Κεφάλαιο 49
Ο Μόρμον και οι διδασκαλίες του
Πολλά χρόνια μετά την επίσκεψη του Ιησού Χριστού στους Νεφίτες, μία μικρή ομάδα ανθρώπων έφυγε από την Εκκλησία και αυτοαποκαλούνταν Λαμανίτες.
Τελικά, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έγιναν άνομοι, και οι Νεφίτες και οι Λαμανίτες.
Ένας ενάρετος άνθρωπος, ο Αμμαρών, είχε τα ιερά χρονικά. Το Άγιο Πνεύμα του είπε να τα κρύψει για να είναι ασφαλή.
Ο Αμμαρών είπε στον Μόρμον, ένα 10χρονο αγόρι, πού βρίσκονταν κρυμμένα τα χρονικά. Ο Αμμαρών ήξερε πως μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη στον Μόρμον.
Όταν ήταν 24 ετών, ο Μόρμον έπρεπε να πάρει τις πλάκες του Νεφί και να γράψει σε αυτές την ιστορία του λαού του.
Όταν ο Μόρμον ήταν 11 ετών, άρχισε πόλεμος μεταξύ των Νεφιτών και των Λαμανιτών. Νίκησαν οι Νεφίτες και υπήρχε ξανά ειρήνη.
Αλλά οι Νεφίτες ήταν τόσο άνομοι που ο Κύριος πήρε μακριά τους τρεις μαθητές, κι έτσι σταμάτησαν τα θαύματα και οι θεραπείες. Το Άγιο Πνεύμα δεν καθοδηγούσε πλέον τον λαό.
Όταν ο Μόρμον ήταν 15 ετών, τον επισκέφθηκε ο Ιησούς Χριστός. Ο Μόρμον έμαθε περισσότερα για τον Σωτήρα και την καλοσύνη Του.
Ο Μόρμον ήθελε να κηρύξει στους ανθρώπους, αλλά ο Ιησούς του είπε να μην το κάνει γιατί οι άνθρωποι ήταν υπερβολικά άνομοι. Η καρδιά τους ήταν εναντίον του Θεού.
Σύντομα κι άλλος πόλεμος άρχισε. Ο Μόρμον ήταν ψηλός και δυνατός και οι Νεφίτες τον διάλεξαν να ηγηθεί του στρατού τους.
Οι Νεφίτες πολέμησαν τους Λαμανίτες για πολλά χρόνια. Ο Μόρμον προσπάθησε να εμψυχώσει τον λαό του να πολεμήσει για τις οικογένειες και τα σπίτια του.
Όμως οι Νεφίτες είχαν γίνει τόσο άνομοι που ο Κύριος δεν θα τους βοηθούσε.
Ο Μόρμον είπε στους Νεφίτες πως δεν θα σώζονταν εκτός αν μετανοούσαν και βαπτίζονταν. Αλλά ο λαός αρνήθηκε.
Υπερηφανεύονταν για τη δύναμή τους, λέγοντας ότι θα σκότωναν όλους τους Λαμανίτες. Εξαιτίας της ανομίας των Νεφιτών, ο Μόρμον αρνήθηκε να είναι πια ο ηγέτης τους.
Οι Λαμανίτες άρχισαν να νικούν τους Νεφίτες σε κάθε μάχη. Ο Μόρμον αποφάσισε να ηγηθεί ξανά του στρατού των Νεφιτών.
Ήξερε ότι οι άνομοι Νεφίτες δεν θα νικούσαν τον πόλεμο. Δεν ήθελαν να μετανοήσουν ή να προσευχηθούν για την βοήθεια που χρειάζονταν.
Ο Μόρμον πήρε όλα τα χρονικά από τον λόφο που τα είχε κρύψει ο Αμμαρών και έγραψε προς τους ανθρώπους που θα διάβαζαν τα χρονικά κάποια μέρα.
Ήθελε όλοι, ακόμα και οι Ιουδαίοι, να μάθουν για τον Ιησού Χριστό, να μετανοήσουν και να βαπτισθούν, και να ζήσουν το Ευαγγέλιο και να είναι ευλογημένοι.
Το Πνεύμα προέτρεψε τον Μόρμον να βάλει τις μικρές πλάκες του Νεφί, οι οποίες περιείχαν τις προφητείες για τον ερχομό του Χριστού, μαζί με τις πλάκες του Μόρμον.
Ο Μόρμον οδήγησε του Νεφίτες στη χώρα Κουμώρα, όπου ετοιμάστηκαν να πολεμήσουν ξανά με τους Λαμανίτες.
Ο Μόρμον γερνούσε. Ήξερε πως αυτή θα ήταν η τελευταία μάχη. Δεν ήθελε οι Λαμανίτες να βρουν τα ιερά χρονικά και να τα καταστρέψουν.
Κι έτσι έδωσε τις πλάκες του Μόρμον στον γιο του Μορόνι και έκρυψε τις υπόλοιπες πλάκες στον λόφο Κουμώρα.
Οι Λαμανίτες επιτέθηκαν και τους σκότωσαν όλους, εκτός από 24 Νεφίτες. Ο Μόρμον είχε τραυματισθεί.
Ο Μόρμον ήταν περίλυπος που είχαν πεθάνει τόσοι Νεφίτες, αλλά ήξερε ότι είχαν πεθάνει γιατί είχαν απορρίψει τον Ιησού.
Ο Μόρμον είχε προσπαθήσει να διδάξει στους Νεφίτες την αλήθεια. Τους είχε πει πόσο σημαντικό ήταν να έχουν πίστη στον Ιησού Χριστό.
Είχε προσπαθήσει να τους διδάξει να έχουν ελπίδα μέσω της Εξιλέωσης του Ιησού Χριστού και να έχουν χριστιανική αγάπη, που είναι η αγνή αγάπη του Χριστού.
Και ο Μόρμον είχε γράψει γράμματα στον γιο του Μορόνι, ο οποίος είχε επίσης διδάξει το Ευαγγέλιο στους Νεφίτες.
Ο Μόρμον έγραψε για την τρομερή ανομία των Νεφιτών. Είπε στον Μορόνι να μείνει πιστός στον Ιησού Χριστό.
Οι Λαμανίτες σκότωσαν τον Μόρμον και όλους τους Νεφίτες εκτός από τον Μορόνι, ο οποίος τελείωσε το γράψιμο των χρονικών.