۱ بنگرید، سَروَر می گوید، برکت یافته آنهایی هستند که برپایۀ فرمان های من، تنها با نظر داشتن به شُکوهِ من به این سرزمین آمده اند.

۲ زیرا آنهایی که زندگی می کنند زمین را به ارث خواهند بُرد، و آنهایی که می میرند از همۀ کارهایشان آسوده خواهند شد، و کارهایشان آنها را همراهی خواهند کرد؛ و آنها تاجی در کاخ های پدرم که برای آنها فراهم کرده ام دریافت خواهند کرد.

۳ آری، برکت یافته هستند آنهایی که پاهایشان بر سرزمین صهیون می ایستد، کسانی که مُژدۀ مرا فرمان بُرده اند؛ زیرا آنها برای پاداششان چیزهای نیک زمین را دریافت خواهند کرد، و زمین قدرت سرشار خود را پیش خواهد آورد.

۴ و بر سر آنها نیز تاجی از برکات از بالا نیز قرار داده خواهد شد، آری، و با فرمان هایی نه چندان کم، و با وحی هایی در زمانشان — آنهایی که در برابر من با ایمان و کوشا هستند.

۵ از این رو، من به آنها فرمانی می دهم، پس می گویم: تو با همۀ دلت، با همۀ توان، ذهن، و نیرویت به سَروَر خدایت مِهر بورز؛ و بنام عیسی مسیح تو به او خدمت کن.

۶ همسایه ات را آنگونه که خود را دوست داری دوست بدار. دزدی نکن؛ نه زنا کن، نه بکُش، نه هیچ چیزی مانند آن را انجام بده.

۷ برای همۀ چیزها از سَروَر خدایت سپاسگزاری کن.

۸ به سَروَر خدایت در پرهیزکاری یک قربانی، یعنی دلی شکسته و روحی پشیمان پیشکش کن.

۹ و اینکه تو خودت را از جهان کاملاً بی لکه نگه داری، به خانۀ نیایش بروی و در روز مقدّسِ من آیین شام آخر را بجا آوری؛

۱۰ زیرا همانا این روزی است که بر تو مقرّر شده تا از کارهایت آسایش یابی، و پرستش های خود را بسوی آن والامرتبه بجا آوری؛

۱۱ با این وجود عهدهای تو بایستی با پرهیزکاری در همۀ روزها و در همۀ زمان ها بجا آورده شوند.

۱۲ ولی بیاد داشته باش که در این، روزِ سَروَر، نزد برادرانت و در برابر سَروَر به گناهان خود اعتراف کرده، هدیه ها و آیین شام آخر خود را به آن والامرتبه پیشکش کنی.

۱۳ و در این روز هیچ کار دیگری نکن، تنها بگذار غذای تو با یکدلی آماده شود که روزه ات کامل باشد، یا به بیان دیگر، که شادیِ تو کامل شود.

۱۴ همانا، این روزه و نیایش است، یا به بیان دیگر، شادمانی و نیایش.

۱۵ و تا آنجایی که شما این کارها را با سپاسگزاری و با دل ها و چهره های شاد انجام دهید، نه با قهقهه، زیرا این گناه است، بلکه با دلی خوشحال و چهره ای شاد —

۱۶ همانا من می گویم، که تا آنجایی که شما اینگونه انجام دهید، کمال زمین از آن شماست، جانوران دشت و پرندگان هوا، و آنچه که بر بالای درختان می رود و بر روی زمین راه می رود؛

۱۷ آری، و گیاهان، و چیزهای خوبی که از زمین می آیند، چه برای خوراک یا پوشاک باشد، یا برای خانه، یا برای انبار، یا برای باغ میوه، با برای باغ، یا برای تاکستان؛

۱۸ آری، همۀ چیزهایی که از زمین می آیند، در زمان مناسبش، برای سودمندی و کاربرد آدمی ساخته شده اند، تا هم چشم را خوشنود کند و هم دل را خوشحال؛

۱۹ آری، برای خوراک و پوشاک، برای مَزه و بو، تا بدن را نیرومند و روح را سرزنده کند.

۲۰ و این خدا را خوشنود می کند که او همۀ این چیزها را به آدمی داده است؛ زیرا به این منظور آنها ساخته شده اند تا بکار برده شوند، با داوری، نه با زیاده رَوی نه با زور گرفتن.

۲۱ و در هیچ چیزی آدمی خدا را آزرده نمی کند، یا برعلیه هیچ چیزی غَضب او برافروخته نمی شود، مگر آنهایی که به دست داشتنِ او در همۀ چیزها اعتراف نمی کنند، و فرمان های او را فرمان نمی برند.

۲۲ بنگرید، این برپایۀ قانون و پیامبران است؛ از این رو بیش از این دربارۀ این موضوع مرا آشفته نکنید.

۲۳ ولی یاد بگیرید که کسی که کارهای پرهیزکاری می کند پاداشش را دریافت خواهد کرد، یعنی آرامش در این جهان، و زندگی جاویدان در جهانی که می آید.

۲۴ من، سَروَر، این را گفته ام، و روح مقدّس گواهی می دهد. آمین.