωνικής τάξης. Είναι περισσότερο από θετικό τρόπο σκέψης για την αυτοβελτίωση και την αποφασιστικότητα. Το Ευαγγέλιο είναι η σωτήρια δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού με την ιεροσύνη του και την πνευματική του γαλούχηση και με το Άγιο Πνεύμα. Με πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και υπακοή στο Ευαγγέλιό Του, ένα βήμα τη φορά να βελτιωνόμαστε καθώς προχωρούμε, παρακαλώντας για δύναμη, βελτιώνοντας τη στάση και τις φιλοδοξίες μας, θα βρεθούμε επιτυχώς στο ποίμνιο του Καλού Ποιμένα. Αυτό θα απαιτήσει πειθαρχία και εκπαίδευση και σθεναρή προσπάθεια και δύναμη. Όμως, όπως είπε ο Απόστολος Παύλος: «Όλα τα μπορώ, διαμέσου του Χριστού που με ενδυναμώνει». (Προς Φιλιππησίους 4:13.)

Μία σύγχρονη αποκάλυψη δίνει την εξής υπόσχεση: «Στηρίξου σ’ εκείνο το Πνεύμα το οποίο οδηγεί στο να κάνει καλό – μάλιστα, στο να ενεργεί με δικαιοσύνη, στο να βαδίζει ταπεινά, στο να κρίνει δίκαια, και αυτό είναι το δικό μου Πνεύμα.

»Αληθινά, αληθινά, σου λέω, θα σου παραχωρήσω από το Πνεύμα μου, το οποίο θα φωτίσει το νου σου, το οποίο θα γεμίσει την ψυχή σου με αγαλλίαση.

»Και τότε θα γνωρίζεις, δηλαδή με αυτό θα γνωρίζεις όλα, οσαδήποτε ζητήσεις να μάθεις από εμένα, τα οποία αφορούν τα της δικαιοσύνης, με πίστη, πιστεύοντας σε εμένα ότι πρόκειται να τα λάβεις». (Δ&Δ 11:12-14.)⁹

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Αφού διαβάσετε το τμήμα 1, σκεφθείτε στιγμές κατά τις οποίες χρειασθήκατε επουράνια βοήθεια. Πώς έχει ευλογήσει τη ζωή σας η υπόσχεση για θεία βοήθεια σε στιγμές ανάγκης;
Στο τμήμα 2, τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα του Τζόζεφ Σμιθ το οποίο θα μπορούσε να μας βοηθήσει, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη σύγχυση; Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε μεγαλύτερη πνευματική ευαισθησία σαν του Τζόζεφ;
Συλλογισθείτε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ σχετικώς με το πώς λαμβάνουμε πνευματική γνώση (βλέπε τμήμα 3). Πώς μπορούμε να αυξήσουμε την επιθυμία και την ικανότητά μας να κερδίσουμε πνευματική γνώση; Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους σας έχει βοηθήσει η πνευματική γνώση;
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι αν θεωρούμε τον Θεό «σαν κάποιον που κάνει επιδιορθώσεις ή σαν μια εταιρεία προσφοράς υπηρεσιών για να μας βοηθά μόνο όταν έχουμε ανάγκη»; (Βλέπε τμήμα 4.) Πώς η προσευχή αποτελεί μία ευλογία για εσάς;
Στο τμήμα 5, ο Πρόεδρος Χάντερ μάς διδάσκει πώς να αναπτύξουμε πνευματικότητα. Γιατί είναι απαραίτητη η προσπάθεια να αναπτύξουμε πνευματική δύναμη; Τι μπορούμε να μάθουμε από τις γραφές που παραθέτει ο Πρόεδρος Χάντερ σε αυτό το τμήμα;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ στο τμήμα 6 για την πνευματική ανάπτυξη. Πώς ήταν η πνευματική ανάπτυξη για εσάς μία διαδικασία βήμα προς βήμα; Πώς μπορούν οι διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ σε αυτό το τμήμα να είναι χρήσιμες, αν νιώθετε ότι είστε ανεπαρκείς στην πνευματική σας ανάπτυξη;

Σχετικές γραφές

Ψαλμοί 25:5, Παροιμίες 3:6, Νεφί Β΄ 32:8-9, Άλμα 5:46, 34:17-27, 37:36-37, Δ&Δ 8:2-3, 88:63, 112:10, Τζόζεφ Σμιθ–Ιστορία 1:13-17

Βοήθεια διδασκαλίας

Ζητήστε από τα μέλη της τάξεως να ερευνήσουν το κεφάλαιο, ψάχνοντας προτάσεις ή παραγράφους που είναι σημαντικές γι’ αυτά. Ζητήστε τους να αναφέρουν αυτές τις προτάσεις ή παραγράφους και να εξηγήσουν γιατί είναι γεμάτες νόημα.