Ang Pagpili ni Jane
Ang tagsulat nagpuyo sa Texas, USA.
Connecticut, 1842
“Ang Ginoo akong magbalantay …” Mikuyanap ang musika palibut ni Jane Elizabeth Manning, apan dili niya mapukos ang mga pulong. Nagtan-aw siya sa iyang mga kamot, lawom ang gihunahuna.
Mipasakop siya sa Presbyterian nga simbahan usa ka tuig ang milabay. Apan gibati gihapon niya nga dunay kakulang. “Nagpangita pa ko og dugang pa,” naghunahuna siya. Apan unsa man kaha kana?
Pagkahuman sa miting sa simbahan, hinay-hinayng mipalayo si Jane sa kongregasyon. Ang mga dahon nagsugod na sa pagpula ug kadalag. Ang hayag sa adlaw misanag duol sa Norwalk River.
“Usa ka tigbiyahian nga misyonaryo miadto sa lungsod,” miingon ang tawo. “Mormon siya, ug miingon nga ang Dios namulong na usab ngadto sa mga propeta.”
Mihunong si Jane aron maminaw. Mao ba kaha kini ang iyang gipangita?
“Mga Propeta?” namugal-bugal ang laing tawo. “Sama og gikan sa Biblia? Kinsay moadto og maminaw sa ingon niana nga mensahe?”
“Ako!” Kalit nga sagbat ni Jane. Pipila ka tawo ang mitutok ni Jane, lakip ang pastor. Gibati ni Jane nga nanginit ang iyang mga aping.
Nagmug-ot ang pastor. “Sa akong hunahuna dili maayong moadto ka og maminaw kaniya. Binuang kana, mao ra kana. Nakasabut ka ba?” Dihang walay gisulti si Jane, miyango siya ug mibalhin sa pagpakigsulti sa lain. Si Jane mitan-aw kaniyang mibiya ug dayon midali sa pagpauli.
Ang iyang gipuy-an dili maoy gipuy-an sa iyang Mama ug sa iyang mga igsoon. Tua siya sa umahan sa mga Fitches. Didto na siya nagpuyo isip sulugoon dihang sayis anyos siya. Matag adlaw motrabaho siya og maayo, motabang ni Mrs. Fitch sa pagpanglaba, pagpamalansa, ug pagpangluto. Kasagaran magmata na siya sa dili pa mosubang ang adlaw. Maghaling na siya, maghulma og pan, ug magsagol og mantikilya. Kutob sa iyang mahimo, bisitahan niya ang kaugalingon niyang pamilya.
Paglabay sa pipila ka adlaw, naghunahuna gihapon si Jane sa misyonaryo samtang nanghayhay siya sa mga sinina ni Mr. Fitch aron paughon. Ang mga sinina mitabyog-tabyog sa paghuros sa hangin.
Giingnan siya sa pastor sa dili pag-adto, ug bisan pa … moadto gayud siya. Kinahanglan niyang sutaon kon kini nga Mormon makatabang ba niya sa gipangita niyang kamatuoran. Human sa iyang pagpanghayhay, mihukom siya. Moadto siya sa miting, bisan unsa pay isulti sa uban.
Pagka-Dominggo, kadlawon si Jane nga mimata, gisul-ob ang pinakanindot niyang sinina, ug nag-inusarang milakaw sa hall nga mitinganan. Hilum siyang milingkod sa kahoy’ng lingkuranan sa luyo sa hall. Mipahiyum si Jane dihang nakita niya ang gidaghanon sa nanambong. Dili kay siya ra ang nagpangita og dugang pa!
Nahilom ang kwarto dihang mibarug si Elder Wendell. Dali rang napupos ang oras dihang gihisgutan niya ang Basahon ni Mormon ug ang propeta nga ginganlan og Joseph. Miingon siya nga mabunyagan ang mga tawo pinaagi sa pagpaunlod, sama sa bunyag ni Kristo. Ug gihisgutan niya ang mahitungod sa panagpundok sa mga Santos sa layo nga siyudad nga gitawag og Nauvoo. Sa pagtapos sa miting, napuno kaayo ang kasingkasing ni Jane nga naglisud siya sa pagginhawa.
Nianang gabhiona, gibisitahan ni Jane ang iyang pamilya.
“Ug unsay imong hunahuna sa mensahe sa mga misyonaryo?” nangutana ang iyang mama dihang gipasabut niya unsay iyang gihimo sa adlawng Dominggo.
“Kumbinsido kaayo ko nga tinuod nga ebanghelyo ang iyang gipresentar,” miingon si Jane. “Kinahanglan nakong hangupon kini. Magpabunyag ko sa sunod Dominggo.”
“Bunyag? Magpasakop ka og laing simbahan?” nangutana ang iyang igsoong si Isaac, nga mibira og usa ka lingkuranan.
“Oo! Mao kini ang akong gipangita. Tinuod kini.”
Nakita ni Isaac nga seryuso siya. “Unya unsa may sunod nga mahitabo?” hinay niyang pangutana. “Unsay buhaton nimo human ka mabunyagan?”
“Makigpundok ko kauban sa mga Santos,” miingon si Jane. “Moadto ko sa Nauvoo.”
May sumpay pa …