Κεφάλαιο 18º

Προσέχετε την υπερηφάνεια

«Η υπερηφάνεια είναι η παγκόσμια αμαρτία, η μεγάλη φαυλότητα. Το αντίδοτο της υπερηφάνειας είναι η ταπεινοφροσύνη».

Από τη ζωή του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Στην πρώτη του ομιλία γενικής συνελεύσεως ως Προέδρου της Εκκλησίας, ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον δίδαξε για διαφορές μεταξύ της υπερηφάνειας και της ταπεινοφροσύνης:

«Η υπερηφάνεια δεν σέβεται τον Θεό και δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό που είναι σωστό. Λοξοκοιτάζει τον άνθρωπο και αμφισβητεί ποιος έχει δίκιο…

»Η υπερηφάνεια χαρακτηρίζεται από το “Τι θέλω από τη ζωή;” παρά από το “Τι θα ήθελε ο Θεός να κάνω με τη ζωή μου;” Είναι το ατομικό θέλημα όπως αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού. Είναι ο φόβος του ανθρώπου επί του φόβου του Θεού.

»Η ταπεινοφροσύνη ανταποκρίνεται στο θέλημα του Θεού -- στον φόβο των κρίσεών Του και στις ανάγκες των γύρω μας. Στους υπερήφανους, το χειροκρότημα του κόσμου είναι αυτό που θέλουν να ακούν· στους ταπεινούς, το χειροκρότημα των ουρανών ζεσταίνει την καρδιά τους»¹.

Αυτές οι διδασκαλίες ήσαν οικείες στους άνδρες που είχαν υπηρετήσει με τον Πρόεδρο Μπένσον στην Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων. Ήξεραν ότι ως Πρόεδρος της απαρτίας τους, ποτέ δεν ανησυχούσε για τις προσωπικές του απόψεις -- μόνον για να μαθαίνει και να ακολουθεί το θέλημα του Θεού. Ο Πρόεδρος Μπόιντ Πάκερ, ο οποίος αργότερα υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, είπε για την προσέγγιση του Προέδρου Μπένσον σε συζητήσεις, στις συγκεντρώσεις απαρτίας: «Μπορούσες να διαφωνείς με τον Πρόεδρο Μπένσον χωρίς να ανησυχείς ότι υπήρχε κάτι το προσωπικό σε αυτό. Είχαμε ολόκληρες συζητήσεις επί θεμάτων χωρίς να ανησυχούμε ποια θα μπορούσε να είναι η άποψή του»². Ο Πρεσβύτερος Ράσελ Νέλσον, ο οποίος υπηρέτησε στην Απαρτία των Δώδεκα επί δύο χρόνια υπό την ηγεσία του Προέδρου Μπένσον, είπε: «Σε οποιαδήποτε εκτίμηση, ακόμη και αν δεν ήταν δική του γνώμη, ο Πρόεδρος Μπένσον μετρούσε μία κατάσταση έναντι μόνον ενός προτύπου -- Τι είναι το καλύτερο για τη βασιλεία; Αν σήμαινε ότι ορισμένα πράγματα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά απ’ ό,τι θα έκανε εκείνος, έστω. Ήθελε μόνον το καλύτερο για τη βασιλεία»³.

Ως κυβερνητικός ηγέτης, ο Πρόεδρος Μπένσον ήταν εξίσου αφοσιωμένος στο να κάνει αυτό που ήταν καλύτερο για τη βασιλεία του Θεού. Όταν υπηρετούσε ως υπουργός γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, έλαβε πολύ «έπαινο του κόσμου»⁴, μαζί με πολλή, σκληρή επίκριση. Δεν επέτρεπε σε κανένα από τα δύο να τον επηρεάζει. Αντιθέτως, ήταν πιστός σε μία υπενθύμιση που ελάμβανε συχνά από τη σύζυγό του, τη Φλώρα: «Μην ανησυχείς για την άποψη του κόσμου για εσένα εφόσον είσαι σωστός με τον Κύριο»⁵. Ευχαριστημένος με τον ήρεμο «έπαινο των ουρανών»⁶, πάντοτε επεδίωκε να ανταποκρίνεται στο θέλημα του Θεού.

Ο Σωτήρας, ο οποίος είναι «πράος και ταπεινός στην καρδιά» (Κατά Ματθαίον 11:29), είναι το μεγάλο μας παράδειγμα ταπεινοφροσύνης.

Διδασκαλίες του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Ο Κύριος μάς έχει προειδοποιήσει να προσέχουμε την υπερηφάνεια.

Το Διδαχή και Διαθήκες μάς λέει ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι το «χρονικό ενός λαού που έχει καταρρεύσει». (Δ&Δ 20:9.) Γιατί κατέρρευσε; Αυτό είναι ένα από τα μείζονα μηνύματα του Βιβλίου του Μόρμον. Ο Μόρμον δίδει την απάντηση στα τελικά κεφάλαια του βιβλίου, με αυτά τα λόγια: «Ιδές, η περηφάνια ετούτου τού έθνους, δηλαδή τού λαού των Νεφιτών, αποτελεί απόδειξη τού αφανισμού τους». (Μορόνι 8:27.) Και εν συνεχεία, μήπως χάσουμε το βαρυσήμαντο μήνυμα του Βιβλίου του Μόρμον από τον λαό που έχει καταρρεύσει, ο Κύριος μάς προειδοποιεί στο Διδαχή και Διαθήκες: «Φυλάγεστε από την περηφάνια, μην τύχει και γίνετε σαν τους Νεφίτες τής παλαιάς εποχής». (Δ&Δ 38:39.)

Διακαώς επιζητώ ενδιαφέρον στην πίστη και στις προσευχές σας καθώς προσπαθώ να διαχύσω φως σε αυτό το μήνυμα του Βιβλίου του Μόρμον -- την αμαρτία της υπερηφάνειας. Αυτό το μήνυμα το έφερα βαρέως στην ψυχή μου για κάμποσο καιρό. Ξέρω ότι ο Κύριος θέλει να παραδοθεί το μήνυμα αυτό τώρα.

Στο προθνητό συμβούλιο, η υπερηφάνεια ήταν αυτή που έριξε τον Εωσφόρο, «γι[ο] τής αυγής». (Νεφί Β΄ 24:12–15. Βλέπε, επίσης, Δ&Δ 76:25–27, Μωυσή 4:3.) Στο τέλος αυτού του κόσμου, όταν καθαρίσει ο Θεός τη γη με φωτιά, οι υπερήφανοι θα καούν σαν καλαμιές και οι πράοι θα κληρονομήσουν τη γη. (Βλέπε Νεφί Γ΄ 12:5, 25:1, Δ&Δ 29:9, Τζόζεφ Σμιθ-Ιστορία 1:37, Μαλαχίας 4:1.)

Τρεις φορές στο Διδαχή και Διαθήκες ο Κύριος χρησιμοποιεί τη φράση «να φυλάγεστε από την περηφάνια», συμπεριλαμβανομένης μίας προειδοποίησης προς τον δεύτερο πρεσβύτερο της Εκκλησίας, τον Όλιβερ Κάουντερυ, και προς την Έμμα Σμιθ, τη σύζυγο του Προφήτη. (Δ&Δ 23:1. Βλέπε, επίσης, 25:14, 38:39)⁷.

Το κεντρικό χαρακτηριστικό της υπερηφάνειας είναι η εχθρότητα έναντι του Θεού και των συνανθρώπων μας.

Η υπερηφάνεια είναι μία πολύ παρεξηγημένη αμαρτία και πολλοί αμαρτάνουν εν αγνοία τους. (Βλέπε Μωσία 3:11, Νεφί Γ΄ 6:18.) Στις γραφές δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ως χρηστή υπερηφάνεια -- πάντοτε θεωρείται αμαρτία. Συνεπώς, όπως και αν χρησιμοποιεί ο κόσμος τον όρο, πρέπει να καταλάβουμε πώς χρησιμοποιεί ο Θεός τον όρο, ούτως ώστε να καταλάβουμε τη γλώσσα της γραφής και να επωφεληθούμε αυτής. (Βλέπε Νεφί Β΄ 4:15, Μωσία 1:3–7, Άλμα 5:61.)

Οι περισσότεροι από μας σκεπτόμαστε την υπερηφάνεια ως εγωκεντρισμό, έπαρση, καυχησιολογία, αλαζονεία ή υπεροψία. Όλα αυτά είναι στοιχεία της αμαρτίας, αλλά η καρδιά ή ο πυρήνας ακόμα λείπουν.

Το κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της υπερηφάνειας είναι η εχθρότητα -- εχθρότητα έναντι του Θεού και η εχθρότητα έναντι των συνανθρώπων μας. Εχθρότητα σημαίνει «μίσος έναντι, έχθρα προς ή μία κατάσταση αντίθεσης». Είναι η δύναμη διά της οποίας ο Σατανάς επιθυμεί να μας κυβερνά.

Η υπερηφάνεια είναι ουσιωδώς φύσει ανταγωνιστική. Θέτουμε το θέλημά μας ενάντια στο θέλημα του Θεού. Όταν κατευθύνουμε την υπερηφάνειά μας έναντι του Θεού, είναι στο πνεύμα του «το θέλημά μου και όχι το δικό σου ας γίνει». Όπως είπε ο Παύλος, «ζητούν τα δικά τους, όχι εκείνα τού Ιησού Χριστού». (Προς Φιλιππησίους 2:21.)

Η θέλησή μας σε ανταγωνισμό με τη θέληση του Θεού επιτρέπει σε επιθυμίες, ορέξεις και πάθη να μην ελέγχονται. (Βλέπε Άλμα 38:12, Νεφί Γ΄ 12:30.)

Οι υπερήφανοι δεν μπορούν να αποδεχθούν την εξουσία του Θεού να δίνει κατεύθυνση στη ζωή τους. (Βλέπε Ήλαμαν 12:6.) Θέτουν τις αντιλήψεις τους για την αλήθεια ενάντια στη μεγάλη γνώση του Θεού, τις ικανότητές τους εναντίον της δύναμης της ιεροσύνης του Θεού, τα επιτεύγματά τους ενάντια στα ισχυρά έργα Του.

Η εχθρότητά μας προς τον Θεό παίρνει πολλές μορφές, όπως επανάσταση, σκληρότητα στην καρδιά, το να είμαστε σκληροτράχηλοι, να μην μετανοούμε, να φουσκώνουμε από καμάρι στην υπερηφάνεια, να προσβαλλόμαστε εύκολα και να αναζητούμε σημεία. Οι υπερήφανοι εύχονται ο Θεός να συμφωνούσε μαζί τους. Δεν τους ενδιαφέρει να αλλάξουν τη γνώμη τους για να συμφωνούν με εκείνη του Θεού.

Ένα άλλο σημαντικό τμήμα αυτής της κυρίαρχης αμαρτίας της υπερηφάνειας είναι η εχθρότητα έναντι των συνανθρώπων μας. Καθημερινώς μπαίνουμε σε πειρασμό να υψώνουμε τον εαυτό μας επάνω από τους άλλους και να τους μειώνουμε. (Βλέπε Ήλαμαν 6:17, Δ&Δ 58:41.)

Οι υπερήφανοι κάνουν κάθε άνθρωπο ενάντιό τους, θέτοντας τη διανόηση, τις γνώμες, τα έργα, τον πλούτο, τα ταλέντα ή οτιδήποτε άλλο εγκόσμιο επινόημα μέτρησης ενάντια στους άλλους. Με τα λόγια του Κλάιβ Στέιπλ Λιούις: «Η υπερηφάνεια δεν ευχαριστείται με το να έχει κάτι, μόνον με το να έχει περισσότερα από τον επόμενο. …Είναι η σύγκριση που σε κάνει υπερήφανο: η ευχαρίστηση να είσαι υπεράνω των υπολοίπων. Άπαξ και φύγει το στοιχείο του ανταγωνισμού, η υπερηφάνεια έχει φύγει». (Χριστιανισμός απλώς, Νέα Υόρκη: Macmillan, 1952, σελ. 109–10.)

Στο προγήινο συμβούλιο, ο Εωσφόρος έθεσε την πρότασή του σε ανταγωνισμό με το σχέδιο του Πατέρα, όπως το υποστήριξε ο Ιησούς Χριστός. (Βλέπε Μωυσή 4:1–3.) Επιθυμούσε να λάβει τιμές υπεράνω όλων των άλλων. (Βλέπε Νεφί Β΄ 24:13.) Εν ολίγοις, η υπερήφανη επιθυμία του ήταν να εκθρονίσει τον Θεό. (Βλέπε Δ&Δ 29:36, 76:28.)

Οι γραφές βρίθουν αποδεικτικών στοιχείων των σφοδρών συνεπειών της αμαρτίας της υπερηφάνειας σε άτομα, ομάδες, πόλεις και έθνη. «Η υπερηφάνεια προηγείται τού ολέθρου». (Παροιμίες 16:18.) Κατέστρεψε το έθνος των Νεφιτών και τα Σόδομα. (Βλέπε Μορόνι 8:27, Ιεζεκιήλ 16:49–50)⁸.

Οι υπερήφανοι στέκονται περισσότερο με φόβο για την κρίση των ανθρώπων παρά για την κρίση του Θεού.

Μέσω της υπερηφάνειας ήταν που σταυρώθηκε ο Χριστός. Οι Φαρισαίοι ήσαν εξοργισμένοι, επειδή ο Ιησούς ισχυρίσθηκε ότι ήταν ο Υιός του Θεού, κάτι που αποτελούσε απειλή για τη θέση τους, και έτσι μηχανορράφησαν τον θάνατό Του. (Βλέπε Κατά Ιωάννην 11:53.)

Ο Σαούλ έγινε εχθρός του Δαβίδ μέσω υπερηφάνειας. Ζήλευε, επειδή πλήθος Ισραηλιτισσών τραγουδούσαν ότι «ο Σαούλ πάταξε τις χιλιάδες του, και ο Δαβίδ τις μυριάδες του». (Α΄ Σαμουήλ 18:6–8.)

Οι υπερήφανοι στέκονται περισσότερο με φόβο για την κρίση των ανθρώπων παρά για την κρίση του Θεού. (Βλέπε Δ&Δ 3:6–7, 30:1–2, 60:2.) Το «Τι θα σκεφθούν οι άνθρωποι για μένα;» ζυγίζει περισσότερο από το «Τι θα σκεφθεί ο Θεός για μένα;»

Ο βασιλέας Νώε επρόκειτο να απελευθερώσει τον προφήτη Αβιναδί, αλλά μία έκκληση προς την υπερηφάνειά του από τους ανόμους ιερείς έστειλε τον Αβιναδί στις φλόγες. (Βλέπε Μωσία 17:11–12.) Ο Ηρώδης λυπήθηκε με την παράκληση της συζύγου του να αποκεφαλίσει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Όμως η υπερήφανη επιθυμία του να φανεί καλός προς τους «συγκαθήμεν[ους]» τον έκανε να σκοτώσει τον Ιωάννη. (Κατά Ματθαίον 14:9. Βλέπε, επίσης, Κατά Μάρκον 6:26.)

Η υπερηφάνεια του βασιλέως Νώε οδήγησε στον θάνατο του Αβιναδί και στον δικό του.

Ο φόβος για την κρίση των ανθρώπων φανερώνεται σε ανταγωνισμό για την έγκριση των ανθρώπων. Οι υπερήφανοι αγαπούν «τη δόξα των ανθρώπων περισσότερο, παρά τη δόξα τού Θεού». (Κατά Ιωάννην 12:42–43.) Κίνητρά μας για τα πράγματα που κάνουμε, είναι εκεί όπου φανερώνεται η αμαρτία. Ο Ιησούς είπε ότι έκανε «πάντοτε τα αρεστά σ’ αυτόν». (Κατά Ιωάννην 8:29.) Δεν θα κάναμε καλά να έχουμε την ευχαρίστηση του Θεού ως κίνητρό μας παρά να προσπαθούμε να υψωθούμε υπεράνω του αδελφού μας και να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους;

Ορισμένοι υπερήφανοι άνθρωποι δεν ανησυχούν τόσο αν ο μισθός τους καλύπτει τις ανάγκες τους όσο αν ο μισθός τους είναι περισσότερος από τον μισθό κάποιου άλλου. Η ανταμοιβή τους είναι το να είναι καλύτεροι από οιονδήποτε άλλον. Αυτή είναι η εχθρότητα σε σχέση με την υπερηφάνεια.

Όταν η υπερηφάνεια έχει μεγάλη επιρροή επάνω μας, χάνουμε την ανεξαρτησία μας του κόσμου και παραδίδουμε τις ελευθερίες μας στη σκλαβιά της κρίσεως των ανθρώπων. Ο κόσμος φωνάζει δυνατότερα από τους ψιθύρους του Αγίου Πνεύματος. Ο τρόπος συλλογισμού των ανθρώπων υπερβαίνει τις αποκαλύψεις του Θεού και οι υπερήφανοι αφήνουν τη σιδερένια ράβδο. (Βλέπε Νεφί Α΄ 8:19–28, 11:25, 15:23–24)⁹.

Η υπερηφάνεια φανερώνεται με πολλούς τρόπους.

Η υπερηφάνεια είναι μία αμαρτία που μπορεί αμέσως να γίνει ορατή στους άλλους, αλλά σπανίως την παραδεχόμαστε για τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε την υπερηφάνεια ότι είναι αμαρτία όσων είναι στην κορυφή, όπως των πλουσίων και των μορφωμένων, οι οποίοι βλέπουν αφ’ υψηλού τους υπολοίπους εμάς. (Βλέπε Νεφί Β΄ 9:42.) Ωστόσο, υπάρχει μία κατά πολύν πιο κοινή ασθένεια ανάμεσά μας -- και αυτή είναι η υπερηφάνεια από κάτω που κοιτάζει προς τα επάνω. Εκδηλώνεται με τόσους πολλούς τρόπους, όπως το να βρίσκουμε λάθη, το κουτσομπολιό, να είμαστε φαρμακόγλωσσοι, να μουρμουρίζουμε, να χρεωνόμαστε, να φθονούμε, να επιθυμούμε κάτι που ανήκει σε άλλον, να συγκρατούμε την ευγνωμοσύνη και τον έπαινο που θα μπορούσαν να ανυψώσουν κάποιον άλλον και το να μη συγχωρούμε και να ζηλεύουμε.

Η ανυπακοή είναι ουσιωδώς ένας υπερήφανος αγώνας δυνάμεως εναντίον κάποιου με εξουσία επάνω μας. Μπορεί να είναι ένας γονέας, ένας ηγέτης της ιεροσύνης, ένας διδάσκαλος ή τελικώς ο Θεός. Το υπερήφανο άτομο μισεί το γεγονός ότι κάποιος είναι υπεράνω αυτού. Νομίζει ότι αυτό μειώνει τη θέση του.

Ο εγωισμός είναι ένα από το πιο κοινά πρόσωπα της υπερηφάνειας. Το «Πώς με επηρεάζει το καθετί» είναι το κέντρο όλων όσων έχουν σημασία -- έπαρση, μεμψιμοιρία, εγκόσμια αυτοπραγμάτωση, ικανοποίηση του εγώ και ιδιοτέλεια.

Η υπερηφάνεια έχει ως αποτέλεσμα μυστικές συνωμοσίες που δημιουργούνται για να αποκτήσουν δύναμη, κέρδος και δόξα του κόσμου. (Βλέπε Ήλαμαν 7:5, Εθέρ 8:9, 16, 22–23, Μωυσή 5:31.) Αυτός ο καρπός της αμαρτίας της υπερηφάνειας, δηλαδή οι μυστικές συνωμοσίες, κατέστρεψαν τόσο τον πολιτισμό των Ιαρεδιτών όσο και των Νεφιτών και απετέλεσαν και θα αποτελέσουν την αιτία της πτώσης πολλών εθνών. (Βλέπε Εθέρ 8:18–25.)

Ένα άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας είναι η έριδα. Διαφωνίες, καβγάδες, άνομη κυριαρχία, χάσμα γενεών, διαζύγια, κακομεταχείριση συζύγου, αναταραχές και παρενοχλήσεις, όλα αυτά εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία της υπερηφάνειας.

Η έριδα στην οικογένειά μας οδηγεί μακριά το Πνεύμα του Κυρίου. Επίσης οδηγεί πολλά από τα μέλη της οικογένειάς μας μακριά. Η έριδα κυμαίνεται από μία εχθρική λέξη έως παγκόσμιες διαμάχες. Οι γραφές μάς λένε ότι «μόνον από την υπερηφάνεια προέρχεται η φιλονικία». (Παροιμίες 13:10. Βλέπε, επίσης, Παροιμίες 28:25.)

Οι γραφές καταθέτουν μαρτυρία ότι οι υπερήφανοι προσβάλλονται εύκολα και κρατούν κακία. (Βλέπε Νεφί Α΄ 16:1–3.) Αρνούνται να δώσουν συγχώρηση, ούτως ώστε να διατηρούν τον άλλον υποχρεωμένο και να δικαιολογούν τα πληγωμένα τους αισθήματα.

Οι υπερήφανοι δεν λαμβάνουν εύκολα συμβουλή ή διόρθωση. (Βλέπε Παροιμίες 15:10, Αμώς 5:10.) Χρησιμοποιούν την αμυντική στάση για να δικαιολογούν και να αιτιολογούν τις αδυναμίες και τις αποτυχίες τους. (Βλέπε Κατά Ματθαίον 3:9, Κατά Ιωάννην 6:30–59.)

Οι υπερήφανοι εξαρτώνται από τον κόσμο να τους πει αν έχουν αξία ή όχι. Ο αυτοσεβασμός τους προσδιορίζεται από το πού κρίνονται ότι είναι σύμφωνα με την επιτυχία τους στον κόσμο. Αισθάνονται ότι αξίζουν ως άτομα, αν υπάρχει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν έχει τόσο μεγάλη επιτυχία όσο έχουν αυτοί. Η υπερηφάνεια είναι άσχημη. Λέει: «Αν επιτύχεις, εγώ είμαι μια αποτυχία».

Αν αγαπούμε τον Θεό, κάνουμε το θέλημά Του και φοβόμαστε την κρίση Του περισσότερο από εκείνη των ανθρώπων, θα έχουμε αυτοσεβασμό¹⁰.

Η υπερηφάνεια περιορίζει ή σταματά την πρόοδο.

Η υπερηφάνεια είναι μία καταδικαστική αμαρτία υπό την αληθινή έννοια της λέξεως. Περιορίζει ή σταματά την πρόοδο. (Βλέπε Άλμα 12:10–11.) Οι υπερήφανοι δεν διδάσκονται εύκολα. (Βλέπε Νεφί Α΄ 15:3, 7–11.) Δεν αλλάζουν τη γνώμη τους για να αποδεχθούν αλήθειες, επειδή αν το κάνουν αυτό, υποδηλοί ότι έκαναν λάθος.

Η υπερηφάνεια επηρεάζει δυσμενώς όλες τις σχέσεις μας -- τη σχέση μας με τον Θεό και τους υπηρέτες Του, μεταξύ συζύγων, γονέα και παιδιού, εργοδότη και εργαζομένου, δασκάλου και μαθητή και όλη την ανθρωπότητα. Ο βαθμός υπερηφάνειάς μας προσδιορίζει πώς φερόμαστε στον Θεό μας και στους αδελφούς και τις αδελφές μας. Ο Χριστός θέλει να μας ανυψώσει εκεί όπου είναι Εκείνος. Επιθυμούμε να κάνουμε το ίδιο για τους άλλους;

Η υπερηφάνεια ξεθωριάζει τα συναισθήματά μας ότι είμαστε υιοί του Θεού και αδέλφια με τους άλλους ανθρώπους. Μας χωρίζει και μας διαιρεί κατά «βαθμούς» σύμφωνα με τα «πλούτη» μας και τις «ευκαιρίες για μάθηση». (Νεφί Γ΄ 6:12.) Η ενότητα είναι αδύνατη για έναν υπερήφανο λαό και, αν δεν είμαστε ένα, δεν είμαστε του Κυρίου. (Βλέπε Μωσία 18:21, Δ&Δ 38:27, 105:2–4, Μωυσή 7:18.)

Σκεφθείτε τι μας έχει κοστίσει η υπερηφάνεια κατά το παρελθόν και τι μας κοστίζει τώρα στη ζωή μας, στην οικογένειά μας και στην Εκκλησία.

Σκεφθείτε τη μετάνοια που θα μπορούσε να λάβει χώρα με ζωές να αλλάζουν, με γάμους να διατηρούνται και σπίτια να ενδυναμώνονται, αν η υπερηφάνεια δεν μας απέτρεπε από το να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας και να τις εγκαταλείψουμε. (Βλέπε Δ&Δ 58:43.)

Σκεφθείτε τους πολλούς που είναι λιγότερο ενεργά μέλη της Εκκλησίας, επειδή προσεβλήθησαν και η υπερηφάνειά τους δεν τους επιτρέπει να συγχωρήσουν ή να δειπνήσουν πλήρως στο τραπέζι του Κυρίου.

Σκεφθείτε τις εκατοντάδες χιλιάδες επιπρόσθετων νέων ανδρών και ζευγών που θα μπορούσαν να είναι σε ιεραποστολές, ας όψεται η υπερηφάνεια που τους αποτρέπει από το να παραδίδουν την καρδιά στους στον Θεό. (Βλέπε Άλμα 10:6, Ήλαμαν 3:34–35.)

Σκεφθείτε πόσο θα αυξανόταν το έργο ναού, αν ο χρόνος που δαπανάται σε αυτήν τη θεία υπηρέτηση ήταν πιο σημαντικός από τις πολλές υπερήφανες ενασχολήσεις που ανταγωνίζονται τον χρόνο μας¹¹.

Η ταπεινοφροσύνη φέρνει ενότητα και δύναμη σε γάμους και οικογένειες.

Το αντίδοτο της υπερηφάνειας είναι η ταπεινοφροσύνη.

Η υπερηφάνεια μάς επηρεάζει όλους σε διάφορες στιγμές και σε διάφορους βαθμούς. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί το κτήριο στο όνειρο του Λεχί που αντιπροσωπεύει την υπερηφάνεια του κόσμου ήταν μέγα και εκτεταμένο και μέγα ήταν το πλήθος που εισήλθε εντός αυτού. (Βλέπε Νεφί Α΄ 8:26, 33, 11:35–36.)

Η υπερηφάνεια είναι η παγκόσμια αμαρτία, η μεγάλη φαυλότητα. Ναι, η υπερηφάνεια είναι η παγκόσμια αμαρτία, η μεγάλη φαυλότητα.

Το αντίδοτο της υπερηφάνειας είναι η ταπεινοφροσύνη -- πραότητα, ενδοτικότητα. (Βλέπε Άλμα 7:23.) Είναι η συντετριμμένη καρδιά και το μεταμελημένο πνεύμα. (Βλέπε Νεφί Γ΄ 9:20, 12:19, Δ&Δ 20:37, 59:8, Ψαλμοί 34:18, Ησαΐας 57:15, 66:2.) Όπως το έθεσε τόσο καλά ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ:

Η οχλοβοή και οι φωνές σιγάζουν.
Αρχηγοί και βασιλιάδες φεύγουν.
Σιωπηλή ίσταται η αρχαία σου θυσία,
μια συντετριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά.
Κύριε, Θεέ των Δυνάμεων, να ’σαι μαζί μας,
μην και ξεχάσουμε, μην και ξεχάσουμε…

Ο Θεός θα έχει ταπεινούς ανθρώπους. Είτε μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε ταπεινοί είτε μπορούμε να εξαναγκασθούμε να είμαστε ταπεινοί. Ο Άλμα είπε: «Ευλογημένοι είναι εκείνοι που ταπεινώνουν τους εαυτούς τους χωρίς να αναγκάζονται να είναι ταπεινοί». (Άλμα 32:16.)

Ας επιλέξουμε να είμαστε ταπεινοί.

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, κατακτώντας την εχθρότητα απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές μας, θεωρώντας τους ως εαυτόν μας και ανυψώνοντάς τους τόσο ψηλά ή ψηλότερα απ’ ό,τι είμαστε εμείς. (Βλέπε Δ&Δ 38:24, 81:5, 84:106.)

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, λαμβάνοντας συμβουλή και επιτίμηση. (Βλέπε Ιακώβ 4:10, Ήλαμαν 15:3, Δ&Δ 63:55, 101:4–5, 108:1, 124:61, 84, 136:31, Παροιμίες 9:8.)

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, συγχωρώντας όσους μας έχουν προσβάλει. (Βλέπε Νεφί Γ΄ 13:11, 14, Δ&Δ 64:10.)

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, προσφέροντας ανιδιοτελή υπηρέτηση. (Βλέπε Μωσία 2:16–17.)

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, πηγαίνοντας σε ιεραποστολές και κηρύττοντας τον λόγο που μπορεί να κάνει τους άλλους να νιώσουν ταπεινοφροσύνη. (Βλέπε Άλμα 4:19, 31:5, 48:20.)

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, πηγαίνοντας στον ναό πιο συχνά.

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, εξομολογούμενοι και εγκαταλείποντας τις αμαρτίες μας και με το να γεννηθούμε από τον Θεό. (Βλέπε Δ&Δ 58:43, Μωσία 27:25–26, Άλμα 5:7–14, 49.)

Μπορούμε να επιλέξουμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, αγαπώντας τον Θεό, υποτάσσοντας το θέλημά μας στο δικό Του και θέτοντάς Τον πρώτον στη ζωή μας. (Βλέπε Νεφί Γ΄ 11:11, 13:33, Μορόνι 10:32.)

Ας επιλέξουμε να είμαστε ταπεινοί. Μπορούμε να το κάνουμε. Ξέρω ότι μπορούμε.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, πρέπει να προετοιμασθούμε για να λυτρώσουμε τη Σιών. Ήταν ουσιωδώς η αμαρτία της υπερηφάνειας που μας απέτρεπε από το να εγκαθιδρύσουμε τη Σιών κατά τις ημέρες του Προφήτου Τζόζεφ Σμιθ. Ήταν η ίδια αμαρτία της υπερηφάνειας που έδωσε τέλος στην αφιέρωση ανάμεσα στους Νεφίτες. (Βλέπε Νεφί Δ΄ 1:24–25.)

Η υπερηφάνεια είναι το μεγάλο πρόσκομμα στη Σιών. Επαναλαμβάνω: Η υπερηφάνεια είναι το μεγάλο πρόσκομμα στη Σιών.

Πρέπει να καθαρίσουμε το εσωτερικό σκεύος, κατακτώντας την υπερηφάνεια. (Βλέπε Άλμα 6:2–4, Κατά Ματθαίον 23:25–26.)

Πρέπει να ενδίδουμε «στις προτροπές τού Αγίου Πνεύματος», να αποβάλουμε τον υπερήφανο «φυσικό άνθρωπο», να γίνουμε «άγιο[ι] μέσω τής εξιλέωσης τού Χριστού τού Κυρίου» και να γίνουμε «σαν παιδί, ενδοτικο[ί], πράο[ι], ταπεινόφρον[ες]». (Μωσία 3:19. Βλέπε, επίσης, Άλμα 13:28.)

Ώστε να το κάνουμε και να εξακολουθήσουμε να εκπληρώνουμε τον θείο προορισμό μας, είναι η ταπεινή προσευχή μου¹².

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Μπένσον τόνισε ότι η υπερηφάνεια οδήγησε στην καταστροφή του λαού των Νεφιτών (βλέπε τμήμα 1.) Γιατί νομίζετε ότι η υπερηφάνεια έχει τέτοια καταστρεπτική δύναμη;
Με ποιους τρόπους θα μπορούσαν οι άνθρωποι να «θέσουν το θέλημά [τους] ενάντια στο θέλημα του Θεού»; (Βλέπε τμήμα 2.) Ποιες είναι ορισμένες ευλογίες που λαμβάνουμε, όταν ακολουθούμε το θέλημα του Θεού;
Γιατί νομίζετε ότι μερικές φορές ρωτούμε: «Τι θα σκεφθούν οι άλλοι για μένα;» παρά «Τι θα σκεφθεί ο Θεός για μένα;» (Βλέπε τμήμα 3.) Πώς αλλάζει η ζωή μας, όταν η μεγαλύτερή μας επιθυμία είναι να ευαρεστούμε τον Θεό;
Επανεξετάστε τις φανερώσεις της υπερηφάνειας που απαριθμούνται στο τμήμα 4. Πώς μπορούμε να αποφεύγουμε αυτές τις φανερώσεις υπερηφάνειας στη ζωή μας;
Ο Πρόεδρος Μπένσον είπε: «Η υπερηφάνεια επηρεάζει δυσμενώς όλες τις σχέσεις μας» -- με τον Θεό και με τους άλλους (τμήμα 5). Γιατί αληθεύει αυτό; Με ποιους τρόπους βελτιώνονται οι σχέσεις μας, όταν είμαστε ταπεινοί;
Στο τμήμα 6, ο Πρόεδρος Μπένσον απαριθμεί τρόπους με τους οποίους μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε ταπεινοί. Γιατί νομίζετε ότι είναι καλύτερο να επιλέξουμε να είμαστε ταπεινοί από το να εξαναγκασθούμε να γίνουμε ταπεινοί;

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 23:12, Κατά Λουκάν 18:9–14, Ιακώβου 4:6, Άλμα 5:27–28, Δ&Δ 112:10, 121:34–40

Βοήθεια μελέτης

Για να παρομοιάσετε τα λόγια ενός προφήτη με τον εαυτό σας, σκεφθείτε πώς έχουν σχέση οι διδασκαλίες του με εσάς (βλέπε Teaching, No Greater Call [1999], 170). Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να αναρωτηθείτε πώς μπορούν αυτές οι διδασκαλίες να σας βοηθήσουν με ανησυχίες, ερωτήματα και δυσκολίες στη ζωή σας.