Xριστός: Το φως που λάμπει στο σκοτάδι
Εάν αισθάνεστε ότι ο φάρος της μαρτυρίας σας σβήνει και πέφτει σκοτάδι, πάρτε θάρρος. Τηρήστε τις υποσχέσεις σας στον Θεό.
Το γραφείο μου στο Κτήριο της Ανακουφιστικής Εταιρείας έχει τέλεια θέα προς τον Ναό της Σωλτ Λέηκ. Κάθε βράδυ, με ακρίβεια ρολογιού, τα εξωτερικά φώτα του ναού ανάβουν το σούρουπο. Ο ναός είναι ένας σταθερός, καθησυχαστικός φάρος, ακριβώς έξω από το παράθυρό μου.
Μία νύχτα τον περασμένο Φεβρουάριο, το γραφείο μου παρέμεινε ιδιαίτερα μισοσκότεινο μετά τη δύση του ηλίου. Καθώς κοίταξα έξω από το παράθυρο, ο ναός ήταν σκοτεινός. Τα φώτα δεν είχαν ανάψει. Ξαφνικά ένιωσα σκοτεινιασμένη. Δεν μπορούσα να δω τους οβελούς του ναού που έβλεπα φευγαλέα για χρόνια.
Το γεγονός ότι έβλεπα σκοτάδι εκεί όπου ανέμενα το φως μού θύμισε ότι μία από τις θεμελιώδεις ανάγκες που έχουμε προκειμένου να αναπτυχθούμε πνευματικώς είναι να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με την πηγή φωτός – τον Ιησού Χριστό. Είναι η πηγή της δύναμής μας, το Φως και η Ζωή του Κόσμου. Χωρίς μία δυνατή σχέση μαζί Του, αρχίζουμε να πεθαίνουμε πνευματικά. Γνωρίζοντάς το αυτό, ο Σατανάς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις εγκόσμιες πιέσεις που όλοι αντιμετωπίζουμε. Εργάζεται για να θολώσει το φως μας, να βραχυκυκλώσει τη σύνδεση, να κόψει το ρεύμα, αφήνοντάς μας μόνους στο σκότος. Αυτές οι πιέσεις είναι συνηθισμένες καταστάσεις στη θνητότητα, αλλά ο Σατανάς εργάζεται σκληρά να μας απομονώσει και να μας πει ότι είμαστε οι μόνοι που τις βιώνουμε.
Μερικοί από εμάς παραλύουν από θλίψη
Όταν μας συμβαίνουν τραγωδίες, όταν η ζωή πονάει τόσο πολύ, που δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, όταν έχουμε υποστεί κακοποίηση, όπως ο άνθρωπος στον δρόμο προς την Ιεριχώ, και έχουμε μείνει σαν νεκροί, ο Ιησούς έρχεται και ρίχνει λάδι στις πληγές μας, μας σηκώνει τρυφερά, μας οδηγεί σε ένα πανδοχείο, μας φροντίζει1. Σε εκείνους από εμάς που θρηνούν, Αυτός λέει: «Και θα ελαφρύνω… τα βάρη που έχουν τεθεί επάνω στους ώμους σας, ώστε ούτε εσείς να μην τα αισθάνεστε επάνω στην πλάτη σας, …για να ξέρετε σίγουρα ότι εγώ, ο Κύριος ο Θεός, επισκέπτομαι το λαό μου στα βάσανά τους»2. Ο Χριστός θεραπεύει πληγές.
Μερικοί από εμάς είμαστε απλώς τόσο κουρασμένοι
Ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ είπε: «Δεν χρειάζεται να τρέχουμε γρηγορότερα από όση έχουμε δύναμη… Αλλά παρ’ όλα αυτά, γνωρίζω… ότι πολλοί από εσάς τρέχετε πολύ, πολύ γρήγορα και ότι η ενέργεια και η συναισθηματική σας τροφοδότηση μερικές φορές κοντεύει να αδειάσει»3. Όταν οι προσδοκίες μάς συντρίβουν, μπορούμε να σταθούμε και να ρωτήσουμε τον Επουράνιο Πατέρα τι πρέπει να αφήσουμε. Μέρος της εμπειρίας μας στη ζωή είναι να μάθουμε τι να μην κάνουμε. Αλλά ακόμη κι αυτό, η ζωή μπορεί ενίοτε να είναι εξουθενωτική. Ο Ιησούς μας καθησυχάζει: «Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω»4.
Ο Χριστός είναι πρόθυμος να συμμετάσχει μαζί μας στον ζυγό και να σηκώσει τα βάρη μας για να τα ελαφρύνει. Ο Χριστός είναι ανάπαυση.
Μερικοί από εμάς νιώθουμε ότι δεν χωράμε στο παραδοσιακό καλούπι
Για πολλούς λόγους δεν νιώθουμε αποδεκτοί ή ικανοποιητικοί. Η Καινή Διαθήκη δείχνει τις μεγάλες προσπάθειες που έκανε ο Ιησούς για να πλησιάσει όλα τα είδη ανθρώπων: τους λεπρούς, τους φοροεισπράκτορες, τα παιδιά, τους Γαλιλαίους, τις πόρνες, τις γυναίκες, τους Φαρισαίους, τους αμαρτωλούς, τους Σαμαρείτες, τις χήρες, τους Φαρισαίους, τους Ρωμαίους στρατιώτες, τους μοιχούς, τους θρησκευτικά ακάθαρτους. Σχεδόν σε κάθε ιστορία, Εκείνος πλησιάζει κάποιον, ο οποίος δεν ήταν παραδοσιακά αποδεκτός από την κοινωνία.
Στο Κατά Λουκάν 19 λέει την ιστορία ενός αρχιτελώνη στην Ιεριχώ, που ονομαζόταν Ζακχαίος. Αυτός αναρριχήθηκε σε ένα δέντρο για να δει τον Ιησού να περνά. Ο Ζακχαίος εργαζόταν για τη ρωμαϊκή κυβέρνηση και τον θεωρούσαν διεφθαρμένο και αμαρτωλό. Ο Ιησούς τον είδε επάνω στο δέντρο και τον φώναξε, λέγοντας: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα· επειδή, σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου»5. Και όταν ο Ιησούς είδε την καλοσύνη της καρδιάς του Ζακχαίου και τα πράγματα που έκανε για τους άλλους, δέχτηκε την προσφορά του, λέγοντας: «Σήμερα έγινε σωτηρία σ’ αυτό το σπίτι, καθόσον κι αυτός είναι γιος του Αβραάμ»6.
Ο Χριστός είπε τρυφερά στους Νεφίτες: «Πρόσταξα να μη φύγει κανένας από εσάς»7. Ο Πέτρος είχε εκείνη την λαμπρή επιφοίτηση στο Πράξεις 10 όταν δήλωσε: «Ο Θεός, όμως, έδειξε σε μένα να μη λέω κανέναν άνθρωπο βέβηλον ή ακάθαρτον»8. Είναι απαράβατη προϋπόθεση για τους χριστιανούς μαθητές και τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών να δείχνουν αληθινή αγάπη ο ένας προς τον άλλο9. Ο Ιησούς απηύθυνε το ίδιο είδος πρόσκλησης σε εμάς, όπως έκανε στον Ζακχαίο: «Να, στέκομαι στη θύρα και κρούω· αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου, κι ανοίξει τη θύρα, θα μπω μέσα σ’ αυτόν, και θα δειπνήσω μαζί του κι αυτός μαζί μου»10. Ο Χριστός μας βλέπει στο δέντρο μας.
Μερικοί από εμάς γίνονται κομμάτια από ερωτήματα
Πριν από πολλά χρόνια με βάραιναν και με απασχολούσαν ερωτήματα, στα οποία δεν μπορούσα να βρω απαντήσεις. Νωρίς ένα Σάββατο πρωί είδα ένα σύντομο όνειρο. Στο όνειρο μπορούσα να δω ένα κιόσκι και κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω να σταθώ εκεί. Είχε πέντε καμάρες που το περιέβαλλαν, αλλά τα παράθυρα ήταν φτιαγμένα από πέτρα. Παραπονέθηκα στο όνειρο, δεν ήθελα να μπω μέσα γιατί ήταν τόσο κλειστοφοβικά. Τότε ήρθε στο μυαλό μου η σκέψη ότι ο αδελφός του Ιαρέδ είχε λιώσει υπομονετικά πέτρες σε καθαρό γυαλί. Το γυαλί είναι πέτρα που έχει υποστεί αλλαγή κατάστασης. Όταν ο Κύριος άγγιξε τις πέτρες για τον αδελφό του Ιαρέδ, έλαμψαν με φως μέσα στα σκοτεινά πλοία11. Ξαφνικά ήμουν γεμάτη επιθυμία να μπω μέσα στο κιόσκι, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος. Ήταν ακριβώς το μέρος –το μόνο μέρος– για μένα, που μπορούσα να «δω» πραγματικά. Τα ερωτήματα που με απασχολούσαν δεν έφυγαν, αλλά όταν ξύπνησα, πιο έντονα στο μυαλό μου ήταν το ερώτημα: Πώς θα αυξήσεις την πίστη σου, όπως ο αδελφός του Ιαρέδ, έτσι ώστε οι πέτρες σου να μετατραπούν σε φως;12
Οι θνητοί εγκέφαλοί μας είναι φτιαγμένοι για να επιζητούν κατανόηση και νόημα με σειρά και τάξη. Δεν γνωρίζω όλους τους λόγους για τους οποίους το πέπλο πάνω από αυτή τη ζωή είναι τόσο παχύ. Αυτό δεν είναι το στάδιο της αιώνιας ανάπτυξής μας όπου έχουμε όλες τις απαντήσεις. Είναι το στάδιο όπου εξελίσσουμε την βεβαιότητά μας (ή μερικές φορές την ελπίδα μας) για την ύπαρξη πραγμάτων που δεν βλέπουμε. Η βεβαιότητα έρχεται με τρόπους που δεν είναι πάντοτε εύκολοι να αναλυθούν, αλλά υπάρχει φως στο σκοτάδι μας. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι το φως, και η ζωή, και η αλήθεια του κόσμου»13. Για όσους επιζητούν την αλήθεια, μπορεί να φανεί στην αρχή ότι είναι ανόητη κλειστοφοβία από παράθυρα φτιαγμένα από πέτρα. Όμως με υπομονή και πιστές ερωτήσεις, ο Ιησούς μπορεί να μεταμορφώσει τα παράθυρά μας από πέτρα σε γυαλί και φως. Ο Χριστός είναι το φως που βλέπουμε.
Μερικοί από εμάς νιώθουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε αρκετά καλοί
Η κόκκινη βαφή της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν μόνο ζωηρόχρωμη αλλά και ανεξίτηλη, πράγμα που σήμαινε ότι το ζωηρό της χρώμα έβαφε το μαλλί και μετά δεν ξέβαφε, όσες φορές κι αν πλενόταν14. Ο Σατανάς μας κουνά σαν ραβδί αυτό το σκεπτικό: το λευκό μαλλί που βάφτηκε κόκκινο, δεν μπορεί ποτέ να ξαναγίνει λευκό. Αλλά ο Χριστός δηλώνει: «Οι δρόμοι μου είναι ψηλότεροι από τους δρόμους σας»15 και το θαύμα της χάριτός Του είναι ότι όταν μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, το κόκκινο αίμα Του μας επιστρέφει στην αγνότητα. Δεν είναι λογικό, κι όμως είναι αληθινό.
Φωτογραφία από το iStock.com/iinwibisono
«Αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν το χιόνι, αν είναι ερυθρές σαν κόκκινο, θα γίνουν σαν άσπρο μαλλί»16. Ο Κύριος λέει με έμφαση: αυτός ή αυτή που «έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του, είναι συγχωρεμένος, και εγώ, ο Κύριος, δεν τις θυμάμαι πια»17. Κατ’ ουσίαν: Ελάτε τώρα, και ας διαδικαστούμε18. Κάνατε λάθη· στερείστε τη δόξα του Θεού19. Ελάτε προς εμένα και μετανοήστε20. Δεν θυμάμαι τις αμαρτίες πια21. Μπορείτε πάλι να γιατρευτείτε22. Έχω ένα έργο για σας.23 Ο Χριστός κάνει το μαλλί λευκό.
Ποια είναι όμως τα πρακτικά βήματα; Ποιο είναι το κλειδί για την επανασύνδεση με τη δύναμη του Ιησού Χριστού, όταν αμφιταλαντευόμαστε; Ο Πρόεδρος Ράσσελ Nέλσον το είπε πολύ απλά: «Το κλειδί είναι να κάνεις και να τηρείς ιερές διαθήκες… Δεν είναι περίπλοκα τα πράγματα»24. Κάνετε τον Χριστό το κέντρο της ζωής σας25.
Εάν αισθάνεστε ότι ο φάρος της μαρτυρίας σας σβήνει και πέφτει σκοτάδι, πάρτε θάρρος. Τηρήστε τις υποσχέσεις σας στον Θεό. Κάνετε τις ερωτήσεις σας. Λειώστε με υπομονή την πέτρα για να γίνει γυαλί. Στραφείτε στον Ιησού Χριστό, ο οποίος σας αγαπά ακόμη.
Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι το φως που φέγγει στο σκοτάδι και το σκοτάδι δεν το κατάλαβε»26. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπαθεί, το σκοτάδι δεν μπορεί να εκτοπίσει αυτό το φως. Ποτέ. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι το φως Του θα είναι εκεί για σας.
Εμείς, ή οι άνθρωποι που αγαπάμε, μπορεί προσωρινά να σκοτεινιάσουμε. Στην περίπτωση του Ναού της Σωλτ Λέηκ, ο υπεύθυνος εγκαταστάσεων, ο αδελφός Βαλ Γουάιτ, πήρε σχεδόν αμέσως ένα τηλεφώνημα. Κάποιοι άνθρωποι το παρατήρησαν. Τι συνέβαινε με τα φώτα του ναού; Κατ’ αρχάς, το προσωπικό πήγε σε κάθε ηλεκτρικό πίνακα στον ναό και άναψε χειροκίνητα τα φώτα. Στη συνέχεια, αντικατέστησαν τις μπαταρίες στο αυτόματο τροφοδοτικό και τις έλεγξαν για να εντοπίσουν τη βλάβη.
Είναι δύσκολο να επαναφέρετε το φώτα μόνοι σας. Χρειαζόμαστε φίλους. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Ακριβώς όπως το προσωπικό εγκαταστάσεων του ναού, μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον με την παρουσία μας, επαναφορτίζοντας τις πνευματικές μας μπαταρίες, επιδιορθώνοντας ό,τι πήγε στραβά.
Το ατομικό μας φως μπορεί να είναι σαν ένα μόνο λαμπάκι στο δέντρο. Όμως ακόμη το μικρό μας φως λάμπει και όλα μαζί, όπως η Τεμπλ Σκουέαρ την εποχή των Χριστουγέννων, ελκύουμε εκατομμύρια ανθρώπων στον Οίκο του Κυρίου. Το καλύτερο από όλα, όπως ενθάρρυνε ο Πρόεδρος Νέλσον, είναι να φέρουμε το φως του Σωτήρα στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εμάς, με την απλή πράξη της τήρησης των διαθηκών μας. Με ποικίλους τρόπους, ο Κύριος ανταμείβει εκείνη την πράξη πίστης με δύναμη και με χαρά27.
Καταθέτω μαρτυρία ότι σας αγαπούν. Ο Κύριος γνωρίζει πόσο πολύ προσπαθείτε. Κάνετε πρόοδο. Συνεχίστε. Βλέπει όλες τις κρυφές θυσίες σας και τις μετρά προς όφελός σας και προς όφελος των ανθρώπων που αγαπάτε. Η προσπάθειά σας δεν είναι μάταιη. Δεν είστε μόνοι. Το ίδιο το όνομά Του, Εμμανουήλ, σημαίνει «μαζί μας είναι ο Θεός»28. Είναι σίγουρα μαζί σας.
Κάνετε μερικά ακόμη βήματα στο μονοπάτι της διαθήκης, ακόμα και αν είναι πολύ σκοτεινό για να δείτε πολύ μακριά. Τα φώτα θα ξανανάψουν. Καταθέτω μαρτυρία για την αλήθεια στα λόγια του Ιησού, και είναι γεμάτα με φως: «Πλησιάστε κοντά μου και εγώ θα πλησιάσω κοντά σας. Να με αναζητάτε επίμονα και θα με βρείτε. Ζητήστε και θα λάβετε. Κτυπήστε, και θα σας ανοιχτεί»29. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.