Πώς θα μπορούσα να καταλάβω;
Όταν ενθέρμως, εγκαρδίως, σταθερά και ειλικρινώς επιζητούμε να μάθουμε το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να το διδάξουμε ο ένας στον άλλον, αυτές οι διδασκαλίες μπορεί να αλλάξουν καρδιές.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, τι μεγάλη χαρά είναι να είμαστε εδώ μαζί ξανά σε αυτή τη γενική συνέλευση για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών υπό τη διεύθυνση του αγαπημένου μας προφήτη, Προέδρου Ράσσελ Νέλσον. Σας καταθέτω μαρτυρία ότι θα έχουμε το προνόμιο να ακούσουμε τη φωνή του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού μέσω των διδασκαλιών όσων θα προσευχηθούν, τραγουδήσουν και μιλήσουν για τις ανάγκες της εποχής μας σε αυτήν τη συνέλευση.
Όπως κατεγράφη στο βιβλίο των Πράξεων, ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής δίδαξε το Ευαγγέλιο σε έναν Αιθίοπα, ο οποίος ήταν ευνούχος υπεύθυνος για όλους τους θησαυρούς που ανήκαν στη βασίλισσα της Αιθιοπίας1. Ενώ επέστρεφε από τη λατρεία του στην Ιερουσαλήμ, διάβασε το βιβλίο του Ησαΐα. Παρακινημένος από το Πνεύμα, ο Φίλιππος πήγε πιο κοντά του και είπε: «Άραγε, καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις;
»Και εκείνος είπε: Και πώς θα μπορούσα, αν κάποιος δεν με οδηγήσει;
»Και ο Φίλιππος, ανοίγοντας το στόμα του, και αρχίζοντας από τούτη τη γραφή ευαγγελίστηκε σ’ αυτόν τον Ιησού»2.
Η ερώτηση που έκανε αυτός ο Αιθίοπας είναι μία υπενθύμιση της θείας προσταγής που όλοι έχουμε να επιζητούμε μάθηση και να διδάσκουμε αλλήλους το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού3. Στην πραγματικότητα, στο ευρύτερο πλαίσιο της μάθησης και της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, είμαστε ενίοτε σαν τον Αιθίοπα –χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός πιστού και εμπνευσμένου δασκάλου και είμαστε ενίοτε σαν τον Φίλιππο– χρειάζεται να διδάξουμε και να ενδυναμώσουμε άλλους στη μεταστροφή τους.
Σκοπός μας καθώς επιζητούμε μάθηση και να διδάσκουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού είναι να αυξήσουμε την πίστη στον Θεό και το θείο σχέδιό Του της ευδαιμονίας και στον Ιησού Χριστό και στην εξιλεωτική θυσία Του και να επιτύχουμε διαρκή μεταστροφή. Μία τέτοια αυξημένη πίστη και μεταστροφή θα μας βοηθήσουν να συνάψουμε και να τηρήσουμε διαθήκες με τον Θεό, ενδυναμώνοντας έτσι την επιθυμία μας να ακολουθούμε τον Ιησού και παράγοντας αυθεντική πνευματική μεταμόρφωση σε εμάς – με άλλα λόγια, μεταμορφώνοντάς μας σε ένα νέο κτίσμα, όπως διδάχθηκε από τον Απόστολο Παύλο στην Προς Κορινθίους επιστολή του4. Η μεταμόρφωση αυτή θα μας φέρει μια πιο ευτυχή, παραγωγική και υγιή ζωή και θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε μία αιωνία προοπτική. Δεν συνέβη αυτό ακριβώς στον Αιθίοπα ευνούχο, αφού έμαθε για τον Σωτήρα και μεταστράφηκε στο Ευαγγέλιό Του; Η γραφή λέει ότι «πορευόταν τον δρόμο του χαίροντας»5.
Η εντολή να μάθουμε το Ευαγγέλιο και να διδάξουμε ο ένας στον άλλον δεν είναι καινούργια· επαναλαμβάνεται συνεχώς από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας6. Σε μία συγκεκριμένη περίσταση, ενώ ο Μωυσής και ο λαός του ήταν στις πεδιάδες του Μωάβ, προτού εισέλθουν στη γη της επαγγελίας, ο Κύριος τον ενέπνευσε να νουθετήσει τον λαό του σχετικά με την ευθύνη του [του λαού] να μάθει τα διατάγματα και τις διαθήκες που είχε λάβει από τον Κύριο και να τα διδάξει στους απογόνους του7, πολλοί εκ των οποίων δεν είχαν βιώσει προσωπικώς το πέρασμα της Ερυθράς Θαλάσσης ή την αποκάλυψη που δόθηκε στο Όρος Σινά.
Ο Μωυσής νουθέτησε τον λαό του:
«Τώρα, λοιπόν, Ισραήλ, άκου τα διατάγματα και τις κρίσεις, που εγώ σας διδάσκω να κάνετε, για να ζήσετε, και να μπείτε μέσα και να κληρονομήσετε τη γη, που ο Κύριος ο Θεός των πατέρων σας δίνει σε σας…
»…να τα διδάσκεις στους γιους σου, και στους γιους των γιων σου»8.
Τότε ο Μωυσής ολοκλήρωσε, λέγοντας: «Και να τηρείς τα διατάγματά του και τις εντολές του, που εγώ προστάζω σήμερα σε σένα· για να ευημερείς, εσύ και οι γιοι σου ύστερα από σένα, και για να μακροημερεύεις επάνω στη γη, την οποία ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα για πάντα»9.
Οι προφήτες του Θεού έχουν διδάξει με συνέπεια ότι θα πρέπει να μεγαλώνουμε την οικογένειά μας «με τη γαλούχηση και τη νουθεσία του Κυρίου»10 και «με φως και αλήθεια»11. Ο Πρόεδρος Νέλσον είπε προσφάτως: «Αυτήν την εποχή της αχαλίνωτης ανηθικότητας και της εθιστικής πορνογραφίας, οι γονείς έχουν την ιερά ευθύνη να διδάσκουν στα παιδιά τους τη σημασία του Θεού [και του Ιησού Χριστού] στη ζωή τους»12.
Αδελφοί και αδελφές, η προειδοποίηση του αγαπημένου προφήτη μας είναι μία περαιτέρω υπενθύμιση της ατομικής μας ευθύνης να επιζητούμε μάθηση και να διδάξουμε στην οικογένειά μας ότι υπάρχει ένας Πατέρας στους Ουρανούς, ο οποίος μας αγαπά και ο οποίος έχει αναπτύξει ένα θείο σχέδιο ευδαιμονίας για τα τέκνα Του· ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός Του, είναι ο Λυτρωτής του κόσμου και ότι η σωτηρία έρχεται από την πίστη στο όνομά Του13. Η ζωή μας πρέπει να ριζώσει επάνω στον βράχο του Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστού, κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει ατομικώς και ως οικογένειες να έχουμε τις δικές μας πνευματικές εντυπώσεις εγχαραγμένες στην καρδιά μας, βοηθώντας μας να υπομείνουμε στην πίστη μας14.
Ενδεχομένως να θυμάστε ότι δύο μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή ακολούθησαν τον Ιησού Χριστό, αφού άκουσαν τον Ιωάννη να καταθέτει μαρτυρία ότι ο Ιησούς ήταν ο Αμνός του Θεού, ο Μεσσίας. Αυτοί οι καλοί άνδρες αποδέχθηκαν την πρόσκληση του Ιησού να «[έλθουν] και [να δουν]»15 και έμειναν μαζί Του εκείνη την ημέρα. Έφθασαν στο σημείο να γνωρίσουν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού και Τον ακολούθησαν.
Ομοίως, όταν αποδεχόμεθα την πρόσκληση του Σωτήρος να «[έλθουμε] και [να δούμε]», πρέπει να παραμένουμε σε Εκείνον, βυθιζόμενοι στις γραφές, χαίροντας με αυτές, μαθαίνοντας τη διδαχή Του και πασχίζοντας να ζήσουμε με τον τρόπο που Εκείνος έζησε. Μόνον τότε θα φθάσουμε στο σημείο να γνωρίσουμε Εκείνον, τον Ιησού Χριστό, και θα αναγνωρίσουμε τη φωνή Του, γνωρίζοντας ότι καθώς ερχόμαστε σε Εκείνον και πιστεύουμε σε Εκείνον, δεν θα πεινάσουμε ούτε θα διψάσουμε ποτέ16. Θα μπορέσουμε να διακρίνουμε την αλήθεια πάντοτε, όπως συνέβη με εκείνους τους δύο μαθητές που έμειναν μαζί με τον Ιησού εκείνη την ημέρα.
Αδελφοί και αδελφές, αυτό δεν συμβαίνει κατά τύχη. Το να εναρμονιστούμε με την ανώτερη επιρροή της ευσέβειας δεν είναι απλό ζήτημα. Απαιτεί να επικαλούμαστε τον Θεό και να μάθουμε πώς να φέρουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού στο κέντρο της ζωής μας. Αν το κάνουμε, υπόσχομαι ότι η επιρροή του Αγίου Πνεύματος θα φέρει αλήθεια στην καρδιά και τον νου μας και θα δώσουμε μαρτυρία γι’ αυτήν17, διδάσκοντας τα πάντα18.
Η ερώτηση του Αιθίοπα: «Και πώς θα μπορούσα [να καταλάβω], αν κάποιος δεν με οδηγήσει;» έχει ειδική σημασία στο ευρύτερο πλαίσιο της ατομικής ευθύνης μας να θέσουμε τις αρχές του Ευαγγελίου που έχουμε μάθει σε εφαρμογή στη ζωή μας. Στην περίπτωση του Αιθίοπα, για παράδειγμα, ενήργησε επί της αληθείας που έμαθε από τον Φίλιππο. Ζήτησε να βαπτισθεί». Γνώρισε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού19.
Αδελφοί και αδελφές, οι πράξεις μας πρέπει πάντοτε να αντικατοπτρίζουν όσα μαθαίνουμε και διδάσκουμε. Πρέπει να δείξουμε τα πιστεύω μας μέσω του τρόπου που ζούμε. Ο καλύτερος δάσκαλος είναι ένα καλό πρότυπο. Η διδασκαλία αυτού που πραγματικά ζούμε μπορεί να κάνει τη διαφορά στην καρδιά όσων διδάσκουμε. Αν επιθυμούμε οι άνθρωποι, είτε είναι οικογένεια είτε όχι, να αποθησαυρίσουν με χαρά τις γραφές και τις διδασκαλίες των ζώντων αποστόλων και προφητών της εποχής μας, πρέπει να δουν την καρδιά μας να τέρπεται με αυτές. Ομοίως, αν θέλουμε να μάθουν ότι ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον είναι ο προφήτης, βλέπων και αποκαλυπτής στην εποχή μας, πρέπει να μας δουν να σηκώνουμε το χέρι μας για να τον υποστηρίζουμε και να συνειδητοποιήσουν ότι ακολουθούμε τις εμπνευσμένες διδασκαλίες του. Όπως λέει το γνωστό αμερικανικό ρητό: «Τα έργα μετρούν, όχι τα λόγια».
Ίσως κάποιοι από εσάς είστε σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, διερωτώμενοι: «Πρεσβύτερε Σοάρες, κάνω όλα αυτά και ακολουθώ αυτό το πρότυπο, τόσο ατομικώς όσο και ως οικογένεια, αλλά δυστυχώς, κάποιοι από τους φίλους ή τους αγαπημένους μου έχουν απομακρυνθεί από τον Κύριο. Τι θα πρέπει να κάνω;» Όσοι από εσάς τώρα βιώνετε αυτά τα συναισθήματα λύπης, αγωνίας και ίσως και ενοχής, παρακαλώ να ξέρετε ότι δεν έχουν χαθεί εντελώς, επειδή ο Κύριος γνωρίζει πού είναι και τα προσέχει. Θυμηθείτε, είναι τέκνα Του επίσης!
Είναι δύσκολο να καταλάβουμε όλους τους λόγους που κάποιοι παίρνουν ένα άλλο μονοπάτι. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απλώς να τους αγαπούμε και να τους εναγκαλιζόμαστε, να προσευχόμαστε για την ευημερία τους και να επιζητούμε τη βοήθεια του Κυρίου, ώστε να μάθουμε τι να κάνουμε και τι να πούμε. Να χαίρεστε μαζί τους ειλικρινώς στις επιτυχίες τους. Να είστε φίλοι τους και να επιζητείτε το καλό σε αυτούς. Δεν θα πρέπει ποτέ να τους εγκαταλείψουμε, αλλά να διατηρούμε τις σχέσεις μας. Ποτέ να μην τους απορρίπτουμε ούτε να τους κρίνουμε εσφαλμένα. Απλώς να τους αγαπούμε! Η παραβολή του ασώτου μάς διδάσκει ότι όταν τα παιδιά συνέρχονται, συχνά επιθυμούν να έλθουν σπίτι. Αν συμβεί αυτό με τους αγαπημένους σας, γεμίστε την καρδιά σας με συμπόνια, τρέξτε σε αυτούς, πέστε στην αγκάλη τους και φιλήστε τους, όπως έκανε ο πατέρας του ασώτου20.
Τελικώς, εξακολουθήστε να ζείτε μία άξια ζωή, να είστε καλό παράδειγμα προς αυτούς όσων πιστεύετε και πλησιάστε τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Ξέρει και καταλαβαίνει τις βαθιές λύπες και τους πόνους μας και θα ευλογήσει τις προσπάθειες και την αφοσίωσή σας στα αγαπημένα σας πρόσωπα, αν όχι σε τούτη τη ζωή, στην επόμενη. Να θυμάστε, αδελφοί και αδελφές, πάντοτε ότι η ελπίδα είναι σημαντικό μέρος του σχεδίου του Ευαγγελίου.
Στα πολλά χρόνια υπηρετήσεως στην Εκκλησία, έχω δει πιστά μέλη που έχουν εφαρμόσει με συνέπεια αυτές τις αρχές στη ζωή τους. Αυτή είναι η περίπτωση μίας μόνης μητέρας την οποία θα αναφέρω ως «Μαίρη». Δυστυχώς, η Μαίρη πέρασε ένα τραγικό διαζύγιο. Σε εκείνο το σημείο στον χρόνο, η Μαίρη αναγνώρισε ότι οι πιο κρίσιμες αποφάσεις της σχετικά με την οικογένειά της θα ήταν πνευματικές. Θα εξακολουθούσαν να είναι σημαντικά για εκείνη η προσευχή, η μελέτη των γραφών, η νηστεία και η προσέλευση στην εκκλησία και στον ναό;
Η Μαίρη ήταν πάντοτε πιστή και σε εκείνη την κρίσιμη συγκυρία, απεφάσισε να συνεχίσει να είναι πιστή σε αυτά που ήδη ήξερε ότι ήταν αληθινά. Βρήκε δύναμη στο «Η Οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλον τον κόσμο» που, ανάμεσα σε πολλές υπέροχες αρχές, διδάσκει ότι «οι γονείς έχουν ένα ιερό καθήκον να αναθρέψουν τα παιδιά τους με αγάπη και αρετή» και να τα διδάξουν να τηρούν πάντοτε τις εντολές του Θεού21. Αναζητούσε συνεχώς τις απαντήσεις από τον Κύριο και τις ανέφερε στα τέσσερα παιδιά της σε κάθε οικογενειακό περιβάλλον. Συζητούσαν συχνά το Ευαγγέλιο και ανέφεραν τις εμπειρίες και τις μαρτυρίες τους ο ένας στον άλλον.
Παρά τις λύπες που περνούσαν, τα παιδιά της ανέπτυξαν αγάπη για το Ευαγγέλιο του Χριστού και την επιθυμία να υπηρετήσουν και να το διαδώσουν στους άλλους. Τρία εξ αυτών υπηρέτησαν ιεραποστολές πλήρους απασχολήσεως και ο μικρότερος υπηρετεί τώρα στη Νότιο Αμερική. Η μεγαλύτερη κόρη της, την οποία γνωρίζω πολύ καλά, που είναι τώρα παντρεμένη και δυνατή στην πίστη της, ανέφερε: «Δεν ένιωσα ποτέ ότι η μαμά μάς μεγάλωσε μόνη, επειδή ο Κύριος ήταν πάντοτε στο σπίτι μας. Καθώς έδιδε τη μαρτυρία της για Εκείνον σε εμάς, καθένας μας άρχισε να στρέφεται σε Εκείνον με τα δικά μας ερωτήματα. Είμαι τόσο ευγνώμων που μας έδειξε πώς να κάνουμε το Ευαγγέλιο σημαντικό».
Αδελφοί και αδελφές, αυτή η καλή μητέρα μπόρεσε να κάνει το σπίτι της κέντρο πνευματικής μάθησης. Παρόμοια με την ερώτηση του Αιθίοπα, η Μαίρη αναρωτήθηκε πολλές φορές: «Πώς θα μπορούσαν τα παιδιά μου να μάθουν εκτός από το να τους καθοδηγεί μία μητέρα;»
Αγαπημένοι μου συνάδελφοι στο Ευαγγέλιο, καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι όταν επιζητούμε ενθέρμως, εγκαρδίως, σταθερά και ειλικρινώς να μάθουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να το διδάξουμε ο ένας στον άλλον με αληθινό σκοπό και υπό την επιρροή του Πνεύματος, αυτές οι διδασκαλίες μπορούν να μεταμορφώσουν καρδιές και να εμπνεύσουν την επιθυμία να ζούμε σύμφωνα με τις αλήθειες του Θεού.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Είναι ο Λυτρωτής και ζει. Ξέρω ότι διευθύνει την Εκκλησία Του μέσω των προφητών, βλεπόντων και αποκαλυπτών Του. Επίσης καταθέτω μαρτυρία σε εσάς ότι ο Θεός ζει, ότι μας αγαπά. Θέλει να επιστρέψουμε στην παρουσία Του – όλοι μας. Ακούει τις προσευχές τους. Δίδω τη μαρτυρία μου για αυτές τις αλήθειες στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.