ព្រះគម្ពីរ
ហេលេមិន 13


ពាក្យ​ព្យាករណ៍​នៃ​សាំយូអែល ជា​សាសន៍​លេមិន​ដល់​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ។

មាន​រួម​នៅ​ក្នុង​ជំពូក​ទី ១៣ ទៅ ១៥។

ជំពូក​ទី ១៣

សាំយូអែល ជា​សាសន៍​លេមិន ព្យាករ​អំពី​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដល់​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ លើក​លែងតែ​ពួក​គេ​ប្រែ​ចិត្ត — ពួក​គេ និង​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​គេ​ត្រូវ​បណ្ដាសា — ពួក​គេ​បដិសេធ ហើយ​ចោល​ថ្ម​ទៅ​លើ​ពួក​ព្យាការី ត្រូវ​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដោយ​ពួក​អារក្ស​ប្រែ​ត ហើយ​ស្វែងរក​សុភមង្គល​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​អំពើ​ទុច្ចរិត។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៦ ម.គ.ស.។

ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​ប៉ែតសិប​ប្រាំមួយ នោះ​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ​នៅ​តែ​ធ្វើ​អំពើ​ទុច្ចរិត មែន​ហើយ ជា​អំពើ​ទុច្ចរិត​ដ៏​ធំ នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​សាសន៍​លេមិន​បាន​គោរព​យ៉ាង​ខ្ជាប់​ខ្ជួន​ក្នុង​ការ​កាន់​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ ស្រប​តាម ក្រឹត្យ​វិន័យ​លោក​ម៉ូសេ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​នោះ មាន​ជន​ម្នាក់​ឈ្មោះ សាំយូអែល ជា​សាសន៍​លេមិន បាន​ចូល​មក​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ហើយ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ផ្សាយ​ទៅ​កាន់​ប្រជាជន។ ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា លោក​បាន​ផ្សាយ​ប្រាប់​ប្រជាជន​អស់​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ អំពី​ការ​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​ពួក​គេ​បាន​បណ្ដេញ​លោក​ចេញ ហើយ​លោក​ជិត​តែ​ត្រឡប់​ទៅ​កាន់​ដែនដី​លោក​វិញ។

ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ សំឡេង​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​បន្លឺ​ដល់​លោក​ថា លោក​ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ ហើយ​ព្យាករ​ដល់​ប្រជាជន​អំពី​អ្វីៗ ដែល​នឹង​មក​សណ្ឋិត​ក្នុង​ចិត្ត​លោក។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​ពុំ​ព្រម​ឲ្យ​លោក​ចូល​មក​ក្នុង​ទី​ក្រុង​ទេ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ លោក​បាន​ឡើង​ទៅ​លើ​កំផែង​ក្រុង ហើយ​បាន​លើក​ដៃ​លោក ហើយ​បាន​ស្រែក​ដោយ​សំឡេង​ខ្លាំងៗ ហើយ​បាន​ព្យាករ​ដល់​ប្រជាជន​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់ ទ្រង់​បាន​ដាក់​ក្នុង​ចិត្ត​លោក។

ហើយ​លោក​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា ៖ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ជា​សាំយូអែល​សាសន៍​លេមិន និយាយ​ប្រាប់​នូវ​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​ដាក់​មក​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ ហើយ​មើល​ចុះ ទ្រង់​បាន​ដាក់​ពាក្យ​មក​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​និយាយ​ទៅ​កាន់​ប្រជាជន​នេះ​ថា ដាវ​នៃ​សេចក្ដី​យុត្តិធម៌​ត្រូវ​ព្យួរ​នៅ​លើ​ប្រជាជន​នេះ ហើយ​រយៈ​ពេល​បួន​រយ​ឆ្នាំ​នឹង​មិន​កន្លង​ផុត​ទៅ​ទេ លើក​លែងតែ​ដាវ​នៃ​សេចក្ដី​យុត្តិធម៌​ធ្លាក់​មក​លើ​ប្រជាជន​នេះ។

មែន​ហើយ ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​កំពុងតែ​រង់ចាំ​ប្រជាជន​នេះ ហើយ​វា​ពិតជា​នឹង​កើត​ឡើង​ដល់​ប្រជាជន​នេះ ហើយ​គ្មាន​អ្វី​អាច​ជួយ​សង្គ្រោះ​ប្រជាជន​នេះ​បាន​ឡើយ លើក​លែងតែ​ការ​ប្រែ​ចិត្ត និង​សេចក្ដី​ជំនឿ​ជឿ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​ពិតជា​នឹង​យាង​មក​លោកិយ ហើយ​រង​ទុក្ខ​នូវ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ជា​ច្រើន​ប្រការ ហើយ​ត្រូវ​សុគត​ជំនួស​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ។

ហើយ​មើល​ចុះ ទេវតា​មួយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ប្រកាស​រឿង​នេះ​ដល់​ខ្ញុំ ហើយ​លោក​បាន​នាំ​ដំណឹង​ដ៏​រីករាយ​មក​ដល់​ព្រលឹង​ខ្ញុំ។ ហើយ​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​ចាត់​ឲ្យ​មក​ជួប​អ្នក ដើម្បី​ប្រកាស​ប្រាប់​រឿង​នេះ​ដល់​អ្នក​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​មាន​ដំណឹង​ដ៏​រីករាយ​ទាំង​នេះ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ព្រម​ទទួល​ខ្ញុំ​សោះ។

ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា ៖ ដោយ​មក​ពី​ការ​រឹងទទឹង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត របស់​ប្រជាជន​នៃ​សាសន៍​នីហ្វៃ ហើយ​លើក​លែងតែ​គេ​ប្រែ​ចិត្ត បើ​ពុំ​នោះ​សោត​ទេ យើង​នឹង​ដក​យក​ពាក្យ​របស់​យើង​ចេញ​ពី​គេ ហើយ​យើង​នឹង​ដក​យក​ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​ចេញ​ពី​គេ​ដែរ ហើយ​យើង​នឹង​ពុំ​អត់ឱន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ត​ទៅ​ទៀត​ឡើយ ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​បង​ប្អូន​របស់​គេ​មាន​ចិត្ត​ទាស់​នឹង​គេ​វិញ។

ហើយ​នឹង​ពុំ​ហួស​ពី​បួន​រយ​ឆ្នាំ​ទេ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ត្រូវ​វាយ មែន​ហើយ យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​ដល់​ពួក​គេ​ដោយ​ដាវ និង​ដោយ​អំណត់​អត់ និង​ដោយ​ជំងឺ​អាសន្នរោគ។

១០មែន​ហើយ យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​ក្នុង​សេចក្ដី​ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​យើង ហើយ​ពេល​នោះ ពួក​ជន​ទាំង​ឡាយ​នៃ​តំណ​ទី​បួន នៃ​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺជា​អ្នក​ដែល​នឹង​រស់នៅ ដើម្បី​មើល​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ទាំង​ស្រុង​របស់​អ្នក ហើយ​ការណ៍​នេះ​នឹង​កើត​ឡើង​ជា​ប្រាកដ លើក​លែងតែ​អ្នក​ប្រែ​ចិត្ត ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដូច្នោះ ហើយ​ពួក​ជន​ក្នុង​តំណ​ទី​បួន​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។

១១ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ៖ ប៉ុន្តែ​បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​ត្រឡប់​មក​រក​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​វិញ នោះ​យើង​នឹង​ដក​សេចក្ដី​ពិរោធ​របស់​យើង​ចេញ មែន​ហើយ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា មាន​ពរ​ហើយ ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​បែរ​មក​រក​យើង​វិញ ប៉ុន្តែ​វេទនា​ដល់​អ្នក​ណា​ដែល​មិន​ប្រែ​ចិត្ត​វិញ។

១២មែន​ហើយ វេទនា​ដល់​ទី​ក្រុង​សារ៉ាហិមឡា​ដ៏​ធំ​នេះ ត្បិត​មើល​ចុះ គឺ​ដោយ​សារ​ពួក​ជន​សុចរិត​ទើប​វា​បាន​សង្គ្រោះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា មែន​ហើយ វេទនា​ដល់​ទី​ក្រុង​ដ៏​ធំ​នេះ ត្បិត​យើង​ឃើញ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន មែន​ហើយ គឺ​ច្រើន​នៃ​ទី​ក្រុង​ដ៏​ធំ​នេះ នឹង​ពង្រឹង​ចិត្ត​របស់​គេ​ទាស់​នឹង​យើង ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា​ដូច្នោះ។

១៣ប៉ុន្តែ មាន​ពរ​ហើយ ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​នឹង​ប្រែ​ចិត្ត ត្បិត​យើង​នឹង​ទុក​ជីវិត​ដល់​គេ។ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ បើ​សិន​ជា​ពុំ​មែន​ដោយ​សារ​ពួក​សុចរិត​ដែល​នៅ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​ដ៏​ធំ​នេះ​ទេ មើល​ចុះ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្លើង​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ពីលើ​មេឃ ហើយ​បំផ្លាញ​ទី​ក្រុង​នេះ​ទៅ​ហើយ។

១៤ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ដោយ​សារ​តែ​ពួក​សុចរិត ទើប​វា​ត្រូវ​បាន​ទុក។ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា ពេល​វេលា​នឹង​មក​ដល់ គឺ​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បណ្ដេញ​ពួក​សុចរិត​ចេញ​ពី​ចំណោម​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា​លំដាប់​នោះ អ្នក​នឹង​ទុំ​ដល់​ស្មើ​នឹង​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ចោល​ហើយ មែន​ហើយ វេទនា​ដល់​ទី​ក្រុង​ដ៏​ធំ​នេះ ពី​ព្រោះ​មក​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ ដែល​នៅ​ក្នុង​នោះ។

១៥មែន​ហើយ ហើយ​វេទនា​ដល់​ទី​ក្រុង​គេឌាន ព្រោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​នោះ។

១៦មែន​ហើយ ហើយ​វេទនា​ដល់​ទី​ក្រុង​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​លើ​ដែនដី​ជុំវិញ ដែល​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ​គ្រង​លើ ពី​ព្រោះ​មក​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​នោះ។

១៧ហើយ​មើល​ចុះ ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា បណ្ដាសា​មួយ​នឹង​ធ្លាក់​មក​លើ​ដែនដី​នេះ ពី​ព្រោះ​ដោយ​យល់​ដល់​ប្រជាជន​ដែល​នៅ​លើ​ដែនដី​នោះ មែន​ហើយ ពី​ព្រោះ​មក​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត និង​អំពើ​គួរ​ខ្ពើម​ឆ្អើម​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ។

១៨ហើយ​ហេតុការណ៍​នឹង​កើត​ឡើង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ មែន​ហើយ គឺ​ព្រះ​ដ៏​ពិត និង​មហិមា​របស់​យើង ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា អស់​អ្នក​ណា​ដែល​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ក្នុង​ដី នោះ​នឹង​ពុំ​អាច​រក​វា​ឃើញ​វិញ​ឡើយ ពី​ព្រោះ​មក​ពី​បណ្ដាសា​ដ៏​ធំ​ដល់​ដែនដី លើក​លែងតែ​ជន​នោះ​ជា​ជន​សុចរិត ហើយ​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់។

១៩ព្រោះ​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា យើង​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​គេ​ដល់​យើង ហើយ​មាន​បណ្ដាសា​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​ពុំ​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ខ្លួន​ដល់​យើង ព្រោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដល់​យើង​បាន​ឡើយ លើក​លែងតែ​ពួក​ជន​សុចរិត​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ពុំ​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដល់​យើង​ទេ ជន​នោះ​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ ឯ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​គេ ក៏​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ដែរ ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​រក​ឃើញ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​នោះ​វិញ​ឡើយ ពី​ព្រោះ​មក​ពី​បណ្ដាសា​ដល់​ដែនដី។

២០ហើយ​ថ្ងៃ​នោះ​នឹង​មក​ដល់ ដែល​ពួក​គេ​នឹង​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ភ្ជាប់​ចិត្ត​គេ​ទៅ​លើ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ហើយ​ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ភ្ជាប់​ចិត្ត​ទៅ​លើ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន ហើយ​នឹង​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន នៅ​ពេល​ពួក​គេ​រត់គេច​ចេញ​ពី​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​ពួក​គេ ពី​ព្រោះ​គេ​ពុំ​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដល់​យើង នោះ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា និង​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​គេ ក៏​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ដែរ ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​វាយ ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ដូច្នោះ។

២១មើល​ចុះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​ប្រជាជន​នៃ​ទី​ក្រុង​ដ៏​ធំ​នេះ​អើយ ហើយ​ចូរ​ប្រុង​ស្ដាប់​តាម​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​ខ្ញុំ​ចុះ មែន​ហើយ ចូរ​ប្រុង​ស្ដាប់​នូវ​ពាក្យ​ទាំង​ឡាយ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ចុះ ត្បិត​មើល​ចុះ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា ពី​ព្រោះ​មក​ពី​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​អ្នក ហើយ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​អ្នក​ក៏​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ដែរ ពី​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ភ្ជាប់​ចិត្ត​អ្នក​ទៅ​លើ​ទ្រព្យ​ទាំង​នោះ ហើយ​ពុំ​បាន​ស្ដាប់​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ទ្រង់ ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មក​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។

២២អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​នឹក​រឭក​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ដល់​អ្នក​ទេ ប៉ុន្តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​រឭក​ដល់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​អ្នក​រហូត ហើយ​ពុំ​បាន​ថ្លែង​អំណរគុណ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​ចំពោះ​ទ្រព្យ​ទាំង​នេះ​ឡើយ មែន​ហើយ ចិត្ត​របស់​អ្នក​ពុំ​ផ្ចង់​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ព្រះ​អម្ចាស់​ទេ ប៉ុន្តែ​ប៉ោង​ឡើង ដោយ​ការ​ឆ្មើងឆ្មៃ​ដ៏​ធំ​នាំ​ទៅ​ដល់​ការ​អួតអាង សេចក្ដី​ក្រអឺតក្រទម ការ​ឈ្នានីស ការ​បែកបាក់ ព្យាបាទ ការ​បៀតបៀន និង​ឃាតកម្ម និង​អំពើ​ទុច្ចរិត​គ្រប់​បែប​យ៉ាង។

២៣ដោយ​ព្រោះ​ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​បណ្ដាសា​ត្រូវ​មាន​មក​លើ​ដែនដី​នេះ និង​មាន​មក​លើ​ទ្រព្យ​របស់​អ្នក​ផង ហើយ​នេះ​ក៏​មក​តែ​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ។

២៤មែន​ហើយ វេទនា​ដល់​ប្រជាជន​នេះ ពី​ព្រោះ​ពេល​នេះ​បាន​មក​ដល់​ហើយ គឺ​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បណ្ដេញ​ពួក​ព្យាការី​ចេញ ហើយ​ចំអកឡកឡឺយ​ដល់​គេ និង​ចោល​ថ្ម​ទៅ​លើ​គេ និង​សម្លាប់​គេ និង​ធ្វើ​នូវ​អំពើ​ទុច្ចរិត​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​ដល់​គេ គឺ​ដូច​គ្នា​នឹង​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​កាលពី​ជំនាន់​ដើម​ដែរ។

២៥ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កាល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ នោះ​អ្នក​និយាយ​ថា ៖ បើ​សិន​ពួក​យើង​រស់នៅ​ក្នុង​ជំនាន់​ពួក​អយ្យកោ​យើង​ពី​ជំនាន់​ដើម នោះ​យើង​ច្បាស់​ជា​ពុំ​បាន​សម្លាប់​ពួក​ព្យាការី​ទេ យើង​ពុំ​បាន​ចោល​ថ្ម​ទៅ​លើ​គេ ហើយ​ពុំ​បាន​បណ្ដេញ​គេ​ចេញ​ទេ។

២៦មើល​ចុះ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាក្រក់​ជាង​ពួក​គេ​ទៅ​ទៀត ត្បិត​ប្រាកដ​ដូច​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់នៅ បើ​សិន​ជា​មាន​ព្យាការី​ណា​មួ​យ​មក​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ប្រកាស​ប្រាប់​ដល់​អ្នក​នូវ​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​ធ្វើ​បន្ទាល់​អំពី​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ និង​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខឹង​នឹង​លោក ហើយ​បណ្ដេញ​លោក​ចេញ និង​ស្វែងរក​គ្រប់​មធ្យោបាយ ដើម្បី​បំផ្លាញ​លោក​ចោល មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​និយាយ​ថា លោក​ជា​ព្យាការី​ក្លែងក្លាយ ហើយ​ថា​លោក​ជា​មនុស្ស​មាន​បាប និង​ជា​មនុស្ស​របស់​អារក្ស​ទៅ​វិញ ពី​ព្រោះ​លោក​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ថា ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​អ្នក គឺ​អាក្រក់។

២៧ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ បើ​សិន​ជា​មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​មក​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​និយាយ​ថា ៖ ចូរ​ធ្វើ​យ៉ាង​នេះ ហើយ​នឹង​គ្មាន​អំពើ​ទុច្ចរិត​អី​ទេ ចូរ​ធ្វើ​យ៉ាង​នោះ ហើយ​អ្នក​នឹង​ពុំ​រង​ទុក្ខ​សោះ មែន​ហើយ អ្នក​នោះ​នឹង​និយាយ​ថា ៖ ចូរ​ដើរ​តាម​ការ​ឆ្មើងឆ្មៃ​នៃ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ផ្ទាល់​ចុះ មែន​ហើយ ហើយ​ចូរ​ដើរ​តាម​ការ​ឆ្មើងឆ្មៃ​នៃ​ភ្នែក​របស់​អ្នក​ចុះ និង​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​ដោយ​ដែល​ចិត្ត​អ្នក​ចង់ — ហើយ​បើ​សិន​ជា មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​មក​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ្នក ហើយ​និយាយ​ដូច្នោះ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​គេ ហើយ​និយាយ​ថា គេ​ជា​ព្យាការី​មួយ។

២៨មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​លើក​តម្កើង​អ្នក​នោះ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​នោះ​នូវ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​នោះ​នូវ​មាស​របស់​អ្នក និង​ប្រាក់​របស់​អ្នក ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បំពាក់​អ្នក​នោះ​នូវ​ប្រដាប់​ស្លៀកពាក់​ដ៏​មាន​តម្លៃ ហើយ​ពី​ព្រោះ​អ្នក​នោះ​និយាយ​ពាក្យ​បញ្ជោរ​ដល់​អ្នក ហើយ​ប្រាប់​ថា​អ្វីៗ​បាន​ស្រួល​ទាំង​អស់​ហើយ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ពុំ​រក​ឃើញ​កំហុស​របស់​គេ​ឡើយ។

២៩ឱ​ពួក​អ្នក​ដែល​ជា​តំណ​មនុស្ស​ទុច្ចរិត និង​ខូច​អើយ ពួក​អ្នក​ដែល​ជា​ពួក​ជន​រឹងទទឹង និង​ចចេស​អើយ ចុះ​តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​នឹង​អត់ទ្រាំ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ដល់​ណា​ទៅ? មែន​ហើយ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ខ្លួន​ដឹកនាំ​ដោយ​ពួក​ឆ្កួត​វង្វេង និង​ពួក​ខ្វាក់​ដល់​ណា​ទៅ? មែន​ហើយ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រើស​ភាព​ងងឹត​ជាជាង​ពន្លឺ​ដល់​ណា​ទៅ?

៣០មែន​ហើយ មើល​ចុះ សេចក្ដី​ពិរោធ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ បាន​ឆេះ​ឡើង​ទាស់​នឹង​អ្នក​ហើយ មើល​ចុះ ទ្រង់​បាន​ដាក់​បណ្ដាសា​ដល់​ដែន​ដី​នេះ ពី​ព្រោះ​មក​ពី​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៣១ហើយ​មើល​ចុះ ដល់​ពេល​ទ្រង់​ដាក់​បណ្ដាសា​ដល់​ទ្រព្យ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រព្យ​ទាំង​នោះ​ទៅ​ជា​រអិល ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​វា​ជាប់ ហើយ​នៅ​ក្នុង​ពេល​អ្នក​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ការ​ក្រខ្សត់ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​រក្សាទុក​បាន​ទេ។

៣២ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ការ​ក្រខ្សត់ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អំពាវនាវ​ដោយ​ឥត​បាន​ប្រយោជន៍ ព្រោះ​ការ​កម្សត់​របស់​អ្នក បាន​មក​ដល់​អ្នក​ហើយ ឯ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​របស់​អ្នក​ក៏​មាន​ច្បាស់ ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​យំ ហើយ​ទ្រហោយំ​នៅ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​ពួក​ពល​បរិវារ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា​ដូច្នោះ។ ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្រែក​ថ្ងូរ​ថា ៖

៣៣ឱ​គួរ​ណាស់​តែ​ខ្ញុំ​បាន​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​ពុំ​បាន​សម្លាប់​ពួក​ព្យាការី និង​ពុំ​បាន​ចោល​ថ្ម​ទៅ​លើ​គេ និង​បណ្ដេញ​គេ​ចេញ​ទេ។ មែន​ហើយ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​និយាយ​ថា ៖ ឱ​គួរ​ណាស់​តែ​យើង បាន​នឹក​ឃើញ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​យើង នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ទ្រង់​ប្រទាន ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដល់​យើង ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ ទ្រព្យសម្បត្តិ​នោះ​ច្បាស់​ជា​វា​នឹង​មិន​រអិល ដែល​ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​បាត់បង់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​នោះ​ឡើយ ត្បិត​មើល​ចុះ ទ្រព្យសម្បត្តិ​របស់​យើង​បាន​បាត់បង់​ពី​យើង​អស់​ទៅ​ហើយ។

៣៤មើល​ចុះ យើង​ដាក់​គ្រឿង​ឧបករណ៍​មួយ​នៅ​ទី​នេះ ហើយ​ស្អែក​ឡើង​វា​ទៅ​បាត់ ហើយ​មើល​ចុះ ដាវ​របស់​យើង​ក៏​បាត់​ពី​យើង​អស់ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​រក​វា​ដើម្បី​ច្បាំង។

៣៥មែន​ហើយ យើង​បាន​លាក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​យើង ហើយ​វា​បាន​រអិល​ចេញ​ទៅ​បាត់​ពី​យើង ពី​ព្រោះ​មក​ពី​បណ្ដាសា​ដល់​ដែនដី​នេះ។

៣៦ឱ​គួរ​ណាស់​តែ​យើង​បាន​ប្រែ​ចិត្ត នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​មក​ដល់​យើង ត្បិត​មើល​ចុះ ដែនដី​នេះ​ត្រូវ​បណ្ដាសា ហើយ​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រអិល ហើយ​យើង​ពុំ​អាច​កាន់​បាន​ឡើយ។

៣៧មើល​ចុះ យើង​ត្រូវ​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដោយ​អារក្ស​ប្រែ​ត មែន​ហើយ យើង​ត្រូវ​ព័ទ្ធជុំវិញ​ដោយ​ពួក​ទេវតា​របស់​ជន​ដែល​បាន​ស្វែង​រក​បំផ្លាញ​ព្រលឹង​របស់​យើង។ មើល​ចុះ អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង មាន​ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​ណាស់។ ឱ​ព្រះ​អម្ចាស់​អើយ តើ​ទ្រង់​ពុំ​អាច​ដក​ព្រះ​ពិរោធ​ពី​យើង​ចេញ​បាន​ទេ​ឬ? ហើយ​នេះ គឺជា​ពាក្យ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នោះ។

៣៨ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ថ្ងៃ​សាកល្បង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​កន្លង​ទៅ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្អែរ​បង្អង់​ថ្ងៃ​នៃ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក រហូត​ដល់​ហួស​ពេល​ជា​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ទៅ ហើយ​ឯ​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មាន​យ៉ាង​ច្បាស់ មែន​ហើយ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្វែងរក​នៅ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ទាំង​អស់​នៃ​ជីវិត​របស់​អ្នក នូវ​អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​យ​ក​បាន ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្វែង​រក​សុភមង្គល ដោយ​ធ្វើ​អំពើ​ទុច្ចរិត ដែល​ជា​ការ​ផ្ទុយ​នឹង​ធម្មជាតិ​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត​នោះ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​អ្នក​ត្រួតត្រា​ដ៏​មហិមា និង​ដ៏​គង់នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​នៃ​យើង។

៣៩ឱ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​ប្រជាជន​នៃ​ដែនដី​នេះ​អើយ សូម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​ឮ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ខ្ញុំ​ចុះ! ហើយ​ខ្ញុំ​សូម​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​សេចក្ដី​ពិរោធ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ បាន​បែរ​ចេញ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​បាន​សង្គ្រោះ​ចុះ៕