Κεφάλαιο 1º

Η μεγάλη εντολή -- Να αγαπάς τον Κύριο

«Όταν βάζουμε πρώτα τον Θεό, όλα τα άλλα πράγματα μπαίνουν στη σωστή τους θέση ή βγαίνουν από τη ζωή μας».

Από τη ζωή του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Η ζωή του Προέδρου Έζρα Ταφτ Μπένσον αντικατόπτριζε την αγάπη του για τον Κύριο και τη σταθερή του δέσμευση να ζει το Ευαγγέλιο. Ένα μέλος της ευρύτερης οικογένειας είπε κάποτε: «Για τον Έζρα και την οικογένειά του, η θρησκεία είναι ένας ολοκληρωμένος τρόπος ζωής -- κάτι που πρέπει να ζουν επτά ημέρες την εβδομάδα. Το λαμβάνει υπ’ όψιν του ως πρώτο θέμα, όταν έρχεται η ώρα για λήψη αποφάσεων»¹.

Άνθρωποι εκτός της οικογένειας Μπένσον επίσης παρατηρούσαν την αγάπη του Προέδρου Μπένσον για τον Κύριο. Το 1939, όταν ο Πρόεδρος Μπένσον υπηρετούσε ως πρόεδρος πασσάλου, προσκλήθηκε στην Ουάσινγκτον D.C., για να συναντηθεί με το Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικών Συνεταιρισμών. «Αφού εξέτασε τα προσόντα του και αφού του έκανε ερωτήσεις, το συμβούλιο των μελών διοικήσεως τού προσέφερε τη θέση του εκτελεστικού γραμματέα εκείνης της οργάνωσης. …Αν και ήταν κατενθουσιασμένος με αυτήν την αναπάντεχη προσφορά απασχόλησης, δεν ήθελε να την αποδεχθεί. Όπως το κατάλαβε, η δουλειά θα συμπεριελάμβανε την άσκηση πολιτικής πίεσης με τη χρήση πάρτι με κοκτέιλ, κάτι το οποίο δεν θα ήταν συμβατό με τη θρησκεία του.

»“Κύριε Μπένσον” απήντησε ο δικαστής Τζων Μίλερ, ηγέτης της ομάδος, “γι’ αυτό σε επιλέξαμε. Γνωρίζουμε ποια είναι τα πρότυπά σου”. Με την πλήρη διαβεβαίωση από το συμβούλιο ότι δεν θα αναμενόταν από εκείνον να επιζητήσει συμφωνίες αγροτικών προβλημάτων, πίνοντας οινοπνευματώδη ποτά, ευχαρίστως δέχθηκε τη θέση, αλλά μόνον ύστερα από σύσκεψη με την Πρώτη Προεδρία και τη σύζυγό του»².

Ο Πρόεδρος Μπένσον δίδαξε ότι φανερώνουμε την αγάπη μας για τον Κύριο με την προθυμία μας να κάνουμε το θέλημά Του. Είπε: «Εύχομαι κάθε Άγιος των Τελευταίων Ημερών να μπορούσε να το πει και να το εννοεί με όλη του την καρδιά: “Θα πάω όπου θέλεις εσύ. Θα πω ό,τι θέλεις εσύ. Θα κάνω ό,τι θέλεις εσύ” [βλέπε Ύμνοι και παιδικά τραγούδια, σελ. 46]. Αν μπορούσαμε όλοι να το κάνουμε αυτό, θα ήμαστε βέβαιοι για το μέγιστο της ευδαιμονίας εδώ και για την υπερύψωση στο σελέστιο βασίλειο του Θεού στη μέλλουσα ζωή»³.

Σε μία ομιλία κατά τη γενική συνέλευση του Απριλίου του 1988 --η ομιλία επί της οποίας βασίζεται αυτό το κεφάλαιο-- ο Πρόεδρος Μπένσον επικεντρώθηκε στην πρώτη και μεγάλη εντολή: να αγαπούμε τον Θεό. Σχετικά με αυτήν την ομιλία, ο Πρεσβύτερος Φράνσις Γκίμπονς των Εβδομήκοντα παρατήρησε: «Όλα για τα οποία εργάσθηκε να επιτύχει ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον, όλα τα οποία υπερασπίσθηκε και όλα όσα ευχήθηκε --για εκείνον, για την οικογένειά του και για την Εκκλησία-- περιλαμβάνονται σε αυτήν την ομιλία»⁴.

Όπως δίδαξε ο Σωτήρας τον νεαρό πλούσιο άνδρα, δείχνουμε την αγάπη μας για τον Κύριο, όταν βοηθούμε άλλους ανθρώπους (βλέπε Κατά Ματθαίον 19:16–21).

Διδασκαλίες του Έζρα Ταφτ Μπένσον

Η πρώτη και μεγάλη εντολή είναι να αγαπούμε τον Κύριο.

Η μεγάλη δοκιμασία της ζωής είναι υπακοή στον Θεό. «Και να τους δοκιμάσουμε με αυτό», είπε ο Κύριος «για να δούμε αν θα κάνουν όλα όσα ο Κύριος ο Θεός τους τούς προστάξει» (Αβραάμ 3:25).

Το μέγα έργο της ζωής είναι να μάθουμε το θέλημα του Κυρίου και μετά να το κάνουμε.

Η μεγάλη εντολή της ζωής είναι να αγαπούμε τον Κύριο.

«Ελάτε προς τον Χριστό» προτρέπει ο Μορόνι κατά την τελική μαρτυρία του, «…και αγαπάτε τον Θεό με όλη τη δύναμή σας, το νου και την ισχύ σας» (Μορόνι 10:32).

Για να συνοψίσουμε, αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή: «Και θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου» (Κατά Μάρκον 12:30. Βλέπε, επίσης, Κατά Ματθαίον 22:37, Δευτερονόμιο 6:5, Κατά Λουκάν 10:27, Μορόνι 10:32, Δ&Δ 59:5).

Είναι η αγνή αγάπη του Χριστού, η οποία λέγεται χριστιανική αγάπη, που το Βιβλίο του Μόρμον καταθέτει μαρτυρία ότι είναι μεγαλύτερη όλων -- που ποτέ δεν αποτυγχάνει, που τα πάντα υπομένει, που όλοι θα πρέπει να έχουν και που χωρίς αυτήν δεν είναι τίποτα (βλέπε Μορόνι 7:44–47, Νεφί Β΄ 26:30).

«Επομένως, αγαπημένοι μου αδελφοί» παρακαλεί ο Μορόνι «να προσεύχεστε στον Πατέρα με όλη τη δύναμη της καρδιάς [σας], να είστε γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί τού Υιού Του, Ιησού Χριστού, ώστε να γίνετε γιοι τού Θεού, ώστε όταν παρουσιαστεί να είμαστε σαν αυτόν» (Μορόνι 7:48).

Στις τελικές αφηγήσεις τόσο των Ιαρεδιτών όσο και των Νεφιτών, ο Μορόνι καταγράφει ότι αν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την αγνή αγάπη του Χριστού, η οποία αποκαλείται χριστιανική αγάπη, δεν μπορούν να κληρονομήσουν αυτό το μέρος το οποίο έχει προετοιμάσει ο Χριστός στους τόπους διαμονής του Πατέρα Του ούτε μπορούν να σωθούν στη βασιλεία του Θεού (βλέπε Εθέρ12:34, Μορόνι 10:21).

Ο καρπός τον οποίο γεύθηκε ο Λεχί στο όραμά του και το οποίο γέμισε την ψυχή του με υπέρμετρη μεγάλη χαρά και το οποίο ήταν το πιο επιθυμητό πάνω απ’ όλα, ήταν η αγάπη του Θεού⁵.

Όταν σκέπτομαι τη χριστιανική αγάπη, …σκέπτομαι τον πατέρα μου και εκείνη την ημέρα κατά την οποία εκλήθη στην ιεραποστολή του [βλέπε σελίδες 2–5 σε αυτό το βιβλίο]. Υποθέτω ότι ορισμένοι στον κόσμο θα μπορούσαν να πουν ότι η αποδοχή από μέρους του αυτής της κλήσης αποτελούσε απόδειξη ότι δεν αγαπούσε πραγματικώς την οικογένειά του. Να αφήσει επτά παιδιά και μία μητέρα έγκυο στο σπίτι μόνους για δύο χρόνια, πώς θα μπορούσε να είναι αυτό αληθινή αγάπη; Όμως ο πατέρας μου είχε μεγαλύτερη κατανόηση της αγάπης. Ήξερε ότι «όλα συνεργούν προς το αγαθό σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό» (Προς Ρωμαίους 8:28). Ήξερε ότι το καλύτερο που μπορούσε να κάνει για την οικογένειά του ήταν να υπακούει στον Θεό⁶.

Να αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, τον νου και τη δύναμη απαιτεί όλη την ενέργεια από κάθε μας πλευρά. Δεν είναι σαν μια χλιαρή προσπάθεια. Είναι πλήρης δέσμευση του ίδιου μας τού είναι --σωματικώς, διανοητικώς, συναισθηματικώς και πνευματικώς-- στην αγάπη του Κυρίου.

Το εύρος, το βάθος και το ύψος αυτής της αγάπης για τον Θεό εκτείνεται σε κάθε πλευρά της ζωής κάποιου. Οι επιθυμίες μας, είτε είναι πνευματικές είτε εγκόσμιες, θα πρέπει να είναι ριζωμένες στην αγάπη για τον Κύριο. Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας θα πρέπει να επικεντρώνονται στον Κύριο. «Όλες σου οι σκέψεις ας κατευθύνονται προς τον Κύριο» είπε ο Άλμα «μάλιστα, οι αφοσιώσεις της καρδιάς σου ας θέτονται στον Κύριο παντοτινά» (Άλμα 37:36)⁷.

Δείχνουμε την αγάπη μας για τον Θεό, όταν Τον βάζουμε πρώτα στη ζωή μας.

Γιατί έβαλε πρώτα ο Θεός την πρώτη εντολή; Επειδή ήξερε ότι αν Τον αγαπούσαμε πραγματικά, θα θέλαμε να τηρούμε όλες τις άλλες Του εντολές. «Επειδή, αυτή είναι η αγάπη τού Θεού» λέει ο Ιωάννης «στο να τηρούμε τις εντολές του» (Ιωάννη Α΄ 5:3. Βλέπε, επίσης, Ιωάννη Β΄ 1:6).

Πρέπει να βάζουμε τον Θεό μπροστά από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας. Πρέπει να είναι πρώτος, όπως δηλώνει στην πρώτη εκ των Δέκα Εντολών Του: «Μη έχεις άλλους Θεούς εκτός από μένα» (Έξοδος 20:3).

Όταν βάζουμε πρώτα τον Θεό, όλα τα άλλα πράγματα μπαίνουν στη σωστή τους θέση ή βγαίνουν από τη ζωή μας. Η αγάπη μας για τον Κύριο θα ελέγχει τις αξιώσεις για τα συναισθήματά μας, τις απαιτήσεις επάνω στον χρόνο μας, τα ενδιαφέροντα που ακολουθούμε και τη σειρά των προτεραιοτήτων μας.

Θα πρέπει να βάζουμε τον Θεό μπροστά από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας.

Όταν ο Ιωσήφ ήταν στην Αίγυπτο, τι ήταν πρώτο στη ζωή του -- ο Θεός, η δουλειά του ή η σύζυγος του Πετεφρή; Όταν εκείνη προσπάθησε να τον αποπλανήσει, απήντησε, λέγοντας: «Πώς να πράξω αυτό το μεγάλο κακό, και να αμαρτήσω ενάντια στον Θεό;» (Γένεση 39:9).

Ο Ιωσήφ φυλακίσθηκε, επειδή έβαλε πρώτα τον Θεό. Αν ερχόμασταν αντιμέτωποι με μία παρόμοια επιλογή, πού θα θέταμε την πρώτη μας αφοσίωση; Μπορούμε να βάλουμε τον Θεό εμπρός από την ασφάλεια, τη γαλήνη, τις επιθυμίες, τον πλούτο και τις τιμές των ανθρώπων;

Όταν ο Ιωσήφ εξαναγκάσθηκε να επιλέξει, ανυπομονούσε περισσότερο να ευαρεστήσει τον Θεό παρά να ευαρεστήσει τη σύζυγο του εργοδότη του. Όταν απαιτείται από εμάς να επιλέξουμε, ανυπομονούμε περισσότερο να ευαρεστήσουμε τον Θεό παρά το αφεντικό μας, τον διδάσκαλό μας, τον γείτονά μας ή το άτομο με το οποίο φλερτάρουμε;

Ο Ιωσήφ από την Αίγυπτο ήταν πρόθυμος να πάει στη φυλακή παρά να αρνηθεί την πίστη του στον Θεό.

Ο Κύριος είπε: «Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα· και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα» (Κατά Ματθαίον 10:37). Μία από τις πιο δύσκολες δοκιμασίες όλων είναι όταν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο να ευαρεστήσεις τον Θεό ή να ευαρεστήσεις κάποιον που αγαπάς ή σέβεσαι -- ιδίως ένα μέλος της οικογένειας.

Ο Νεφί αντιμετώπισε αυτήν τη δοκιμασία και τη χειρίσθηκε καλά, όταν ο καλός πατέρας του παραπονέθηκε παροδικώς εναντίον του Κυρίου (βλέπε Νεφί Α΄ 16:18–25). Ο Ιώβ διατήρησε την ακεραιότητά του προς τον Κύριο μολονότι η σύζυγός του τού είπε να καταρασθεί τον Θεό και να πεθάνει (βλέπε Ιώβ 2:9–10).

Η γραφή λέει: «ΤΙΜΑ τον πατέρα σου και τη μητέρα σου» (Έξοδος 20:12. Βλέπε, επίσης, Μωσία 13:20). Ενίοτε κάποιος πρέπει να επιλέξει να τιμήσει τον Επουράνιο Πατέρα παρά τον θνητό πατέρα του.

Θα πρέπει να δίδουμε στον Θεό, τον Πατέρα τού πνεύματός μας, αποκλειστική πρώτη θέση στη ζωή μας. Έχει προηγούμενη γονική αξίωση στην αιώνια ευημερία μας, πριν από άλλους δεσμούς που μπορεί να μας ενώνουν εδώ ή στη μέλλουσα ζωή.

Ο Θεός, ο Πατέρας μας, ο Ιησούς, ο Μεγαλύτερος Αδελφός μας και Λυτρωτής μας και το Άγιο Πνεύμα, ο Καταθέτων μαρτυρία, είναι τέλειοι. Μας γνωρίζουν καλύτερα και μας αγαπούν στο έπακρο και δεν θα αφήσουν ούτε ένα πράγμα ατελείωτο για την αιώνια ευημερία μας. Δεν θα πρέπει να τους αγαπούμε γι’ αυτό και να τους τιμούμε πρώτα;

Υπάρχουν πιστά μέλη τα οποία προσεχώρησαν στην Εκκλησία παρά τις αντιρρήσεις των θνητών συγγενών τους. Βάζοντας πρώτα τον Θεό, πολλοί έγιναν αργότερα τα όργανα που οδήγησαν αυτούς τους αγαπημένους στη βασιλεία του Θεού.

Ο Ιησούς είπε: «Εγώ κάνω πάντοτε τα αρεστά [στον Θεό]» (Κατά Ιωάννην 8:29).

Ποια είναι η κατάσταση στο σπίτι μας; Πασχίζουμε να βάζουμε πρώτα τον Κύριο και να Τον ευαρεστούμε;

Πατέρες, θα ευαρεστούσε τον Κύριο, αν υπήρχε καθημερινή οικογενειακή προσευχή και διάβασμα των γραφών στο σπίτι σας; Και τι γίνεται με το να έχετε εβδομαδιαία οικογενειακή βραδιά και τακτικά να έχετε ατομικό χρόνο με τη σύζυγό σας και κάθε παιδί; Και αν το παιδί σας παραστρατούσε παροδικώς, νομίζετε ότι θα ευαρεστούσε τον Κύριο και θα τιμούσε τις προσπάθειές σας, αν συνεχίζατε να ζείτε μία παραδειγματική ζωή, προσευχόσασταν με συνέπεια και νηστεύατε συχνά για εκείνο το παιδί και διατηρούσατε το όνομα αυτού του υιού ή της θυγατέρας στην κατάσταση προσευχών του ναού;

Εσείς μητέρες, οι οποίες ευθύνεστε ιδιαιτέρως για την ενάρετη ανατροφή των νέων της Σιών, δεν βάζετε πρώτα τον Θεό, όταν τιμάτε τη θεία κλήση σας; …Οι μητέρες μας βάζουν πρώτα τον Θεό, όταν εκπληρώνουν την ανώτατη αποστολή τους εντός των τοίχων του ίδιου τους του σπιτιού.

Παιδιά, προσεύχεστε για τους γονείς σας; Προσπαθείτε να τους υποστηρίζετε στις ευγενείς προσπάθειές τους; Θα κάνουν λάθη, όπως και εσείς, αλλά έχουν μία θεία αποστολή να φέρουν εις πέρας στη ζωή σας. Θα τους βοηθήσετε να το κάνουν; Θα προσθέσετε τιμή στο όνομά τους και θα τους δώσετε παρηγοριά και υποστήριξη κατά τα γηρατειά τους;

Αν κάποιος θέλει να σας παντρευτεί εκτός ναού, ποιον θα πασχίσετε να ευαρεστήσετε -- τον Θεό ή έναν θνητό; Αν επιμείνετε για έναν γάμο στον ναό, θα ευαρεστείτε τον Κύριο και θα ευλογείτε το άτομο που θέλει να σας παντρευτεί. Γιατί; Επειδή αυτό το άτομο είτε θα γίνει άξιο να πάει στον ναό -- κάτι το οποίο θα ήταν ευλογία -- είτε θα φύγει -- κάτι το οποίο θα μπορούσε επίσης να είναι ευλογία -- επειδή κανείς από εσάς δεν θα πρέπει να θέλει να μην ομοζυγείται (βλέπε Προς Κορινθίους Β΄ 6:14).

Θα πρέπει να πληρούτε τις προϋποθέσεις για τον ναό. Τότε θα ξέρετε ότι δεν υπάρχει κανείς αρκετά καλός να τον παντρευτείτε εκτός ναού. Αν τέτοια άτομα είναι τόσο καλά, θα θέσουν εαυτόν σε μία τέτοια κατάσταση, ούτως ώστε να μπορούν επίσης να παντρευτούν στον ναό⁸.

Όταν επιλέγουμε να βάζουμε πρώτα τον Θεό στη ζωή μας, οι ευλογίες Του έρχονται σε αφθονία.

Άνδρες και γυναίκες που στρέφουν τη ζωή τους προς τον Θεό, θα ανακαλύψουν ότι Εκείνος μπορεί να αξιοποιήσει πολύ περισσότερο τη ζωή τους απ’ ό,τι μπορούν εκείνοι. Θα κάνει πιο βαθιά τη χαρά τους, θα τους βοηθήσει να αντιληφθούν τον κόσμο πιο ξεκάθαρα, θα ζωοποιήσει τον νου τους, θα ενδυναμώσει τους μύες τους, θα τους αναπτερώσει το ηθικό, θα πολλαπλασιάσει τις ευλογίες τους, θα αυξήσει τις ευκαιρίες τους, θα παρηγορήσει την ψυχή τους, θα παρέχει φίλους και θα εκχύσει ειρήνη. Όποιος χάσει τη ζωή του στην υπηρέτηση του Θεού, θα βρει αιώνια ζωή⁹.

Ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον Ισαάκ. Αν ο Αβραάμ αγαπούσε τον Ισαάκ περισσότερο από τον Θεό, θα είχε συναινέσει; Όπως υποδεικνύει ο Κύριος στο Διδαχή και Διαθήκες, τόσο ο Αβραάμ όσο και ο Ισαάκ τώρα κάθονται ως θεοί (βλέπε Δ&Δ 132:37). Ήσαν πρόθυμοι να προσφέρουν ή να προσφερθούν ως απαιτούσε ο Θεός. Έχουν βαθύτερη αγάπη και σεβασμό ο ένας για τον άλλον, επειδή αμφότεροι ήσαν πρόθυμοι να βάλουν πρώτα τον Θεό.

Το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει ότι «πρέπει και είναι ανάγκη να υπάρχει αντίθεση σε όλα τα πράγματα» (Νεφί Β΄ 2:11) -- και έτσι υπάρχει. Η αντίθεση παρέχει επιλογές και οι επιλογές φέρνουν συνέπειες -- καλές ή κακές.

Ο Νεφί εξήγησε ότι οι άνθρωποι είναι «ελεύθεροι να διαλέξουν ελευθερία και ζωή αιώνια, μέσω τού μεγάλου Μεσολαβητή όλων των ανθρώπων, ή να διαλέξουν αιχμαλωσία και θάνατο, σύμφωνα με την αιχμαλωσία και δύναμη τού διαβόλου» (Νεφί Β΄ 2:27).

Ο Θεός μάς αγαπά. Ο διάβολος μάς μισεί. Ο Θεός θέλει να έχουμε πληρότητα χαράς όπως Εκείνος. Ο διάβολος θέλει να είμαστε δυστυχισμένοι όπως εκείνος. Ο Θεός μάς δίνει εντολές για να μας ευλογεί. Ο διάβολος θα ήθελε να παραβούμε αυτές τις εντολές για να μας καταρασθεί.

Καθημερινώς, συνεχώς, επιλέγουμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας, αν θέλουμε να είμαστε ευλογημένοι ή καταραμένοι, ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι. Μία από τις δοκιμασίες της ζωής είναι ότι συνήθως δεν λαμβάνουμε αμέσως την πλήρη ευλογία για τη χρηστότητα ή την πλήρη κατάρα για την ανομία. Το ότι θα έλθει είναι βέβαιο, αλλά συχνά υπάρχει μία περίοδος αναμονής που συμβαίνει, όπως ήταν και η περίπτωση του Ιώβ και του Ιωσήφ.

Εντωμεταξύ, οι άνομοι νομίζουν ότι την γλιτώνουν. Το Βιβλίο του Μόρμον διδάσκει ότι οι άνομοι «χαίρονται με τα έργα τους για μια εποχή, [αλλά] σιγά-σιγά το τέλος έρχεται, και πελεκιούνται και ρίχνονται στη φωτιά, από όπου δεν υπάρχει επιστροφή» (Νεφί Γ΄ 27:11).

Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμαστικής περιόδου, οι χρηστοί πρέπει να εξακολουθήσουν να αγαπούν τον Θεό, να στηρίζονται στις υποσχέσεις Του, να είναι υπομονετικοί και να είναι βέβαιοι, όπως είπε ο ποιητής, ότι «αυτός που κάνει το έργο του Θεού, θα λάβει την πληρωμή του [για το έργο]»…

Σας καταθέτω μαρτυρία ότι η πληρωμή του Θεού είναι η καλύτερη πληρωμή που γνωρίζει σχετικώς αυτός ο κόσμος ή οιοσδήποτε άλλος κόσμος. Και έρχεται σε πλήρη αφθονία μόνον σε όσους αγαπούν τον Κύριο και Τον βάζουν πρώτα.

Η μεγάλη δοκιμασία της ζωής είναι υπακοή στον Θεό.

Το μέγα έργο της ζωής είναι να μάθουμε το θέλημα του Κυρίου και μετά να το κάνουμε.

Η μεγάλη εντολή της ζωής είναι: «Και θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και με όλη την ψυχή σου, και με όλη τη διάνοιά σου, και με όλη τη δύναμή σου» (Κατά Μάρκον 12:30).

Είθε ο Θεός να μας ευλογεί να βάζουμε πρώτα την πρώτη εντολή και, ως αποτέλεσμα, να θερίσουμε γαλήνη σε τούτη τη ζωή και αιώνια ζωή με πληρότητα χαράς στην επόμενη¹⁰.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Στο τμήμα 1, ο Πρόεδρος Μπένσον διδάσκει για «την πρώτη και μεγάλη εντολή» (Κατά Ματθαίον 22:38). Γιατί νομίζετε ότι θα πρέπει να την βάζουμε πρώτα αυτήν την εντολή; Ποιες εσώτερες γνώσεις αποκομίζετε από τον τρόπο που ο Πρόεδρος Μπένσον συσχέτισε τη χριστιανική αγάπη με αυτήν την εντολή;
Τι σημαίνει για εσάς να «βάζετε πρώτα τον Θεό»; (Για ορισμένα παραδείγματα, βλέπε τμήμα 2.) Πότε έχετε δει ότι «όλα τα άλλα πράγματα μπαίνουν στη σωστή τους θέση ή βγαίνουν από τη ζωή μας», όταν βάζουμε πρώτα τον Θεό;
Συλλογισθείτε τις υποσχέσεις του Προέδρου Μπένσον σε όσους «στρέφουν τη ζωή τους προς τον Θεό» (τμήμα 3). Τι παραδείγματα έχετε δει ανθρώπων που έστρεψαν τη ζωή τους προς τον Θεό; Με ποιους τρόπους έκανε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους καλύτερους απ’ ό,τι θα μπορούσαν να γίνουν μόνοι τους;

Σχετικές γραφές

Ιησούς του Ναυή 24:14–15, Κατά Ματθαίον 6:33, 7:21, Κατά Ιωάννην 14:15, 21–24, 17:3, Προς Κορινθίους Α΄ 2:9, Νεφί Α΄ 3:7, Μορόνι 10:32

Βοήθεια διδασκαλίας

«Βεβαιωθείτε πως δεν πιστεύετε ότι είσθε ο “αληθινός διδάσκαλος”. Αυτό είναι σοβαρό λάθος. …Προσέξτε να μην αναμιχθείτε στη μάθησή τους. Ο μείζων ρόλος ενός διδασκάλου είναι να προετοιμάζει τον δρόμο ούτως ώστε οι άνθρωποι να έχουν μία πνευματική εμπειρία με τον Κύριο» (Τζιν Κουκ, παρετέθη στο Teaching, No Greater Call [1999], 41).