1 Dhe ndodhi që, pasi Koriantumri u shërua nga plagët, atij filluan t’i kujtoheshin ^afjalët që i kishte thënë Ethëri.

2 Ai pa se ishin vrarë nga shpata deri atëherë pothuajse dy milionë nga njerëzit e tij dhe ai filloi të pikëllohej në zemrën e tij; po, ishin vrarë dy milionë burra të fuqishëm dhe gjithashtu bashkëshortet e tyre dhe fëmijët e tyre.

3 Ai filloi të pendohej për të ligat që kishte bërë; ai filloi të kujtonte fjalët që u thanë nga goja e të gjithë profetëve dhe pa se ato u përmbushën gjer tani, fjalë për fjalë; dhe shpirti i tij u brengos dhe nuk pranoi të ngushëllohej.

4 Dhe ndodhi që ai i shkroi një letër Shizit, duke dëshiruar që ai ta kursente popullin e tij dhe ai do të hiqte dorë nga mbretëria për hir të jetës së popullit.

5 Dhe ndodhi që kur Shizi mori letrën, ai i shkroi një letër Koriantumrit, se në qoftë se do të dorëzohej, kështu që ai ta vriste me shpatën e tij, ai do t’i kursente jetën popullit.

6 Dhe ndodhi që populli nuk u pendua për paudhësitë e tij; dhe populli i Koriantumrit qe plot zemërim kundër popullit të Shizit; dhe populli i Shizit qe plot zemërim kundër popullit të Koriantumrit; prandaj populli i Shizit sulmoi popullin e Koriantumrit.

7 Dhe kur Koriantumri pa se po binte, ai iku përsëri para popullit të Shizit.

8 Dhe ndodhi që ai arriti tek ujërat e Ripliankumit, i cili i interpretuar do të thotë i madh ose përmbi të gjithë; prandaj, kur arritën te këto ujëra, ata ngritën çadrat e tyre; dhe Shizi gjithashtu ngriti çadrat e tij afër tyre; dhe kështu të nesërmen filluan të luftonin.

9 Dhe ndodhi që ata bënë një luftë jashtëzakonisht të rreptë, gjatë së cilës Koriantumri u plagos përsëri dhe i ra të fikët nga humbja e gjakut.

10 Dhe ndodhi që ushtritë e Koriantumrit sulmuan ushtritë e Shizit dhe i mundën ato dhe bënë që ata të iknin para tyre; dhe ata ikën nga jugu dhe ngritën çadrat e tyre në një vend të quajtur Ogath.

11 Dhe ndodhi që ushtria e Koriantumrit ngriti çadrat afër kodrës Ramah; dhe ishte e njëjta kodër ku ati im, Mormoni, kishte ^afshehur analet për Zotin, të cilat ishin të shenjta.

12 Dhe ndodhi që ata mblodhën tok të gjithë njerëzit që nuk ishin vrarë, mbi të gjithë faqen e dheut me përjashtim të Ethërit.

13 Dhe ndodhi që Ethëri pa të gjitha gjërat që bëri populli; dhe ai pa se njerëzit që ishin për Koriantumrin ishin mbledhur tok në ushtrinë e Koriantumrit; dhe njerëzit që ishin për Shizin, ishin mbledhur tok në ushtrinë e Shizit.

14 Prandaj, për hapësirën e katër vjetëve ata po mblidhnin popullin tok, kështu që ata të mund të mblidhnin të gjithë që ishin mbi faqen e dheut dhe të mund të merrnin të gjithë fuqinë që ishte e mundur të merrnin.

15 Dhe ndodhi që kur të gjithë ishin mbledhur së bashku, secili në ushtrinë që donte, me bashkëshortet e tyre dhe me fëmijët e tyre—që të gjithë burra, gra dhe fëmijë të armatosur me armë lufte, me mburoja dhe me ^aparzmore, dhe me përkrenare, dhe të veshur me rroba lufte—ata u nisën për të luftuar kundër njëri-tjetrit; dhe ata luftuan tërë atë ditë dhe nuk fituan.

16 Dhe ndodhi që kur u bë natë, ata ishin të lodhur dhe u tërhoqën në kampet e tyre; dhe pasi u tërhoqën në kampet e tyre, ata filluan të ulërinin dhe të vajtonin për humbjen e të vrarëve të njerëzve të tyre; dhe kaq të mëdha qenë kujat e tyre, ulërimat dhe vajtimet e tyre, saqë ato çanë ajrin.

17 Dhe ndodhi që të nesërmen ata shkuan përsëri për të luftuar dhe e madhe dhe e tmerrshme qe ajo ditë; megjithatë ata nuk fituan dhe kur erdhi përsëri nata, ata e çanë ajrin me kujat e tyre dhe me vajtimet e tyre dhe me ulërimat e tyre për humbjen e të vrarëve të njerëzve të tyre.

18 Dhe ndodhi që Koriantumri i shkroi përsëri një letër Shizit, duke iu lutur që të mos vinte përsëri të luftonte, por të merrte mbretërinë dhe t’i kursente jetët e njerëzve.

19 Por vini re, Shpirti i Zotit, kishte pushuar së përpjekuri me ta dhe ^aSatani kishte pushtet të plotë mbi zemrat e njerëzve; pasi ata qenë dhënë pas ngurtësimit të zemrave të tyre dhe verbimit të mendjeve të tyre, kështu që ata të mund të shkatërroheshin; prandaj shkuan të luftonin përsëri.

20 Dhe ndodhi që luftuan gjithë atë ditë dhe kur ra nata, ata fjetën mbi shpatat e tyre.

21 Dhe të nesërmen luftuan, madje, derisa ra nata.

22 Dhe kur ra nata, ata ishin të ^adehur nga zemërimi, madje, si një njeri që dehet nga vera; dhe ata fjetën përsëri mbi shpatat e tyre.

23 Dhe të nesërmen luftuan përsëri; dhe kur ra nata, ata të gjithë kishin rënë nga shpata me përjashtim të pesëdhjetë e dy vetave nga njerëzit e Koriantumrit dhe gjashtëdhjetë e nëntë nga njerëzit e Shizit.

24 Dhe ndodhi që atë natë ata fjetën mbi shpatat e tyre dhe të nesërmen luftuan përsëri; dhe ata luftuan me tërë fuqinë e tyre me shpatat e tyre dhe me mburojat e tyre gjithë atë ditë.

25 Dhe kur ra nata, pati tridhjetë e dy nga njerëzit e Shizit dhe njëzet e shtatë nga njerëzit e Koriantumrit.

26 Dhe ndodhi që hëngrën dhe fjetën dhe u përgatitën për të vdekur të nesërmen. Dhe ata qenë njerëz të mëdhenj dhe të fuqishëm, për nga fuqia e njeriut.

27 Dhe ndodhi që luftuan për hapësirën e tri orëve dhe nga humbja e gjakut, atyre u ra të fikët.

28 Dhe ndodhi që kur njerëzit e Koriantumrit morën fuqi të mjaftueshme sa të mund të ecnin, qenë gati të iknin për të shpëtuar jetën; por vini re, Shizi u ngrit dhe gjithashtu njerëzit e tij; dhe ai u betua në zemërimin e tij se do ta vriste Koriantumrin ose do të mbaronte nga shpata.

29 Prandaj, ai i ndoqi nga pas dhe të nesërmen i arriti; dhe ata luftuan përsëri me shpatë. Dhe ndodhi që kur ^atë gjithë kishin rënë nga shpata, me përjashtim të Koriantumrit dhe të Shizit, vini re, Shizit i ra të fikët nga humbja e gjakut.

30 Dhe ndodhi që pasi Koriantumri u mbështet mbi shpatën e tij, që të pushonte pak, ai ia preu kokën Shizit.

31 Dhe ndodhi që pasi ia preu kokën Shizit, Shizi u ngrit mbi duart e tij dhe ra; dhe pasi u përpoq të merrte frymë, ai vdiq.

32 Dhe ndodhi që ^aKoriantumri ra përdhe dhe u bë sikurse të mos kishte jetë.

33 Dhe Zoti i foli Ethërit dhe i tha atij: Dil. Dhe ai doli dhe pa se fjalët e Zotit ishin plotësuar të gjitha; dhe ai mbaroi ^aanalin e tij; (dhe as të njëqindtën pjesë unë nuk kam shkruar) dhe ai e fshehu në një mënyrë të tillë që njerëzit e Limhit ta gjenin.

34 Tani, këto janë fjalët e fundit që janë shkruar nga ^aEthëri: Në qoftë se Zoti do që unë të ngrihem në qiell pa provuar vdekjen ose që të bëj vullnetin e Zotit në mish, nuk ka rëndësi, nëse ndodh që të shpëtohem në mbretërinë e Perëndisë. Amen.