Neem me mee naar de tempel
Op een zaterdagochtend toen ik in de Limatempel (Peru) werkzaam was, kwam een groep van ongeveer twintig kinderen uit de verschillende ringen van Lima de tempel bezoeken. Na een warme handdruk voor ieder kind sprak de tempelpresident over het heilige werk in de tempel. Hij legde vooral de nadruk op het voortduren van familiebanden en de betekenis van de uitdrukking ‘Het gezin is eeuwig’.
De kinderen waren eerbiedig en luisterden aandachtig. Een van de jonge bezoekers was een meisje van vijf jaar, Rosita. Die avond bleef ze wat langer wakker tot haar vader van zijn werk terugkwam, en wachtte op de rand van haar bed op hem.
Toen hij thuiskwam, was hij verrast dat zijn dochter nog niet sliep. Rosita sprong van het bed af en rende naar hem toe. Hij tilde haar op en zij sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem.
‘En hoe gaat het met mijn kleine Rosa?’ vroeg hij.
‘Goed hoor, pappie.’
‘Ben je vandaag een lief meisje geweest?’
‘Ja, pappie.’
‘Is er iets wat ik voor je kan doen?’
Ze knikte met haar hoofd.
‘Wat is er dan? Wat zou je dan willen, lieverd?’
‘Pappie’, zei ze, en ze was even stil, ‘wanneer mag ik met u mee naar de tempel?’
Haar vader wachtte een paar seconden voordat hij antwoord gaf.
‘Ik zal je meenemen, Rosa. Ik moet alleen nu hard werken en heb het erg druk. Maar ik beloof je dat ik je zal meenemen.’
‘Dankjewel, pappie’, zei Rosita, terwijl ze haar vader weer omhelsde en kuste.
‘Ga nu maar naar bed en probeer te slapen.’
Vele maanden later kwam de familie van Rosa bijeen in een van de verzegelkamers van de tempel. Na de verzegeling was er grote vreugde. Rosa’s vader omhelsde elk van zijn kinderen met grote liefde en tederheid, eindigend bij de jongste — Rosita.
‘Een aantal maanden geleden bracht dit kleine meisje een bezoek aan de tempel met de jeugdwerkkinderen van onze ring’, vertelde Rosita’s vader aan de verzegelaar die de ceremonie had voltrokken. ‘Die avond wachtte ze op mij tot ik thuiskwam van het werk en vroeg me wanneer ik haar mee zou nemen naar de tempel. Ik wist dat ze niet alleen de buitenkant van de tempel wilde zien, dus moest ik mij veranderen en een paar slechte gewoontes afleren. Het heeft de nodige moeite gekost, maar het is uiteindelijk gelukt. Vandaag is de mooiste dag van mijn leven, omdat mijn gezin voor eeuwig aan elkaar is verzegeld.’