1. Aby zapieczętować świadectwo tej księgi i Księgi Mormona, ogłaszamy ^amęczeństwo Proroka ^bJózefa Smitha i Patriarchy Hyruma Smitha. Zostali oni zastrzeleni w ^cwięzieniu w Carthage dnia 27 czerwca 1844 r., około godziny piątej po południu przez uzbrojony motłoch — pomalowany na czarno — liczący od 150 do 200 osób. ^dHyrum został zastrzelony pierwszy i upadł spokojnie, wykrzykując: Jestem martwy! Józef wyskoczył przez okno i został zastrzelony przy tej próbie, wykrzyknąwszy: O Panie, Boże mój! Strzelano do nich obu, kiedy już byli martwi, w sposób brutalny, i obaj otrzymali po cztery kule.

2. ^aJohn Taylor i Willard Richards, dwóch z Dwunastu, byli jedynymi osobami w pokoju w tym czasie; pierwszy został zraniony w sposób okrutny czterema kulami, ale powrócił już do zdrowia; drugi — dzięki opatrzności Bożej — uniknął nawet dziury w szacie.

3. Józef Smith, ^aProrok i ^bWidzący Pana uczynił więcej — poza Jezusem jedynie — dla zbawienia ludzi na tym świecie niż jakikolwiek inny człowiek, który na nim żył. W krótkim okresie dwudziestu lat ujawnił Księgę Mormona, którą przetłumaczył darem i mocą Boga, i był narzędziem służącym do opublikowania jej na dwóch kontynentach; wysłał ^cpełnię wiecznej ewangelii, którą ona zawierała, na cztery krańce ziemi; przedstawił objawienia i przykazania, które składają się na tę księgę — Doktryna i Przymierza — i wiele innych mądrych dokumentów i pouczeń dla pożytku dzieci ludzkich; zgromadził wiele tysięcy świętych w dniach ostatnich, założył wielkie ^dmiasto i pozostawił sławę i imię, których nie można zgładzić. Żył wielki i umarł wielki w oczach Boga i swego ludu; i, jak większość pomazańców Pana w pradawnych czasach, zapieczętował swą misję i swoje dzieła własną ^ekrwią; co uczynił także brat jego, Hyrum. Za życia nie byli podzieleni i po śmierci ich nie rozdzielono!

4. Kiedy Józef udał się do Carthage, aby się poddać fałszywym wymogom prawa, na dwa lub trzy dni, zanim został zabity, powiedział: „Idę niczym ^ajagnię na rzeź, lecz jestem spokojny niczym letni poranek; mam sumienie wolne od winy wobec Boga i wobec wszystkich ludzi. Umrę niewinny i jeszcze o mnie powiedzą — zamordowano go z zimną krwią”. — Tego samego ranka, kiedy Hyrum przygotował się już do drogi — czy też raczej na rzeź? W istocie tak było — przeczytał następujący ustęp pod koniec dwunastego rozdziału Ks. Etera w Księdze Mormona i zagiął na nim kartkę:

5. I stało się, że modliłem się do Pana, aby w Swej łasce sprawił, że Inne narody będą miały prawdziwą miłość. I stało się, że Pan powiedział mi: Jeśli nie będą miały prawdziwej miłości, to nie ma dla ciebie znaczenia; albowiem ty sam byłeś wierny; przeto twoje szaty zostaną ^aoczyszczone. Oto zobaczyłeś swą słabość, dlatego uczynię cię silnym, że zasiądziesz, gdzie przygotowałem ci miejsce w posiadłościach mego Ojca. A teraz […] żegnam Inne narody, zaiste, a także moich braci, których miłuję, aż spotkamy się przed ^btronem sędziowskim Chrystusa, gdzie wszyscy ludzie przekonają się, że moje szaty nie są splamione waszą krwią. ^cSpadkodawcy już nie żyją, a testament ich ma moc.

6. Hyrum Smith ukończył czterdzieści cztery lata w lutym 1844 r., a Józef Smith ukończył trzydzieści osiem lat w grudniu 1843 r.; i odtąd imiona ich będą zaliczone w poczet męczenników religii, a czytelnik w każdym narodzie wspomni, że Księga Mormona oraz ta księga — Doktryna i Przymierza Kościoła — kosztowały najlepszą krew dziewiętnastego stulecia, która została wylana dla zbawienia zrujnowanego świata; i że jeżeli ogień może opalić ^azielone drzewo dla chwały Bożej, jakże łatwo spali wyschłe drzewa, aby oczyścić winnicę z deprawacji. Żyli dla chwały, umarli dla chwały i chwała jest ich wieczną nagrodą. Od stulecia do stulecia imiona ich przejdą do potomności jako klejnoty dla uświęconych.

7. Nie byli winni żadnego przestępstwa, czego często przedtem dowodzono, a zostali zamknięci w więzieniu jedynie poprzez spisek zdrajców i niegodziwców; a ich niewinna krew na podłodze więzienia w Carthage stanowi szeroką pieczęć przyłożoną na „mormonizmie”, której nie można odrzucić w żadnym sądzie na ziemi, a ich niewinna krew na herbie stanu Illinois wraz ze złamanym słowem Stanu, jakie dał gubernator, jest świadkiem prawdy wiecznej ewangelii, którego nikt z całego świata nie może poddać w wątpliwość; a ich niewinna krew na chorągwi wolności i na magna charta Stanów Zjednoczonych jest ambasadorem religii Jezusa Chrystusa, co wzruszy serca uczciwych ludzi pośród wszystkich narodów; a ich niewinna krew, wraz z niewinną krwią wszystkich męczenników pod ^aołtarzem, jaki ujrzał Jan, wołać będzie do Pana Zastępów, dopóki On nie pomści tej krwi na ziemi. Amen.