« ម៉ូសេ ៤:៥–៣២; ៥; ១–១៥ ផ្នែកទី ២ ៖ ‹ ព្រោះអ្នកបានធ្លាក់ នោះអ្នកនឹងអាចបានប្រោសលោះ › » សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់សម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ( ឆ្នាំ ២០២៦ )
« ម៉ូសេ ៤:៥–៣២; ៥; ១–១៥ ផ្នែកទី ២ ៖ ‹ ព្រោះអ្នកបានធ្លាក់ នោះអ្នកនឹងអាចបានប្រោសលោះ › » សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់សម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា
លោកុប្បត្តិ ៣–៤; ម៉ូសេ ៤–៥ ៖ មេរៀនទី ១២
ម៉ូសេ ៤:៥–៣២; ៥:១–១៥ ផ្នែកទី ២
« ព្រោះអ្នកបានធ្លាក់ នោះអ្នកនឹងអាចបានប្រោសលោះ »
ការធ្លាក់របស់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា បានចាប់ផ្ដើមបញ្ហាប្រឈមនានាដែលពួកលោកមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់នៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ។ ពួកលោកត្រូវបានបំបែកចេញពីវត្តមានរបស់ព្រះ ហើយឥឡូវនេះនឹងដកពិសោធន៍នូវអំពើបាប សេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាម និងការលំបាកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ផ្សេងទៀត ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់របស់យើងបានប្រទានព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់នេះ ។ មេរៀននេះអាចជួយសិស្សទទួលអារម្មណ៍អំពីអំណរនៃការប្រោសលោះពីការធ្លាក់តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ការរៀបចំរបស់សិស្ស ៖ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលឥទ្ធិពលនៃធ្លាក់របស់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាជុំវិញខ្លួនពួកគេ ។ ទាំងនេះអាចរួមបញ្ចូលការកើត ការស្លាប់ រូបកាយ អំពើបាប ភាពអត់ឃ្លាន ជំងឺ ។ល។ សូមស្នើឲ្យសិស្សជញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយ ជាមួយនឹងឥទ្ធិពលនីមួយៗដែលពួកគេកត់សម្គាល់ឃើញ ។
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន
សេចក្តីត្រូវការនូវព្រះប្រោសលោះរបស់យើង
សូមចាប់ផ្តើមថ្នាក់ដោយជួយសិស្សឲ្យយល់ពីសេចក្តីត្រូវការនូវដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង ។ របៀបមួយដែលអ្នកអាចធ្វើបែបនេះបាន គឺដោយការប្រើគំនិតដូចខាងក្រោម ដែលបានដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថា « The Atonement of Jesus Christ » ( ថាត អរ ខាលីស្ទើរ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៩ ទំព័រ ៨៥ ) ។ សូមបង្ហាញរូបភាពនៃមនុស្សម្នាក់កំពុងធ្លាក់ចេញពីលើយន្តហោះ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិភាក្សាដូចខាងក្រោម ៖
សូមស្រមៃថា អ្នកធ្លាក់ចេញពីលើយន្តហោះដែលមានចម្ងាយរាប់ពាន់គីឡូវម៉ែត្រពីលើអាកាស ដោយគ្មានឆត្រយោង ឬឧបករណ៍ណាមួយផ្សេងទៀតឡើយ ។
-
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីព្យាយាមបន្ថយល្បឿនធ្លាក់ចុះរបស់អ្នក ?
-
តើអ្នកនឹងមានសង្ឃឹមក្នុងការរស់រានមានជីវិតយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ផ្ទុយទៅវិញ សូមស្រមៃថា មុនពេលអ្នកធ្លាក់ចេញពីលើយន្តហោះ មិត្តម្នាក់បានពាក់ឆត្រយោងឲ្យអ្នក ។
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះការធ្លាក់របស់អ្នក ?
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះមិត្តរបស់អ្នក ?
ដើម្បីជួយសិស្សភ្ជាប់ការពិភាក្សាពីមុនទៅនឹងសេចក្តីត្រូវការនូវដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង ពួកគេអាចពិភាក្សាសំណួរខាងក្រោមជាមួយដៃគូ ។ ប្រសិនបើសិស្សបានបង្កើតកូនសៀវភៅអំពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់នៅក្នុង មេរៀនមុន នោះ ដំបូងអ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិនិត្យមើលត្រួសៗនូវកូនសៀវភៅទាំងនេះបាន ។ ប្រសិនបើសិស្សមិនបានបង្កើតកូនសៀវភៅទេ អ្នកអាចកែប្រែសកម្មភាពដែលយោងទៅកូនសៀវភៅទាំងនេះបាន ។
-
តើយើងអាចប្រៀបធៀបភាពស្រដៀងគ្នានេះទៅនឹងការធ្លាក់របស់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា និងតួនាទីនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌បានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើឥទ្ធិពលមួយចំនួនណាខ្លះនៃការធ្លាក់ដែលយើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីយកឈ្នះ ?
តាមតម្រូវការ សូមរំឭកសិស្សថា ដោយសារការធ្លាក់ នោះយើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែទទួលបទពិសោធន៍នូវសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ ។ នេះមានន័យថា យើងចាប់បានកើតមកក្នុងពិភពលោកដែលបំបែកចេញពីទីវត្តមានរបស់ព្រះ ហើយការណ៍ដែលយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប ក៏នឹងបំបែកយើងពីទ្រង់ខាងវិញ្ញាណផងដែរ ។ ដោយសារការធ្លាក់ នោះយើងក៏ប្រឈមមុខនឹងការលំបាក ជំងឺ ភាពទន់ខ្សោយ និងនៅទីបំផុតសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមផងដែរ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យជញ្ជឹងគិតអំពីចំណុចដូចខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយណាក្នុងចំណោមសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដែលពិតចំពោះអ្នក ?
-
ខ្ញុំមិនដឹងទេថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
ខ្ញុំយល់ហើយថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះ ប៉ុន្តែមិនគិតថា ខ្ញុំអាចពន្យល់វាដល់អ្នកផ្សេងបានឡើយ ។
-
ខ្ញុំអាចពន្យល់ពីសេចក្តីត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងដល់នរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតបាន ។
-
ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការដឹងគុណចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំ ។
-
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអញ្ជើញឥទ្ធិពលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយការចូលរួមយ៉ាងសកម្មពេញមួយមេរៀននេះ ។
ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ដោយជាផ្នែកមួយនៃការធ្លាក់ នោះលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាត្រូវចាកចេញពីសួនច្បារអេដែន ។ ព្រះអម្ចាស់បានបន្តប្រទានពរដល់ពួកលោក ដោយការប្រទានសម្លៀកបំពាក់ ( សូមមើល ម៉ូសេ ៤:២៧ ) ហើយប្រទានព្រះបញ្ញត្តិ ដើម្បីជួយពួកលោកយកឈ្នះលើការធ្លាក់នេះ ។
សូមពិចារណាដាក់បង្ហាញរូបភាពនៅដើមមេរៀននេះ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់អានខគម្ពីរខាងក្រោម ។ សូមផ្អាកម្តងម្កាល ដើម្បីអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀន ។ ឧទាហរណ៍ បន្ទាប់ពីបានអាន ខទី ៥–៧ ពួកគេអាចពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលការថ្វាយកូនសត្វច្បងនៃហ្វូងចៀមរបស់ពួកលោកគឺជានិមិត្តរូបនៃការពលិកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ឬអ្នកអាចសួរសិស្សពីអ្វីដែលពួកគេរៀនពីគំរូរបស់លោកអ័ដាម អំពីការគោរពប្រតិបត្តិ និងរបៀបដែលពួកគេអាចអនុវត្តតាមគំរូនេះចំពោះជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។
សូមអាន ម៉ូសេ ៥:៥–៩ ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះបានដាក់ព្រះបញ្ញត្តិ ។
-
តើលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបានរៀនសូត្រអ្វីខ្លះពីទេវតា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ?
សិស្សអាចរកឃើញថា តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចត្រូវបានប្រោសលោះពីការធ្លាក់នេះបាន ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំពាក្យ ឬឃ្លានៅក្នុង ខទី ៧ និងទី ៩ ដែលបង្រៀនអំពីសេចក្ដីពិតនេះ ។ អ្នកអាចពន្យល់ថា បានប្រោសលោះ មានន័យថា ត្រូវបានសង្គ្រោះ ឬ ត្រូវបានដោះលែង ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់កាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីសេចក្តីពិតនេះ សូមបង្ហាញការណែនាំខាងក្រោម ហើយផ្តល់សំណៅមេរៀនឲ្យសិស្ស ។ អ្នកអាចចាត់សិស្សជាក្រុមដែលមានគ្នាបីនាក់ ហើយអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ៗក្នុងក្រុមឲ្យសិក្សាផ្នែកផ្សេងគ្នានៃសំណៅមេរៀននោះ ។ បន្ទាប់មក សិស្សអាចចែកចាយជាមួយក្រុមរបស់ពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ហើយបង្កើតទំព័រថ្មីនៅក្នុងកូនសៀវភៅរបស់ពួកគេរួមគ្នា ។ ( ចំណាំ ៖ មេរៀនទី ២១ ៖ « វាយតម្លៃការរៀនសូត្ររបស់អ្នកទី ១ » សូមណែនាំសិស្សឲ្យយោងទៅលើកូនសៀវភៅដែលពួកគេបង្កើតនៅក្នុងសកម្មភាពនេះ ដើម្បីជួយពួកគេពន្យល់ពីឥទ្ធិពលនៃព្រះយេសូវគ្រីស្ទក្នុងនាមជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ) ។
-
នៅក្នុងកូនសៀវភៅរបស់អ្នក សូមដាក់ស្លាកនៅទំព័រខាងស្ដាំ ( ទទេ ) នូវឃ្លា « ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។
-
សូមសិក្សាឯកសារនៅលើកូនសៀវភៅនោះ ដើម្បីរៀនពីរបៀបដែលដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រោសលោះយើងពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ ។ អ្នកអាចសរសេរឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់នៅទំព័រមុនក្នុងកូនសៀវភៅរបស់អ្នក ។
-
នៅលើទំព័រថ្មីក្នុងកូនសៀវភៅរបស់អ្នក សូមសរសេរប្រយោគមួយ ឬពីរដែលសង្ខេបនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពីផ្នែកនីមួយៗពីសំណៅមេរៀននោះ ។ សូមស្វែងរកជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលការបង្រៀនទាំងនេះទាក់ទងនឹងអ្នក ។
សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរនៅក្នុងកូនសៀវភៅរបស់ពួកគេ ។ សិស្សផ្សេងទៀតអាចបន្ថែមអ្វីដែលពួកគេរៀនពីមិត្តរួមថ្នាក់របស់ពួកគេទៅក្នុងកូនសៀវភៅរបស់ពួកគេ ។
អំណរនៃសេចក្តីប្រោសលោះ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យដាក់ស្លាកលើក្របខាងក្រោយនៃកូនសៀវភៅរបស់ពួកគេនូវឃ្លា « អំណរនៃសេចក្ដីប្រោសលោះរបស់ខ្ញុំ » ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចម្លងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដាក់លើទំព័រនោះ ដោយទុកកន្លែងដើម្បីសរសេរនៅពីក្រោមវា ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀន ៖
នៅពេលយើងអាចទទួលអារម្មណ៍ថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដំណើរការក្នុងជីវិតរបស់យើង នោះយើងនឹងពោរពេញដោយសេចក្ដីអំណរ ។ ( « Joy and Spiritual Survivall » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៨៤ )
សូមអាន ម៉ូសេ ៥:១០–១១ ដោយរកមើលអ្វីដែលលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបានសង្កេតឃើញ ទាំងលទ្ធផលនៃការធ្លាក់ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើអ្នកចាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លះចេញមកពីពាក្យសម្ដីរបស់ពួកលោក ?
សូមផ្តល់ពេលវេលាឲ្យសិស្សបំពេញទំព័រចុងក្រោយក្នុងកូនសៀវភៅរបស់ពួកគេ ដែលពួកគេអាចធ្វើបានដោយសរសេរ ម៉ូសេ ៥:១០–១១ ឲ្យមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួន ។ ដូចលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាដែរ ពួកគេអាចសរសេរហេតុផលដែលពួកគេមាន ពេលទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីអំណរ ដោយសារព្រះប្រោសលោះរបស់ពួកគេ ។
សូមពិចារណាបញ្ចប់ដោយការអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។