Κεφάλαιο 2

«Ειρήνη τη δική μου σας δίνω»

«Η ειρήνη μπορεί να έλθει σε ένα άτομο μόνον με άνευ όρων παράδοση – παράδοση σε εκείνον ο οποίος είναι ο Άρχοντας Ειρήνης, ο οποίος έχει τη δύναμη να απονέμει ειρήνη».

Από τη ζωή του Χάουαρντ Χάντερ

Ένας από τους συνεργάτες του Προέδρου Χάουαρντ Χάντερ στην Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων τον περιέγραψε ως έναν άνδρα «εξαιρετικής υπομονής που προέρχεται από μεγάλη εσωτερική ειρήνη»¹. Ο Πρόεδρος Χάντερ μιλούσε συχνά για την εσωτερική ειρήνη, διδάσκοντας ότι ένα άτομο μπορεί να την λάβει μόνον όταν στρέφεται στον Θεό – με το να Τον εμπιστεύεται, να ασκεί πίστη και να προσπαθεί να κάνει το θέλημά Του. Μία τέτοια ειρήνη βοήθησε στην υποστήριξή του σε πολλές δύσκολες στιγμές.

Στα τέλη του 1975, ένας ιατρός συνέστησε επέμβαση στον εγκέφαλο για τη σύζυγο του Προέδρου Χάντερ, Κλαιρ. Ο Πρόεδρος Χάντερ δυσκολευόταν πολύ να αποφασίσει αν η επέμβαση ήταν το καλύτερο για την Κλαιρ, αφού θα καταπονούσε το εύθραυστο σώμα της και μπορεί να μη βελτίωνε την κατάστασή της. Πήγε στον ναό, συμβουλεύθηκε με μέλη της οικογένειας και σύντομα ένιωσε ότι η επέμβαση προσέφερε την καλύτερη ελπίδα για να δώσει στην Κλαιρ κάποια ανακούφιση. Περιγράφοντας τα συναισθήματά του την ημέρα της επέμβασης, έγραψε:

«Πήγα μαζί της μέχρι τις πόρτες του χειρουργείου, της έδωσα ένα φιλί και την πήραν μέσα από τις πόρτες. Καθώς περνούσε ο χρόνος, περίμενα και αναρωτιόμουν. …Ξαφνικά η τεταμένη ανησυχία μετατράπηκε σε ένα συναίσθημα ειρήνης. Ήξερα ότι είχε ληφθεί η σωστή απόφαση και ότι οι προσευχές μου είχαν εισακουσθεί»².

Το 1989, ο Πρόεδρος Χάντερ είχε μία άλλη εμπειρία κατά την οποία ένιωσε ειρήνη σε μία ταραγμένη στιγμή. Ήταν στην Ιερουσαλήμ για να αφιερώσει το Κέντρο στην Ιερουσαλήμ του Πανεπιστημίου Μπρίγκαμ Γιανγκ για Σπουδές Μέσης Ανατολής. Διάφορες ομάδες διαμαρτύρονταν για την παρουσία της Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ και ορισμένοι είχαν απειλήσει και με βία. Ένας από τους ομιλητές στην αφιέρωση ήταν ο Πρεσβύτερος Μπόιντ Πάκερ της Απαρτίας των Δώδεκα, ο οποίος αφηγήθηκε αργότερα αυτό το περιστατικό:

«Καθώς μιλούσα, υπήρχε κάποια αναστάτωση στο πίσω μέρος της αίθουσας. Άνδρες με στρατιωτικές στολές είχαν εισέλθει στην αίθουσα. Έστειλαν ένα σημείωμα στον Πρόεδρο Χάντερ. Γύρισα και ζήτησα οδηγίες. Είπε: “Υπάρχει απειλή για βόμβα. Φοβάσαι;” Είπα: “Όχι”. Είπε: “Ούτε εγώ. Τελείωσε την ομιλία σου”»³. Η τελετή αφιέρωσης προχώρησε χωρίς κανένα περιστατικό· δεν υπήρχε βόμβα.

Σε καταστάσεις σαν κι αυτές, ο Πρόεδρος Χάντερ εμπιστευόταν αυτήν την υπόσχεση για ειρήνη από τον Σωτήρα, την οποία συχνά παρέθετε: «Ειρήνη σας αφήνω, ειρήνη τη δική μου σας δίνω· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει» (Κατά Ιωάννην 14:27).

Πρέπει να «εστιάσουμε στον Ιησού» και ποτέ «να μην αποστρέψουμε τα μάτια μας από εκείνον στον οποίον πρέπει να πιστεύουμε».

Διδασκαλίες του Χάουαρντ Χάντερ

Ο Ιησούς Χριστός είναι η πηγή αληθινής ειρήνης.

Προλέγοντας τη γέννηση του Χριστού πριν από περισσότερα από 700 χρόνια προτού συμβεί, ο προφήτης Ησαΐας χρησιμοποίησε τίτλους εκφράζοντας μεγάλο θαυμασμό. …Ένας από αυτούς τους τίτλους που είναι ειδικού ενδιαφέροντος στον τωρινό μας κόσμο είναι ο «Άρχοντας Ειρήνης» (Ησαΐας 9:6). «Στην αύξηση της εξουσίας του και της ειρήνης δεν θα υπάρχει τέλος» διακήρυξε ο Ησαΐας (εδάφιο 7). Τι συναρπαστική ελπίδα για έναν κουρασμένο από τον πόλεμο και φορτωμένο από την αμαρτία κόσμο!⁴

Η ειρήνη την οποία λαχταρά ο κόσμος είναι μία περίοδος εχθροπραξιών που έχουν ανασταλεί, αλλά οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι η ειρήνη είναι μία κατάσταση υπάρξεως που έρχεται στον άνθρωπο μόνον σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζει ο Θεός και με κανέναν άλλον τρόπο.

Σε έναν ψαλμό, στο βιβλίο του Ησαΐα, υπάρχουν αυτά τα λόγια: «Θα φυλάξεις σε τέλεια ειρήνη το πνεύμα που επιστηρίζεται επάνω σε σένα, επειδή, σε σένα έχει το θάρρος του». (Ησαΐας 26:3.) Αυτή η τέλεια ειρήνη που αναφέρει ο Ησαΐας έρχεται σε κάποιον μόνον μέσω της πίστης στον Θεό. Αυτό δεν γίνεται κατανοητό από έναν άπιστο κόσμο.

Στην τελευταία περίσταση κατά την οποία ο Ιησούς είχε δείπνο με τους Δώδεκα, έπλυνε τα πόδια τους, έκοψε ψωμί γι’ αυτούς και τους μοίρασε το ποτήρι. Κατόπιν, αφού έφυγε από αυτούς ο Ιούδας, ο Διδάσκαλος τούς μίλησε για λίγο. Ανάμεσα στ’ άλλα, είπε για τον επικείμενο θάνατό του και την κληρονομιά που άφηνε για τον καθέναν τους. Δεν είχε συγκεντρώσει αγαθά, περιουσία ούτε πλούτο. Το χρονικό δεν μας λέει για άλλα υπάρχοντα παρά μόνον τα ρούχα που φορούσε και την επομένη μετά τη σταύρωσή του, αυτά θα διανέμονταν από τους στρατιώτες, οι οποίοι θα έβαζαν κλήρους για τον χιτώνα του. Το δώρο Του δόθηκε στους μαθητές του με αυτά τα απλά κι όμως βαθυστόχαστα λόγια: «Ειρήνη σας αφήνω, ειρήνη τη δική μου σας δίνω· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μην ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει». (Κατά Ιωάννην 14:27.)

Χρησιμοποίησε τον ιουδαϊκό τύπο χαιρετισμού και ευλογίας: «Ειρήνη σας αφήνω». Αυτόν τον χαιρετισμό και το δώρο δεν έπρεπε να τα πάρουν υπό την κοινή έννοια, διότι είπε: «…όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ». Όχι άδειες επιθυμίες, όχι απλώς μια ευγενική τελετή, όπως χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του κόσμου τα λόγια ως συνήθεια, αλλά όπως ο δημιουργός και ο Άρχοντας Ειρήνης τα έδωσε σε αυτούς. Τα απένειμε επάνω τους και είπε: «Ας μην ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει». Μέσα σε λίγες ώρες θα υπόκειντο σε δυσκολίες, αλλά με την ειρήνη του θα μπορούσαν να υπερνικήσουν τον φόβο και να παραμείνουν πιστοί.

Η τελευταία του δήλωση πριν από την τελική προσευχή εκείνο το αξιομνημόνευτο βράδυ ήταν η εξής: «…μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά, έχετε θάρρος· εγώ έχω νικήσει τον κόσμο». (Κατά Ιωάννην 16:33)⁵.

Καλλιεργούμε την ειρήνη καθώς ζούμε τις αρχές του Ευαγγελίου.

Δεν υπάρχει παρά μόνον μία καθοδηγητική χείρα στο σύμπαν, μόνον ένα αληθινά βέβαιο φως, ένας αστείρευτος φάρος στον κόσμο. Αυτό το φως είναι ο Ιησούς Χριστός, το φως και η ζωή του κόσμου, το φως που ένας προφήτης από το Βιβλίο του Μόρμον περιέγραψε ως «φως που είναι απέραντο, που δεν μπορεί ποτέ να σκοτεινιάσει». (Μωσία 16:9.)

Καθώς αναζητούμε την ακτή της ασφάλειας και της ειρήνης, είτε είμαστε γυναίκες, άνδρες, οικογένειες, κοινότητες ή έθνη, ο Χριστός είναι ο μόνος φάρος επάνω στον οποίο μπορούμε τελικώς να βασισθούμε. Είναι εκείνος που είπε για την αποστολή του: «Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή». (Κατά Ιωάννην 14:6.)…

Σκεφθείτε, για παράδειγμα, αυτές τις οδηγίες από τον Χριστό προς τους μαθητές του. Είπε: «Να αγαπάτε τούς εχθρούς σας, να ευλογείτε εκείνους που σας καταρώνται, να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν, και να προσεύχεστε για εκείνους που σας βλάπτουν και σας κατατρέχουν». (Κατά Ματθαίον 5:44.)

Σκεφθείτε τι θα έκανε από μόνη της αυτή η νουθεσία στη δική σας γειτονιά και στη δική μου, στις κοινότητες στις οποίες ζείτε εσείς και τα παιδιά σας, στα έθνη που απαρτίζουν τη μεγάλη μας παγκόσμια οικογένεια. Συνειδητοποιώ ότι αυτή η διδαχή θέτει μία σημαντική δυσκολία, αλλά ασφαλώς είναι μια πιο ευχάριστη δυσκολία από τα τρομερά έργα που τίθενται για εμάς από τον πόλεμο, τη φτώχια και τον πόνο που συνεχίζει να αντιμετωπίζει ο κόσμος⁶.

Όταν προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσους μας έχουν προσβάλει, όταν προσευχόμαστε για όσους μας έχουν χρησιμοποιήσει με φαυλότητα, η ζωή μας μπορεί να είναι όμορφη. Μπορούμε να έχουμε ειρήνη όταν έλθουμε σε ενότητα με το Πνεύμα και ο ένας με τον άλλον καθώς υπηρετούμε τον Κύριο και τηρούμε τις εντολές του⁷.

Ο κόσμος στον οποίον ζούμε, είτε κοντά στο σπίτι είτε μακριά, χρειάζεται το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Παρέχει τον μοναδικό τρόπο με τον οποίον ο κόσμος θα γνωρίσει ποτέ την ειρήνη. …Χρειαζόμαστε έναν πιο ειρηνικό κόσμο, που να μεγαλώνει από πιο ειρηνικές οικογένειες, γειτονιές και κοινότητες. Για να εξασφαλίσουμε και να καλλιεργήσουμε μια τέτοια ειρήνη «πρέπει να αγαπούμε τους άλλους, ακόμη και τους εχθρούς μας και επίσης τους φίλους μας» [Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ (2007), 393]. …Πρέπει να τείνουμε χείρα φιλίας. Πρέπει να είμαστε πιο καλοσυνάτοι, πιο ευγενικοί, πιο συγχωρητικοί και να μη θυμώνουμε γρήγορα⁸.

Ο κύριος τρόπος ενέργειας του Θεού είναι με πειθώ και υπομονή και μακροθυμία, όχι με εξαναγκασμό και έντονη αντιπαράθεση. Ενεργεί με ευγενική παράκληση και με γλυκό δελεασμό⁹.

Δεν υπάρχει υπόσχεση για ειρήνη σε όσους απορρίπτουν τον Θεό, σε όσους δεν τηρούν τις εντολές του ή σε όσους παραβιάζουν τους νόμους του. Ο Προφήτης Ησαΐας μίλησε για την κατάντια και τη διαφθορά των ηγετών και μετά συνέχισε με τις νουθεσίες του, λέγοντας: «Οι ασεβείς, όμως, είναι σαν την ταραγμένη θάλασσα, όταν δεν μπορεί να ησυχάσει· και τα κύματά της ρίχνουν έξω καταπάτημα και πηλό. Ειρήνη δεν υπάρχει στους ασεβείς, λέει ο Θεός μου». (Ησαΐας 57:20-21.)…

Η αδιαφορία προς τον Σωτήρα ή η αποτυχία τήρησης των εντολών του Θεού επιφέρει ανασφάλεια, εσωτερική αναταραχή και έριδα. Αυτά είναι τα αντίθετα της ειρήνης. Η ειρήνη μπορεί να έλθει σε ένα άτομο μόνον με άνευ όρων παράδοση – παράδοση σε εκείνον ο οποίος είναι ο Άρχοντας Ειρήνης, ο οποίος έχει τη δύναμη να απονέμει ειρήνη¹⁰.

Τα προβλήματα του κόσμου, τα οποία εκφράζονται συχνά σε συγκλονιστικές επικεφαλίδες, θα πρέπει να μας υπενθυμίζουν να επιζητούμε την ειρήνη που προέρχεται όταν ζούμε τις απλές αρχές του Ευαγγελίου του Χριστού. Οι θορυβώδεις μειονότητες δεν θα διαταράξουν την ειρήνη της ψυχής μας, αν αγαπούμε τους συνανθρώπους μας και έχουμε πίστη στην εξιλεωτική θυσία του Σωτήρα και την ήρεμη διαβεβαίωση που δίνει για την αιώνια ζωή. Πού βρίσκουμε μια τέτοια πίστη σε έναν ταραγμένο κόσμο; Ο Κύριος είπε: «Ζητάτε και θα σας δοθεί· ψάχνετε και θα βρείτε· κρούετε και θα σας ανοιχτεί. Επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει· και εκείνος που ψάχνει, βρίσκει· και σε εκείνον που κρούει, θα του ανοιχτεί». (Κατά Λουκάν 11:9-10)¹¹.

Φαίνεται ότι δύο αιώνιες αλήθειες πρέπει να γίνουν αποδεκτές από όλους, αν πρέπει να βρούμε ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο και αιώνια ζωή στον επόμενο. (1) Ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο ίδιος αυτός αιώνιος υιός του Επουράνιου Πατέρα μας, ο οποίος ήλθε στη γη με τον ακριβή σκοπό να λυτρώσει την ανθρωπότητα από την αμαρτία και τον θάνατο, και ότι ζει για να μας φέρει πίσω στην παρουσία του Πατέρα. (2) Ότι ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν ο προφήτης του, προετοιμασμένος σε αυτές τις τελευταίες ημέρες για να αποκαταστήσει στην ανθρωπότητα την αλήθεια που είχε χαθεί λόγω παράβασης. Αν όλοι οι άνθρωποι αποδέχονταν και ζούσαν αυτές τις δύο θεμελιώδεις αλήθειες, η ειρήνη θα ερχόταν στον κόσμο¹².

Αν εσείς οι ίδιοι αντιστέκεστε σε… πειρασμούς και αποφασίσετε να πληρώσετε το καθημερινό τίμημα, να ζείτε τον Νόμο του θερισμού με καθαρές, ηθικές σκέψεις και πρακτικές, με έντιμες, ειλικρινείς συναλλαγές, με ακεραιότητα και ευσυνειδησία στις μελέτες σας, με νηστεία, προσευχή και λατρεία, θα θερίσετε τη συγκομιδή της ελευθερίας και της εσωτερικής ειρήνης και ευημερίας¹³.

Μια ζωή γεμάτη με ανιδιοτελή υπηρέτηση θα είναι επίσης γεμάτη με ειρήνη που υπερβαίνει την κατανόησή μας. …Αυτή η ειρήνη μπορεί να έλθει μόνον μέσα από το να ζούμε τις αρχές του Ευαγγελίου. Αυτές οι αρχές αποτελούν το πρόγραμμα του Άρχοντα Ειρήνης¹⁴.

Τόσα πολλά στον κόσμο μας έχουν σκοπό να καταστρέψουν… την προσωπική ειρήνη μέσω αμαρτιών και πειρασμών πολλών ειδών. Προσευχόμαστε ώστε η ζωή των Αγίων να είναι σε αρμονία με το ιδανικό που έθεσε ενώπιόν μας ο Ιησούς από την Ναζαρέτ.

Προσευχόμαστε ώστε οι προσπάθειες του Σατανά να ματαιωθούν, να μπορούν να είναι ειρηνικές και ήρεμες οι προσωπικές ζωές, να μπορούν να είναι κοντά οι οικογένειες και να ενδιαφέρονται για κάθε μέλος, να μπορούν τομείς και πάσσαλοι, κλάδοι και περιφέρειες να σχηματίζουν το μεγάλο σώμα του Χριστού, καλύπτοντας κάθε ανάγκη, απαλύνοντας κάθε πληγή, θεραπεύοντας κάθε τραύμα, έως ότου ολόκληρος ο κόσμος, όπως παρακάλεσε ο Νεφί, να «βαδίσ[ει] με σταθερότητα προς τον Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς τον Θεό και προς όλους τους ανθρώπους…

»Αγαπημένοι μου αδελφοί» συνέχισε ο Νεφί «αυτή είναι η οδός. Και δεν υπάρχει καμία άλλη οδός». (Νεφί Β΄ 31:20-21)¹⁵.

«Μια ζωή γεμάτη με ανιδιοτελή υπηρέτηση θα είναι επίσης γεμάτη με ειρήνη που υπερβαίνει την κατανόησή μας».

Ο Σωτήρας μπορεί να μας βοηθήσει να βρούμε ειρήνη άσχετα από την αναταραχή γύρω μας.

Ο Ιησούς δεν γλίτωσε τη θλίψη, τον πόνο, την αγωνία και τα αλλεπάλληλα πλήγματα. Είναι αδύνατον να εκφράσουμε το φορτίο που κουβάλησε Εκείνος ούτε έχουμε τη σοφία να καταλάβουμε την περιγραφή του προφήτη Ησαΐα για εκείνον ως «άνθρωπο θλίψεων». (Ησαΐας 53:3.) Βασανίσθηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής Του και, με τα μάτια των ανθρώπων, καταστράφηκε στον Γολγοθά. Ζητείται από εμάς να μην κοιτάζουμε τη ζωή με τα μάτια των ανθρώπων· από πνευματική προοπτική γνωρίζουμε ότι κάτι διαφορετικό γινόταν επάνω στον σταυρό.

Η ειρήνη ήταν στα χείλη και στην καρδιά του Σωτήρα, όσο άγρια και αν μαινόταν η καταιγίδα. Είθε να είναι έτσι και με εμάς – στην καρδιά μας, στο σπίτι μας, στα έθνη μας του κόσμου και ακόμη και στα αλλεπάλληλα πλήγματα που αντιμετωπίζει κατά καιρούς η Εκκλησία. Δεν θα πρέπει να αναμένουμε ότι θα περάσουμε τη ζωή ατομικώς ή συλλογικώς χωρίς κάποια αντίθεση¹⁶.

Κάποιος μπορεί να ζει σε ένα όμορφο και ειρηνικό περιβάλλον, αλλά εξαιτίας εσωτερικής διχόνοιας και διαφωνίας να είναι σε μία κατάσταση συνεχούς αναταραχής. Από την άλλη πλευρά, κάποιος μπορεί να είναι εν μέσω απόλυτης καταστροφής και της αιματοχυσίας του πολέμου και όμως να έχει τη γαλήνη της ανείπωτη ειρήνης. Αν στρεφόμαστε στον άνθρωπο και στους τρόπους του κόσμου, θα βρούμε αναταραχή και σύγχυση. Αν στραφούμε στον Θεό, θα βρούμε ειρήνη για την ταραγμένη ψυχή. Αυτό έγινε ξεκάθαρο από τα λόγια του Σωτήρα: «Στον κόσμο θα έχετε θλίψη» (Κατά Ιωάννην 16:33) και στο δώρο του προς τους Δώδεκα και προς όλη την ανθρωπότητα, είπε: «Ειρήνη σας αφήνω, ειρήνη τη δική μου σας δίνω· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ…» (Κατά Ιωάννην 14:27.)

Μπορούμε να βρούμε αυτήν την ειρήνη τώρα σε έναν κόσμο με έριδα, αν αποδεχθούμε αυτό το σπουδαίο δώρο και την περαιτέρω πρόσκλησή του: «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω.

»Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα· επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας». (Κατά Ματθαίον 11:28-29.)

Αυτή η ειρήνη μάς προσφέρει καταφύγιο από την εγκόσμια αναταραχή. Η γνώση ότι ο Θεός ζει, ότι είμαστε τα τέκνα του και ότι μας αγαπά, απαλύνει την ταραγμένη καρδιά. Η απάντηση στην αναζήτηση εναπόκειται στην πίστη στον Θεό και στον Υιό του, Ιησού Χριστό. Αυτό θα φέρει ειρήνη σε εμάς τώρα και στην αιωνιότητα που θα ακολουθήσει¹⁷.

Σε αυτόν τον κόσμο με σύγχυση, με πολυάσχολη, παροδική πρόοδο, πρέπει να επιστρέψουμε στην απλότητα του Χριστού. …Πρέπει να μελετήσουμε τα απλά θεμελιώδη των αληθειών που δίδαξε ο Διδάσκαλος και να απαλείψουμε τα αμφιλεγόμενα ζητήματα. Η πίστη μας στον Θεό πρέπει να είναι αληθινή και όχι υποθετική. Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μπορεί να είναι δυναμική, κινητήριος επιρροή και η αληθινή αποδοχή μάς δίδει μία γεμάτη νόημα, θρησκευτική εμπειρία. Ένα από τα μεγάλα δυνατά σημεία της μορμονικής θρησκείας είναι αυτή η μετάφραση του πιστεύω στον καθημερινό τρόπο σκέψης και διαγωγής. Αυτό αντικαθιστά την αναταραχή και τη σύγχυση με ειρήνη και ηρεμία¹⁸.

Εστιάζοντας στον Ιησού, μπορούμε να θριαμβεύσουμε επί των στοιχείων που θα κατέστρεφαν την ειρήνη.

Επιτρέψτε μου να θυμηθώ μία από τις σπουδαίες ιστορίες θριάμβου του Χριστού επί αυτού που φαίνεται ότι μας δοκιμάζει και φέρνει φόβο στην καρδιά μας. Καθώς οι μαθητές του Χριστού είχαν ξεκινήσει ένα από τα συχνά τους ταξίδια στη θάλασσα της Γαλιλαίας, η νύκτα ήταν σκοτεινή και τα στοιχεία της φύσης ήταν δυνατά και δυσμενή. Τα κύματα ήταν δυνατά και ο άνεμος ήταν θυελλώδης και αυτοί οι θνητοί, αδύναμοι άνδρες ήταν τρομαγμένοι. Δυστυχώς δεν υπήρχε κανείς μαζί τους να τους ηρεμήσει και να τους σώσει, διότι ο Ιησούς είχε μείνει μόνος στην ακτή.

Όπως πάντοτε, τους πρόσεχε. Τους αγαπούσε και ενδιαφερόταν για εκείνους. Στη στιγμή της μεγαλύτερης ανησυχίας τους, κοίταξαν και είδαν στο σκοτάδι μία εικόνα με έναν χιτώνα που ανέμιζε, να περπατά προς αυτούς επάνω στη θάλασσα. Κραύγασαν με τρόμο στο θέαμα, νομίζοντας ότι είναι φάντασμα που περπατούσε επάνω στα κύματα. Και μέσα από την καταιγίδα και τη σκοτεινιά σε αυτούς –όπως τόσο συχνά σε εμάς, όταν μέσα στο σκότος της ζωής, ο ωκεανός φαίνεται τόσο μεγάλος και οι βαρκούλες μας τόσο μικρές– ήλθε η σπουδαιότερη και καθησυχαστική φωνή ειρήνης με αυτήν την απλή δήλωση: «Εγώ είμαι· μη φοβάστε». Ο Πέτρος φώναξε: «Κύριε, αν είσαι εσύ, πρόσταξέ με νάρθω σε σένα επάνω στα νερά». Και η απάντηση του Χριστού σε εκείνον ήταν η ίδια όπως προς όλους μας: «Έλα».

Ο Πέτρος πήδηξε στην πλευρά του σκάφους και μέσα στα ταραγμένα κύματα και ενώ ήταν εστιασμένος στον Κύριο, ο άνεμος μπορεί να ανακάτεψε τα μαλλιά του και τα σταγονίδια του νερού να έβρεξαν τον χιτώνα του, αλλά όλα ήταν καλά. Μόνον όταν με κλονισμένη πίστη απομάκρυνε τη ματιά του από τον Διδάσκαλο, για να κοιτάξει τα άγρια κύματα και τη μαύρη θάλασσα από κάτω του, τότε μόνον άρχισε να βυθίζεται. Ξανά, σαν τους περισσότερους από εμάς, φώναξε: «Κύριε, σώσε με.» Ούτε ο Ιησούς τον απογοήτευσε. Άπλωσε το χέρι του και άρπαξε τον μαθητή που πνιγόταν με την απαλή επιτίμηση: «Ολιγόπιστε, σε τι δίστασες;»

Κατόπιν πλεύρισαν στην ακτή με ασφάλεια το μικρό σκάφος τους, είδαν τον άνεμο να πέφτει και τα δυνατά κύματα να γίνονται ήρεμα. Σύντομα ήταν στο καταφύγιό τους, στο ασφαλές λιμάνι τους, όπου όλοι θα ήλπιζαν να είναι μία ημέρα. Το πλήρωμα καθώς και οι μαθητές του ήταν γεμάτοι βαθιά έκπληξη. Ορισμένοι από αυτούς απευθύνθηκαν προς εκείνον με έναν τίτλο που δηλώνω σήμερα: «Αληθινά, είσαι Υιός του Θεού». (Προσαρμοσμένο από Φάρραρ, The Life of Christ, σελ. 310-13. Βλέπε Κατά Ματθαίον 14:22-33.)

Είναι ακλόνητη πεποίθησή μου ότι ως λαός ξεχωριστά, ως οικογένειες, ως κοινότητες και ως έθνη, θα μπορούσαμε σαν τον Πέτρο να εστιάσουμε στον Ιησού, κι εμείς θα μπορούσαμε να βαδίσουμε θριαμβευτικά επάνω «στα φουσκωμένα κύματα απιστίας» και να παραμείνουμε «άφοβοι μέσα στους ανοδικούς ανέμους της αμφιβολίας». Αλλά αν αποστρέψουμε τα μάτια μας από εκείνον, στον οποίον πρέπει να πιστεύουμε, όπως είναι τόσο εύκολο να κάνουμε και ο κόσμος μπαίνει σε πειρασμό τόσο πολύ να κάνει, αν στραφούμε στη δύναμη και το μένος αυτών των τρομερών και καταστρεπτικών στοιχείων γύρω μας παρά σε εκείνον, ο οποίος μπορεί να μας βοηθήσει και να μας σώσει, τότε θα βουλιάξουμε αναπόφευκτα σε μία θάλασσα διαμάχης, λύπης και απόγνωσης.

Τέτοιες στιγμές κατά τις οποίες νιώθουμε ότι οι πλημμύρες απειλούν να μας πνίξουν και το βάθος πρόκειται να καταπιεί το κλυδωνισμένο σκάφος της πίστης μας, προσεύχομαι ώστε να μπορούμε πάντοτε να ακούμε μέσα στην καταιγίδα και το σκότος αυτήν τη γλυκιά δήλωση του Σωτήρα του κόσμου: «Έχετε θάρρος· εγώ είμαι· μη φοβάστε». (Κατά Ματθαίον 14:27)¹⁹.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Χάντερ δίδαξε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η πηγή αληθινής ειρήνης (βλέπε τμήμα 1). Τι εμπειρίες σάς έχουν βοηθήσει να γνωρίσετε αυτήν την αλήθεια; Πώς μπορούμε να λάβουμε την ειρήνη που προσφέρει ο Ιησούς;
Πώς το να αγαπούμε άλλους μας φέρνει ειρήνη; (Βλέπε τμήμα 2.) Πώς το να ζούμε το Ευαγγέλιο μάς βοηθά να έχουμε ειρήνη; Γιατί είναι απαραίτητη η «άνευ όρων παράδοση» στον Σωτήρα για να έχουμε ειρήνη;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ στο τμήμα 3. Πώς έχετε βιώσει την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Σωτήρα να σας «αναπαύσ[ει]» από τα φορτία καθώς έρχεστε σε Εκείνον;
Συλλογισθείτε την αφήγηση του Προέδρου Χάντερ για τον Πέτρο που περπάτησε επάνω στο νερό (βλέπε τμήμα 4). Τι μπορείτε να μάθετε από αυτήν την αφήγηση για το πώς να βρείτε ειρήνη σε στιγμές αναταραχής; Πώς σας έχει βοηθήσει ο Σωτήρας να «έχετε θάρρος» και να «μη φοβάστε» σε δύσκολες στιγμές;

Σχετικές γραφές

Ψαλμοί 46:10, 85:8, Ησαΐας 32:17, Κατά Μάρκον 4:36-40, Προς Ρωμαίους 8:6, Προς Γαλάτες 5:22-23, Προς Φιλιππησίους 4:9, Μωσία 4:3, Δ&Δ 19:23, 59:23, 88:125

Βοήθεια διδασκαλίας

Προσκαλέστε τα μέλη της τάξης να επιλέξουν ένα από τα τμήματα στο κεφάλαιο που θα ήθελαν να συζητήσουν και να σχηματίσουν μία ομάδα με άλλους που επέλεξαν το ίδιο τμήμα. Παροτρύνετε κάθε ομάδα να συζητήσει τη σχετική ερώτηση στο τέλος του κεφαλαίου.