Kapitulli 50
Jareditët Largohen nga Babeli
Jaredi dhe vëllai i tij ishin njerëz të drejtë të cilët jetuan në një qytet që quhej Babel. Ata jetuan qindra vjet përpara nefitëve.
Shumica e njerëzve në Babel ishin të ligj. Ata ndërtuan një kullë duke u përpjekur të arrinin qiellin. Zoti u zemërua dhe e ndryshoi gjuhën e tyre.
Jaredi i kërkoi vëllait të tij të lutej dhe t’i kërkonte Zotit të mos ta ngatërronte gjuhën e familjeve dhe të miqve të tyre.
Vëllai i Jaredit u lut dhe Zoti iu përgjigj lutjes së tij. Jaredi, vëllai i tij, familjet dhe miqtë e tyre ende mund ta kuptonin njëri‑tjetrin.
Zoti i tha vëllait të Jaredit të mblidhte familjen e miqtë e tij dhe të largoheshin nga vendi. Ata morën me vete bagëtinë e tyre dhe të gjitha llojet e farërave.
Zoti tha se Ai do t’i udhëhiqte jareditët për në tokën e premtuar.
Jareditët kapën zogj dhe peshq për t’i marrë me vete.
Ata morën koshere me bletë për mjaltë.
Jareditët udhëtuan për në vendin e shkretë. Zoti u foli nga një re dhe u tregoi atyre nga të shkonin.
Zoti tha se njerëzit, të cilët jetojnë në tokën e premtuar, duhet t’i shërbejnë Perëndisë ose do të shkatërrohen.
Kur jareditët arritën në bregdet, ata ngritën çadrat e tyre. Ata qëndruan pranë detit për katër vjet.