Κεφάλαιο 21

Πίστη και μαρτυρία

«Το ανώτερο επίτευγμα της ζωής είναι να βρούμε τον Θεό και να γνωρίζουμε ότι ζει».

Από τη ζωή του Χάουαρντ Χάντερ

Ο Χάουαρτντ Χάντερ άρχισε να αναπτύσσει τη μαρτυρία του κατά τη διάρκεια της πρώτης παιδικής ηλικίας του στο Μπόιζι του Άινταχο. Μολονότι ο πατέρας του δεν ήταν μέλος της Εκκλησίας, η μητέρα του τον μεγάλωσε με το Ευαγγέλιο. «Ήμουν στα γόνατά της και μαθαίναμε να προσευχόμαστε» θυμόταν. «Έλαβα μια μαρτυρία ως αγόρι στα γόνατα της μητέρας μου»¹.

Η μαρτυρία του Χάουαρντ μεγάλωνε με τα χρόνια. Όταν ήταν στη δεκαετία του των 20 και ζούσε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, άρχισε να συνειδητοποιεί τη σημαντικότητα της σοβαρής μελέτης του Ευαγγελίου. Έγραψε: «Μολονότι παρευρισκόμουν σε μαθήματα της Εκκλησίας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, η πρώτη μου πραγματική αφύπνιση στο Ευαγγέλιο ήρθε σε ένα μάθημα Σχολείου Κυριακής στον τομέα του Άνταμς που διδασκόταν από τον αδελφό Πήτερ Κλέιτον. Είχε έναν πλούτο γνώσεων και την ικανότητα να εμπνέει νέους ανθρώπους. Μελετούσα τα μαθήματα, διάβαζα τις εξωτερικές αναθέσεις που μας έδινε και συμμετείχα μιλώντας για τα ανατεθειμένα θέματα. …Θεωρώ αυτήν την περίοδο της ζωής μου ως την εποχή που οι αλήθειες του Ευαγγελίου άρχισαν να ξετυλίγονται. Πάντα είχα μια μαρτυρία για το Ευαγγέλιο, αλλά ξαφνικά άρχιζα να καταλαβαίνω»².

Πολλά χρόνια μετά, ο Πρόεδρος Χάντερ εξήγησε: «Έρχεται μια περίοδος κατά την οποία κατανοούμε τις αρχές της δημιουργίας μας και ποιοι είμαστε. Ξαφνικά αυτά τα πράγματα διαφωτίζονται σε εμάς και οι χορδές της καρδιάς μας δονούνται. Αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία η μαρτυρία εισέρχεται στην ίδια μας την ψυχή και γνωρίζουμε πέραν μιας ερώτησης αμφιβολίας ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μας – ότι ζει, ότι είναι πραγματικότητα, ότι είμαστε κυριολεκτικά τέκνα Του»³.

Σχετικά με την πίστη και τη μαρτυρία του Προέδρου Χάντερ, ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλυ είπε:

«Για τον Πρόεδρο Χάντερ… υπήρχε μια ισχυρή δύναμη πίστης. Υπήρχε μια σιγουριά γνώσης πραγμάτων θεϊκών και αιωνίων. …Είχε μια σίγουρη και βέβαιη μαρτυρία της ζωντανής πραγματικότητας του Θεού, του Αιώνιου Πατέρα μας. Αναφωνούσε με μεγάλη πεποίθηση τη μαρτυρία του για τη θειότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού, του Λυτρωτή της ανθρωπότητας»⁴.

«Η μεγαλύτερη αναζήτηση είναι η έρευνα για τον Θεό – να προσδιορίσουμε την πραγματικότητά του, τα προσωπικά χαρακτηριστικά του και να εξασφαλίσουμε μια γνώση του Ευαγγελίου του Υιού του, Ιησού Χριστού».

Διδασκαλίες του Χάουαρντ Χάντερ

Μέσω της πίστης μπορούμε να βρούμε τον Θεό και να γνωρίσουμε ότι ζει.

Το ανώτερο επίτευγμα της ζωής είναι να βρούμε τον Θεό και να γνωρίζουμε ότι ζει. Όπως οποιοδήποτε άλλο αξιέπαινο επίτευγμα, αυτό μπορεί να αποκτηθεί από εκείνους που πιστεύουν και έχουν πίστη σε εκείνο που αρχικά δεν είναι φανερό⁵.

Καθώς οι σκέψεις του ανθρώπου στρέφονται στον Θεό και στα πράγματα σχετικά με τον Θεό, ο άνθρωπος υποβάλλεται σε πνευματική μεταμόρφωση. Τον ανυψώνει από το κοινότοπο και του δίνει έναν ευγενικό χαρακτήρα σαν του Θεού. Αν έχουμε πίστη στον Θεό, χρησιμοποιούμε έναν από τους μεγαλύτερους νόμους της ζωής. Η πιο ισχυρή δύναμη στην ανθρώπινη φύση είναι η πνευματική δύναμη της πίστης⁶.

Η μεγαλύτερη αναζήτηση είναι η έρευνα για τον Θεό – να προσδιορίσουμε την πραγματικότητά του, τα προσωπικά χαρακτηριστικά του και να εξασφαλίσουμε μια γνώση του Ευαγγελίου του Υιού του, Ιησού Χριστού. Δεν είναι εύκολο να βρείτε μια πλήρη κατανόηση για τον Θεό. Η αναζήτηση απαιτεί επίμονη προσπάθεια και υπάρχουν μερικοί που ποτέ δεν κινούνται προς αναζήτηση αυτής της γνώσης…

Είτε αναζητεί γνώση επιστημονικών αληθειών είτε για να ανακαλύψει τον Θεό, κάποιος πρέπει να έχει πίστη. Αυτό γίνεται το σημείο εκκίνησης. Η πίστη ορίζεται με πολλούς τρόπους, αλλά ο πιο κλασικός ορισμός δόθηκε από τον συγγραφέα της επιστολής προς Εβραίους σε αυτά τα γεμάτα σημασία λόγια: «Είναι δε η πίστη, πεποίθηση γι’ αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν βλέπονται». (Προς Εβραίους 11:1.) Με αλλά λόγια, η πίστη μάς κάνει να εμπιστευόμαστε αυτά που ελπίζουμε και να είμαστε πεπεισμένοι γι’ αυτά που δεν βλέπουμε. …Εκείνοι που ενθέρμως επιζητούν τον Θεό, δεν τον βλέπουν, αλλά γνωρίζουν για την πραγματικότητά του με πίστη. Είναι κάτι περισσότερο από ελπίδα. Η πίστη κάνει την πεποίθηση – μια ένδειξη των πραγμάτων που δεν βλέπονται.

Ο συγγραφέας της επιστολής προς Εβραίους [ο Απόστολος Παύλος] συνεχίζει: «Διαμέσου τής πίστης νοούμε ότι κτίστηκαν οι αιώνες με τον λόγο τού Θεού, ώστε αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από εκείνα που φαίνονται». (Προς Εβραίους 11:3.) Η πίστη εδώ περιγράφεται ως το να πιστεύουμε ή το να έχουμε την πεποίθηση ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε με τον λόγο του Θεού. Μάρτυρες δεν μπορούν να παραχθούν για να αποδειχτεί αυτό το γεγονός, αλλά η πίστη μάς δίνει τη γνώση πως ό,τι βλέπουμε στα θαύματα της γης και σε όλη τη φύση δημιουργήθηκε από τον Θεό…

Έχω μια θετική πεποίθηση ότι ο Θεός είναι πραγματικότητα – ότι ζει. Είναι ο Επουράνιος Πατέρας μας και εμείς είμαστε τα παιδιά-πνεύματά Του. Δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα όσα είναι επάνω στη γη και είναι ο δημιουργός των αιώνιων νόμων με τους οποίους κυβερνάται το σύμπαν. Αυτοί οι νόμοι ανακαλύπτονται λίγο-λίγο καθώς ο άνθρωπος συνεχίζει την αναζήτησή του, αλλά πάντα υπήρξαν και θα παραμείνουν αμετάβλητοι για πάντα⁷.

Για να αποκτήσουμε γνώση της πραγματικότητας του Θεού, πρέπει να κάνουμε μια πιστή προσπάθεια, να κάνουμε το θέλημά Του και να προσευχηθούμε για κατανόηση.

Για να βρούμε τον Θεό ως πραγματικότητα, πρέπει να ακολουθήσουμε την πορεία που έχει δείξει για την αναζήτηση. Το μονοπάτι είναι αυτό που οδηγεί προς τα πάνω· απαιτεί πίστη και προσπάθεια και δεν είναι εύκολη πορεία. Γι’ αυτόν τον λόγο, πολλοί άνθρωποι δεν θα αφοσιωθούν στην σκληρή εργασία να αποδείξουν στον εαυτό τους την πραγματικότητα του Θεού. Αντιθέτως, μερικοί παίρνουν τον εύκολο δρόμο και απαρνούνται την ύπαρξή του ή απλώς ακολουθούν την αβέβαιη πορεία αυτών που αμφισβητούν …

Μερικές φορές πίστη σημαίνει το να πιστεύουμε ότι κάτι είναι αληθινό εκεί όπου οι ενδείξεις δεν είναι αρκετές να εγκαθιδρύσουν γνώση. Πρέπει να συνεχίζουμε να αποδεικνύουμε και να ακολουθούμε την προτροπή: «Ζητάτε και θα σας δοθεί· ψάχνετε και θα βρείτε· κρούετε και θα σας ανοιχτεί· επειδή καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ’ αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί». (Κατά Ματθαίον 7:7-8.) …

Είναι ένας γενικός κανόνας ότι δεν παίρνουμε κάτι αξίας, αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το τίμημα. Ο σπουδαστής δεν μαθαίνει μέχρι να βάλει εμπρός την δουλειά και την προσπάθεια να πετύχει. Αν δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει, μπορεί να πει ότι δεν υπάρχει κάτι σαν την υποτροφία; …Είναι εξίσου ανόητο για τον άνθρωπο να λέει ότι δεν υπάρχει Θεός, απλώς επειδή δεν είχε την κλίση να τον αναζητήσει.

…Προκειμένου ένα άτομο να αποκτήσει αδιάσειστη γνώση της πραγματικότητας του Θεού, πρέπει να ζει τις εντολές και τις διδαχές που ανακοινώθηκαν από τον Σωτήρα κατά τη διάρκεια της προσωπικής του διακονίας. …Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να ψάξουν, να εφαρμόσουν και να κάνουν το θέλημα του Θεού, θα έχουν τη γνώση της πραγματικότητας του Θεού να έλθει σε εκείνους.

Όταν ένας άνθρωπος βρει τον Θεό και κατανοήσει τον τρόπο Του, μαθαίνει ότι τίποτα στο σύμπαν δεν είναι τυχαίο, αλλά όλα τα πράγματα είναι αποτέλεσμα από ένα θεϊκά κανονισμένο εκ των προτέρων σχέδιο. Τι πλούσιο νόημα έρχεται στη ζωή του! Η κατανόηση που υπερβαίνει την κοσμική μάθηση είναι δική του. Οι ομορφιές του κόσμου γίνονται πιο όμορφες, η τάξη του σύμπαντος αποκτά περισσότερη σημασία και οι δημιουργίες του Θεού γίνονται πιο κατανοητές, καθώς μαρτυρεί τις ημέρες του Θεού που έρχονται και περνούν και οι εποχές ακολουθούν η μια την άλλη με τη σειρά τους⁸.

Ο Χριστός, κατά τη διάρκεια της διακονίας του, εξήγησε τον τρόπο που κανείς θα μπορούσε να γνωρίσει την αλήθεια για τον Θεό. Είπε: «Αν κάποιος θέλει να κάνει το θέλημά του, θα γνωρίσει για τη διδασκαλία, αν είναι από τον Θεό ή αν εγώ μιλάω από τον εαυτό μου». (Κατά Ιωάννην 7:17.) Ο Διδάσκαλος επίσης εξήγησε το θέλημα του Πατέρα και τη μεγάλη εντολή με αυτόν τον τρόπο: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου απ’ όλη την καρδιά σου, κι απ’ όλη την ψυχή σου, κι απ’ όλη τη διάνοιά σου». (Κατά Ματθαίον 22:37.) Εκείνοι που προσπαθούν να κάνουν το θέλημα του Θεού και να τηρήσουν τις εντολές Του, θα λάβουν προσωπική αποκάλυψη για τη θειότητα του έργου του Κυρίου στην κατάθεση μαρτυρίας για τον Πατέρα.

Σε εκείνους που επιθυμούν κατανόηση, τα λόγια του Ιακώβου εξηγούν πώς να την αποκτήσουν: «Αν κάποιος από εσάς υστερεί σε σοφία, ας ζητήσει από το Θεό, που δίνει στους πάντες άπλετα και χωρίς να προσβάλει, και θα τού δοθεί». (Ιακώβου 1:5.) Δεν φαίνεται ο Ιάκωβος να αναφέρεται σε αντικειμενική γνώση όσον αφόρα στην επιστήμη, αλλά περισσότερο στην αποκάλυψη που έρχεται από τα ύψη, η οποία απαντά στις ερωτήσεις των ανθρώπων ως αποτέλεσμα αυτής της νουθεσίας για προσευχή…

Συνεπώς, έχουμε τον τύπο για την αναζήτηση του Θεού και τα εργαλεία να επιτύχουμε την αναζήτηση – πίστη, αγάπη και προσευχή. Η επιστήμη έχει κάνει καταπληκτικά πράγματα για τον άνθρωπο, αλλά δεν μπορεί να πετύχει αυτά που πρέπει να κάνει μόνος του, το μεγαλύτερο από το οποίο είναι να βρει την πραγματικότητα του Θεού. Η εργασία δεν είναι εύκολη, το έργο δεν είναι ελαφρύ, αλλά όπως ειπώθηκε από τον Διδάσκαλο: «Μεγάλη θα είναι η αμοιβή τους και αιώνια θα είναι η δόξα τους». (Δ&Δ 76:6.)⁹

Πρέπει να πιστέψουμε για να δούμε.

Ο Θωμάς ήθελε να δει πριν πιστέψει.

Το απόγευμα της ημέρας της ανάστασης, ο Ιησούς εμφανίστηκε και στάθηκε στο μέσον των μαθητών του σε ένα κλειστό δωμάτιο. Τους έδειξε τα χέρια μέσα από τα οποία πέρασαν τα καρφιά και το πλευρό του το οποίο τρυπήθηκε από τη λόγχη. Ο Θωμάς, ένας από τους δώδεκα, δεν ήταν παρών όταν αυτό συνέβη, αλλά οι άλλοι του είπαν ότι είδαν τον Κύριο και ότι τους είχε μιλήσει. …Ο Θωμάς ήταν δύσπιστος και είπε στους μαθητές:

«…Αν δεν δω στα χέρια του το σημάδι των καρφιών, και δεν βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, και δεν βάλω το χέρι μου στην πλευρά του, δεν θα πιστέψω». (Κατά Ιωάννην 20:25.)

…Κατά μια έννοια, ο Θωμάς εκπροσωπούσε το πνεύμα της εποχής μας. Δεν ήταν ικανοποιημένος με οτιδήποτε δεν μπορούσε να δει, ακόμη και αν υπήρξε με τον Διδάσκαλο και ήξερε τις διδασκαλίες του σχετικά με την πίστη και την αμφιβολία. …Η πίστη δεν προηγείται της αμφιβολίας, όταν κανείς πρέπει να αισθανθεί ή να δει, προκειμένου να πιστέψει.

Ο Θωμάς δεν ήταν πρόθυμος να βασιστεί στην πίστη. Ήθελε μια θετική απόδειξη των γεγονότων. Ήθελε γνώση όχι πίστη. Η γνώση σχετίζεται στο παρελθόν, επειδή οι εμπειρίες μας του παρελθόντος είναι αυτές που μας δίνουν γνώση, αλλά η πίστη σχετίζεται με το μέλλον – στο άγνωστο εκεί που δεν έχουμε βαδίσει ακόμα.

Σκεφτόμαστε τον Θωμά ως κάποιον που ταξίδεψε και μίλησε με τον Διδάσκαλο και που επελέγη από εκείνον. Εσωτερικά, ευχόμαστε ο Θωμάς να γυρνούσε στο μέλλον με πεποίθηση σε αυτά που δεν ήταν τότε ορατά, αντί να πει ουσιαστικά: «Να δω για να πιστέψω» …

Η πίστη μάς δίνει εμπιστοσύνη σε αυτά που δεν είναι ορατά.

Μια εβδομάδα μετά, οι μαθητές ήταν πάλι μαζί στο ίδιο σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Αυτή τη φορά ο Θωμάς ήταν μαζί τους. Οι πόρτες ήταν κλειστές, αλλά ο Ιησούς ήρθε και στάθηκε στο μέσον αυτών και είπε: «Ειρήνη σε σας.

»Έπειτα, λέει στον Θωμά: Φέρε εδώ το δάχτυλό σου, και δες τα χέρια μου· και φέρε το χέρι σου και βάλε στην πλευρά μου· και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός». (Κατά Ιωάννην 20:26-27.) …

«Ο Ιησούς λέει σ’ αυτόν: Θωμά, επειδή με είδες, πίστεψες· μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν». (Κατά Ιωάννην 20:29.)

Αυτό το συμβάν εξυπηρετεί ως ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα όλων των εποχών. Ο Θωμάς είπε: «Να δω για να πιστέψω» αλλά ο Χριστός απήντησε: «Να πιστεύεις είναι να βλέπεις» …

Το κλασικό παράδειγμα πίστης αποδίδεται στον Απόστολο Παύλο στην επιστολή του προς Εβραίους: «Είναι δε η πίστη, πεποίθηση γι’ αυτά που ελπίζονται, βεβαίωση για πράγματα που δεν βλέπονται». (Προς Εβραίους 11:1.)

Αυτή η δήλωση δεν προδιαθέτει τέλεια γνώση, αλλά περιγράφει την πίστη ως κάτι που δίνει διαβεβαίωση ή εμπιστοσύνη σε αυτά που ακόμα είναι στο μέλλον. Αυτά τα πράγματα μπορεί να υπάρχουν, αλλά μέσω της πίστης πραγματοποιούνται. Η πίστη δίνει αίσθημα εμπιστοσύνης σε αυτά που δεν είναι ορατά ή επιδεκτικά θετικής απόδειξης.

Φαίνεται ότι ο Θωμάς είχε χάσει την εμπιστοσύνη του στο μέλλον. Κοιτούσε στο παρελθόν. Ήθελε απόδειξη για κάτι που δεν ήταν τότε ορατό. Εκείνοι που χάνουν την πίστη ή στερούνται αυτής, ζουν στο παρελθόν – υπάρχει απώλεια ελπίδας για το μέλλον. Τι μεγάλη αλλαγή έρχεται στη ζωή εκείνου που βρίσκει αμετάβλητη πίστη να δίνει επιβεβαίωση και σιγουριά.

«Ο τυφλός πίστεψε και του επιτράπηκε να δει».

Ο άνδρας που γεννήθηκε τυφλός δεν αμφέβαλλε, πίστευε στον Σωτήρα.

Αν ανατρέξουμε στο ένατο κεφάλαιο του Ιωάννη, διαβάζουμε για ένα άλλο γεγονός που έλαβε χώρα στην Ιερουσαλήμ, στο οποίο ένας άνδρας που γεννήθηκε τυφλός έλαβε το φως του. Ήταν Σάββατο και ο Ιησούς ήταν προφανώς κοντά στον ναό, όταν είδε έναν τυφλό και οι μαθητές του τον ρώτησαν:

«…Ραββί, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός;

»Ο Ιησούς αποκρίθηκε: Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του· αλλά, για να φανερωθούν τα έργα τού Θεού σ’ αυτόν.

»Εγώ πρέπει να εργάζομαι τα έργα εκείνου που με απέστειλε, όσο είναι ημέρα· έρχεται νύχτα, οπότε κανένας δεν μπορεί να εργάζεται.

»Ενόσω είμαι μέσα στον κόσμο, είμαι το φως τού κόσμου». (Κατά Ιωάννην 9:2-5.)

Έπειτα ο Ιησούς έπτυσε στο έδαφος και έφτιαξε πηλό από το μίγμα σάλιου και χώμα από τη γη. Επάλειψε τα μάτια του τυφλού με τον πηλό και του είπε να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Αν αυτός ήταν ο Θωμάς, θα είχε πάει όπως του είχε διαταχθεί ή θα είχε αναρωτηθεί: «Τι καλό θα έρθει από το να πλυθώ στα στάσιμα νερά αυτής της βρόμικης κολυμβήθρας;» ή «Τι φαρμακευτικές ιδιότητες υπάρχουν στο σάλιο αναμεμιγμένο με χώμα της γης;» Αυτές θα ήταν λογικές ερωτήσεις, αλλά αν ο τυφλός αμφέβαλλε και ρωτούσε, ακόμα θα ήταν τυφλός. Έχοντας πίστη, πίστευε και έκανε ό,τι του ειπώθηκε. Πήγε και πλύθηκε στην κολυμβήθρα και γύρισε βλέποντας. Το να πιστεύουμε είναι να βλέπουμε…

«Μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν».

Ο τυφλός πίστεψε και του επιτράπηκε να δει. Ο Θωμάς αρνήθηκε να πιστέψει ωσότου μπόρεσε να δει. Ο κόσμος είναι γεμάτος Θωμάδες, αλλά υπάρχουν πολλοί σαν τον τυφλό της Ιερουσαλήμ. Οι ιεραπόστολοι της Εκκλησίας συναντούν και τα δυο είδη κάθε μέρα καθώς μεταδίδουν στον κόσμο το μήνυμά τους, το μήνυμα του αποκατεστημένου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. …Μερικοί πιστεύουν, έχουν πίστη και βαπτίζονται. Μερικοί δεν θα δεχτούν, επειδή δεν μπορούν να δουν ή να αισθανθούν.

Δεν υπάρχει καμία θετική, συμπαγής, χειροπιαστή απόδειξη ότι ο Θεός ζει, αλλά εκατομμύρια ανθρώπων έχουν γνώση ότι ζει μέσω εκείνης της πίστης που αποτελεί απόδειξη αθέατων πραγμάτων. Πολλοί λένε στους ιεραποστόλους: «Θα βαπτιζόμουν, αν μπορούσα να πιστέψω ότι τον Τζόζεφ Σμιθ τον επισκέφθηκαν ο Πατέρας και ο Υιός». Γι’ αυτό το γεγονός δεν υπάρχει καμία θετική, συμπαγής, χειροπιαστή απόδειξη, αλλά για αυτούς που έχουν συγκινηθεί από το Πνεύμα, η πίστη αντικαθιστά τέτοιες αποδείξεις αθέατων πραγμάτων. Θυμηθείτε τα λόγια του εσταυρωμένου Διδασκάλου καθώς στάθηκε εμπρός στον Θωμά:

«Μακάριοι όσοι δεν είδαν, και πίστεψαν». ([Κατά Ιωάννην] 20:29.)

Εκείνοι που πιστεύουν μέσω πίστης θα δουν.

Προσθέτω τη μαρτυρία μου με εκείνη των χιλιάδων ιεραποστόλων ότι ο Θεός ζει, ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ότι εκείνοι που πιστεύουν, μέσω της πίστης θα οδηγηθούν να δουν¹⁰.

Το να ενεργούμε σύμφωνα με την πίστη μας οδηγεί σε προσωπική μαρτυρία.

Ως παιδιά δεχόμαστε ως γεγονός τα πράγματα που λέγονται σε εμάς από τους γονείς ή τους δασκάλους μας λόγω της εμπιστοσύνης που τους είχαμε. Ένα μικρό αγόρι θα πηδήξει από ένα ψηλό μέρος χωρίς φόβο αν ο πατέρας του τού πει ότι θα τον πιάσει. Το μικρό αγόρι έχει εμπιστοσύνη ότι ο πατέρας του δεν θα τον αφήσει να πέσει. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, αρχίζουν να σκέφτονται για τον εαυτό τους, να αναρωτιούνται και να έχουν αμφιβολίες σχετικά με εκείνα που δεν υπόκεινται σε χειροπιαστές αποδείξεις. Συμπαθώ τους νέους άνδρες και τις νέες γυναίκες, όταν ειλικρινείς αμφιβολίες μπαίνουν στον νου τους και μετέχουν στη μεγάλη διαμάχη να λύσουν αμφιβολίες. Αυτές οι αμφιβολίες μπορούν να λυθούν, αν έχουν την ειλικρινή επιθυμία να γνωρίσουν την αλήθεια, ασκώντας ηθική, πνευματική και διανοητική προσπάθεια. Θα αναδυθούν από τη διαμάχη σε μια σταθερότερη, δυνατότερη, μεγαλύτερη πίστη εξαιτίας των δυσκολιών. Έχουν πάει από απλή, εμπιστευτική πίστη, εν μέσω των αμφιβολιών και της διαμάχης σε μια σταθερά ουσιαστική πίστη που ωριμάζει και γίνεται μαρτυρία¹¹.

Οι μαθητές περνούν ώρες στα επιστημονικά εργαστήρια πειραματιζόμενοι να βρουν την αλήθεια. Αν κάνουν το ίδιο πράγμα με πίστη, προσευχή, συγχώρηση, ταπεινότητα και αγάπη, θα βρουν μια μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, τον δότη αυτών των αρχών¹².

Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού δεν είναι απλώς ένα Ευαγγέλιο πίστης, είναι ένα σχέδιο δράσης. …Δεν είπε «παρατηρείτε» το Ευαγγέλιό μου, είπε «ζήστε» το! Δεν είπε: «Δείτε την όμορφη δομή και το σύνολο των εικόνων του», είπε «Πηγαίνετε, κάντε, δείτε, αισθανθείτε, δώστε, πιστέψτε!»…

Η δράση είναι ένα από τα κύρια θεμέλια της προσωπικής μαρτυρίας. Η βεβαιότερη μαρτυρία είναι εκείνη που προέρχεται από πρώτο χέρι προσωπικής εμπειρίας. Όταν οι Ιουδαίοι προκάλεσαν τη διδαχή που ο Χριστός δίδασκε στον ναό, απάντησε: «Η δική μου διδασκαλία δεν είναι δική μου, αλλ’ εκείνου που με απέστειλε». Μετά προσέθεσε το κλειδί της προσωπικής μαρτυρίας: «Αν κάποιος θέλει να κάνει το θέλημά του, θα γνωρίσει για τη διδασκαλία, αν είναι από τον Θεό ή αν εγώ μιλάω από τον εαυτό μου». (Κατά Ιωάννην 7:16-17.)

Ακούμε το επιτακτικό στοιχείο στη διακήρυξη του Σωτήρος; «Αν κάποιος άνθρωπος… κάνει… θα γνωρίσει!» Ο Ιωάννης κατάλαβε την σημασία του επιτακτικού στοιχείου και τόνισε την σημασία του στην [επιστολή] του. Είπε: «Όποιος λέει ότι μένει σ’ αυτόν, οφείλει, όπως εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει». (Ιωάννη Α΄ 2:6.)

Απλώς να λέμε, να δεχόμαστε, να πιστεύουμε δεν είναι αρκετά. Είναι ατελή μέχρι αυτό που υπονοούν να μεταφράζεται σε δυναμική πράξη καθημερινής ζωής. Αυτό, έπειτα, είναι η καλύτερη πηγή προσωπικής μαρτυρίας. Κάποιος γνωρίζει, επειδή έχει εμπειρία. Δεν πρέπει να πει: «Ο αδελφός Τζόουνς λέει ότι είναι αλήθεια και τον πιστεύω». Μπορεί να πει: «Έχω ζήσει αυτήν την αρχή όλη μου τη ζωή και ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι λειτουργεί. Έχω αισθανθεί την επιρροή του, έχω δοκιμάσει την πρακτική χρησιμότητά του και ξέρω ότι είναι καλό. Μπορώ να καταθέσω μαρτυρία για τη δική μου γνώση, ότι είναι αληθινή αρχή».

Πολλοί άνθρωποι κουβαλούν τέτοιες μαρτυρίες στην ίδια τους τη ζωή και δεν αναγνωρίζουν την αξία της. Πρόσφατα μια νέα γυναίκα είπε: «Δεν έχω μαρτυρία για το Ευαγγέλιο. Εύχομαι να είχα. Δέχομαι τις διδασκαλίες του. Ξέρω ότι λειτουργούν στη ζωή μου. Το βλέπω να λειτουργεί στη ζωή των άλλων. Αν μόνο ο Κύριος απαντούσε στις προσευχές μου και μου έδινε μια μαρτυρία, θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο!» Αυτό που αυτή η νέα γυναίκα ήθελε ήταν μια θαυματουργή παρέμβαση, αλλά είχε ήδη δει τα θαύματα του Ευαγγελίου να μεγαλύνουν και να ανυψώνουν τη δική της ζωή. Ο Κύριος έχει απαντήσει στις προσευχές της. Εκείνη όντως είχε μαρτυρία, αλλά δεν την αναγνώριζε για αυτό που ήταν¹³.

Ως χειροτονημένος Απόστολος και μάρτυρας του Χριστού, δίνω σε εσάς την επίσημη μαρτυρία μου ότι ο Ιησούς Χριστός είναι πράγματι ο Υιός του Θεού. …Είναι μέσω της δύναμης του Αγίου Πνεύματος που καταθέτω τη μαρτυρία μου. Γνωρίζω την πραγματικότητα του Χριστού, σαν να είχα δει με τα μάτια μου και ακούσει με τα αφτιά μου. Ξέρω επίσης ότι το Άγιο Πνεύμα θα επιβεβαιώσει την πραγματικότητα της μαρτυρίας μου στην καρδιά όλων εκείνων που ακούν με αφτιά πίστης¹⁴.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος διδάσκει ότι «το ανώτερο επίτευγμα της ζωής είναι να βρούμε τον Θεό και να γνωρίζουμε ότι ζει» (τμήμα 1). Ποιος είναι ο ρόλος της πίστης για να επιτύχουμε σε αυτήν την αναζήτηση; Ποιες εμπειρίες σάς έχουν βοηθήσει να βρείτε τον Θεό και να γνωρίζετε ότι ζει;
Ο Πρόεδρος Χάντερ είπε «η εργασία δεν είναι εύκολη» και «το έργο δεν είναι ελαφρύ» στην απόκτηση της γνώσης της πραγματικότητας του Θεού. Γιατί νομίζετε ότι είναι απαραίτητη η αφοσιωμένη προσπάθεια για να αποκτήσουμε αυτή τη γνώση; Γιατί η τήρηση των εντολών είναι σημαντική για να φτάσουμε να γνωρίσουμε τον Θεό;
Στο τμήμα 3, ο Πρόεδρος Χάντερ χρησιμοποιεί την αντιδιαστολή του Θωμά και του άνδρα που γεννήθηκε τυφλός για να διδάξει ότι αν πιστεύουμε θα μπορούμε να ζήσουμε. Πώς η εσώτερη γνώση του Προέδρου Χάντερ σε αυτές τις ιστορίες έχει εφαρμογή στη ζωή σας; Πώς η άσκηση της πίστης κατέστησε δυνατόν ώστε να δείτε;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ ότι με το να ενεργούμε σύμφωνα με την πίστη μας είναι το κλειδί της απόκτησης μαρτυρίας (βλέπε τμήμα 4). Ποιοι είναι μερικοί τρόποι που μπορείτε να ενεργείτε σύμφωνα με την πίστη σας; Πώς μπορεί η πίστη να υπερνικήσει την αμφιβολία; Πώς το να ενεργείτε σύμφωνα με την πίστη σας, βοήθησε τη μαρτυρία σας να γίνει πιο δυνατή;

Σχετικές γραφές

Κατά Ιωάννην 17:3, Προς Εβραίους 11:1-6, Άλμα 5:45-48, 30:40-41, 32:26-43, Έθερ 12:4, 6-22, Μορόνι 10:4-5, Δ&Δ 42:61

Βοήθεια διδασκαλίας

«Κάντε ερωτήσεις που απαιτούν από τους μαθητές να βρουν απαντήσεις στις γραφές και τις διδασκαλίες των προφητών των τελευταίων ημερών» (Teaching, No Greater Call [1999], 62).