Κεφάλαιο 19º

Ηγεσία

«Αν πρόκειται να παράσχετε μελλοντική ηγεσία για την Εκκλησία, τη χώρα [σας] και το ίδιο σας το σπίτι, πρέπει να στέκεστε σταθεροί στην πίστη, ακλόνητοι ενώπιον του κακού».

Από τη ζωή του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Ο Έζρα Ταφτ Μπένσον άρχισε να μαθαίνει να γίνεται ηγέτης στη νεανική του ηλικία. Όταν ήταν σχεδόν 13 ετών, ο πατέρας του εκλήθη να υπηρετήσει μία ιεραποστολή. Ως το μεγαλύτερο παιδί στην οικογένεια, ο Έζρα ανέλαβε πολλές ευθύνες ηγεσίας στο οικογενειακό αγρόκτημα κατά τη διάρκεια της απουσίας του πατέρα του. Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν εκλήθη στη Βρετανική Ιεραποστολή, υπηρέτησε ως πρόεδρος κλάδου και ως πρόεδρος της Συνέλευσης Νιούκασλ (παρόμοια με μία περιφέρεια σήμερα). Αργότερα, υπηρέτησε σε τρεις προεδρίες πασσάλου -- μία φορά ως σύμβουλος, μία φορά για σύντομο χρονικό διάστημα ως πρόεδρος πασσάλου και μία φορά για μεγαλύτερη περίοδο ως πρόεδρος πασσάλου. Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, εργάσθηκε σε πολλές ηγετικές θέσεις στον τομέα της γεωργίας. Επειδή έγινε ηγέτης και ειδικός στον τομέα της γεωργίας, ο Πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ τού ζήτησε να υπηρετήσει στην ανωτάτη θέση του τομέα της γεωργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επί οκτώ έτη εργάσθηκε με τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ ως υπουργός γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Προτού γίνει Πρόεδρος της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος Μπένσον υπηρέτησε επί 12 έτη ως Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων. Τα μέλη της Απαρτίας είχαν μεγάλο σεβασμό για εκείνον ως ηγέτη τους. Ο Πρεσβύτερος Μπρους ΜακΚόνκι «συχνά έλεγε στα μέλη της οικογενείας ότι δεν είχε δει ποτέ τον αντάξιο τού Προέδρου Μπένσον όσον αφορά στα διοικητικά καθήκοντα στην Εκκλησία»¹.

Στην ηγεσία του προς τους Δώδεκα, ο Πρόεδρος Μπένσον ενθάρρυνε μέλη της απαρτίας να εκφράζουν τις σκέψεις τους ανοικτά, ακόμη και αν εκείνος είχε διαφορετική άποψη. Όταν ο Πρεσβύτερος Ράσελ Νέλσον ήταν καινούργιο μέλος της απαρτίας, νόμιζε ίσως ότι δεν θα έπρεπε να λέει τη γνώμη του. «Όμως [ο Πρόεδρος Μπένσον] δεν το ήθελε αυτό», είπε. «Στην πραγματικότητα, αν ήμουν σιωπηλός σε κάτι, με έπειθε να μοιράζομαι τις σκέψεις μου επ’ αυτού»².

Αν και ο Πρόεδρος Μπένσον επιζητούσε τη γνώμη όλων, δεν άφηνε τις συζητήσεις να παρεκτρέπονται του θέματος. Ο Πρόεδρος Χάουαρντ Χάντερ είπε: «Ήξερε πώς να έχει ανοικτή και ειλικρινή συζήτηση με τους αδελφούς και [ήταν] εις θέσιν να την κατευθύνει και να την ελέγχει και να καταλήγει σε ομόφωνη απόφαση με όλους ενωμένους»³. Όταν «ένιωθε ότι είχε λάβει χώρα επαρκής συζήτηση, έλεγε συνήθως: “Νομίζω ότι έχουμε αρκετό άχυρο τώρα κάτω. Ας δεματιάσουμε λίγο”, αποφασίζοντας για το θέμα»⁴.

Ο Πρόεδρος Μπένσον ενδιαφερόταν για εκείνους των οποίων ηγείτο και δίδασκε με παράδειγμα. «Δεν γνωρίζω κανέναν πιο ευγενικό προς τους συνεργάτες του ή που να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ευημερία τους» είπε ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι. «Δεν ζητεί από τους άλλους να κάνουν αυτό που ο ίδιος δεν είναι πρόθυμος να κάνει, αλλά αντ’ αυτού θέτει το παράδειγμα της υπηρετήσεως να ακολουθήσουμε οι άλλοι εμείς»⁵. Ο Πρόεδρος Μπένσον ήταν επίσης αποτελεσματικός στην ανάθεση έργου προς τους άλλους, διδάσκοντας και οικοδομώντας τους πνευματικώς μέσω αυτής της διαδικασίας.

Στη γενική συνέλευση, όταν ο Πρόεδρος Μπένσον υποστηρίχθηκε ως Πρόεδρος της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ο Κύριος είχε επιλέξει και προετοιμάσει τον Πρόεδρο Μπένσον να ηγηθεί της Εκκλησίας:

«Σας δίδω τη μαρτυρία μου ότι είναι ο Κύριος εκείνος που επέλεξε τον Έζρα Ταφτ Μπένσον να γίνει μέλος του Συμβουλίου των Δώδεκα σχεδόν πριν από σαράντα τρία χρόνια. Είναι ο Κύριος που όλα αυτά τα χρόνια τον δοκίμασε και τον πειθάρχησε, τον εκπαίδευσε και τον προετοίμασε…

»Ως κάποιος που τον γνωρίζει και βρίσκεται στο πλευρό του, δίδω μαρτυρία ότι είναι ένας άνδρας με πίστη, με δοκιμασμένη ηγεσία, με βαθιά αγάπη για τον Κύριο και το έργο Του, με αγάπη για τους υιούς και τις θυγατέρες του Θεού παντού. Είναι ένας άνδρας με αποδεδειγμένη ικανότητα»⁶.

Ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον και οι σύμβουλοί του στην Πρώτη Προεδρία: Ο Πρόεδρος Γκόρντον Χίνκλι (αριστερά) και ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον (δεξιά),

Διδασκαλίες του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Οι αποτελεσματικοί ηγέτες στέκονται σταθεροί στην πίστη και θέτουν το καλό παράδειγμα.

Η δύναμη της ηγεσίας του Χριστού μεγάλωσε από τη δυσκολία του παραδείγματός Του. Η ξεκάθαρη κλήση Του ήταν: «Έλα, ακολούθα με!» …[Η επιτυχία Του στην απόκτηση] της αφοσιώσεως των ανθρώπων σε αρχές χρηστότητος βασίζονταν στην αγάπη ως τον μεγάλο κινητήριο παράγοντα. Μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι θείες ιδιότητες στον καθέναν από εμάς, που απαιτούν έκφραση, μπορούν να γίνουν ένδοξη ζωντανή πραγματικότητα. Το παράδειγμά Του εξακολουθεί ως η μεγαλύτερη ελπίδα και δύναμη της ανθρωπότητος⁷.

Αν πρόκειται να παράσχετε μελλοντική ηγεσία για την Εκκλησία, τη χώρα [σας] και το ίδιο σας το σπίτι, πρέπει να στέκεστε σταθεροί στην πίστη, ακλόνητοι ενώπιον του κακού και, όπως είπε ο Παύλος: «Ντυθείτε την πανοπλία τού Θεού, για να μπορέσετε να σταθείτε ενάντια στις μεθοδείες τού διαβόλου· επειδή, η πάλη μας δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις αρχές, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες τού σκότους τούτου τού αιώνα, ενάντια στα πνεύματα τής πονηρίας στα επουράνια». (Προς Εφεσίους 6:11–12)⁸.

Οι νέοι μας χρειάζονται λιγότερη κριτική και περισσότερα καλά παραδείγματα. Είστε τα καλά παραδείγματα στα οποία θα αναζητούν ένα πρότυπο στη ζωή, το οποίο μπορούν να ακολουθούν και στο οποίο να εμμένουν. Θα χρειασθούν την έμπνευση που μπορεί να έλθει από εσάς καθώς ζείτε τη ζωή σας σύμφωνα με τις διδασκαλίες τού Ευαγγελίου⁹.

Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στην αποτελεσματική ηγεσία.

Ταπεινοφροσύνη

Ένα από τα χαρακτηριστικά της μεγάλης ηγεσίας πάντοτε ήταν και θα είναι πάντοτε το ταπεινό πνεύμα¹⁰.

Πνευματική δύναμη

Η πνευματική δύναμη προάγει τον θετικό τρόπο σκέψεως, θετικά ιδανικά, θετικές συνήθειες, θετικές στάσεις και θετικές προσπάθειες. Αυτές είναι οι αρετές που προάγουν τη σοφία, τη σωματική και τη διανοητική ευημερία και την ενθουσιώδη αποδοχή και ανταπόκριση από τους άλλους¹¹.

Μόνον οι ηθικώς υγιείς έχουν την ικανότητα να ανυψώνουν και να ενθαρρύνουν αλλήλους σε μεγαλύτερη υπηρέτηση, σε μεγαλύτερα επιτεύγματα, σε μεγαλύτερη δύναμη¹².

Η έμπνευση είναι ουσιώδης για να ηγείται κάποιος ορθώς. …Πρέπει να έχουμε το πνεύμα της έμπνευσης είτε διδάσκουμε (Δ&Δ 50:13–14) είτε διαχειριζόμαστε τις υποθέσεις της βασιλείας (Δ&Δ 46:2)¹³.

Δεν υπάρχει κανένα ικανοποιητικό υποκατάστατο του Πνεύματος¹⁴.

Γνώση

Ο αυθεντικός ηγέτης προσπαθεί να παραμένει καλά πληροφορημένος. Είναι ένα άτομο που ενεργεί επί των αρχών παρά επί της αποτελεσματικότητας. Προσπαθεί να μάθει από όλη την ανθρώπινη εμπειρία μετρημένη έναντι των αποκεκαλυμμένων αρχών της θείας σοφίας¹⁵.

Ένας εκ των καλύτερων τρόπων να καταλάβουν οι ηγέτες τις ορθές αρχές είναι να έχουν πλήρη γνώση και κατανόηση των γραφών και του κατάλληλου εγχειριδίου. Οι περισσότερες περιπτώσεις έχουν ήδη προκύψει προηγουμένως, ίσως πολλές φορές, και έχουν ήδη προσδιορισθεί η τακτική και η διαδικασία για τον χειρισμό του προβλήματος. Είναι πάντοτε συνετό, συνεπώς, να ανατρέχουμε στις υπάρχουσες γραπτές οδηγίες και την τακτική της εκκλησίας επί ερωτημάτων που εγείρονται και να είμαστε εξοικειωμένοι με αυτές¹⁶.

Οι ηγέτες συμβουλεύονται να μελετούν τις διδαχές της Εκκλησίας, ούτως ώστε να είναι εις θέσιν να αντιπροσωπεύουν επαρκώς τις διδαχές μας στους άλλους. Για να χρησιμοποιήσω τη φρασεολογία του Αποστόλου Παύλου, αναμένουμε από εσάς να είστε «εργάτη[ς] που δεν έχει το παραμικρό να ντρέπεται» (Προς Τιμόθεον Β΄ 2:15)¹⁷.

Αφοσίωση

Ένας καλός ηγέτης αναμένει αφοσίωση. Και εκείνος με τη σειρά του δίδει την αφοσίωσή του. Υποστηρίζει αυτούς στους οποίους έχει δώσει μια δουλειά. Η αφοσίωση εκτείνεται σε ζητήματα πέραν της κλήσεως του καθήκοντος. Είναι αφοσιωμένος, όταν έρχονται οι τιμές σε αυτούς με τους οποίους υπηρετεί. Περηφανεύεται με την επιτυχία τους. Δεν απορρίπτει, αν δεν συσκεφθεί με εκείνον του οποίου την απόφαση απορρίπτει. Δεν φέρνει σε αμηχανία έναν συνεργάτη ενώπιον άλλων. Είναι ειλικρινής και ανοικτός μαζί του¹⁸.

Ενότητα

Υπάρχει «ενότητα που απαιτείται από το νόμο τού σελέστιου βασιλείου. Και η Σιών δεν μπορεί να οικοδομηθεί παρά μόνο αν είναι μέσω των αρχών τού νόμου τού σελέστιου βασιλείου». (Δ&Δ 105:4–5.) Ανάμεσα στις απαιτούμενες αρχές και γνωρίσματα, είναι η ενότητα νου και καρδιάς. «Σας λέω, να είστε ένα. Και αν δεν είστε ένα δεν είστε δικοί μου» είναι η παραγγελία του Σωτήρος προς τη σύγχρονη Εκκλησία Του (Δ&Δ 38:27, Κατά Ιωάννην 17:20–23). Πουθενά δεν είναι αυτή η προϋπόθεση πιο ουσιώδης παρά ανάμεσα σε όσους Εκείνος έχει καλέσει να προεδρεύουν σε όλη τη βασιλεία Του¹⁹.

Αγάπη και εκφράσεις εμπιστοσύνης

Η αγάπη για τους ανθρώπους είναι ουσιώδης στην αποτελεσματική ηγεσία. Αγαπάτε αυτούς με τους οποίους εργάζεστε; Συνειδητοποιείτε ότι η αξία των ψυχών είναι μεγάλη στα μάτια του Θεού (βλέπε Δ&Δ 18:10); Έχετε πίστη στους νέους; Πιάνετε τον εαυτό σας να εξαίρει τις αρετές τους, να τους επαινείτε για τα επιτεύγματά τους; Ή έχετε μία επικριτική στάση απέναντί τους λόγω των λαθών τους²⁰;

Ακόμη πιο δύσκολο από την επίκριση να αντέξουμε, ενίοτε, είναι η έλλειψη λόγων από τον ηγέτη μας για το έργο στο οποίο έχουμε ανατεθεί. Μικρά σχόλια ή σημειώσεις, τα οποία είναι ειλικρινή και συγκεκριμένα, είναι σπουδαία είδη ενθάρρυνσης κατά μήκος της οδού²¹.

Γνωρίζουμε… ότι ο χρόνος τον οποίον δαπανά ο ηγέτης σε προσωπική επαφή με μέλη, είναι πιο παραγωγικός από τον χρόνο που δαπανάται σε συγκεντρώσεις και διοικητικά καθήκοντα. Η προσωπική επαφή είναι το κλειδί της μεταστροφής τού μη ενεργού μέλους²².

Ειδικώς στην Εκκλησία, το να ζητούμε παράγει καλύτερα αποτελέσματα από το να διατάζουμε -- επίσης σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Να θυμάστε να λέτε γιατί. Ελέγξτε την πρόοδο αργότερα για να δείτε πώς πάνε τα πράγματα. Δείξτε εκτίμηση, όταν οι άνθρωποι εκπληρώνουν οδηγίες καλά. Εκφράστε πεποίθηση, όταν μπορεί να γίνει εντίμως. Όταν τα κάνατε θάλασσα με κάτι, είναι καλό να ελέγξετε πάλι και να ανακαλύψετε πού κάνατε λάθος -- και μη φοβηθείτε να παραδεχθείτε ότι κάνατε λάθος. Θυμηθείτε, οι άνθρωποί μας είναι εθελοντές, εργάτες με τη θέλησή τους. Αγαπούν επίσης τον Κύριο και το έργο Του. Να τους αγαπάτε. Να τους εκτιμάτε. Όταν μπαίνετε σε πειρασμό να επιπλήξετε έναν συνεργάτη, μην το κάνετε. Αντ’ αυτού αποδεχθείτε την πρόσκλησή μου να τους κτυπήσετε ελαφρώς στην πλάτη για να τους ενθαρρύνετε. Τα τέκνα του Πατέρα μας σε όλον τον κόσμο είναι ουσιαστικώς καλά. Εκείνος τα αγαπά. Και εμείς θα πρέπει να τα αγαπούμε²³.

Δεν αρέσει στους ανθρώπους να εξαναγκάζονται να κάνουν οτιδήποτε, ακόμη και αν είναι για το καλό τους. Όμως οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στην αποτελεσματική ηγεσία²⁴.

Οι καλοί ηγέτες κάνουν αναθέσεις συνετώς.

Το παράδειγμα τής ανάθεσης τού Σωτήρος

Τα ίδια τα θεμέλια του κόσμου ετέθησαν από ανατεθείσα εξουσία. Πολλές φορές ο Ιησούς υπενθύμισε στους ανθρώπους ότι η αποστολή Του επάνω στη γη ήταν μία αποστολή μέσω ανατεθειμένης εξουσίας. Η αποκατάσταση της Εκκλησίας Του είχε τις απαρχές της με ανατεθειμένη εξουσία.

Μιλώντας στους Ιουδαίους, στη συναγωγή, ο Ιησούς τούς είπε ότι του είχε ανατεθεί από τον Πατέρα Του: «Επειδή, κατέβηκα από τον ουρανό, όχι για να κάνω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με απέστειλε» (Κατά Ιωάννην 6:38)²⁵.

Ο Ιησούς μάς δίδει το κύριο παράδειγμα της καλής διοικήσεως μέσω της κατάλληλης ανάθεσης. …Πολλοί από τους ανατεθειμένους ιεραποστόλους Του ταξίδευαν χωρίς βαλάντιο και χωρίς ταγάρι. Πολλοί υπέφεραν μεγάλες δυσχέρειες κατά την εκπλήρωση των οδηγιών Του. Ορισμένοι υπέστησαν σκληρό θάνατο στην υπηρέτησή Του. Όμως οι ανατεθειμένοι μαθητές Του πρόβαλλαν στον κόσμο τολμηροί σαν λιοντάρια μέσα από την προσταγή Του. Επέτυχαν πράγματα που δεν είχαν ποτέ ονειρευτεί. Κανένας ηγέτης δεν παρακίνησε ποτέ άνδρες και γυναίκες όπως έκανε Εκείνος²⁶.

Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού οικοδομεί ηγέτες μέσα από το να συμπεριλαμβάνει ανθρώπους ανατεθειμένους μέσω εξουσίας. Όταν ο [Ιησούς] ήταν επάνω στη γη, κάλεσε δώδεκα αποστόλους να τον βοηθήσουν στη διοίκηση της εκκλησίας. Κάλεσε επίσης τους εβδομήκοντα. Έκανε αναθέσεις [σε] άλλους. Δεν επρόκειτο να είναι θεατές στην εκκλησία του. Όλοι συμμετείχαν στο να βοηθήσουν να οικοδομηθεί η βασιλεία. Και καθώς οικοδομούσαν τη βασιλεία, οικοδομούσαν πνευματικώς τον εαυτό τους.

Ο Ιησούς σκόπευε να υπερυψώσει τα άτομα…

Ο Ιησούς σκόπευε να κάνει κάθε άνθρωπο βασιλέα, να τον οικοδομήσει πνευματικώς σε ηγεσία στην αιωνιότητα. Εκείνη την αξιομνημόνευτη νύκτα, ύστερα από τον μυστικό δείπνο, είπε στους Δώδεκα: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, όποιος πιστεύει σε μένα, τα έργα που εγώ κάνω, θα κάνει κι εκείνος, και μεγαλύτερα απ’ αυτά θα κάνει· επειδή, εγώ πηγαίνω προς τον Πατέρα μου». (Κατά Ιωάννην 14:12.) Μέσω αναθέσεως, ο Ιησούς επιθυμούσε να ανυψώσει, παρά να καταπιέσει, τα άτομα. Και σε όλη την Εκκλησία σήμερα, άνδρες και γυναίκες μεγαλώνουν σε πνευματικό ηθικό ανάστημα μέσα από τις θέσεις που τους έχουν ανατεθεί²⁷.

Κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας Του, ο Ιησούς Χριστός ανέθεσε εξουσία στους Δώδεκα Αποστόλους Του.

Κάνοντας αναθέσεις στις οργανώσεις μας

Καλή διαχείριση σημαίνει ανάθεση εξουσίας. Η ανάθεση μέρους του φόρτου εργασίας βοηθά εσάς και την οργάνωσή σας. Η αποτελεσματική διαχείριση είναι η ικανότητα να αναθέτετε σε άλλους να φέρουν εις πέρας το έργο²⁸.

Η συνετή ανάθεση απαιτεί προετοιμασία με προσευχή, όπως και η αποτελεσματική διδασκαλία ή το κήρυγμα. Ο Κύριος το διευκρινίζει αυτό με τα εξής λόγια: «Και το Πνεύμα θα σας δοθεί με την προσευχή τής πίστης. Και αν δε λάβετε το Πνεύμα να μη διδάσκετε» (Δ&Δ 42:14). Και θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, δεν θα κάνετε αναθέσεις χωρίς το Πνεύμα²⁹.

Ένας συνετός διαχειριστής στην Εκκλησία σήμερα δεν προσπαθεί να κάνει μόνος του τη δουλειά, δίδοντας την εντύπωση ότι κανείς άλλος δεν έχει τα προσόντα. Καθώς κάνει αναθέσεις, θα δώσει τη διαβεβαίωση ότι εκείνος ο οποίος έχει λάβει ανάθεση, έχει την πλήρη υποστήριξή του³⁰.

Όταν δοθεί ευθύνη, ο ηγέτης δεν ξεχνά το άτομο που έχει λάβει την ανάθεση ούτε την ανάθεσή του. Ακολουθεί με ενδιαφέρον, αλλά δεν ελέγχει κάθε λεπτομέρεια του έργου ενός ατόμου. Δίνει συγκεκριμένα εγκώμια, όταν αυτά τα αξίζει. Δίνει χρήσιμη ενθάρρυνση, όταν χρειάζεται. Όταν αισθανθεί ότι η δουλειά δεν γίνεται και χρειάζεται αλλαγή, ενεργεί με θάρρος και σταθερότητα αλλά με καλοσύνη. Όταν ολοκληρωθεί η θητεία σε μία θέση, δίδει αναγνώριση και ευχαριστίες³¹.

Κανένας συνετός ηγέτης δεν πιστεύει ότι όλες οι καλές ιδέες προέρχονται από αυτόν. Επιζητεί προτάσεις από αυτούς των οποίων ηγείται. Τους αφήνει να αισθάνονται ότι αποτελούν σημαντικό μέρος στη λήψη αποφάσεων. Τους αφήνει να αισθάνονται ότι φέρουν εις πέρας τις δικές τους πολιτικές, όχι τη δική του³².

Οι ηγέτες της Εκκλησίας είναι όργανα στα χέρια του Θεού και θα πρέπει να επιζητούν το Πνεύμα, όταν ηγούνται άλλων και τους οικοδομούν πνευματικώς.

Στην Εκκλησία σήμερα ένας ηγέτης γενικώς εκτελεί αυτά που αναμένει πραγματικά. Χρειάζεται να έχει μεγάλες προσδοκίες. Θα πρέπει να διαβεβαιώσει αυτούς στους οποίους δίδει αναθέσεις ότι στην υπηρεσία του Κυρίου έχουν ακόμη μεγαλύτερες δυνάμεις απ’ ό,τι στις κανονικές ευθύνες. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αποτυχία στο έργο του Κυρίου, όταν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Δεν είμαστε παρά όργανα· αυτό είναι το έργο του Κυρίου. Αυτή είναι η εκκλησία Του, το σχέδιο του Ευαγγελίου Του. Αυτά είναι τα τέκνα Του με τα οποία εργαζόμαστε. Δεν θα επιτρέψει να αποτύχουμε, αν κάνουμε αυτό που μας αναλογεί. Θα μας μεγαλύνει ακόμη και πέραν των ταλέντων και ικανοτήτων μας, όταν είναι απαραίτητο. Αυτό το γνωρίζω³³.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι… η Εκκλησία… δεν είναι ο επιχειρηματικός κόσμος. Η επιτυχία της υπολογίζεται με όρους ψυχών που σώθηκαν, όχι σε κέρδος και σε απώλεια. Ασφαλώς, χρειάζεται να είμαστε αποτελεσματικοί και παραγωγικοί, αλλά χρειάζεται επίσης να εξακολουθούμε να εστιάζουμε σε αιώνιους αντικειμενικούς στόχους. Να προσέχετε όσον αφορά στην επιβολή κοσμικών μεθόδων και ορολογίας σε ιερές λειτουργίες της ιεροσύνης. Να θυμάστε ότι οι λογικές διαδικασίες επιλύσεως προβλημάτων, αν και χρήσιμες, δεν θα είναι αποκλειστικώς επαρκείς στο έργο της βασιλείας. Το έργο του Θεού πρέπει να γίνεται με πίστη, προσευχή και με το Πνεύμα «και αν είναι με κάποιον άλλο τρόπο δεν είναι από τον Θεό» (Δ&Δ 50:18)³⁴.

Ολόκληρος ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να οικοδομεί πνευματικώς άνδρες και γυναίκες που θα είναι ευσεβείς σε στάση και στα γνωρίσματά τους και στα ιδανικά τους³⁵.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Μπένσον δίδαξε ότι οι ηγέτες θα πρέπει να θέτουν χρηστό παράδειγμα (βλέπε τμήμα 1). Γιατί είναι το παράδειγμα τέτοια δυνατή επιρροή; Πώς σας έχουν επηρεάσει τα χρηστά παραδείγματα των ηγετών;
Μελετήστε τα χαρακτηριστικά των καλών ηγετών που επεξηγούνται στο τμήμα 2. Γιατί νομίζετε ότι οι άνθρωποι «ανταποκρίνονται σε [τέτοια] ηγεσία»; Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε, για να αναπτύξετε αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ο Πρόεδρος Μπένσον δίδαξε ότι οι ηγέτες της Εκκλησίας θα πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμα του Σωτήρος ως αναθέτοντος (βλέπε τμήμα 3). Πώς η ανάθεση βοηθά στην οικοδόμηση της βασιλείας του Θεού; Με ποιους τρόπους έχετε επωφεληθεί από ευθύνες που σας έχουν ανατεθεί;
Πώς θα μπορούσε η υπηρέτησή μας στην Εκκλησία να αλλάξει καθώς θυμόμαστε ότι «αυτό είναι το έργο του Κυρίου» και ότι «αυτά είναι τα τέκνα Του με τα οποία εργαζόμαστε»; (Βλέπε τμήμα 4.) Τι βιώσατε, όταν ενεργήσατε ως όργανο στα χέρια του Κυρίου, για να βοηθήσετε άλλους ανθρώπους;

Σχετικές γραφές

Έξοδος 18:13–26, Κατά Ματθαίον 5:13–16, Κατά Λουκάν 22:31–32, Άλμα 17:1–11, Δ&Δ 38:23–27

Βοήθεια διδασκαλίας

«Τα άτομα επηρεάζονται, όταν αναγνωρίζεται η συνεισφορά τους. Θα μπορούσατε να καταβάλετε μία ειδική προσπάθεια να αναγνωρίζετε τα σχόλια κάθε ατόμου και, ει δυνατόν, να καταστήσετε τα σχόλια μέρος των συζητήσεων τής τάξεως» (Teaching, No Greater Call [1999], 35–36).