Πού θα οδηγήσει αυτό;
Κάνουμε καλύτερες επιλογές και αποφάσεις, αν κοιτάξουμε τις εναλλακτικές και συλλογισθούμε πού θα οδηγήσουν.
Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μας παροτρύνει να σκεπτόμαστε για το μέλλον. Εξηγεί τον σκοπό της θνητής ζωής και την πραγματικότητα της ζωής που ακολουθεί. Διδάσκει σπουδαίες ιδέες για το μέλλον, ώστε να καθοδηγούν τις πράξεις μας σήμερα.
Εν αντιθέσει, όλοι γνωρίζουμε άτομα που ανησυχούν μόνο για το παρόν: το δαπανούν σήμερα, το απολαμβάνουν σήμερα και δεν σκέπτονται καθόλου για το μέλλον.
Το παρόν και το μέλλον μας θα είναι ευτυχέστερα, αν λαμβάνουμε υπ’ όψιν το μέλλον. Καθώς λαμβάνουμε τρέχουσες αποφάσεις, θα πρέπει πάντοτε να ρωτούμε: «Πού θα οδηγήσει αυτό;»
Ι.
Ορισμένες αποφάσεις είναι επιλογές ανάμεσα στο να κάνουμε κάτι ή στο να κάνουμε τίποτε. Άκουσα ένα παράδειγμα αυτού του είδους επιλογής σε μία συνέλευση πασσάλου στις Ηνωμένες Πολιτείες πολλά χρόνια πριν.
Το περιβάλλον ήταν μία όμορφη πανεπιστημιόπολη. Ένα πλήθος νεαρών φοιτητών καθόταν επάνω στο χορτάρι. Ο ομιλητής που περιέγραψε αυτήν την κατάσταση είπε ότι παρακολουθούσαν έναν όμορφο σκίουρο με μία μεγάλη, φουντωτή ουρά που έπαιζε γύρω από τη βάση ενός όμορφου φυλλοβόλου δέντρου. Κάποιες φορές ήταν στο έδαφος, κάποιες φορές επάνω και κάτω και γύρω από τον κορμό. Όμως γιατί αυτό το οικείο θέαμα προσέλκυε ένα πλήθος φοιτητών;
Απλωμένος μπρούμυτα επάνω στο γρασίδι κοντά ήταν ένας ιρλανδικός σέτερ. Ήταν το αντικείμενο ενδιαφέροντος των φοιτητών και ο σκίουρος ήταν το δικό του αντικείμενο. Κάθε φορά που ο σκίουρος ήταν στιγμιαία εκτός θέασης και έκανε κύκλους γύρω από το δέντρο, ο σέτερ ήσυχα σερνόταν ήρεμα λίγα εκατοστά εμπρός και μετά έπαιρνε ξανά την εμφανώς αδιάφορη θέση του. Αυτό κρατούσε το ενδιαφέρον των φοιτητών. Ήσυχοι και ακίνητοι, η προσοχή τους ήταν επικεντρωμένη στο γεγονός του οποίου το αποτέλεσμα ήταν ολοένα και πιο εμφανές.
Τελικώς, ο σέτερ ήταν αρκετά κοντά για να πηδήξει προς τον σκίουρο και να τον πιάσει στο στόμα του. Όλοι οι φοιτητές φώναξαν δυνατά σοκαρισμένοι και εφόρμησαν και πάλεψαν για να βγάλουν το μικρό ζώο από τον σκύλο, αλλά ήταν πολύ αργά. Ο σκίουρος ήταν νεκρός.
Οποιοσδήποτε σε εκείνο το πλήθος θα μπορούσε να είχε προειδοποιήσει τον σκίουρο οποτεδήποτε, κουνώντας τα χέρια του ή φωνάζοντας, αλλά κανείς δεν το έκανε. Απλώς παρακολουθούσαν, ενώ το αναπόφευκτο αποτέλεσμα έφτανε. Κανείς δεν ρώτησε: «Πού θα οδηγήσει αυτό;» Όταν το προβλέψιμο συνέβη, όλοι έσπευσαν να αποτρέψουν το αποτέλεσμα, αλλά ήταν πολύ αργά. Ενοχές με δάκρυα ήταν το μόνο που μπορούσαν να προσφέρουν.
Αυτή η αληθινή ιστορία είναι ένα είδος παραβολής. Ισχύει σε πράγματα που βλέπουμε στη δική μας ζωή και στη ζωή και τις συνθήκες γύρω μας. Καθώς βλέπουμε απειλές να έρπουν σε άτομα ή πράγματα που αγαπούμε, έχουμε την επιλογή να μιλήσουμε ή να δράσουμε ή να παραμείνουμε σιωπηλοί. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε: «Πού θα οδηγήσει αυτό;» Ενώ οι συνέπειες είναι άμεσες και σοβαρές, δεν μπορούμε να μην κάνουμε τίποτε. Θα πρέπει να ηχήσουμε κατάλληλες προειδοποιήσεις ή να υποστηρίξουμε κατάλληλες προσπάθειες αποφυγής, ενώ υπάρχει ακόμη χρόνος.
Οι αποφάσεις που μόλις περιέγραψα ενέχουν επιλογές ανάμεσα στο να αναλάβουμε κάποια δράση ή στο να μην αναλάβουμε καμία δράση. Πιο κοινές είναι εκείνες οι επιλογές ανάμεσα στη μία ή την άλλη δράση. Αυτές περιλαμβάνουν επιλογές ανάμεσα στο καλό ή το κακό, αλλά πιο συχνά είναι επιλογές ανάμεσα σε δύο καλά. Κι εδώ επίσης είναι επιθυμητό να ρωτήσουμε πού θα οδηγήσει αυτό. Κάνουμε πολλές επιλογές ανάμεσα σε δύο καλά, που συχνά έχουν να κάνουν με το πώς δαπανούμε τον χρόνο μας. Δεν υπάρχει τίποτε κακό να παίζεις ένα βιντεοπαιχνίδι ή να στέλνεις γραπτά μηνύματα ή να παρακολουθείς τηλεόραση ή να μιλάς στο κινητό. Αλλά καθένα από αυτά ενέχει αυτό που αποκαλείται «κόστος ευκαιρίας», δηλαδή αν δαπανούμε χρόνο κάνοντας ένα πράγμα, χάνουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα άλλο. Είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να δείτε ότι χρειαζόμαστε να μετρούμε με περίσκεψη αυτό που χάνουμε με τον χρόνο που δαπανούμε σε μία δραστηριότητα, ακόμη κι αν είναι από μόνη της απολύτως καλή.
Πριν από λίγο καιρό έδωσα μία ομιλία με τίτλο: «Καλό, καλύτερο, κάλλιστο». Σε εκείνη την ομιλία, είπα ότι «επειδή κάτι είναι καλό δεν αποτελεί επαρκή λόγο για να το κάνουμε. Ο αριθμός των καλών πραγμάτων που μπορούμε να κάνουμε υπερβαίνει κατά πολύ τον διαθέσιμο χρόνο να τα επιτύχουμε. Ορισμένα πράγματα είναι καλύτερα από καλά και αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να προστάζουν την προτεραιότητά μας στη ζωή μας… Πρέπει να προσπεράσουμε ορισμένα καλά πράγματα, ώστε να διαλέξουμε άλλα που είναι καλύτερα ή κάλλιστα»1.
Σκεφθείτε τα πράγματα από μία μεγαλύτερη προοπτική. Ποιο είναι το αποτέλεσμα στο μέλλον μας των αποφάσεων που λαμβάνουμε στο παρόν; Θυμηθείτε τη σημασία της απόκτησης μόρφωσης, της μελέτης του Ευαγγελίου, της ανανέωσης των διαθηκών μας μεταλαμβάνοντας και της προσέλευσης στον ναό.
II.
Το «πού θα οδηγήσει αυτό» είναι επίσης σημαντικό στο να επιλέξουμε πώς χαρακτηρίζουμε ή σκεπτόμαστε για τον εαυτό μας. Κάτι πιο σημαντικό, καθένας μας είναι ένα τέκνο του Θεού με δυνητικό προορισμό αιώνιας ζωής. Κάθε άλλος χαρακτηρισμός, ακόμη και το επάγγελμα, η φυλή, τα φυσικά χαρακτηριστικά ή οι τιμές, είναι παροδικά ή ασήμαντα σε αιώνιους όρους. Μην επιλέξετε να χαρακτηρίσετε τον εαυτό σας ή να σκεφθείτε τον εαυτό σας με όρους που θέτουν όριο σε έναν στόχο για τον οποίον ενδεχομένως να πασχίζετε.
Αδελφοί μου, και αδελφές μου που μπορεί να δείτε ή να διαβάσετε ό,τι λέω εδώ, ελπίζω να ξέρετε γιατί οι ηγέτες σας δίνουν τις διδασκαλίες και τις συμβουλές που δίνουμε εμείς. Σας αγαπούμε και ο Επουράνιος Πατέρας μας και ο Υιός Του, Ιησούς Χριστός, σας αγαπά. Το σχέδιό τους για μας είναι το «μεγάλο σχέδιο της ευδαιμονίας» (Άλμα 42:8). Το σχέδιο αυτό και οι εντολές Τους και οι διατάξεις και οι διαθήκες μάς οδηγούν στη μεγαλύτερη ευτυχία και χαρά σε αυτήν την ζωή και στην επόμενη. Ως υπηρέτες του Πατέρα και του Υιού, διδάσκουμε και συμβουλεύουμε καθώς Εκείνοι μας έχουν κατευθύνει με το Άγιο Πνεύμα. Δεν έχουμε καμία άλλη επιθυμία από το να λέμε αυτό που είναι αληθινό και να σας παροτρύνουμε να κάνετε ό,τι έχουν σκιαγραφήσει Εκείνοι ως το μονοπάτι προς την αιώνια ζωή, «το μεγαλύτερο από όλα τα δώρα του Θεού» (Διδαχή και Διαθήκες 14:7).
III.
Ορίστε ένα άλλο παράδειγμα του αποτελέσματος στο μέλλον από τις επιλογές που λαμβάνουμε στο παρόν. Αυτό το παράδειγμα αφορά στην επιλογή να κάνουμε μία θυσία στο παρόν για να επιτύχουμε έναν σημαντικό μελλοντικό στόχο.
Σε μία συνέλευση πασσάλου στο Κάλι της Κολομβίας, μία αδελφή είπε πώς εκείνη και ο αρραβωνιαστικός της επιθυμούσαν να παντρευτούν στον ναό, αλλά εκείνη τη στιγμή ο πιο κοντινός ναός ήταν στο μακρινό Περού. Για πολύ καιρό αποταμίευαν τα χρήματά τους για τα εισιτήρια του λεωφορείου. Τελικώς επιβιβάσθηκαν στο λεωφορείο προς τη Μπογκοτά, όμως όταν έφθασαν εκεί, έμαθαν ότι όλες οι θέσεις στο λεωφορείο για τη Λίμα του Περού ήταν κατειλημμένες. Θα μπορούσαν να πάνε σπίτι χωρίς να έχουν παντρευτεί ή να παντρευτούν εκτός ναού. Ευτυχώς, υπήρχε μία άλλη εναλλακτική. Θα μπορούσαν να επιβιβασθούν στο λεωφορείο για τη Λίμα, αν ήταν πρόθυμοι να καθίσουν στο πάτωμα του λεωφορείου για ολόκληρη τη διαδρομή πέντε ημερών και πέντε νυχτών. Διάλεξαν να το κάνουν. Εκείνη είπε ότι ήταν δύσκολο, αν και ορισμένοι επιβάτες κάποιες φορές τους άφηναν να καθίσουν στις θέσεις τους, ούτως ώστε να τεντωθούν στο πάτωμα.
Αυτό που με εντυπωσίασε στην ομιλία της ήταν η δήλωση αυτής της αδελφής ότι ήταν ευγνώμων που εκείνη και ο σύζυγός της μπόρεσαν να πάνε στον ναό με τον τρόπο αυτόν, επειδή άλλαξε τον τρόπο που ένιωθαν για το Ευαγγέλιο και τον τρόπο που ένιωθαν για τον γάμο στον ναό. Ο Κύριος τους είχε ανταμείψει με την ανάπτυξη που έρχεται από τη θυσία. Παρατήρησε επίσης ότι το πενθήμερο ταξίδι τους προς τον ναό επέτυχε πολλά περισσότερα στην οικοδόμηση της πνευματικότητάς παρά πολλές επισκέψεις στον ναό που ήταν χωρίς θυσίες.
Στα χρόνια από τότε που έχω ακούσει εκείνη τη μαρτυρία, αναρωτιέμαι πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή εκείνου του νεαρού ζεύγους, αν είχε κάνει άλλη επιλογή – να προσπεράσουν την απαραίτητη θυσία για να παντρευτούν στον ναό.
Αδελφοί, κάνουμε αμέτρητες επιλογές στη ζωή, ορισμένες μεγάλες και ορισμένες φαινομενικώς μικρές. Κοιτάζοντας πίσω, μπορούμε να δούμε τι μεγάλη διαφορά έκαναν κάποιες από τις επιλογές μας στη ζωή μας. Κάνουμε καλύτερες επιλογές και αποφάσεις, αν κοιτάξουμε τις εναλλακτικές και συλλογισθούμε πού θα οδηγήσουν. Καθώς το κάνουμε, θα ακολουθούμε τη συμβουλή του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον να αρχίσουμε με το τέλος κατά νου2. Για μας, το τέλος είναι πάντοτε στο μονοπάτι της διαθήκης μέσω του ναού στην αιώνια ζωή, το μεγαλύτερο από όλα τα δώρα του Θεού.
Καταθέτω μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και για τα αποτελέσματα της Εξιλέωσής Του και για τις άλλες αλήθειες του παντοτινού Ευαγγελίου Του στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.