บทที่ 26
ผู้คนของแอมัน
พวกบุตรของโมไซยาห์สอนพระกิตติคุณแก่ชาวเลมัน ชาวเลมันนับพันๆ คนกลับใจและเข้าร่วมกับศาสนจักร
ชาวเลมันที่เข้าร่วมกับศาสนจักรเรียกตนเองว่า ชาวแอนไท-นีไฟ-ลีไฮ หรือผู้คนของแอมัน พวกเขาเป็นคนดีและทำงานหนัก
ชาวเลมันที่ไม่ยอมกลับใจโกรธผู้คนของแอมันและเตรียมจะต่อสู้กับพวกเขา
ผู้คนของแอมันรู้ว่าชาวเลมันที่ชั่วร้ายจะมาสังหารพวกเขา แต่พวกเขาตัดสินใจว่าจะไม่ต่อสู้ พวกเขากลับใจแล้วจากการฆ่าฟัน
พวกเขาพากันฝังดาบลึกลงไปในแผ่นดินและสัญญากับพระผู้เป็นเจ้าว่าจะไม่มีวันสังหารใครอีก
เมื่อชาวเลมันที่ชั่วร้ายบุกเข้ามาและเริ่มสังหารพวกเขา พวกเขาทอดตัวลงกับพื้นดินและสวดอ้อนวอน
เมื่อเห็นว่าผู้คนของแอมันไม่ยอมต่อสู้ ชาวเลมันที่ชั่วร้ายหลายคนจึงหยุดเข่นฆ่าพวกเขา
ชาวเลมันเสียใจที่ตนเองสังหารผู้คนของแอมัน พวกเขาพากันทิ้งอาวุธและเข้าเป็นพวกเดียวกับผู้คนของแอมัน พวกเขาจะไม่สู้รบอีกต่อไป
มีชาวเลมันอีกเป็นจำนวนมากที่เข้ามาเข่นฆ่าผู้คนของแอมัน พวกเขายังคงไม่ยอมต่อสู้และมีหลายคนถูกสังหาร
ด้วยความไม่ต้องการให้ผู้คนที่ท่านรักต้องล้มตาย แอมันสวดอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ พระเจ้าทรงบอกให้แอมันพาผู้คนอพยพออกจากแผ่นดินนั้น
ชาวนีไฟในเซราเฮ็มลามอบแผ่นดินเจอร์ชอนให้แอมันกับผู้คนของท่านและยังปกป้องพวกเขาด้วย พวกเขาเป็นมิตรต่อกัน