บทที่ 35
แม่ทัพโมโรไนกับเพโฮรัน
แม่ทัพโมโรไนดีใจมากที่ได้ข่าวว่าฮีลามันและกองทัพของท่านยึดแผ่นดินนีไฟจำนวนมากคืนจากชาวเลมัน
แต่ฮีลามันและกองทัพของท่านต้องการความช่วยเหลือ พวกเขาไม่มีกำลังทหารมากพอที่จะป้องกันเมืองไว้ได้หลายๆ เมือง
แม่ทัพโมโรไนเขียนจดหมายถึงเพโฮรันซึ่งเป็นผู้ปกครองแผ่นดินและหัวหน้าผู้พิพากษา ท่านขอให้เพโฮรันส่งกำลังมาเพิ่มเพื่อช่วยกองทัพของฮีลามัน
ชาวเลมันโจมตีเมืองนีไฟที่ฮีลามันยึดมาได้ พวกเขาสังหารชาวนีไฟมากมายและขับไล่คนที่เหลือออกจากเมือง
ด้วยความโกรธผู้นำฝ่ายปกครองที่ไม่ยอมให้ความช่วยเหลือ โมโรไนเขียนจดหมายอีกฉบับหนึ่งถึงเพโฮรัน
แม่ทัพโมโรไนเขียนว่าผู้คนมากมายถูกสังหารเพราะเพโฮรันไม่ยอมส่งกองหนุนไปให้ความช่วยเหลือ
หากเพโฮรันไม่รีบส่งคนและเสบียงอาหารมาให้ โมโรไนจะยกทัพเข้าเซราเฮ็มลาเพื่อไปเอาทุกสิ่งที่กองทัพของท่านต้องการ
ไม่นาน โมโรไนก็ได้รับจดหมายจากเพโฮรัน ท่านโศกเศร้าที่โมโรไนและกองทัพของโมโรไนต้องทุกข์ยาก
เพโฮรันบอกโมโรไนว่าชาวนีไฟที่ชั่วร้ายซึ่งเรียกว่าผู้ชื่นชอบราชาธิปไตยไม่ต้องการให้ท่านเป็นหัวหน้าผู้พิพากษา พวกเขาบีบบังคับให้ตัวท่านและผู้ที่สนับสนุนท่านออกจากเซราเฮ็มลา
เพโฮรันเสริมว่าท่านกำลังรวบรวมกองทัพเพื่อเข้ายึดเซราเฮ็มลากลับคืน
ผู้ชื่นชอบราชาธิปไตยเลือกกษัตริย์เป็นผู้นำของพวกเขาและไปสมทบกับชาวเลมัน
เพโฮรันไม่โกรธเคืองในสิ่งที่โมโรไนเขียนมา ท่านต้องการให้ชาวนีไฟเป็นอิสระเช่นกัน
ท่านขอให้โมโรไนนำคนจำนวนหนึ่งมาช่วยท่านและกล่าวอีกว่าโมโรไนจะรวบรวมผู้คนตามทางได้อีกมากมายเพื่อเสริมกำลังทัพให้สามารถยึดเซราเฮ็มลากลับคืน
แม่ทัพโมโรไนดีใจที่เพโฮรันยังคงจงรักภักดีต่อบ้านเมืองและยังคงปรารถนาเสรีภาพให้ผู้คนของท่าน
ด้วยกองกำลังเพียงเล็กน้อย โมโรไนเดินทางไปหาเพโฮรัน ท่านถือธงแห่งเสรีภาพไปด้วย ตลอดทางมีผู้คนนับพันๆ คนร่วมเดินทางไปกับท่าน
กองทัพของโมโรไนและเพโฮรันผนึกกำลังกันเดินทัพเข้าสู่เซราเฮ็มลา พวกเขาสังหารกษัตริย์ของชาวนีไฟที่ชั่วร้ายและจับผู้คนของเขาไปเป็นเชลย
จากนั้นโมโรไนจึงส่งเสบียงและกำลังทหารอีก 12,000 คนไปช่วยเหลืองกองทัพชาวนีไฟ กองทัพเหล่านี้ขับไล่ชาวเลมันออกไปและนำสันติสุขมาสู่แผ่นดินอีกครั้ง