H απαρτία: Ένα μέρος που ανήκουμε
Ο Κύριος θα ήθελε να εδραιώσετε μία δυνατή απαρτία. Καθώς συγκεντρώνει τα τέκνα Του, χρειάζονται ένα μέρος που να ανήκουν και να αναπτύσσονται.
Το 2010, ο Άντρε Σεμπάκο ήταν ένας νέος άνδρας που αναζητούσε την αλήθεια. Αν και δεν είχε πει ποτέ μία εγκάρδια προσευχή πριν, αποφάσισε να δοκιμάσει. Λίγο αργότερα συνάντησε τους ιεραποστόλους. Του έδωσαν μία κάρτα προς διανομή με τη φωτογραφία του Βιβλίου του Μόρμον. Ο Άντρε αισθάνθηκε κάτι και ρώτησε εάν οι ιεραπόστολοι θα του πουλούσαν το βιβλίο. Είπαν ότι θα μπορούσε να έχει το βιβλίο δωρεάν εάν θα ερχόταν στην εκκλησία1.
Ο Άντρε παρευρέθηκε στον τότε προσφάτως δημιουργημένο κλάδο του Μοτσούντι στην Μποτσουάνα της Αφρικής, μόνος του. Αλλά ο κλάδος ήταν μία ομάδα με μεγάλη συνοχή που αποτελείτο από περίπου 40 μέλη2. Καλωσόρισαν τον Άντρε με ανοικτές αγκάλες. Διδάχθηκε τα ιεραποστολικά μαθήματα και βαπτίσθηκε. Ήταν υπέροχο!
Όμως μετά τι; Πώς θα μπορούσε ο Άντρε να παραμείνει ενεργός; Ποιος θα τον βοηθούσε να προοδεύσει κατά μήκος του μονοπατιού της διαθήκης; Μία απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι η απαρτία του της ιεροσύνης!3
Καθένας φέρων την ιεροσύνη, ανεξάρτητα από την κατάστασή του, ωφελείται από μία ισχυρή απαρτία. Νέοι μου αδελφοί που φέρετε την Ααρωνική Ιεροσύνη, ο Κύριος θα ήθελε να εδραιώσετε μία ισχυρή απαρτία, ένα μέρος που ο καθένας και όλοι οι νέοι άνδρες να αισθάνονται ότι ανήκουν, ένα μέρος όπου το Πνεύμα του Κυρίου είναι παρόν, ένα μέρος όπου όλα τα μέλη της απαρτίας είναι ευπρόσδεκτα και έχουν αξία. Καθώς ο Κύριος συγκεντρώνει τα τέκνα Του, χρειάζονται ένα μέρος που να ανήκουν και να αναπτύσσονται.
Καθένα από τα μέλη της προεδρίας της απαρτίας σας οδηγεί τον δρόμο καθώς επιζητεί έμπνευση4 και αναπτύσσει αγάπη και αδελφοσύνη μεταξύ όλων των μελών της απαρτίας. Δίνετε ειδική προσοχή σε αυτά που είναι νέα μέλη, που είναι λιγότερο ενεργά ή που έχουν ειδικές ανάγκες5. Με τη δύναμη της ιεροσύνης, οικοδομείτε μία ισχυρή απαρτία6. Και μία ισχυρή, ενωμένη απαρτία κάνει όλη την διαφορά στη ζωή ενός νέου άνδρα.
Όταν η Εκκλησία ανακοίνωσε τη νέα εστίαση με επίκεντρο το σπίτι στη μάθηση του Ευαγγελίου7, κάποιοι σκέφθηκαν για τα μέλη όπως ο Άντρε και ρώτησαν: «Τι γίνεται με τους νέους ανθρώπους που προέρχονται από μία οικογενειακή κατάσταση όπου δεν μελετούν το Ευαγγέλιο και όπου δεν υπάρχει ένα περιβάλλον να μαθαίνουν και να ζουν το Ευαγγέλιο στο σπίτι; Θα λησμονηθούν;»
Όχι! Κανένας δεν γίνεται να λησμονηθεί! Ο Κύριος αγαπά κάθε νέο άνδρα και κάθε νέα γυναίκα. Εμείς, ως φέροντες την ιεροσύνη, είμαστε τα χέρια του Κυρίου. Είμαστε οι υποστηρικτές της Εκκλησίας στις προσπάθειες με επίκεντρο το σπίτι. Όταν υπάρχει περιορισμένη υποστήριξη στο σπίτι, οι απαρτίες ιεροσύνης και άλλοι ηγέτες και φίλοι προσέχουν και υποστηρίζουν κάθε άτομο και οικογένεια όπως χρειάζεται.
Το έχω δει να γίνεται. Το έχω βιώσει. Όταν ήμουν έξι οι γονείς μου χώρισαν και ο πατέρας μου άφησε τη μητέρα μου με πέντε μικρά παιδιά. Η μητέρα μου άρχισε να εργάζεται για να μας φροντίζει. Χρειαζόταν μία δεύτερη δουλειά για ένα χρονικό διάστημα καθώς και επιπρόσθετη εκπαίδευση. Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για εκείνη για γαλούχηση. Αλλά οι παππούδες, οι θείοι, οι θείες, οι επίσκοποι και οι οικογενειακοί διδάσκαλοι συμμετείχαν για να βοηθήσουν την στοργική μου μητέρα.
Και είχα μία απαρτία. Είμαι τόσο ευγνώμων για τους φίλους μου –τους αδελφούς μου– που με αγαπούσαν και με υποστήριζαν. Η απαρτία μου ήταν ένα μέρος που ανήκα. Κάποιοι ίσως πίστευαν ότι δεν είχα μεγάλη πιθανότητα να επιτύχω στη ζωή λόγω της οικογενειακής μου κατάστασης. Ίσως να μην είχα. Αλλά οι απαρτίες ιεροσύνης άλλαξαν αυτές τις πιθανότητες. Η απαρτία μου συναθροίστηκε γύρω μου και ευλόγησε τη ζωή μου σε μεγάλο βαθμό.
Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν μεγάλη πιθανότητα να επιτύχουν στη ζωή γύρω μας. Ίσως να είμαστε όλοι ενωμένοι και να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Όμως ο καθένας από εμάς έχει μία απαρτία, ένα μέρος που μπορούμε τόσο να λάβουμε δύναμη όσο και να παράσχουμε δύναμη. Η απαρτία είναι «όλοι για έναν και ένας για όλους»8. Είναι ένα μέρος όπου εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο, υπηρετούμε άλλους και οικοδομούμε ενότητα και αδελφότητα καθώς υπηρετούμε τον Θεό9. Είναι ένα μέρος όπου συμβαίνουν θαύματα.
Θα ήθελα να σας πω για κάποια από τα θαύματα που συνέβησαν στην απαρτία του Άντρε στο Μοτσούντι. Καθώς αναφέρω αυτό το παράδειγμα, προσέξτε τις αρχές που ενδυναμώνουν κάθε απαρτία ιεροσύνης που τις εφαρμόζει.
Αφού ο Άντρε βαπτίσθηκε, συνόδευσε τους ιεραποστόλους καθώς δίδασκαν τέσσερεις άλλους νέους άνδρες, που επίσης βαπτίσθηκαν. Τώρα ήταν πέντε νέοι άνδρες. Άρχισαν να ενδυναμώνουν ο ένας τον άλλον και τον κλάδο.
Ένας έκτος νέος άνδρας, ο Τούσο, βαπτίσθηκε. Ο Τούσο διέδωσε το Ευαγγέλιο σε τρεις φίλους του και σύντομα ήταν εννέα.
Οι μαθητές του Ιησού Χριστού συχνά συγκεντρώνονταν με αυτό τον τρόπο – λίγοι κάθε φορά, όπως προσκαλούνταν από τους φίλους τους. Στα αρχαία χρόνια, όταν ο Ανδρέας βρήκε τον Σωτήρα, πήγε γρήγορα στον αδελφό του Σίμωνα και «τον έφερε στον Ιησού»10. Παρομοίως λίγο μετά που ο Φίλιππος έγινε μαθητής του Χριστού, προσκάλεσε τον φίλο του Ναθαναήλ να «έλθει και να δει»11.
Στο Μοτσούντι, ένας 10χρονος νέος άνδρας σύντομα προσχώρησε στην Εκκλησία. Οι ιεραπόστολοι βρήκαν τον 11ο. Και ο 12ος νέος άνδρας βαπτίσθηκε αφού είδε τα αποτελέσματα του Ευαγγελίου στους φίλους του.
Τα μέλη του κλάδου Μοτσούντι ενθουσιάσθηκαν. Αυτοί οι νέοι άνδρες «[μεταστρέφονταν] προς τον Κύριο, και… προσχωρούσαν στην εκκλησία»12.
Το Βιβλίο του Μόρμον έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταστροφή τους13. Ο Τούσο θυμάται: «Άρχισα να διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον… κάθε φορά που είχα ελεύθερο χρόνο στο σπίτι, στο σχολείο, παντού»14.
Ο Ορατίλε άρχισε να ενδιαφέρεται για το Ευαγγέλιο λόγω του παραδείγματος των φίλων του. Εξηγεί: «Φαίνονταν να αλλάζουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα… Σκέφθηκα ότι είχε… να κάνει με το μικρό… βιβλίο που άρχισαν να παίρνουν μαζί οπουδήποτε… στο σχολείο. Μπορούσα να δω τι καλοί άνδρες είχαν γίνει… Ήθελα επίσης να αλλάξω»15.
Και οι 12 νέοι άνδρες συγκεντρώθηκαν και βαπτίσθηκαν εντός δύο ετών μεταξύ τους. Καθένας ήταν το μόνο μέλος της Εκκλησίας στην οικογένειά του. Όμως υποστηρίχθηκαν από την οικογένειά τους της Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων του Προέδρου Ρακουέλα16, του προέδρου του κλάδου τους, του Πρεσβυτέρου και της αδελφής Τέιλορ17, ενός γηραιού ιεραποστολικού ζεύγους και άλλων μελών του κλάδου.
Ο αδελφός Τζούνιορ18, ένας ηγέτης απαρτίας, προσκαλούσε τους νέους άνδρες στο σπίτι του τα απογεύματα της Κυριακής και τους καθοδηγούσε. Οι νέοι άνδρες διάβαζαν τις γραφές μαζί και είχαν τακτικές οικογενειακές βραδιές.
Ο αδελφός Τζούνιορ τους πήγε να επισκεφθούν μέλη, ανθρώπους που διδάχθηκαν από τους ιεραποστόλους και οποιονδήποτε άλλον που χρειαζόταν επίσκεψη. Και οι 12 νέοι άνδρες στοιβάζονταν στο πίσω μέρος του φορτηγού του αδελφού Τζούνιορ. Τους άφηνε στα σπίτια σε συντροφιές δύο ή τριών και τους έπαιρνε αργότερα.
Παρόλο που οι νέοι άνδρες μόλις μάθαιναν για το Ευαγγέλιο και δεν αισθάνονταν ότι ήξεραν πολλά, ο αδελφός Τζούνιορ τους έλεγε να λένε ένα ή δύο πράγματα που ήξεραν στους ανθρώπους που επισκέπτονταν. Αυτοί οι νέοι φέροντες την ιεροσύνη δίδαξαν, προσευχήθηκαν και βοήθησαν να φυλάξουν την Εκκλησία19. Εκπλήρωσαν τις ευθύνες τους της ιεροσύνης και βίωσαν τη χαρά της υπηρέτησης.
Ο Αντρέ είπε: «Προσευχηθήκαμε μαζί, γελάσαμε μαζί, κλάψαμε μαζί και γίναμε αδέλφια»20. Στην πραγματικότητα, ονόμαζαν τους εαυτούς τους «η Μπάντα των Αδελφών».
Μαζί έθεσαν τον στόχο ότι όλοι θα υπηρετούσαν ιεραποστολές. Επειδή ήταν τα μοναδικά μέλη της Εκκλησίας στις οικογένειές τους, είχαν πολλά εμπόδια να υπερνικήσουν, αλλά βοηθούσαν ο έναν τον άλλον μέσω αυτών.
Ο ένας μετά τον άλλον, οι νέοι άνδρες έλαβαν ιεραποστολικές κλήσεις. Αυτοί που έφυγαν πρώτοι έγραψαν γράμματα στο σπίτι εκείνων που ακόμη ετοιμάζονταν και ανέφεραν εμπειρίες και τους παρότρυναν να υπηρετήσουν. Ένδεκα από τους νέους άνδρες υπηρέτησαν ιεραποστολές.
Αυτοί οι νέοι άνδρες διέδωσαν το Ευαγγέλιο στις οικογένειές τους. Μητέρες, αδελφές, αδελφοί, φίλοι, όπως επίσης και οι άνθρωποι που δίδαξαν στις ιεραποστολές τους, μεταστράφηκαν και βαπτίσθηκαν. Θαύματα συνέβησαν και πολλές ζωές ευλογήθηκαν.
Φαντάζομαι κάποιους από εσάς να σκέπτεσθε ότι ίσως τέτοιο θαύμα θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε έναν τόπο όπως η Αφρική, ένα γόνιμο έδαφος όπου η συνάθροιση του Ισραήλ επισπεύδεται. Ωστόσο, καταθέτω μαρτυρία ότι οι αρχές που εφαρμόστηκαν στον κλάδο του Μοτσούντι είναι αληθινές οπουδήποτε. Όπου και αν είσθε, η απαρτία σας μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της ενεργοποίησης και της διάδοσης του Ευαγγελίου. Ακόμη και όταν ένας μαθητής προσεγγίζει έναν φίλο, ο ένας μπορεί να γίνει δύο. Οι δύο μπορούν να γίνουν τέσσερεις. Οι τέσσερεις μπορούν να γίνουν οκτώ. Και οι οκτώ μπορούν να γίνουν δώδεκα. Οι κλάδοι μπορούν να γίνουν τομείς.
Ο Σωτήρας δίδαξε: «Όπου είναι δύο ή τρεις [ή περισσότεροι] συγκεντρωμένοι στο όνομά μου…, ιδού, εκεί είμαι εγώ ανάμεσά τους»21. Ο Επουράνιος Πατέρας προετοιμάζει τον νου και την καρδιά των ανθρώπων τριγύρω μας. Μπορούμε να ακολουθούμε προτροπές, να δημιουργούμε φιλίες, να λέμε την αλήθεια, να προσκαλούμε άλλους να διαβάσουν το Βιβλίο του Μόρμον και να τους αγαπούμε και να τους υποστηρίζουμε καθώς έρχονται να γνωρίσουν τον Σωτήρα μας.
Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από τότε που η Μπάντα των Αδελφών του Μοτσούντι άρχισε μαζί το ταξίδι της μαζί και ακόμη είναι μία ομάδα αδελφών.
Ο Κατλέο είπε: «Μπορεί να είμαστε χωριστά λόγω απόστασης, αλλά είμαστε ακόμη εδώ ο ένας για τον άλλον»22.
Είναι η προσευχή μου ότι θα δεχθούμε την πρόσκληση του Κυρίου να είμαστε ενωμένοι με Εκείνον στις απαρτίες μας της ιεροσύνης, έτσι ώστε κάθε απαρτία να μπορεί να είναι ένα μέρος που να ανήκουμε, ένα μέρος συνάθροισης, ένα μέρος που αναπτύσσεται πνευματικώς.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας και αυτό είναι το έργο Του. Δίνω μαρτυρία για αυτό στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.