ត្រូវគេលើកឡើងលើឈើឆ្កាង
ដើម្បីធ្វើជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេលខ្លះមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែរែកបន្ទុកមួយ ហើយដើរទៅកាន់កន្លែងដែលតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ និងការរងទុក្ខដែលចៀសមិនរួច ។
ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ បន្ទាប់ពីការពិភាក្សាអំពីប្រវត្តិសាសនាអាមេរិកនៅសាលាបរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់ និស្សិតម្នាក់មកសួរខ្ញុំថា « ហេតុអ្វីពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមិនប្រើឈើឆ្កាង ទុកជានិមិត្តសញ្ញានៃសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេដូចពួកគ្រិស្តសាសនិកដទៃទៀតប្រើ ? »
សំណួរអំពីឈើឆ្កាងបែបនេះ ជាញឹកញាប់គឺជាសំណួរអំពីការតាំងចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះគ្រីស្ទ នោះខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ភ្លាមថា សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយចាត់ទុកពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាការពិតដ៏សំខាន់ ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏សំខាន់ ជាគោលលទ្ធិចម្បង និងជាការបង្ហាញដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះនៅក្នុងផែនការដ៏មហិមាសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ។១ ខ្ញុំបានពន្យល់ថា ព្រះគុណដ៏សង្គ្រោះដែលមានជាផ្នែកមួយនៃពលិកម្មដ៏ធួននោះ គឺចាំបាច់ ហើយជាអំណោយសាកលមួយដែលបានប្រទានដល់គ្រួសារមនុស្សលោក ចាប់តាំងពីលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា រហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោកនេះ ។២ ខ្ញុំបានដកស្រង់ប្រសាសន៍របស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដែលបានថ្លែងថា « គ្រប់ … អ្វីទាំងអស់ដែលទាក់ទងនឹងសាសនារបស់យើងគឺគ្រាន់តែជាបន្ដោងជាប់ » នឹងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ ។៣
បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានអានអ្វីដែលនីហ្វៃបានសរសេរកាលពី ៦០០ ឆ្នាំមុនការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ៖ « ហើយ … ទេវតាមានបន្ទូលមកខ្ញុំ … ថា ៖ មើលន៏ ! ហើយខ្ញុំក៏មើល ហើយបានឃើញកូនចៀមនៃព្រះ … [ ដែល ] ត្រូវគេលើកឡើងលើឈើឆ្កាង ហើយធ្វើគុតជំនួសអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក » ។៤
ដោយសារខ្ញុំជក់អារម្មណ៍នឹងការ « ស្រឡាញ់ ចែកចាយ និងអញ្ជើញ » នោះខ្ញុំក៏បន្ដអានទៀត ! ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសាសន៍នីហ្វៃនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីថា « ព្រះវរបិតាយើង ទ្រង់បានចាត់ឲ្យយើងមក ដើម្បីឲ្យយើងអាចត្រូវបានលើកឡើងលើឈើឆ្កាង … គឺប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចទាញនាំគ្រប់មនុស្សទាំងអស់ឲ្យមករកយើង … ហើយដោយហេតុនេះ ទើបយើងត្រូវបានលើកឡើង » ។៥
ខ្ញុំហៀបនឹងដកស្រង់ប្រសាសន៍របស់សាវកប៉ុលទៅហើយ តែខ្ញុំសង្កេតឃើញថា មិត្តរបស់ខ្ញុំលែងចាប់អារម្មណ៍លើអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយទៀតហើយ ។ គាត់មើលទៅនាឡិកាដៃ ដែលវារំឭកគាត់ថា គាត់ត្រូវទៅ—តែមិនដឹងទៅណាទេ—ហើយគាត់ក៏ស្ទុះចេញទៅការណាត់ជួបឥតព្រៀងទុកនោះទៅ ។ ហើយការសន្ទនារបស់យើងក៏ចប់ដោយបែបនោះ ។
រឿងនេះកើតឡើងប្រហែល ៥០ ឆ្នាំហើយ ព្រឹកនេះខ្ញុំប្ដេជ្ញាចិត្តបញ្ចប់ការពន្យល់នោះ—ទោះជាបងប្អូនទាំងអស់គ្នាម្នាក់ៗចាប់ផ្ដើមមើលនាឡិកាដៃរបស់បងប្អូនក៏ដោយ ។ កាលខ្ញុំប៉ុនប៉ងពន្យល់ពីមូលហេតុ ដែលជាទូទៅយើង មិន ប្រើឈើឆ្កាង ទុកជានិមិត្តសញ្ញានៃជំនឿសាសនារបស់យើងនោះ ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់ពីការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងការកោតសរសើរដ៏ខ្លាំងរបស់យើង ចំពោះអស់អ្នកដែលប្រើឈើឆ្កាងប្រកបដោយសេចក្ដីជំនឿខ្លាំង និងបានលះបង់ជីវិតគេដើម្បីធ្វើដូច្នោះ ។
មូលហេតុមួយដែលយើងមិនសង្កត់ធ្ងន់លើឈើឆ្កាងថាជានិមិត្តសញ្ញានោះ គឺមកពីឫសគល់ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ ដោយសារការឆ្កាងគឺជាទម្រង់កាត់ទោសមួយដ៏សាហាវបំផុតរបស់ចក្រភពរ៉ូម នោះអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវពីបុរាណជាច្រើនបានជ្រើសរើសមិនសង្កត់ធ្ងន់លើឧបករណ៍ដ៏ព្រៃផ្សៃដែលនាំឲ្យមានការរងទុក្ខនេះទេ ។ អត្ថន័យនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទគឺពិតជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេហើយ ប៉ុន្ដែជាទូទៅ ក្នុងរយៈពេលប្រហែលជា ៣០០ ឆ្នាំ ពួកគេខ្នះខ្នែងប្រាប់ពីអត្តសញ្ញាណដំណឹងល្អរបស់ពួកគេតាមវិធីសាស្ដ្រផ្សេងទៀត ។៦
នៅត្រឹមសតវត្សរ៍ទីបួន និងទីប្រាំ គេស្គាល់ឈើឆ្កាងថាជានិមិត្តសញ្ញាទូទៅមួយនៃគ្រិស្ដសាសនា ប៉ុន្ដែអ្វីដែលយើងជឿគឺមិនដូចអ្វីដែល « ពួកគ្រិស្តសាសនិកភាគច្រើន » ជឿនោះទេ ។ យើងពុំមែនជាពួកកាតូលិក ហើយក៏ពុំមែនជាពួកប្រូតេស្ដង់ដែរ តែយើងគឺជាសាសនាចក្រ ដែលបានស្ដារឡើងវិញ ជាសាសនាចក្រក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ដូច្នេះភាពដើម និងសិទ្ធិអំណាចរបស់យើងមានឫសគល់តាំងពី មុនពេលមានក្រុមប្រឹក្សា លទ្ធិជំនឿ និងបដិមាជានិមិត្តសញ្ញានេះទៅទៀត ។៧ នៅក្នុងន័យនេះ អវត្តមាននៃនិមិត្តសញ្ញាដែលគេប្រើជាទូទៅនៅពេលក្រោយមកនេះ គឺជាភស្ដុតាងមួយទៀតដែលថា សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ គឺជាការស្ដារឡើងវិញនៃពួកគ្រិស្តសាសនិកដ៏ពិតតាំងពីដើមដំបូងមក ។
មូលហេតុមួយទៀតសម្រាប់ការមិនប្រើឈើឆ្កាងជារូបតំណាង គឺយើងសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើអព្ភូតហេតុដ៏ពេញលេញនៃបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ទ—ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់ ក៏ដូចជាការរងទុក្ខ និងការពលិកម្មសុគតរបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ ដើម្បីគូសបញ្ជាក់ពីទំនាក់ទំនងនោះ ខ្ញុំសូមលើកឡើងនូវគំនូរពីរផ្ទាំង៨ដែលបង្ហាញពីអត្ថន័យនៃការឆ្កាង និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដែល ដាក់តាំង សម្រាប់គណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ក្នុងការប្រជុំដ៏ពិសិដ្ឋនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ រាល់ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ប្រចាំសប្ដាហ៍នៅទីក្រុងសលត៍ លេក ។ រូបគំនូរទាំងនេះគឺជាការរំឭកដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនដល់ពួកយើង អំពីតម្លៃដែលបានបង់ និងជ័យជម្នះដែលទ្រង់បានយកឈ្នះ ថាយើងគឺជាអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ។
ការតំណាងដែលដាក់បង្ហាញជាសាធារណៈយ៉ាងខ្លាំងអំពីជោគជ័យផ្នែកទីពីរ គឺជារូបភាពតូចមួយរបស់វិចិត្រករឈ្មោះ ធ័រវ៉ាល់សិន ដែលយើងប្រើរំឭកអំពីព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ដែលលេចឡើងក្នុងសិរីល្អចេញពីផ្នូរ ទាំងឃើញមានរបួសនៃការឆ្កាងរបស់ទ្រង់នៅឡើយ ។៩
ជាចុងក្រោយ យើងបានរម្លឹកខ្លួនឯងជាមួយប្រសាសន៍របស់ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ីងគ្លី ដែលបានបង្រៀនថា « ជីវិតរបស់មនុស្សយើងត្រូវតែ[ ជា ] …និមិត្តសញ្ញានៃ[ សេចក្តីជំនឿ ]របស់យើង » ។១០ការពិចារណាទាំងនេះ—ជាពិសេសចុងក្រោយ—នាំខ្ញុំទៅរកអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនៃសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរទាំងអស់ចំពោះឈើឆ្កាង។ វាមិនពាក់ព័ន្ធនឹងបន្ដោង ឬគ្រឿងអលង្ការ កំពូលស្រួច ឬស្លាកសញ្ញាអ្វីនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែវាពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្ដីសុចរិត ដែលរឹងមាំដូចជាថ្ម និងការប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើអ្វីដែលយើងជឿថា ជារឿងត្រឹមត្រូវ ដែលពួកគ្រិស្តសាសនិកគួរតែមានចំពោះការហៅដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់សិស្សរបស់ទ្រង់គ្រប់រូប ។ ទ្រង់់បានមានបន្ទូលមកកាន់យើងទាំងអស់គ្នានៅគ្រប់ដែនដី និងគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់ថា « បើអ្នកណា [ ទាំងប្រុសទាំងស្រី ] ចង់មកតាមខ្ញុំ នោះត្រូវឲ្យលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯងចោលចេញ ហើយផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនមកតាមខ្ញុំចុះ » ។១១
ការណ៍នេះថ្លែងពីឈើឆ្កាងនានាដែលយើងរែកបន្ទុក ជាជាងរូបឈើឆ្កាងដែលយើងពាក់នៅលើខ្លួន ។ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេលខ្លះមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែរែកបន្ទុកមួយ—បន្ទុករបស់ខ្លួនឯង ឬរបស់អ្នកផ្សេងទៀត—ហើយទៅកាន់កន្លែងដែលតម្រូវឲ្យមានការលះបង់ និងការរងទុក្ខដែលចៀសមិនរួច ។ គ្រិស្តសាសនិកដ៏ពិតម្នាក់មិនអាចធ្វើតាមលោកចៅហ្វាយតែក្នុងរឿងដែលគាត់យល់ស្របតាមនោះទេ ។ ពុំមែនទេ ។ យើងធ្វើតាមទ្រង់នៅគ្រប់កន្លែង រួមទាំងនៅកន្លែងដែលពោរពេញដោយទុក្ខលំបាក និងបញ្ហាផងដែរដែលពេលខ្លះយើងអាចឈរតែឯងយ៉ាងឯកោ ។
ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សទាំងនៅក្នុង និងក្រៅសាសនាចក្រ ដែលកំពុងធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទដ៏ស្មោះត្រង់បែបនោះ ។ ខ្ញុំស្គាល់កុមារដែលមានពិការភាពរូបកាយធ្ងន់ធ្ងរ ហើយខ្ញុំស្គាល់ឪពុកម្ដាយដែលថែទាំពួកគេ ។ ខ្ញុំឃើញពួកគេទាំងនោះធ្វើការដល់ចំណុចមួយដែលពេលខ្លះអស់កម្លាំងរលីងពីខ្លួន តែនៅតែខិតខំស្វែងរកកម្លាំង សុវត្ថិភាព និងគ្រាមានអំណរ ដែលវាមិនអាចកើតឡើងទៅតាមរបៀបផ្សេងទៀតឡើយ ។ ខ្ញុំស្គាល់មជ្ឈិមវ័យនៅលីវជាច្រើននាក់ដែលចង់បាន ហើយសមនឹងមានដៃគូជាទីស្រឡាញ់ មានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស្ចារ្យ និងមានគេហដ្ឋានមួយដែលមានកូនៗខ្លួនឯងផ្ទាល់ ។ គ្មានបំណងប្រាថ្នាណាអាចសុចរិតជាងនេះនោះទេ ប៉ុន្ដែពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ សំណាងល្អបែបនោះនៅតែមិនកើតមាន ។ ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សដែលកំពុងប្រយុទ្ធនឹងជំងឺផ្លូវចិត្តជាច្រើនដែលបានទូលសូមជំនួយ កាលពួកគេអធិស្ឋាន និងចង់បានស្ថេរភាពផ្លូវចិត្តនៅដែនដីសន្យា ។ ខ្ញុំស្គាល់អស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រដ៏កម្សត់ ប៉ុន្ដែនៅមិនចុះចាញ់នឹងការអស់សង្ឃឹមឡើយ ហើយទូលសូមតែឱកាសដើម្បីធ្វើឲ្យជីវិតប្រសើរឡើងសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ និងអ្នកក្រីក្រដែលនៅជុំវិញពួកគេប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សជាច្រើនដែលពុះពារនឹងការសាកល្បងដ៏ពិបាកខ្លាំងទាក់ទងនឹងអត្តសញ្ញាណ ភេទ និងជីវិតខាងផ្លូវភេទ ។ ខ្ញុំយំជួសពួកគេ ហើយខ្ញុំយំជាមួយពួកគេ ដោយដឹងថា លទ្ធផលនៃការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេសំខាន់ខ្លាំងយ៉ាងណា ។
ទាំងនេះគឺគ្រាន់តែជាកាលៈទេសៈជាច្រើនដែលពិបាក ដែលយើងអាចប្រឈមមុននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង វាជាការរំឭកដ៏មុតមាំថា វាពិតជាតម្រូវឲ្យ មានការលះបង់ដើម្បីធ្វើជាសិស្ស ។ ចំពោះអ័រ៉ៅណា ដែលបានប៉ុនប៉ងថ្វាយគោឈ្មោល និងអុសដល់ដាវីឌដោយឥតគិតថ្លៃ ធ្វើជាដង្វាយដុតរបស់ទ្រង់ ស្តេចដាវីឌបានមានបន្ទូលថា « កុំឡើយ គឺយើងចង់ទិញពីឯងតាមតម្លៃវិញ … [ ព្រោះយើង ] [ មិន ] ព្រមយករបស់ ដែលយើងមិនបានចេញថ្លៃទិញ … ថ្វាយដល់ព្រះយេហូវ៉ានៃយើងឡើយ … » ។១២ ដូច្នេះ យើងទាំងអស់គ្នាក៏ត្រូវនិយាយដូច្នេះផងដែរ ។
ពេលយើងលីឈើឆ្កាង ហើយដើរតាមទ្រង់ ពិតណាស់វានឹងពិបាក បើទម្ងន់នៃឧបសគ្គរបស់យើងមិនធ្វើឲ្យយើងកាន់តែមានចិត្តអាណិតអាសូរ និងយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀតទៅលើបន្ទុក ដែលអ្នកដទៃកំពុងរែកដែរនោះ ។ វាគឺជាលក្ខណៈផ្ទុយគ្នាដ៏មានអានុភាពបំផុតមួយនៃការឆ្កាង ដែលព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះលាតសន្ធឹងយ៉ាងធំ ទាំងមានស្នាមដែកគោល ដែលបង្ហាញយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា គ្រប់បុរស ស្ដ្រី និងកុមារនៅក្នុងគ្រួសារមនុស្សលោកទាំងមូលនេះ មិនត្រឹមតែត្រូវបានស្វាគមន៍ប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យមកក្នុងការឱបក្រសោបដ៏ប្រោសលោះ និងលើកតម្កើងរបស់ទ្រង់ ។១៣
បន្ទាប់ពីការឆ្កាងដ៏ឈឺចាប់ ក៏មានការព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដ៏រុងរឿង នោះពរជ័យគ្រប់យ៉ាងនឹងត្រូវចាក់ស្រោចមកលើអស់អ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្ត « ជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ យល់ដល់សារប្រយោជន៍នៃការសុគតរបស់ទ្រង់ ហើយលីឈើឆ្កាងទ្រង់ » ដូចព្យាការីយ៉ាកុបក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនបានថ្លែង ។ ពេលខ្លះពរជ័យទាំងនេះកើតឡើងភ្លាមៗ ហើយពេលខ្លះវាកើតឡើងនៅពេលក្រោយ ប៉ុន្ដែការសរុបដ៏អស្ចារ្យចំពោះវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនយើង តាមរយៈផ្លូវដ៏លំបាក១៤ គឺជាការសន្យាមកពីលោកចៅហ្វាយផ្ទាល់ថា ពរជ័យទាំងនោះនឹងកើតឡើង ។ ដើម្បីទទួលបានពរជ័នោះ សូមយើងអធិស្ឋានថា យើងនឹងដើរតាមទ្រង់—ដោយឥតឈប់ឈរ ទាំងមិនរអាក់រអួល ក៏មិនរត់គេច ហើយមិនស្ទាក់ស្ទើរ ធ្វើអ្វីដែលយើងដឹងថាគួរតែធ្វើ ទាំងនៅគ្រាឈើឆ្កាងយើងធ្ងន់ ហើយផ្លូវកាន់តែងងឹត ។ សម្រាប់កម្លាំងរបស់បងប្អូន ភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់បងប្អូន ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ។ ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីខាងសាវកអំពីទ្រង់ដែល « បានលើកឡើង » ១៦និងពីពរជ័យដ៏អស់កល្បដែលទ្រង់ប្រទានដល់អស់អ្នកដែល « បានលើកឡើង » ជាមួយទ្រង់ សូម្បីតែព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕