Κεφάλαιο 3

Αντιξοότητα – Μέρος του σχεδίου του Θεού για την αιώνια πρόοδό μας

«Όταν [οι δυσκολίες της θνητότητας] μάς ταπεινώνουν και μας εξευγενίζουν και μας διδάσκουν και μας ευλογούν, μπορούν να αποτελούν δυνατά όργανα στα χέρια του Θεού για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους».

Από τη ζωή του Χάουαρντ Χάντερ

Στη γενική συνέλευση Απριλίου 1980, ο Πρεσβύτερος Χάουαρντ Χάντερ, τότε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, μίλησε για τη συμμετοχή του σε ένα μεγάλο πλήθος για να δει τις λεμβοδρομίες στη Σαμόα. «Το πλήθος ήταν ανυπόμονο» είπε «και τα περισσότερα μάτια ήταν στραμμένα προς τη θάλασσα, βλέποντας τις πρώτες βάρκες να αχνοφαίνονται. Ξαφνικά υπήρξαν φωνές ενθουσιασμού από το πλήθος καθώς φάνηκαν οι βάρκες σε απόσταση. Καθεμία είχε πλήρωμα πενήντα δυνατών κωπηλατών που βουτούσαν και έβγαζαν τα κουπιά με ρυθμό ο οποίος έκανε τα πλοιάρια να κινούνται μέσα από τα κύματα και το αφρισμένο νερό – ένα όμορφο θέαμα.

»Οι βάρκες και οι άνδρες ήταν πλήρως ορατοί καθώς έτρεχαν προς το τέρμα. Μολονότι αυτοί οι δυνατοί άνδρες τραβούσαν με τη δύναμή του, το βάρος της βάρκας με πενήντα άνδρες κινείτο ενάντια σε μία ισχυρή αντίθετη δύναμη – την αντίσταση του νερού.

»Οι επευφημίες του πλήθους έφθασαν σε αποκορύφωση, όταν η πρώτη λέμβος διέσχισε τη γραμμή τερματισμού».

Μετά τον αγώνα, ο Πρεσβύτερος Χάντερ περπάτησε μέχρι εκεί όπου ήταν ελλιμενισμένες οι βάρκες και μίλησε με έναν από τους κωπηλάτες, ο οποίος εξήγησε ότι η πλώρη της λέμβου «είναι κατασκευασμένη κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να κόβει και να ξεχωρίζει το νερό για να βοηθά στην υπερνίκηση της αντίστασης, η οποία καθυστερεί την ταχύτητα της βάρκας. Εξήγησε περαιτέρω ότι το τράβηγμα των κουπιών ενάντια στην αντίσταση του νερού δημιουργεί τη δύναμη που κάνει τη βάρκα να προχωρεί. Η αντίσταση δημιουργεί τόσο την αντίθεση όσο και την κίνηση προς τα εμπρός»¹.

Ο Πρεσβύτερος Χάντερ χρησιμοποίησε τη λεμβοδρομία στη Σαμόα για να παρουσιάσει μία ομιλία σχετικά με τους σκοπούς της αντιξοότητας. Κατά τη διάρκεια της διακονίας του ως Αποστόλου, μίλησε για την αντιξοότητα πολλές φορές, προσφέροντας συμβουλή, ελπίδα και ενθάρρυνση. Μιλούσε από προσωπικής εμπειρίας, έχοντας υπομείνει απειλητικές για τη ζωή ασθένειες και άλλες δοκιμασίες. Κατέθεσε μαρτυρία με ακλόνητη πεποίθηση ότι εν καιρώ προβλημάτων «ο Ιησούς Χριστός κατέχει τη δύναμη να ανακουφίσει τα φορτία μας και να ελαφρύνει τα βάρη μας»².

Στις δοκιμασίες μας, ο Σωτήρας κάνει στον καθέναν από εμάς την πρόσκληση που έκανε στον άνδρα στη λίμνη Βηθεσδά: «Θέλεις να γίνεις υγιής;» (Κατά Ιωάννην 5:6).

Διδασκαλίες του Χάουαρντ Χάντερ

Η αντιξοότητα είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για την αιώνια πρόοδό μας.

Έχω παρατηρήσει ότι η ζωή –κάθε ζωή– έχει πλήρες μερίδιο σε καλές και άσχημες στιγμές. Πράγματι, βλέπουμε πολλές χαρές και λύπες στον κόσμο, πολλές άλλαξαν σχέδια και απροσδόκητες συνθήκες στη ζωή, πολλές ευλογίες που πάντοτε δεν φαίνονται ούτε υπάρχει η αίσθηση ότι είναι ευλογίες και μεγάλο μέρος που μας κάνει ταπεινούς και βελτιώνει την υπομονή και την πίστη μας. Όλοι είχαμε αυτές τις εμπειρίες περιστασιακά και υποθέτω ότι πάντοτε θα τις έχουμε…

…Ο Πρόεδρος Σπένσερ Κίμπαλ, ο οποίος γνώριζε πολλά για δεινά, απογοήτευση και συνθήκες πέραν του ελέγχου του, έγραψε κάποτε:

«Επειδή είμαστε άνθρωποι, επιθυμούμε να απομακρύνουμε από τη ζωή μας τον σωματικό πόνο και τη διανοητική αγωνία και να εξασφαλίσουμε ότι θα ζούσαμε σε συνεχή άνεση και ευκολία, αλλά αν κλείναμε την πόρτα στη λύπη και τη δυστυχία, θα μπορούσαμε να αποκλείσουμε τους σπουδαιότερους φίλους και ευεργέτες μας. Τα δεινά μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους αγίους καθώς μαθαίνουν υπομονή, μακροθυμία και αυτοκυριαρχία» [Faith Precedes the Miracle (1972), 98].

Σε αυτήν τη δήλωση, ο Πρόεδρος Κίμπαλ αναφέρεται στο να κλείσουμε τις πόρτες σε συγκεκριμένες εμπειρίες στη ζωή. …Πόρτες κλείνουν τακτικά στη ζωή μας και ορισμένα από αυτά τα κλεισίματα προκαλούν γνήσιο πόνο και ψυχικό άλγος. Όμως όντως πιστεύω ότι εκεί όπου κλείνει μία τέτοια πόρτα, μία άλλη ανοίγει (και ίσως περισσότερες από μία) με ελπίδα και ευλογίες σε άλλους τομείς της ζωής μας που ενδεχομένως να μην είχαμε ανακαλύψει διαφορετικά.

…Πριν από λίγα χρόνια, [ο Πρόεδρος Μάριον Ρόμνυ] είπε ότι όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των πιο πιστών και αφοσιωμένων, θα έβρισκαν αντιξοότητα και βάσανα στη ζωή τους, επειδή, με τα λόγια του Τζόζεφ Σμιθ: «Οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν, ώστε να ανέβουν στο Όρος Σιών και να υπερυψωθούν επάνω από τους ουρανούς» [Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ (2007), 230. Βλέπε Conference Report, Οκτ. 1969, 57].

Κατόπιν ο Πρόεδρος Ρόμνυ είπε:

«Αυτό δεν σημαίνει ότι επιθυμούμε τα δεινά. Αποφεύγουμε όλα όσα μπορούμε. Ωστόσο, τώρα γνωρίζουμε και όλοι γνωρίζαμε, όταν επιλέξαμε να έλθουμε στη θνητότητα, ότι εδώ θα δοκιμαζόμασταν σε συνθήκες που χαρακτηρίζονταν από αντιξοότητα και βάσανα…

»[Επιπροσθέτως], το σχέδιο του Πατέρα για τη δοκιμασία [και εξευγενισμό] των τέκνων του δεν εξαίρεσε τον ίδιο τον Σωτήρα. Τα δεινά που ανέλαβε να αντέξει και τα οποία άντεξε, ισοδυναμούσαν με τα συνδυασμένα δεινά όλων των ανδρών [και γυναικών παντού. Τρέμοντας και αιμορραγώντας και επιθυμώντας να του απομακρυνθεί το ποτήρι, είπε]: “Ήπια και τελείωσα τις προετοιμασίες μου προς τα τέκνα των ανθρώπων” (Δ&Δ 19:18-19)» (στο Conference Report, Οκτ. 1969, σελ. 57).

Όλοι μας πρέπει να τελειώσουμε τις «προετοιμασίες προς τα τέκνα των ανθρώπων» [Δ&Δ 19:19]. Οι προετοιμασίες του Χριστού ήσαν κάπως διαφορετικές από τις δικές μας, αλλά όλοι έχουμε προετοιμασίες να κάνουμε, πόρτες να ανοίξουμε. Για να κάνουμε τέτοιες σημαντικές προετοιμασίες συχνά θα απαιτεί κάποιον πόνο, κάποιες απροσδόκητες αλλαγές στο μονοπάτι της ζωής και κάπως να ενδώσουμε, «ακριβώς όπως ένα παιδί υποτάσσεται στον πατέρα του» [Μωσία 3:19]. Το να τελειώσουμε τις ουράνιες προετοιμασίες και να ανοίξουμε σελέστιες πόρτες μπορεί να μας πάει –πράγματι, χωρίς αμφιβολία θα μας πάει– στις τελικές ώρες της θνητής ζωής μας³.

Ήλθαμε στη θνητή ζωή για να αντιμετωπίσουμε αντίσταση. Ήταν μέρος του σχεδίου για την αιώνια πρόοδό μας. Χωρίς πειρασμό, ασθένεια, πόνο και λύπη, δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλοσύνη, αρετή, εκτίμηση για την ευημερία ή χαρά. …Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ίδιες δυνάμεις της αντίστασης, οι οποίες αποτρέπουν την πρόοδό μας, μας παρέχουν επίσης ευκαιρίες να υπερνικήσουμε αυτήν την αντίσταση⁴.

Οι θνητές μας ταλαιπωρίες είναι για την ανάπτυξη και την εμπειρία μας.

Όταν [οι δυσκολίες της θνητότητας] μάς ταπεινώνουν και μας εξευγενίζουν και μας διδάσκουν και μας ευλογούν, μπορούν να αποτελούν δυνατά όργανα στα χέρια του Θεού για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, να μας κάνουν πιο ευγνώμονες, πιο στοργικούς και πιο σεβόμενοι τους άλλους στις δικές τους στιγμές δυσκολίας.

Ναι, όλοι έχουμε δύσκολες στιγμές, ατομικώς και συλλογικώς, αλλά ακόμη και στις πιο σοβαρές στιγμές, στα αρχαία χρόνια ή στη σύγχρονη εποχή, τα προβλήματα αυτά και οι προφητείες δεν προορίζονταν ποτέ να κάνουν τίποτε από το να ευλογούν τους χρηστούς και να βοηθούν όσους είναι λιγότερο χρηστοί να κινηθούν προς τη μετάνοια. Ο Θεός μάς αγαπά και οι γραφές μάς λένε ότι «έδωσε τον υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» [Κατά Ιωάννην 3:16]⁵.

Ο μέγας πατριάρχης του Βιβλίου του Μόρμον, ο Λεχί, μίλησε ενθαρρυντικά προς τον υιό του, Ιακώβ, έναν υιό που γεννήθηκε στην έρημο εν καιρώ δυσχέρειας και αντίθεσης. Η ζωή του Ιακώβ δεν ήταν όπως θα την περίμενε και όχι η ιδανική εμπειρία που μπορεί να περίμενε. Είχε υποφέρει βάσανα και εμπόδια, αλλά ο Λεχί υποσχέθηκε ότι τέτοια βάσανα θα καθαγιάζονταν προς όφελος του υιού του (βλέπε Νεφί Β΄ 2:2).

Κατόπιν ο Λεχί προσέθεσε τα εξής λόγια που έχουν γίνει κλασικά:

«Γιατί πρέπει και είναι ανάγκη να υπάρχει αντίθεση σε όλα τα πράγματα. Αν δεν ήταν έτσι… η δικαιοσύνη δεν θα μπορούσε να υπάρξει, ούτε η κακία, ούτε η αγιοσύνη ή η αθλιότητα, ούτε το καλό ή το κακό» (Νεφί Β΄ 2:11).

Έχω παρηγορηθεί πολύ με τα χρόνια με αυτήν την εξήγηση για ορισμένο από τον πόνο και την απογοήτευση της ζωής. Έχω παρηγορηθεί ακόμη περισσότερο που ο μεγαλύτερος των ανδρών και των γυναικών, συμπεριλαμβανομένου του Υιού του Θεού, έχουν αντιμετωπίσει τέτοια αντίθεση, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα την αντιδιαστολή ανάμεσα στη χρηστότητα και την ανομία, στην αγιότητα και τη δυστυχία, στο καλό και το κακό. Έξω από τη σκοτεινή, νοτερή κράτηση στη φυλακή του Λίμπερτυ, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ έμαθε ότι αν έχουμε κληθεί να περάσουμε μέσα από βάσανα, είναι για την ανάπτυξη και εμπειρία μας και τελικώς θα υπολογισθούν για το καλό μας (βλέπε Δ&Δ 122:5-8).

Εκεί όπου κλείνει μία πόρτα, ανοίγει μία άλλη, ακόμη και για έναν προφήτη στη φυλακή. Δεν είμαστε πάντοτε αρκετά συνετοί ούτε έμπειροι για να κρίνουμε επαρκώς όλες τις πιθανές εισόδους και εξόδους. Το μέγαρο που προετοιμάζει ο Θεός για το καθένα από τα αγαπημένα τέκνα του μπορεί να έχει μόνο ορισμένους προθαλάμους και κουπαστές, ειδικά χαλιά και κουρτίνες που εκείνος θα ήθελε να περάσουμε για να το αποκτήσουμε…

Σε διάφορες στιγμές στη ζωή μας, πιθανώς σε επαναλαμβανόμενες στιγμές στη ζωή μας, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι ο Θεός γνωρίζει αυτά που εμείς δεν γνωρίζουμε και βλέπει αυτά που εμείς δεν βλέπουμε. «Επειδή οι βουλές μου δεν είναι βουλές σας ούτε οι δρόμοι σας οι δικοί μου δρόμοι, λέει ο Κύριος» (Ησαΐας 55:8).

Αν έχετε προβλήματα στο σπίτι με παιδιά που παραστρατούν, αν υποφέρετε από οικονομικές κακοτυχίες και συναισθηματική υπερένταση που απειλούν το σπίτι και την ευτυχία σας, αν πρέπει να αντιμετωπίσετε την απώλεια ζωής ή υγείας, είθε να υπάρχει γαλήνη στην ψυχή σας. Θα μπούμε σε πειρασμό πέραν της ικανότητάς μας να αντέξουμε [βλέπουμε Προς Κορινθίους Α΄ 10:13, Άλμα 13:28, 34:39]. Οι παρακάμψεις και οι απογοητεύσεις μας είναι το στενό και στενόχωρο μονοπάτι προς Εκείνον⁶.

Όταν ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν στη φυλακή Λίμπερτυ, ο Κύριος τού απεκάλυψε ότι η αντιξοότητα μπορεί να μας δώσει εμπειρία και να είναι για το καλό μας.

Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε αισιόδοξοι και πεπεισμένοι ακόμη και σε στιγμές δυσκολίας.

Πάντοτε υπήρχαν ορισμένες δυσκολίες στη θνητή ζωή και πάντοτε θα υπάρχουν. Όμως γνωρίζοντας αυτά που γνωρίζουμε και ζώντας όπως πρέπει να ζούμε, πραγματικά δεν υπάρχει χώρος, καμία δικαιολογία, για απαισιοδοξία και απόγνωση.

Στη διάρκεια της ζωής μου έχω δει δύο παγκόσμιους πολέμους, συν την Κορέα, συν το Βιετνάμ και [περισσότερα]. Έχω επιβιώσει στο Κραχ και έχω καταφέρει να πάω στη νομική σχολή, ενώ δημιουργούσα μία νέα οικογένεια ταυτοχρόνως. Έχω δει χρηματιστήρια και παγκόσμια οικονομικά να γίνονται απρόβλεπτα και έχω δει ορισμένους δυνάστες και τυράννους να τρελαίνονται, από τα οποία όλα προκάλεσαν αρκετά προβλήματα σε όλον τον κόσμο κατά τη διαδικασία.

Επομένως, ελπίζω να μην πιστεύετε ότι όλες οι δυσκολίες του κόσμου συμβαίνουν στη δεκαετία σας ή ότι τα πράγματα δεν ήταν ποτέ χειρότερα απ’ ό,τι είναι για εσάς προσωπικώς ή ότι δεν θα καλυτερεύσουν ποτέ. Σας διαβεβαιώ ότι τα πράγματα υπήρξαν χειρότερα και πάντοτε θα καλυτερεύουν. Πάντοτε έτσι γίνεται – ειδικώς όταν ζούμε και αγαπούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και του δίνουμε την ευκαιρία να ανθίσει στη ζωή μας…

Αντίθετα με αυτό που μπορεί να πουν ορισμένοι, έχετε κάθε λόγο σε αυτόν τον κόσμο να είστε ευτυχισμένοι και να είστε αισιόδοξοι και να είστε γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Κάθε γενεά από την απαρχή του χρόνου είχε κάποια πράγματα να υπερνικήσει και ορισμένα προβλήματα να λύσει⁷.

Όταν ερχόμαστε στον Σωτήρα, Εκείνος θα απαλύνει τα φορτία μας και θα ελαφρύνει τα βάρη μας.

«Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω.

»Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα, επειδή είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.

»Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ». (Κατά Ματθαίον 11:28-30.)…

Αυτή η θαυμάσια προσφορά βοήθειας, την οποία έκανε ο ίδιος ο Υιός του Θεού, δεν περιοριζόταν στους Γαλιλαίους της εποχής του. Αυτή η κλήση να επωμισθούμε τον καλό ζυγό του και να αποδεχθούμε το ελαφρύ φορτίο του δεν περιορίζεται σε περασμένες γενεές. Ήταν και είναι μία οικουμενική έκκληση σε όλους τους ανθρώπους, σε όλες τις πόλεις και τα έθνη, σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί παντού.

Στις δικές μας μεγάλες στιγμές ανάγκης, δεν πρέπει να αγνοούμε αυτήν την απάντηση που ποτέ δεν αποτυγχάνει στις ανησυχίες και τις έγνοιες του κόσμου. Εδώ είναι η υπόσχεση της προσωπικής γαλήνης και προστασίας. Εδώ είναι η δύναμη για άφεση αμαρτιών σε όλες τις χρονικές περιόδους. Κι εμείς πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς Χριστός κατέχει τη δύναμη να ανακουφίσει τα φορτία μας και να ελαφρύνει τα βάρη μας. Κι εμείς πρέπει να έλθουμε προς αυτόν και να λάβουμε ανάπαυση από τους κόπους μας.

Ασφαλώς, υποχρεώσεις συνοδεύουν τέτοιες υποσχέσεις. «Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου» παρακαλεί. Στη βιβλική εποχή ο ζυγός ήταν μία συσκευή μεγάλης βοήθειας προς όσους όργωναν τον αγρό. Επέτρεπε στη δύναμη ενός δεύτερου ζώου να συνδέεται και να συνδυάζεται με την προσπάθεια ενός ζώου, διαμοιράζοντας και μειώνοντας τον βαρύ μόχθο του αρότρου ή της άμαξας. Το βάρος που ήταν συντριπτικό ή ίσως αδύνατον να το φέρει μόνον ένας, μπορούσε να μεταφερθεί δίκαια και άνετα από δύο δεμένους με κοινό ζυγό. Ο ζυγός του απαιτεί μεγάλη και ένθερμη προσπάθεια, αλλά για όσους είναι αληθινά μετεστραμμένοι, ο ζυγός είναι εύκολος και το φορτίο γίνεται ελαφρύ.

Γιατί να αντιμετωπίζουμε τα φορτία της ζωής μόνοι, ρωτά ο Χριστός, ή γιατί να τα αντιμετωπίζουμε με εγκόσμια υποστήριξη που θα κλονισθεί γρήγορα; Προς τους βαριά φορτωμένους είναι ο ζυγός του Χριστού, είναι η δύναμη και η γαλήνη να στεκόμαστε δίπλα-δίπλα με έναν Θεό που θα παράσχει την υποστήριξη, την ισορροπία και τη δύναμη να ανταποκριθούμε στις δυσκολίες μας και να αντέξουμε το έργο μας εδώ στο σκληρό έδαφος της θνητότητας.

Προφανώς, τα προσωπικά φορτία της ζωής ποικίλλουν από πρόσωπο σε πρόσωπο, αλλά τα έχουμε όλοι μας. …Βέβαια, ορισμένες λύπες επιφέρονται από τις αμαρτίες του κόσμου που δεν ακολουθεί τη συμβουλή του Πατέρα [μας] στους Ουρανούς. Όποιος και αν είναι ο λόγος, κανείς από εμάς δεν φαίνεται να είναι ελεύθερος από τις δυσκολίες της ζωής. Προς τον έναν και όλους, ο Χριστός είπε, στην πραγματικότητα: Εφόσον όλοι πρέπει να μεταφέρουμε κάποιο φορτίο και να επωμισθούμε κάποιον ζυγό, γιατί να μην είναι ο δικός μου; Η υπόσχεσή μου προς εσάς είναι ότι ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ. (Βλέπε Κατά Ματθαίον 11:28-30)⁸.

«Μαθητές του Χριστού σε κάθε γενεά προσκαλούνται, πράγματι προστάζονται, να είναι γεμάτοι με τέλεια λαμπρή ελπίδα».

Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών δεν χρειάζεται να φοβούνται τα βάσανα των τελευταίων ημερών.

Οι γραφές… υποδεικνύουν ότι θα υπάρχουν εποχές όπου ολόκληρος ο κόσμος θα έχει κάποια δυσκολία. Γνωρίζουμε ότι στη θεϊκή νομή μας η ανομία, δυστυχώς, θα είναι άκρως εμφανής και θα φέρει τις αναπόφευκτες δυσκολίες, πόνο και τιμωρία της. Ο Θεός θα διακόψει αυτήν την ανομία στον δικό του χρόνο, αλλά έργο μας είναι να ζήσουμε πλήρως και πιστά και να μην ανησυχούμε πάρα πολύ για τις λύπες του κόσμου ή όταν τελειώσει ο κόσμος. Έργο μας είναι να έχουμε το Ευαγγέλιο στη ζωή μας και να είμαστε λαμπρό φως, μία πόλη που κείτεται επάνω σε βουνό, που αντικατοπτρίζει την ομορφιά του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και τη χαρά και την ευτυχία που πάντοτε θα έρχονται σε κάθε λαό, σε κάθε εποχή, που τηρεί τις εντολές.

Σε αυτήν τη θεϊκή νομή θα υπάρχουν μεγάλα βάσανα. (Βλέπε Κατά Ματθαίον 24:21.) Γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν πόλεμοι και φήμες πολέμων (βλέπε Δ&Δ 45:26) και ότι όλη η γη θα είναι σε αναταραχή (βλέπε Δ&Δ 45:26). Όλες οι θεϊκές νομές είχαν τους επικίνδυνους καιρούς τους, αλλά η εποχή μας θα περιλαμβάνει γνήσιο κίνδυνο. (Βλέπε Προς Τιμόθεον Β΄ 3:1.) Οι κακοί άνθρωποι θα ευδοκιμούν (βλέπε Προς Τιμόθεον Β΄ 3:13), αλλά και πάλι οι κακοί άνθρωποι έχουν ευδοκιμήσει πολύ συχνά. Συμφορές θα έλθουν και η ανομία θα αφθονεί. (Βλέπε Δ&Δ 45:27.)

Αναπόφευκτα το φυσικό αποτέλεσμα ορισμένων από τα είδη αυτών των προφητειών είναι ο φόβος και αυτός δεν είναι φόβος που περιορίζεται σε μία νεότερη γενεά. Είναι ο φόβος που τον συμμερίζονται άτομα οποιασδήποτε εποχής που δεν καταλαβαίνουν αυτά που εμείς καταλαβαίνουμε.

Όμως θέλω να τονίσω ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι απαραίτητα για τους πιστούς Αγίους των Τελευταίων Ημερών και δεν προέρχονται από τον Θεό. Προς τον αρχαίο Ισραήλ, ο μέγας Ιεχωβά είπε:

«Γίνεστε ανδρείοι και έχετε θάρρος, μη φοβάστε ούτε να δειλιάζετε από μπροστά τους· επειδή, ο Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι που πορεύεται μαζί σου· δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει…

»Και ο Κύριος, αυτός είναι που προπορεύεται μπροστά από σένα· αυτός θα είναι μαζί σου· δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει· μη φοβάσαι ούτε να δειλιάζεις». (Δευτερονόμιο 31:6, 8.)

Και προς εσάς, τη θαυμαστή γενεά μας στον σύγχρονο Ισραήλ, ο Κύριος έχει πει:

«Γι’ αυτό, μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο. Κάνε το καλό. Ας συμμαχήσουν εναντίον σας η γη και η κόλαση· αν είστε οικοδομημένοι επάνω στο βράχο μου, δεν μπορούν να υπερισχύσουν…

»Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη. Μην αμφιβάλετε, μη φοβάστε». (Δ&Δ 6:34–36.)

Τέτοια συμβουλή υπάρχει σε όλες τις σύγχρονες γραφές μας. Ακούστε αυτήν την υπέροχη διαβεβαίωση: «Μη φοβάστε, μικρά παιδιά, γιατί είστε δικά μου, και εγώ υπερνίκησα τον κόσμο, και εσείς είστε από εκείνους που μου έχει δώσει ο Πατέρας». (Δ&Δ 50:41.) «Αληθινά σας λέω φίλοι μου, μη φοβάστε, ας παρηγορηθεί η καρδιά σας. Μάλιστα, να είστε παντοτινά χαρούμενοι, και για καθετί να δίνετε ευχαριστίες». (Δ&Δ 98:1.)

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι μας έχει δοθεί τέτοια υπέροχη συμβουλή, νομίζω ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αγαλλιάζουμε λίγο περισσότερο και να απελπιζόμαστε λιγότερο, να δίνουμε ευχαριστίες για όσα έχουμε και για το μεγαλείο των ευλογιών του Θεού σε εμάς και να μιλούμε λιγότερο για αυτά που μπορεί να μην έχουμε ή ποια ανυπομονησία μπορεί να συνοδεύει δύσκολες στιγμές σε αυτήν ή σε οποιαδήποτε γενεά.

Μία εποχή μεγάλης ελπίδας και ενθουσιασμού

Για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών αυτή είναι μία εποχή μεγάλης ελπίδας και ενθουσιασμού – μία από τις μεγαλύτερες εποχές στην αποκατάσταση και ως εκ τούτου μία από τις μεγαλύτερες εποχές σε οποιαδήποτε θεϊκή νομή, καθόσον η δική μας είναι η μεγαλύτερη όλων των θεϊκών νομών. Πρέπει να έχουμε πίστη και ελπίδα, δύο από τις μεγάλες θεμελιώδεις αρετές της ιδιότητας του μαθητού του Χριστού. Πρέπει να εξακολουθούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, καθόσον αυτή είναι η πρώτη αρχή στον κώδικα του πιστεύω μας. Πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει κάθε δύναμη, ότι μας αγαπά και ότι το έργο του δεν θα σταματήσει ή θα εμποδισθεί στην ατομική ζωή μας ή στον κόσμο γενικότερα…

Σας υπόσχομαι στο όνομα του Κυρίου, του οποίου είμαι υπηρέτης, ότι ο Θεός θα προστατεύει πάντοτε και θα φροντίζει τον λαό του. Θα έχουμε τις δυσκολίες μας με τον τρόπο που είχαν δυσκολίες κάθε γενεά και λαός. Όμως με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, έχετε κάθε ελπίδα, υπόσχεση και διαβεβαίωση. Ο Κύριος έχει δύναμη επάνω στους Αγίους του και πάντοτε θα προετοιμάζει τόπους γαλήνης, άμυνας και ασφάλειας για τον λαό του. Όταν έχουμε πίστη στον Θεό, μπορούμε να ελπίζουμε για έναν καλύτερο κόσμο – για εμάς προσωπικώς και για όλοι την ανθρωπότητα. Ο προφήτης Εθέρ δίδαξε στα αρχαία χρόνια (και ήξερε κάτι για προβλήματα): «Επομένως, όσοι πιστεύουν στο Θεό μπορούν με σιγουριά να ελπίζουν για έναν καλύτερο κόσμο, μάλιστα, μια θέση στα δεξιά τού Θεού, η οποία ελπίδα έρχεται από την πίστη, αγκυροβολεί στις ψυχές των ανθρώπων, πράγμα που θα τους έκανε σίγουρους και σταθερούς, πάντα πλεονάζοντες σε καλά έργα, οδηγούμενοι να δοξάζουν το Θεό». (Εθέρ 12:4.)

Μαθητές του Χριστού σε κάθε γενεά προσκαλούνται, πράγματι προστάζονται, να είναι γεμάτοι με τέλεια λαμπρή ελπίδα. (Βλέπε Νεφί Β΄ 31:20.)

Επιζητώντας να διαλύσουμε τον φόβο

…Αν η πίστη και η ελπίδα μας είναι αγκυροβολημένες στον Χριστό, στις διδασκαλίες, στις εντολές και στις υποσχέσεις του, τότε είμαστε εις θέσιν να βασιζόμαστε σε κάτι αληθινά αξιοσημείωτο, γνησίως θαυμαστό, το οποίο μπορεί να χωρίσει την Ερυθρά Θάλασσα και να οδηγήσει τον σύγχρονο Ισραήλ σε ένα μέρος «όπου κανείς δεν θα έλθει για να πληγώσει ή για να φοβίσει». (Hymns, 1985, αρ. 30.) Ο φόβος, ο οποίος μπορεί να έλθει στους ανθρώπους σε δύσκολες ημέρες, είναι ένα πρωταρχικό όπλο στο οπλοστάσιο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κάνει δυστυχισμένη την ανθρωπότητα. Εκείνος που φοβάται χάνει δύναμη για τη μάχη της ζωής στον πόλεμο εναντίον του κακού. Συνεπώς, η δύναμη του πονηρού πάντοτε προσπαθεί να προκαλέσει φόβο στην ανθρώπινη καρδιά. Σε κάθε εποχή και σε κάθε περίοδο, η ανθρωπότητα έχει αντιμετωπίσει τον φόβο.

Ως τέκνα του Θεού και απόγονοι του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, πρέπει να επιζητούμε να διαλύουμε τον φόβο ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο άτολμος λαός που φοβάται δεν μπορεί να εκτελέσει το έργο του καλά και δεν μπορεί να εκτελέσει το έργο του Θεού καθόλου. Οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών έχουν μία ουράνια ανατεθειμένη αποστολή που απλώς δεν πρέπει να υπερνικηθεί από τον φόβο και την αγωνία.

Ένας Απόστολος του Κυρίου σε μία προηγούμενη εποχή είπε το εξής: «Το κλειδί της κατάκτησης του φόβου έχει δοθεί μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ. “Αν είστε έτοιμοι δεν πρέπει να φοβάστε”. (Δ&Δ 38:30.) Αυτό το θείο μήνυμα χρειάζεται να επαναλαμβάνεται σήμερα σε κάθε πάσσαλο και τομέα». (Πρεσβύτερος Τζων Α. Γουίντσοου, στο Conference Report, Απρ. 1942, σελ. 33.)

Είμαστε προετοιμασμένοι να παραδοθούμε στις εντολές του Θεού; Είμαστε προετοιμασμένοι να επιτύχουμε νίκη επί των ορέξεών μας; Είμαστε προετοιμασμένοι να υπακούμε στον έντιμο νόμο; Αν μπορούμε να απαντήσουμε με ειλικρίνεια ναι σε αυτές τις ερωτήσεις, μπορούμε να προστάξουμε τον φόβο να αποχωρήσει από τη ζωή μας. Ασφαλώς ο βαθμός του φόβου στην καρδιά μας μπορεί να μετρηθεί καλώς από την προετοιμασία μας να ζήσουμε ενάρετα – να ζήσουμε κατά τέτοιον τρόπο που θα πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε Άγιο των Τελευταίων Ημερών σε κάθε εποχή και περίοδο.

Το προνόμιο, η τιμή και η ευθύνη να ζούμε τις τελευταίες ημέρες

Επιτρέψτε μου να κλείσω με μία από τις μεγαλύτερες δηλώσεις που έχω διαβάσει από τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, ο οποίος αντιμετώπισε τέτοιες τεράστιες δυσκολίες στη ζωή του και ο οποίος, ασφαλώς, πλήρωσε το ανώτατο τίμημα για τη νίκη του. Όμως ήταν νικηφόρος και ήταν ένας ευτυχισμένος, εύρωστος, αισιόδοξος άνθρωπος. Όσοι τον γνώριζαν ένιωθαν τη δύναμη και το θάρρος του, ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Δεν αποθαρρύνθηκε και δεν απελπίσθηκε για πολύ.

Είπε για την εποχή μας –τη δική σας και τη δική μου– ότι δική μας είναι η στιγμή «στην οποία προφήτες, ιερείς και βασιλείς [σε περασμένους καιρούς] έχουν εμμείνει με ειδική ευφροσύνη· [όλοι αυτοί οι αρχαίοι μάρτυρες για τον Θεό] έχουν προσβλέψει με χαρμόσυνη προσδοκία την ημέρα στην οποία εμείς ζούμε· και έχουν εμπνεύσει με ουράνιες και χαρμόσυνες προσδοκίες που έχουν τραγουδήσει και γράψει και προφητεύσει γι’ αυτήν την εποχή… είμαστε ο ευνοούμενος λαός που έχει [επιλέξει] ο Θεός για να επιφέρει τη δόξα των Τελευταίων Ημερών» [Διδασκαλίες των Προέδρων της Εκκλησίας: Τζόζεφ Σμιθ, 186].

Τι προνόμιο! Τι τιμή! Τι ευθύνη! Και τι χαρά! Έχουμε κάθε λόγο στον παρόντα καιρό και σε όλη την αιωνιότητα να αγαλλιούμε και να δίνουμε ευχαριστίες για την ποιότητα της ζωής μας και τις υποσχέσεις που μας έχουν δοθεί⁹.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Πώς μπορεί να μας βοηθήσει να γνωρίζουμε ότι η αντιξοότητα είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για την αιώνια πρόοδό μας; (Βλέπε τμήμα 1.) Γιατί νομίζετε ότι η αντιξοότητα αποτελεί απαραίτητο μέρος της θνητότητας;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χάντερ στο τμήμα 2 για ορισμένους από τους σκοπούς της αντιξοότητας. Πώς έχετε διαπιστώσει ότι η αντιξοότητα μπορεί να είναι προς όφελός μας; Πώς μπορούμε να φθάσουμε στο σημείο να βλέπουμε την αντιξοότητα από την αιώνια προοπτική του Κυρίου;
Γιατί, όπως διδάσκει ο Πρόεδρος Χάντερ, έχουμε λόγο να είμαστε ευτυχισμένοι και αισιόδοξοι ακόμη και σε στιγμές δυσκολίας; (Βλέπε τμήμα 3.) Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε μεγαλύτερη αισιοδοξία κατά τη διάρκεια τέτοιων στιγμών; Ποιες είναι μερικές ευλογίες που συνεχίζουμε να έχουμε ακόμα και κατά τη διάρκεια της πιο δριμείας αντιξοότητας;
Πώς αποδεχόμαστε την πρόσκληση του Σωτήρος να Τον αφήσουμε να μεταφέρει τα φορτία μας και να ελαφρύνει τα βάρη μας; (Βλέπε τμήμα 4.) Τι σημαίνει να πάρουμε τον ζυγό Του επάνω μας; Πώς σας έχει βοηθήσει ο Σωτήρας σε στιγμές δυσκολίας;
Ο Πρόεδρος Χάντερ διδάσκει ότι τα αισθήματα φόβου για τα βάσανα των τελευταίων ημερών δεν προέρχονται από τον Θεό (βλέπε τμήμα 5). Πώς είναι βλαβερό το να ζει κανείς με φόβο; Πώς μπορούμε να ζούμε με ελπίδα και πίστη παρά με φόβο;

Σχετικές γραφές

Κατά Ιωάννην 14:27, 16:33, Προς Εβραίους 4:14-16, 5:8-9, Νεφί Α΄ 1:20, Άλμα 36:3, Δ&Δ 58:2-4, 101:4-5, 121:7-8, 122:7-9

Βοήθεια μελέτης

«Ορισμένοι κρίνουν ότι ο καλύτερος καιρός για μελέτη είναι το πρωί ύστερα από την ανάπαυση της νύκτας. …Άλλοι προτιμούν να μελετούν κατά τις ήσυχες ώρες, αφού τελειώσουν η εργασία και οι ανησυχίες της ημέρας. …Ίσως αυτό που είναι πιο σημαντικό από την ώρα της ημέρας, είναι να τεθεί κατά μέρος μία τακτική ώρα για μελέτη» (Χάουαρντ Χάντερ, “Reading the Scriptures”, Ensign, Νοέμβρ. 1979, 64).