نوشته‌های مقدّس
اصول و پیمان ها ۱۰۲


بخش ۱۰۲

یادداشت های سازمانِ نخستین شورای عالی کلیسا، در کِرتلندِ اوهایو، ۱۷ فوریۀ ۱۸۳۴. یادداشت های اصلی توسّط ارشدان آلیور کاودری و اورسون هاید ثبت شدند. پیامبر روز بعد یادداشت ها را اصلاح کرد، و روز بعد از آن یادداشت های تصحیح شده به اتفاق آراء شورای اعظم به عنوان «یک شکل و قانون اساسی شورای اعظم» کلیسا پذیرفته شد. آیه های ۳۰ تا ۳۲، در رابطه با شورای دوازده، در ۱۸۳۵ هنگامی که این بخش برای چاپ در اصول و پیمان ها آماده می شد زیر نظر جوزف اسمیت افزوده شدند.

۱–۸، یک شورای عالی تعیین می شود تا دشواری های مهمی که در کلیسا بوجود می آیند را حل و فصل کند؛ ۹–۱۸، دستورالعمل ها برای شنیدن موارد داده می شوند؛ ۱۹–۲۳، رئیس شورا مصوبّه را ارائه می دهد؛ ۲۴–۳۴، دستورالعمل تجدید نظر ارائه می شود.

۱ این روز یک شورای عمومی شامل بیست و چهار کشیش اعظمِ در خانۀ جوزف اسمیتِ پسر گردهم آمدند، توسّط وحی، و به سازمان دادنِ شورای عالی کلیسای مسیح پرداختند، که دربرگیرندۀ دوازده کشیش اعظم، و یک یا سه رئیس آن گونه که مورد آن نیاز باشد.

۲ شورای عالی با هدف برطرف کردن دشواری های مهمی که ممکن است در کلیسا بوجود آیند توسّط وحی تعیین شد، که نتوانند توسط کلیسا یا شورای اسقف به رضایت گروه ها حل و فصل شوند.

۳ جوزف اسمیتِ پسر، سیدنی ریگدون و فردریک گرانجر ویلیامز با رأی شورا به عنوان رئیسان تأیید شدند؛ و جوزف اسمیتِ پدر، جان اسمیت، جوزف کُو، جان جانسون، مارتین هریس، جان سیمز کارتر، جِرِد کارتر، الیور کاودری، سموئیل هریسون اسمیت، اورسون هاید، سیلوِستر اسمیت، و لوک جانسون، کشیشان اعظم، با رأی متفق شورا برگزیده شدند تا شورای ثابتی برای کلیسا باشند.

۴ از گروه مشاوران نامبرده شدۀ بالا سپس پرسیده شد که آیا آنها انتصاب های خود را می پذیرند، و آیا آنها در آن وظیفه برپایۀ قانون بهشت عمل خواهند کرد، که آنها همگی پاسخ دادند که آنها انتصاب های خود را پذیرفتند، و برپایۀ فیض خدا که بر آنها عطا شد انجام وظیفه خواهند کرد.

۵ شمار تشکیل دهندۀ شورا، که به نام کلیسا و برای کلیسا در تعیین کردن مشاوران نام بُردۀ بالا رأی دادند چهل و سه نفر بود، به شرح زیر: نُه کشیش اعظم، هفده ارشد، چهار کشیش، و سیزده نفر اعضا.

۶ رأی داده شده: که شورای عالی نمی تواند بدون هفت مشاور نام بُرده شدۀ بالا قدرت عمل داشته باشد، یا اینکه جانشینان تعیین شدۀ قانونی بایستی حاضر باشند.

۷ این هفت نفر قدرت خواهند داشت تا کشیشان اعظم دیگر را تعیین کنند، کسانی که آنها شایسته و قادر در نظر بگیرند تا بجای مشاوران غایب عمل کنند.

۸ رأی داده شده: اینکه هر زمانی هر جای خالی به واسطۀ مرگ، خلع مقام به دلیل سرپیچی، یا بیرون آمدن از محدودۀ اجرایی این کلیسا، از هر کدام از گروه مشاوران نام بُرده شدۀ بالا رخ دهد، آن بایستی با نامزدی از سوی رئیس یا رئیسان پُر شود، و با رأی شورای عمومی کشیشانِ اعظم، برای این هدف گردهم آمده، تا به نام کلیسا عمل کنند، تصویب شود.

۹ رئیس کلیسا، که رئیس شورا نیز هست، با وحی تعیین می شود، و با رأی کلیسا در خدمتش تأیید می شود.

۱۰ و این برپایۀ والایی وظیفۀ او است که او بایستی مدیر اجرایی بر شورای کلیسا باشد؛ و این امتیاز وی است تا از سوی دو رئیس دیگر، تعیین شده به همان شیوه ای که او خودش تعیین شد، یاری شود.

۱۱ و در صورت غایب بودن یکی یا هر دوی آنهایی که تعیین می شوند تا او را یاری کنند، او قدرت دارد تا مدیر اجرایی بدون معاون بر شورا باشد، و در صورت غایب بودن خودش، رئیسان دیگر قدرت دارند تا بجای او مدیر اجرایی باشند، هر دو یا هر کدام از آنها.

۱۲ هر زمانی که یک شورای عالی کلیسای مسیح، برپایۀ نمونه ای که گفته شد، منظّم سازماندهی شود، آن تکلیف دوازده مشاور است تا با قرعه کشی، و بدین وسیله معلوم شود چه کسی از آن دوازده تن نخست سخن بگوید، با آغاز با شمارۀ یک و به همین گونه تا شمارۀ دوازده.

۱۳ هر زمانی این شورا تصویب شود تا روی هر پرونده ای عمل کند، دوازده مشاور بایستی در نظر بگیرند که آیا آن یک مورد دشوار است یا نه، اگر نیست، تنها دو تن از مشاوران بایستی، برپایۀ نمونۀ نوشته شدۀ بالا، بر آن سخن گویند.

۱۴ ولی اگر به نظر رسد که دشوار باشد، چهار تن بایستی تعیین شوند؛ و اگر دشوارتر باشد، شش تن؛ ولی در هیچ موردی نبایستی بیش از شش تن برای سخن گفتن تعیین شوند.

۱۵ متهم، در همۀ موارد، حق نیمی از شورا را دارد، تا از بی احترامی یا ستمگری پیشگیری شود.

۱۶ و مشاورانی که تعیین می شوند تا در برابر شورا سخن گویند بایستی پرونده را، پس از اینکه شواهد در حقیقت روشنش بررسی شدند، در برابر شورا ارائه دهند؛ و هر کسی بایستی برپایۀ برابری و دادگری سخن گوید.

۱۷ آن مشاورانی که شماره های زوج را درمی آورند، که ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۰، و ۱۲ هستند، افرادی هستند که بایستی از طرف متهم بایستند، و از بی احترامی و ستمگری پیشگیری کنند.

۱۸ در همۀ موارد اتهام زننده و متهم بایستی امتیاز سخن گفتن برای خودشان را در برابر شورا داشته باشند، پس از اینکه شواهد شنیده می شوند و مشاورانی که تعیین می شوند تا روی آن پرونده سخن گویند به گفته هایشان پایان داده باشند.

۱۹ پس از اینکه شواهد شنیده می شوند، مشاوران، اتهام زننده و متهم سخن می گویند، رئیس بایستی برپایۀ فهمی که از آن پرونده خواهد داشت حُکم دهد، و دوازده مشاور را فرا خوانَد تا همان را با رأی خودشان تصویب کنند.

۲۰ ولی اگر مشاوران باقیمانده، که سخن نگفته اند، یا هر کدام از آنها، پس از دادرسی شواهد و درخواست های بی طرفانه، اشتباهی در حکم رئیس پیدا کنند، آنها می توانند آن را آشکار کنند، و پرونده بایستی یک دادرسی دیگر داشته باشد.

۲۱ و اگر، پس از یک دادرسی دقیق دیگر، مطلب دیگری بر آن پرونده نشان داده شود، حکم بایستی برپایۀ آن تغییر یابد.

۲۲ ولی در حالتی که هیچ مطلب دیگری داده نشود، حکم نخست بایستی بماند، اکثریّت مشاوران قدرت خواهند داشت تا همان تصمیم را بگیرند.

۲۳ در صورت دشوار بودن با توجّه به اصول یا مبادی اخلاقی، اگر نگاشتۀ کافی نیست تا پرونده را برای نظر مشاوران روشن کند، رئیس می تواند نظرِ سَروَر را از طریق وحی جویا شده بدست آورد.

۲۴ کشیشان اعظم، هنگامی که خارج هستند، قدرت دارند تا شورایی را به شیوه ای که گفته شد فراخوانند و سازمان دهند، تا هنگامی که گروه ها یا یکی از آنها درخواست کرد، دشواری ها را حل و فصل کنند.

۲۵ و شورای کشیشان اعظم گفته شده قدرت خواهند داشت تا یکی از خودشان را تعیین کنند تا مدیر اجرایی بر چنین شورایی در آن زمان باشد.

۲۶ این بایستی تکلیف شورای گفته شده باشد تا، بیدرنگ، یک کپی از کارهایشان، همراه با بیاینۀ کاملی از گواهی همراه شده با حکم خودشان، را به شورای عالی دفتر ریاست اوّل کلیسا بفرستند.

۲۷ اگر گروه ها یا یکی از آنها از حکم شورای گفته شده راضی نباشد، آنها می توانند به شورای عالی دفتر ریاست اوّل کلیسا درخواست فرجام دهند، و یک دادرسی دیگر داشته باشند، پرونده ای که بایستی برپایۀ نمونۀ نوشته شدۀ پیشین، گویی هیچ حکمی داده نشده است، بررسی شود.

۲۸ این شورای کشیشان اعظم خارج تنها بایستی بر دشوارترین پرونده های امور کلیسا فراخوانده شود؛ و برای هیچ پروندۀ معمولی یا روزمره ای نبایستی نیاز باشد تا چنین شورایی فراخوانده شود.

۲۹ کشیشان اعظم در خارج یا سفر کننده در خارج قدرت دارند تا بگویند آیا نیاز به فراخواندن چنین شورایی هست یا نه.

۳۰ میان شورای عالی یا کشیشان اعظم سفر کننده در خارج، و شورای اعظم سفر کننده دربرگیرندۀ دوازده رسول در حکم هایشان تفاوتی وجود دارد.

۳۱ از حکم پیشین میتوان درخواست فرجام داد؛ ولی از حکم آخری نمی توان.

۳۲ آخری تنها می تواند در پرسش از سوی مسئولین عمومی کلیسا در صورت سرپیچی کردن فراخوانده شود.

۳۳ تصویب شد: که رئیس یا رئیسان دفتر ریاست اوّل کلیسا قدرت خواهند داشت تا تصمیم بگیرند آیا هر پرونده ای این چنین، که درخواست فرجام داده می شود، پس از بررسی درخواست فرجام و شواهد و بیانیه های همراه شده با آن، حق داشتن دادرسی دیگری را دادگرانه دارد.

۳۴ دوازده مشاور آنگاه به قرعه کشی یا رأی گیری پرداختند، تا معلوم شود چه کسی نخست سخن گوید، و در ادامه این نتیجه بود، با نامهای: ۱، الیور کاودری؛ ۲، جوزف کُو؛ ۳، سموئیل هریسون اسمیت؛ ۴، لوک جانسون؛ ۵، جان سیمز کارتر؛ ۶، سیلوِستر اسمیت؛ ۷، جان جانسون؛ ۸، اورسون هاید؛ ۹، جِرِد کارتر؛ ۱۰، جوزف اسمیتِ پدر؛ ۱۱، جان اسمیت؛ ۱۲، مارتین هریس.پس از نیایش کنفرانس پایان یافت.

آلیور کاودری،

اورسون هاید،

دفترداران